W dniu 31 grudnia 2024 r. wpłynął wniosek podatnika o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości odliczenia wydatków na leczenie ortodontyczne syna z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe, wskazując, że wydatki na leczenie ortodontyczne nie mieszczą się w katalogu wydatków uprawniających do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej, ponieważ nie są to wydatki na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. W związku z tym organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny31 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 27 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 21 lutego 2025 r. i pismem z 12 marca 2025 r. (wpływ 18 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Ma Pan 30-letniego syna z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, z I grupą inwalidzką (...). Pobiera on rentę socjalną wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym (2.120,67 zł + 215,84 zł). Pan jest od 2019 r. na emeryturze i prowadzi własną działalność gospodarczą opodatkowaną ryczałtem – 14%. Pana żona pobiera świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 2.988 zł. Od kilku lat Pana syn był leczony stomatologicznie i ortodontycznie – bez powodzenia. Według lekarzy jest to związane z chorobą podstawową. Obserwuje Pan stały regres. Pana syn ma już tak zniszczone zęby, że nie może gryźć. Stomatolodzy w A. podjęli się próby przywrócenia zgryzu na tyle, aby mógł gryźć, jeść, połykać. Przedstawiono Panu kosztorys leczenia zaplanowanego na cały rok. Koszt to około 58.000 zł. Niestety nie jest to w żaden sposób refundowane przez NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia). Żadna z placówek mających umowę z NFZ nie chce się podjąć tego leczenia. Według opinii leczących lekarzy, koszt tego leczenia może być odliczony w ramach ulgi rehabilitacyjnej, jako działalnie lecznicze (tak jest opisane w pierwszej fakturze). Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego Z ulgi rehabilitacyjnej chciałby Pan skorzystać za rok 2024 i 2025. W 2024 r. poniósł Pan wydatki 11 grudnia 2024 r. W 2025 r. trudno jest Panu określić wszystkie daty dzienne (terminy wizyt i zabiegów ulegają zmianom). Na dziś to 15 stycznia 2025 r., 7 lutego 2025 r., 19 lutego 2025 r., 5 marca 2025 r. W roku podatkowym, za który chce Pan skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, uzyskał/uzyska Pan dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, pozwalające na skorzystanie z ww. ulgi. Uzyskał/uzyska Pan dochody z emerytury (opodatkowane na zasadach ogólnych) i z działalności gospodarczej (opodatkowane 14% podatkiem ryczałtowym). Dochody Pana syna w roku podatkowym 2024 przekroczyły dwunastokrotność renty socjalnej (wliczając do dochodu 500+). Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane 10 kwietnia 2015 r. przez Powiatowy Zespół do Sprawy Orzekania o Niepełnosprawności. Orzeczenie wydane jest na stałe. Niepełnosprawność istnieje od urodzenia. W roku podatkowym, za który chce Pan skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, poniósł/poniesie Pan wydatki na zabiegi. W 2024 r. leczenie ortodontyczne – początek leczenia, na rok 2025 zaplanowano ciąg dalszy leczenia. Odpowiadając na pytanie: Czy z posiadanej dokumentacji medycznej wynika, że zabiegi te stanowią zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne? wyjaśnił Pan, że z posiadanej dokumentacji wynika, że wszystkie wykonane procedury (i zaplanowane) są procedurami leczniczymi. W roku podatkowym, za który chce Pan skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, nie poniósł /poniesie Pan wydatków na zakup indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Pana syna. W roku podatkowym, za który chce Pan skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, nie poniósł /poniesie Pan wydatków wymienionych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. Pomiędzy wydatkami, a rodzajem niepełnosprawności Pana syna, istnieje ścisły związek. (...) jest wrodzoną wadą genetyczną o szerokim wachlarzu nieprawidłowości (jedna z nich dotyczy wad uzębienia). Posiada Pan faktury i w roku 2025 również będzie Pan je posiadał. Są i będą wystawione na Pana syna A.. Zawierają i będą zawierać dane kupującego i dane sprzedającego, przedmiot oraz kwotę zapłaty.
Wszystkie wydatki zostaną sfinansowane z Pana własnych środków w pełnym zakresie. Zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.
Czy w takim przypadku istnieje jakakolwiek możliwość odliczenia tych kosztów (lub ich części) w ramach ulgi rehabilitacyjnej jako odpłatność za zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne lub w każdy inny sposób? Pana stanowisko w sprawie Pana zdaniem, jest możliwość odliczenia całości poniesionych wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wszystkie te zabiegi są zabiegami leczniczymi, nie estetycznymi. Są związane z genetycznie uwarunkowanymi zmianami w aparacie żucia.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163): Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e- 30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b- 7g i 13a tego artykułu. Stosownie do art. 26 ust. 7a powołanej ustawy: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: 1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2a) zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 930) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych; 3) zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; 3a) pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; 6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno- opiekuńczym; 6a) odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej; 6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne; 7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa; 10) opłacenie tłumacza języka migowego; 11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia; 12) leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 686) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki; 13) odpłatny przewóz: a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a; 14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł; 15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11, d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej. Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy: Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Wedle art. 26 ust. 7b tejże ustawy: Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Na mocy art. 26 ust. 7e omawianej ustawy: Przepisy ust. 7a-7d i 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu w roku podatkowym pozostają następujące osoby niepełnosprawne: osoba będąca w stosunku do podatnika lub jego małżonka osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn lub dziecko obce przyjęte na wychowanie przez podatnika lub jego małżonka, pod warunkiem że uzyskane w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, dodatku energetycznego, o którym mowa w art. 5c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, dodatku osłonowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o dodatku osłonowym (Dz.U. z 2024 r. poz. 953), dodatku węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (Dz.U. z 2024 r. poz. 1207), dodatku dla gospodarstw domowych z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła i dodatku dla niektórych podmiotów niebędących gospodarstwami domowymi z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła, o których mowa w art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (Dz.U. z 2024 r. poz. 1509), dodatku elektrycznego, o którym mowa w art. 27 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej (Dz.U. z 2024 r. poz. 1288 i 1831), refundacji kwoty odpowiadającej podatkowi VAT (podatek od towarów i usług), o której mowa w art. 18 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. oraz w 2024 r. w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz.U. z 2024 r. poz. 303, 834, 859 i 1635), bonu energetycznego, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o bonie energetycznym oraz o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego (Dz.U. poz. 859 i 1831), oraz przyznanych na podstawie odrębnych przepisów zasiłku pielęgnacyjnego, dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów oraz kolejnego dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów. W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy: Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo b) znaczny stopień niepełnosprawności; 2) II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. W myśl art. 26 ust. 7g omawianej ustawy: Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne – stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy – jest zatem posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Prawo do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej posiada również osoba, na której utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna wymieniona w treści art. 26 ust. 7e ww. ustawy (w tym dziecko), o ile jej dochody nie przekroczą limitu wskazanego w tym przepisie. W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. W niniejszej sprawie istotne jest również, że katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków na cele wskazane w powołanym przepisie uprawnia do skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem wydatki poniesione na inne cele – nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością – nie mogą zostać odliczone w ramach omawianej ulgi. Analizując przypisy dotyczące ulgi rehabilitacyjnej zauważyć należy, że w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały wydatki na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. Przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”. Zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w Słowniku wyrazów obcych (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz Encyklopedii PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. W opisie zdarzenia wskazał Pan, że poniósł i poniesienie Pan wydatki na leczenie ortodontyczne, którego celem jest przywrócenie zgryzu Pana niepełnosprawnego syna. Ponadto wyjaśnił Pan, że z posiadanej dokumentacji wynika, że wszystkie wykonane procedury (i zaplanowane) są procedurami leczniczymi. Powyższych wydatków na leczenie ortodontyczne, nie można więc zakwalifikować do wydatków określonych w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przepisie mieszczą się bowiem wyłącznie wydatki na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. Tymczasem z posiadanej przez Pana dokumentacji wynika, że wszystkie wykonane procedury (i zaplanowane) są procedurami leczniczymi. Gdyby ustawodawca chciał umożliwić odliczanie od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wszelkich wydatków na leczenie ponoszonych w związku z niepełnosprawnością to posłużyłby się takim sformułowaniem w powyższym przepisie. W konsekwencji, niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek, nie przysługuje Panu prawo do dokonania odliczeń od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków wskazanych we wniosku, nie mieszczą się bowiem one w dyspozycji art. 26 ust. 7a ww. ustawy.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili