W dniu 14 marca 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych emerytury otrzymywanej z Norwegii. Wnioskodawca wskazał, że emerytura w wysokości 74.029 NOK jest opodatkowana w Norwegii stawką 15%, co skutkuje otrzymywaniem kwoty 62.930 NOK po opodatkowaniu, a po potrąceniu opłaty na czynności prawne, finalnie otrzymuje 21.380 zł. W PIT-11 wykazano emeryturę w kwocie 28.656 zł, co powoduje konieczność dopłaty 2.700 zł podatku. Podatnik pytał o zasadność podwójnego opodatkowania oraz niewykazywanie w PIT-11 podatku zapłaconego w Norwegii. Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, wskazując, że emerytura podlega opodatkowaniu w Polsce, a w PIT-11 należy wykazać przychód bez pomniejszania o podatek zapłacony w Norwegii. W związku z tym, organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny14 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan w dniu 1 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Otrzymuje Pan z Norwegii emeryturę w wysokości 74.029 NOK. W Norwegii emerytura jest opodatkowana podatkiem w wysokości 15%. Po opodatkowaniu otrzymuje Pan 62.930 NOK, tj. 22.654 zł. Od tej sumy ma Pan potrącane 5.940 NOK, tj. 2.138 zł jako opłatę na czynności prawne, finalnie dostaje Pan 21.380 zł, tj. 1.782 zł miesięcznie. W PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 który otrzymał Pan w tym roku, w poz. 50 wykazano Pana emeryturę w kwocie 28.656 zł bez uwzględnienia podatku w wysokości 15 % zapłaconego w Norwegii. Powoduje to konieczność dopłaty 2.700 zł podatku. Prosi Pan o wyjaśnienie dlaczego nie jest wykazywana faktyczna suma oraz dochód zwolniony od podatku – poz. 52. W uzupełnieniu jako przepisy mające podlegać interpretacji wskazał Pan art. 17 ust. 2 Konwencji polsko-norweskiej oraz art. 27 ust. 9 i art. 35 ust. 2. Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy zgodne z prawem jest podwójne opodatkowanie emerytury oraz niewykazywanie w formularzu PIT-11 w poz. 52 podatku zapłaconego w Norwegii w wysokości 15%? Stanowisko wnioskodawcy W Pana ocenie podwójne opodatkowanie, jak też wykazywanie w PIT-11 w poz. 50 kwoty nieuwzględniającej faktycznej emerytury i kwoty wolnej od podatku w poz. 52 jest niezgodne z prawem.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie zaś do art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Na podstawie art. 17 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899; dalej: Konwencja polsko – norweska): Emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie. Natomiast na podstawie wskazanego przez Pana art. 17 ust. 2 tej Konwencji: Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Z treści ww. art. 17 ust. 1 Konwencji wynika zatem, że emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane z Norwegii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek stanowią renty lub emerytury wypłacane z Norwegii na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych tego Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce (art. 17 ust. 2 ww. Konwencji), bowiem mogą one być opodatkowane również w Norwegii. Postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu lub „może być opodatkowany” w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności. Oznacza to, że emerytury, o których mowa w art. 17 ust. 2 Konwencji polsko-norweskiej otrzymywane przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Polsce niezależnie od tego, że podlegają opodatkowaniu w Polsce, mogą również podlegać opodatkowaniu w państwie źródła, tj. w Norwegii. W sytuacji gdy emerytura zgodnie z przepisami Konwencji podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Norwegii, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, stosuje się właściwą metodę unikania podwójnego opodatkowania. Wyjaśnić należy, przy tym, że zarówno Polska, jak i Norwegia notyfikowały ww. Konwencję polsko – norweską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Norwegii dzień 1 listopada 2019 r. W związku z powyższym art. 5 ust. 6 Konwencji MLI zastąpił art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji polsko – norweskiej. Zgodnie z ww. art. 5 ust. 6 Konwencji MLI: W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na: i) odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji; ii) odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek. Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami Konwencji polsko-norweskiej może być opodatkowany przez Norwegię (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Norwegię wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Norwegii), Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Norwegii. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być opodatkowany w Norwegii. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód. Odnosząc powyższe do przedstawionej we wniosku sytuacji uznać należy, otrzymywana przez Pana emerytura z Norwegii, podlega opodatkowaniu w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 7 ustawy: Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz.U. poz. 658). W sytuacji gdy zgodnie z przepisami Konwencji polsko-norweskiej emerytura podlega opodatkowaniu również w Norwegii, wówczas w Polsce należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia. Metoda ta znajduje odzwierciedlenie w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 27 ust. 9 i 9a ustawy: Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio. Ponadto, w sytuacji gdy emerytura z Norwegii jest wypłacana za pośrednictwem płatnika w Polsce, tj. polskiego banku, wówczas na banku – jako płatniku, ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Stosownie bowiem do art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy: Do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne od wypłacanych przez nie emerytur i rent z zagranicy - pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b. W myśl art. 35 ust. 2 ustawy: Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 2 albo 3, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty. Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy: Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. Z powyższego wynika więc, że bank wypłacający emeryturę z Norwegii jest zobowiązany zarówno do pobrania należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak i wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11, o której mowa w art. 39 ust. 1 ustawy. W poz. 50 informacji PIT-11 wykazaniu podlega przychód z tytułu emerytur-rent zagranicznych. Jeśli zatem bank posiada informację o wysokości świadczenia przed opodatkowaniem w Norwegii, to właśnie taką kwotę powinien wykazać w poz. 50 PIT-11. Przychód ten powinien zostać wykazany bez pomniejszania o podatek, lub inne opłaty pobrane w Norwegii. Natomiast w poz. 52 PIT-11 wykazaniu podlega dochód zwolniony od podatku. Zgodnie z objaśnieniami do informacji PIT-11, w poz. 52 wykazuje się dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, a więc dochody do których ma zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci wyłączenia z progresją. W przypadku emerytur z Norwegii, jak wyjaśniłem powyżej ma zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia, zatem w poz. 52 informacji PIT-11 bank nie powinien wykazywać dochodu zwolnionego lub podatku pobranego w Norwegii. Natomiast w poz. 53 informacji bank jest zobowiązany wykazać zaliczkę na podatek, którą obliczył i pobrał jako płatnik. Jeśli polski bank wypłacający emeryturę z Norwegii otrzymał od Pana informację o pobieranym w Norwegii podatku, powinien stosownie do art. 35 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potrącać – z podatku ustalonego w Polsce od tej emerytury – podatek pobrany w Norwegii od tego świadczenia. Jeśli bank takiej informacji nie otrzymał, jest zobowiązany do potrącania i wykazywania zaliczek na podatek bez uwzględniania metody unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia. W takiej sytuacji może Pan samodzielnie zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania w składanym zeznaniu podatkowym. Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 9 i 9a ww. ustawy podatnik ma prawo od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odliczyć kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Zastosowanie metody unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia pozwoli uniknąć podwójnego opodatkowania zgodnie z regulacjami Konwencji polsko-norweskiej. W konsekwencji Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe, bowiem w PIT-11 w poz. 50 co do zasady wykazaniu podlega przychód bez pomniejszania o podatek zapłacony w Norwegii, w poz. 52 nie podlegają wykazaniu dochody do których ma zastosowanie metoda proporcjonalnego zaliczenia, ani podatek pobrany w Norwegii. Ponadto zastosowanie metody unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia pozwoli na uniknięcie podwójnego opodatkowania.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili