W dniu 15 stycznia 2025 r. podatniczka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości odliczenia wydatków na leki oraz na używanie samochodu w zeznaniach podatkowych za lata 2024 i 2025. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe w zakresie odliczenia wydatków na leki poniesionych w 2024 r., natomiast w pozostałym zakresie jest prawidłowe. W 2024 r. podatniczka nie mogła odliczyć wydatków na leki, ponieważ nie posiadała imiennych faktur VAT, natomiast w przypadku wydatków na używanie samochodu, organ potwierdził możliwość odliczenia do kwoty 2280 zł rocznie. Interpretacja jest częściowo negatywna.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny15 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lutego 2025 r. (wpływ 24 lutego 2025 r.) oraz z 25 marca 2025 r. (wpływ 28 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) w X z (...) 2016 r. została Pani uznana za osobę trwale całkowicie niezdolną do pracy. Następnie (...) 2017 r. ZUS w X wydał decyzję na mocy której od (...) 2016 r. przyznał Pani rentę. Nie posiada Pani orzeczenia o niepełnosprawności wydanego w ramach Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, które uprawnia do licznych ulg i odpisów podatkowych. Pobiera Pani świadczenie emerytalne. Nie dorabia Pani do emerytury z uwagi na zły stan zdrowia. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Wniosek dotyczy rozliczenia za rok 2024, 2025 i kolejnych lat (do czasu obowiązywania obecnych przepisów). Uzyskuje Pani i będzie uzyskiwać dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce tj. emeryturę. Świadczenie wypłaca i będzie wypłacać ZUS w X. Świadczenie jest opodatkowane zgodnie z obowiązującymi przepisami. W 2024 r. przyjmowała Pani leki zapisane przez lekarza, zgodnie z zaleceniem. Koszt miesięczny wykupu leków to ok. 120-130 zł.
Leki wskazane we wniosku to leki, o których mowa w Prawie farmaceutycznym. W 2024 r. nie pobierała Pani faktur VAT (podatek od towarów i usług) – imiennych – za zakupione leki, gdyż nie miała Pani wiedzy, czy w oparciu o orzeczenie o niepełnosprawności, które Pani posiada – a które wydane zostało przez Lekarza Orzecznika ZUS – ma Pani prawo do skorzystania z ulgi w rocznym rozliczeniu za 2024 r. W 2025 r. i w kolejnych latach będzie Pani pobierać imienne faktury za zakupione leki. W 2024 r. była Pani współwłaścicielem samochodu i w kolejnych latach również będzie Pani współwłaścicielem samochodu. Ww. samochód jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5 pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2024 r. ponosiła Pani wydatki związane z używaniem ww. samochodu. W kolejnych latach również będzie Pani ponosić wydatki związane z używaniem ww. samochodu. Wydatki na zakup leków oraz na używanie samochodu nie były w 2024 r. i nie będą sfinansowane w kolejnych latach ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W 2024 r. ww. wydatki nie zostały i w kolejnych latach nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie. Wydatki na zakup leków oraz na używanie samochodu w 2024 r. nie zostały i w kolejnych latach nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały i nie zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie zostały i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, nie zostały i nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.
Czy w rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2024, 2025 i za kolejne lata będzie Pani mogła odliczyć ulgę na leki i samochód? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, orzeczenie które Pani posiada uprawnia Panią do korzystania z ulg na leki i korzystania z samochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w 2024 r. i kolejnych latach, do czasu obowiązywania obecnych przepisów.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości odliczenia wydatków poniesionych w 2024 r. na zakup leków oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.
W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e- 30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b-7g oraz 13a tego artykułu.
Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 i pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: pkt 12) - leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 686) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki; pkt 14) - używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy: Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika; 2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego; 3) (uchylony). Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy: Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Natomiast stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Podkreślenia wymaga, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów je ustanawiających należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też prawo do korzystania z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Z opisu zdarzenia wynika w szczególności, że orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS w X z (...) 2016 r. została Pani uznana za osobę trwale całkowicie niezdolną do pracy. Następnie (...) 2017 r. ZUS w X wydał decyzje na mocy której od (...) 2016 r. przyznał Pani rentę. W 2024 r. przyjmowała Pani leki zapisane przez lekarza, zgodnie z zaleceniem. Koszt miesięczny wykupu leków to ok. 120-130zł. Są to leki, o których mowa w Prawie farmaceutycznym. W 2024 r. nie pobierała Pani faktur VAT – imiennych - za zakupione leki. W 2025 r. i w kolejnych latach będzie Pani pobierać imienne faktury za zakupione leki. W 2024 r. była Pani współwłaścicielem samochodu i w kolejnych latach również będzie Pani współwłaścicielem samochodu. Ww. samochód jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5 pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2024 r. ponosiła Pani wydatki związane z używaniem ww. samochodu. W kolejnych latach również będzie Pani ponosić wydatki związane z używaniem ww. samochodu. Mając na uwadze opisane zdarzenie stwierdzić należy, że skoro w związku z orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z (...) 2016 r., na mocy którego została Pani uznana za osobę trwale całkowicie niezdolną do pracy, otrzymała Pani decyzję ZUS z (...) 2017 r. przyznającą Pani rentę, to uznać należy, że posiada Pani dokument, o którym mowa wyżej uprawniający Panią do dokonywania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. W katalogu wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wymienione leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł – jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki. Wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne, w tym wydatków na zakup leków – stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. Wobec powyższego, skoro w 2024 r. nie pobierała Pani imiennych faktur VAT na zakup leków, to wydatków poniesionych na ten cel nie może Pani odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu podatkowym składanym za 2024 r. W sytuacji, gdy w 2025 r. i w latach następnych wydatki na leki będą udokumentowane imiennymi fakturami na Panią wystawionymi, to wówczas, wydatki w kwocie przekraczającej 100 zł miesięcznie będzie mogła Pani odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Natomiast z treści art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wydatkami na cele rehabilitacyjne są wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej. Przy czym podlegają one odliczeniu - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, ma również prawo domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami. W opisanym zdarzeniu, w zeznaniach rocznych za 2024 r. i kolejne lata będzie przysługiwało Pani prawo odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego, którego jest/będzie Pani współwłaścicielem do kwoty nieprzekraczającej 2280 zł.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili