W dniu 20 lutego 2025 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych związanych z umową powierniczą zawartą w 1991 r. z inną osobą fizyczną, w ramach której Wnioskodawca nabył akcje spółki akcyjnej jako powiernik. Wnioskodawca przekazywał dywidendy z tych akcji do 2019 r., jednak później pojawił się spór z Kontrahentem, który doprowadził do wyroku sądowego oraz ugody mającej na celu zakończenie sporu. W ramach ugody Strony ustaliły zasady dotyczące sprzedaży akcji w postępowaniu egzekucyjnym oraz ich przejęcia przez Kontrahenta. Wnioskodawca zapytał, czy w związku z tymi czynnościami będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego. Organ podatkowy potwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, stwierdzając, że ani sprzedaż akcji, ani ich przejęcie przez Kontrahenta nie skutkują powstaniem przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
20 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków podatkowych powiernika. Treść wniosku jest następująca:
W 1991 r. Wnioskodawca zawarł z inną osobą fizyczną (dalej: „Kontrahent”) umowę cywilnoprawną (dalej: „Umowa”), na mocy której Wnioskodawca i Kontrahent (dalej łącznie: „Strony”) ustalili zasady współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia, polegającego na wspólnym nabywaniu akcji spółki akcyjnej (dalej: „Spółka”). Z uwagi na ograniczenie kręgu osób, które mogły nabywać akcje Spółki, Strony ustaliły, iż formalnie akcje nabywane będą przez Wnioskodawcę, jednakże w odniesieniu do połowy akcji nabytych zgodnie z warunkami Umowy (dalej: „Akcje Powierzone”) Wnioskodawca występował będzie wobec Kontrahenta w charakterze powiernika, będącym zobowiązanym do przekazywania dywidendy uzyskiwanej z Akcji Powierzonych na rzecz Kontrahenta, a także finalnie do przeniesienia Akcji Powierzonych na rzecz Kontrahenta. Akcje Powierzone nabyte zostały przez Wnioskodawcę w zamian za środki finansowe uzyskane z kredytu bankowego, pozyskanego dzięki ustanowieniu zabezpieczenia (hipoteki) przez Kontrahenta. Z uwagi na fakt, że statut Spółki uniemożliwiał i nadal uniemożliwia swobodne przeniesienie Akcji Powierzonych na rzecz Kontrahenta Wnioskodawca do dnia dzisiejszego pozostaje formalnym właścicielem Akcji Powierzonych. Do 2019 r. Wnioskodawca przekazywał na rzecz Kontrahenta dywidendę uzyskiwaną z Akcji Powierzonych (ostatnią przekazaną dywidendą była dywidenda wypłacona przez Spółkę za 2018 r.), jednakże w późniejszym okresie pomiędzy Stronami zaistniał spór odnośnie do wzajemnych praw i obowiązków wynikających z Umowy. Kontrahent wniósł przeciwko Wnioskodawcy pozew o zapłatę odszkodowania odpowiadającego wartości dywidend pobieranych przez Wnioskodawcę z tytułu posiadania Akcji Powierzonych, a także o zapłatę odszkodowania odpowiadającego wartości Akcji Powierzonych. W 2023 r. sąd, przed którym toczyła się sprawa o zapłatę odszkodowania odpowiadającego wartości akcji, wydał wyrok (dalej: „Wyrok”), w którym zobowiązał Wnioskodawcę do zapłaty określonej kwoty na rzecz Kontrahenta. Obydwie Strony zaskarżyły przedmiotowy Wyrok wnosząc apelacje. W 2025 r., w celu polubownego i kompleksowego zakończenia sporu powstałego na tle postanowień Umowy, Strony zdecydowały się zawrzeć ugodę (dalej: „Ugoda”), której celem ma być: • doprowadzenie do rozliczenia dywidend z Akcji Powierzonych za okres od 2019 r., • doprowadzenie do uprawomocnienia się Wyroku, • podjęcie działań w celu skierowania egzekucji komorniczej do Akcji Powierzonych, co umożliwi nabycie Akcji Powierzonych przez Kontrahenta lub uzyskania przez niego ceny z ich sprzedaży. Na ramach postanowień Ugody Strony ustaliły, że cofną złożone apelacje od Wyroku doprowadzając tym samym do uprawomocnienia się Wyroku. Mając powyższe na uwadze, z formalnego punktu widzenia Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty na rzecz Kontrahenta kwoty zasądzonej prawomocnym Wyrokiem. Jednocześnie na mocy Ugody Strony ustaliły, iż po uprawomocnieniu się Wyroku Kontrahent złoży stosowny wniosek o wszczęcie wobec Wnioskodawcy egzekucji komorniczej wyłącznie w odniesieniu do Akcji Powierzonych, z wyłączeniem jakichkolwiek innych składników majątkowych Wnioskodawcy. Należy podkreślić, iż w świetle przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1568 ze zm., dalej: „KPC”) podstawowym sposobem egzekucji z Akcji Powierzonych prowadzonej przez komornika powinna być ich sprzedaż na rzecz osób trzecich, a następnie zaspokojenie Kontrahenta poprzez przekazanie na jego rzecz kwot uzyskanych z tytułu sprzedaży Akcji Powierzonych. W ramach zawartej Ugody Strony wyraźnie postanowiły, iż cena uzyskana z tytułu sprzedaży Akcji Powierzonych w ramach egzekucji prowadzonej przez komornika wyczerpywała będzie całość roszczenia Kontrahenta będącego przedmiotem rozstrzygnięcia w ramach Wyroku. W sytuacji, gdyby uzyskana cena była niższa niż kwota zasądzona Wyrokiem, Kontrahent nie będzie egzekwował
pozostałej niezaspokojonej części. Z drugiej strony, w sytuacji gdyby uzyskana cena była wyższa niż kwota zasądzona Wyrokiem, Wnioskodawca przekaże uzyskaną nadwyżkę na rzecz Kontrahenta. W ramach zawartej Ugody Strony przewidziały również, iż poza sprzedażą Akcji Powierzonych na rzecz osób trzecich i przekazaniem na rzecz Kontrahenta stosownej kwoty uzyskanej z tytułu sprzedaży Kontrahent może również przejąć Akcje Powierzone, o ile taki sposób zaspokojenia zostanie uznany za dopuszczalny na gruncie przepisów KPC przez komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne (podstawą takiego działania mógłby być art. 877 KPC regulujący przejęcie na własność przez wierzyciela ruchomości dłużnika, stosowany na zasadzie analogii do egzekucji z praw / papierów wartościowych). Również w takiej sytuacji przejęcie przez Kontrahenta Akcji Powierzonych wyczerpywało będzie całość roszczenia Kontrahenta będącego przedmiotem rozstrzygnięcia w ramach Wyroku. Strony uznają tę możliwość jako najbardziej prawdopodobną i jednocześnie wprost prowadzącą do uzyskania skutku w postaci przeniesienia akcji na Kontrahenta. Finalnie postanowienia Ugody przewidują wypłatę na rzecz Kontrahenta kwot dywidend pobranych przez Wnioskodawcę z tytułu posiadania Akcji Powierzonych, począwszy od dywidendy wypłaconej przez Spółkę za 2019 r. Podsumowując, zawarta przez Strony Ugoda potwierdza istnienie stosunku powiernictwa pomiędzy Stronami w odniesieniu do Akcji Powierzonych będących przedmiotem sporu, w ramach którego to stosunku Wnioskodawca działa w charakterze powiernika, natomiast Kontrahent w charakterze powierzającego. Pomimo iż skutkiem Ugody jest uprawomocnienie się Wyroku zasądzającego formalnie na rzecz Kontrahenta kwotę odszkodowania odpowiadającego ustalonej przez sąd wartości Akcji Powierzonych, intencją Stron wyrażoną w Ugodzie jest realizacja zobowiązań Wnioskodawcy właściwych dla stosunku powiernictwa, to znaczy: • sprzedaż przez Wnioskodawcę (aczkolwiek nie samodzielne, lecz za pośrednictwem komornika w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego) Akcji Powierzonych w imieniu własnym, lecz na rachunek Kontrahenta, albo • przeniesienie Akcji Powierzonych przez Wnioskodawcę (aczkolwiek również nie samodzielne, lecz za pośrednictwem komornika w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego) na rzecz Kontrahenta. Pytania 1. Czy w związku ze sprzedażą Akcji Powierzonych na rzecz osób trzecich w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego? 2. Czy w związku z przejęciem Akcji Powierzonych przez Kontrahenta w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego? Pana stanowisko w sprawie W Pana ocenie – w zakresie pytania 1 – w związku ze sprzedażą Akcji Powierzonych na rzecz osób trzecich w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego. W Pana ocenie – w zakresie pytania 2 – w związku z przejęciem Akcji Powierzonych przez Kontrahenta w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego. W pierwszej kolejności należy poczynić uwagi ogólne dotyczące charakteru umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Kontrahentem. W opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca wskazał, iż wobec Kontrahenta będzie on działał w charakterze powiernika. Z tego powodu należy podkreślić, że w obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana, mianem reprezentowanego. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie. Instytucja powiernictwa nie została wprost uregulowana przez polskiego ustawodawcę. 1Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest więc wyrażona w art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.; dalej: „Kodeks cywilny”) zasada swobody zawierania umów. Zgodnie z treścią przedmiotowego przepisu, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Zgodnie z art. 734 Kodeksu cywilnego: § 1. Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. § 2. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa. Art. 735 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że: § 1. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. § 2. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy. Innymi słowy, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 Kodeksu cywilnego). Podkreślić należy również, że jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, ekonomicznym właścicielem Akcji Powierzonych nie był Wnioskodawca, lecz Kontrahent. Świadczą o tym podane elementy stanu faktycznego, z których jednoznacznie wynika, że wszelkie decyzje związane z objęciem, wykorzystaniem i sprzedażą Akcji Powierzonych podejmował Kontrahent, a nie Wnioskodawca. Skoro więc to Kontrahent decydował o wszelkich kwestiach związanych z objęciem, wykorzystaniem i sprzedażą Akcji Powierzonych przez Wnioskodawcę (Powiernika), zaś sam Wnioskodawca wykonywał jedynie polecenia Kontrahenta w tym zakresie, to Powiernik nie może być uznany za ekonomicznego właściciela tych akcji. W konsekwencji powyższego, po analizie przepisów prawa cywilnego, należy rozważyć skutki podatkowe po stronie Wnioskodawcy w kontekście możliwości powstania przychodu podatkowego: a) w wyniku rozporządzenia Akcjami Powierzonymi na rzecz osób trzecich w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika, b) w związku z przejęciem Akcji Powierzonych przez Kontrahenta w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r., poz. 163; dalej: ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Art. 11 ust. 1 ustawy o PIT stanowi natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel). Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią, źródłami przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT). Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych. Zgodnie z art. 17 ust. 1ab pkt 1 ustawy o PIT, przychód określony w ust. 1 pkt 6 z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych powstaje w momencie przeniesienia na nabywcę własności udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych. W myśl art. 30b ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. W myśl art. 30b ust. 2 pkt 4 ustawy o PIT, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c osiągnięta w roku podatkowym. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, z wykupu przez emitenta obligacji, a także z umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e, w części niezaliczonej w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów. Podsumowując, na gruncie regulacji podatkowych przychodem jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Uwzględniając powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na wyżej opisany charakter umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Kontrahentem sprzedaż Akcji Powierzonych na rzecz osób trzecich w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika nie będzie skutkować powstaniem po jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wskazano powyżej do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe (są ostateczne i nieodwołalne) i którym podatnik może rozporządzać jak właściciel (przysporzenie ma faktycznie powiększać majątek podatnika). Tymczasem dla Wnioskodawcy (jako Powiernika) kwota, którą komornik otrzyma z tytułu sprzedaży Akcji Powierzonych, a następnie przekaże na rzecz Kontrahenta, będzie neutralna podatkowo i nie będzie stanowiła u niego przychodu podatkowego z żadnego źródła, pomimo iż czynność zostanie dokonana w imieniu Wnioskodawcy (lecz na rzecz Kontrahenta). W ocenie Wnioskodawcy, przeniesienie przez Wnioskodawcę Akcji Powierzonych na rzecz osoby trzeciej jest nieodłączną immanentną cechą łączącego stosunku prawnego – umowy powierniczej, a nie niezależnym, samoistnym świadczeniem, które mogłoby skutkować po stronie Wnioskodawcy jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym. Takowe przysporzenie powstanie jedynie po stronie Kontrahenta. Należy wobec powyższego stwierdzić, że skutki podatkowe związane z czynnościami wykonywanymi przez powiernika są analogiczne do tych, jakie wystąpiłyby, gdyby czynności te wykonywane były bezpośrednio przez powierzającego. Powyższe potwierdzają liczne interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS), m.in.: 1) Interpretacja z dnia 27 listopada 2020 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.610.2020.1.MK1: „Reasumując, w związku z wykonaniem Umowy Powiernictwa i zbyciem Akcji Powierzonych na rzecz osoby trzeciej w imieniu własnym, lecz na rzecz Powierzającego (tj. Zbyciem Powierniczym) po stronie Powiernika nie powstał przychód z odpłatnego zbycia Akcji Powierzonych podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% podatku dochodowego na podstawie art. 30b ust. 1 Ustawy PIT. Przychód taki powstał po stronie Wnioskodawcy ze Zbycia Własnego, tj. w odniesieniu do tych Akcji, które wcześniej nabył we własnym imieniu i na swoją rzecz, tj. Akcji Własnych”; 2) Interpretacja z dnia 18 września 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.317.2019.1.RK: „Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro nabycie przez Powiernika Udziałów /akcji, a następnie ich zbycie na rzecz innych podmiotów nastąpi w wykonaniu zobowiązania wynikającego z wcześniej zawartej Umowy Powierniczej, w ramach której Powiernik działa co prawda w imieniu własnym, ale na rzecz zlecającego, zbycie Udziałów/akcji nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Powiernika przysporzenia majątkowego, które mogłoby stanowić przychód podatkowy”; 3) Interpretacja z dnia 28 grudnia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.566.2018.1.SJ: „W rozpatrywanej sprawie, w związku z zawartą umową powiernictwa, Wnioskodawca zobowiązał pisemnie Powiernika do sprzedaży (w imieniu własnym, lecz na rachunek Wnioskodawcy) wszystkich posiadanych udziałów w Spółce na rzecz innej spółki z o.o. Pisemne zobowiązanie obejmowało zawarcie umowy w prawem przepisanej formie, a także odbiór w imieniu własnym, ale na rachunek Wnioskodawcy ceny sprzedaży ww. udziałów. W dniu 21 marca 2018 r. nastąpiła sprzedaż tychże udziałów przez Powiernika, a kwota otrzymana w związku z dokonaną sprzedażą została przez Powiernika przekazana na rachunek Wnioskodawcy. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży udziałów spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością skutki w podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozpoznać po stronie Zleceniodawcy (Wnioskodawcy)”; 4) Interpretacja z dnia 24 października 2014 r., sygn. IBPBII/2/415-674/14/MZM: „Jeżeli jednak powiernik dokonałby sprzedaży udziałów w spółce osobie trzeciej, czynność ta spowodowałaby powstanie obowiązku podatkowego dla Wnioskodawcy. Dla celów podatkowych sprzedaż udziałów przez powiernika w jego imieniu, ale na rzecz Wnioskodawcy, należałoby ocenić jako skutkujące zmianami w majtku Wnioskodawcy. Tym samym konsekwencje podatkowe należałoby rozpoznać po stronie Wnioskodawcy, który zostałby opodatkowany z tytułu jej sprzedaży”. Bez znaczenia dla oceny skutków podatkowych realizowanej transakcji pozostanie również fakt, że zbycie Akcji Powierzonych w analizowanej miałoby nastąpić w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez organ egzekucyjny, realizujący swoje ustawowe zadania. Sprzedaż ta będzie miała na celu zaspokojenie roszczeń wierzyciela, tj. Kontrahenta. Z powodów tożsamych do przedstawionych powyżej w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania 1 w sytuacji, w której strony dokonają zwrotnego przeniesienia Akcji Powierzonych przez Wnioskodawcę (powiernika) na rzecz Kontrahenta (powierzającego), z uwagi na wyżej opisany charakter umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Kontrahentem, czynność ta pozostanie neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy. W ramach czynności realizowanej przez komornika (w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego, w oparciu o właściwe regulacje KPC) nastąpi bowiem de facto otrzymanie przez Kontrahenta swoich własnych aktywów, zaś Wnioskodawca z tego tytułu nie otrzyma żadnej dodatkowej gratyfikacji. Innymi słowy, przeniesienie przez Wnioskodawcę na Kontrahenta własności Akcji Powierzonych będzie immanentną cechą łączącego ich stosunku prawnego, a nie niezależnym samoistnym świadczeniem, które to skutkowałoby po stronie Wnioskodawcy jakimś przysporzeniem majątkowym. Innymi słowy, czynność ta powinna być zrównana na gruncie regulacji ustawy o PIT z czynnością zwrotnego przeniesienia akcji spółki przez Powiernika (tu: Wnioskodawcy) na rzecz Powierzającego (tu: Kontrahenta) w wykonaniu umowy powiernictwa, która to czynność powinna być uznana za neutralną podatkowo. Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie również w wielu interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS: 1) Interpretacja z dnia 20 grudnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.828.2024.2.AK: „Także zwrotne przeniesienia udziałów w spółce przez Powiernika na rzecz Powierzającego w wykonaniu umowy powiernictwa będzie neutralne podatkowo dla obu stron”; 2) Interpretacja z dnia 11 marca 2024 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.81.2024.1.MR: „przeniesienie własności udziałów w spółce przez Powiernika Powierzającemu w wykonaniu zobowiązania Powiernika wynikającego z umowy powierniczej należy uznać za neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy-Powiernika z punktu widzenia podatku dochodowego, ponieważ w ramach tego przeniesienia własności następuje de facto otrzymanie przez Wnioskodawcę swoich własnych aktywów”; 3) Interpretacja z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.752.2023.1.KM: „Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymanie składników Powierzonego Mienia przez Powiernika od Klientów, na podstawie Umowy Powiernictwa, nie będzie podlegało opodatkowaniu CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) u Powiernika oraz zwrotne przekazanie składników Powierzonego Mienia przez Powiernika do Klientów, na podstawie Umowy Powiernictwa, nie będzie podlegało opodatkowaniu CIT u Powiernika, należało uznać za prawidłowe”; 4) Interpretacja z dnia 2 sierpnia 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.372.2022.1.IR: „Podsumowując, czynność przekazania Powiernikowi środków pieniężnych na nabycie udziałów przez Powierzających nie ma charakteru definitywnego, a jest jedynie formą pośredniego nabycia udziałów w Spółkach przez Powierzających. Czynność ta powinna być zatem neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Wnioskodawcy, jako dla Powiernika. Taką czynnością neutralną podatkowo dla Powiernika będzie również zwrotne przekazanie udziałów przez Powiernika Powierzającym”; 5) Interpretacja z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.870.2021.1.KS: „Podsumowując, czynność przekazania Powiernikowi środków pieniężnych na nabycie lub objęcie udziałów przez Powierzających nie ma charakteru definitywnego, a jest jedynie formą pośredniego nabycia udziałów w spółce przez Powierzających. Czynność ta powinna być zatem neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Wnioskodawcy, jako dla Powiernika. Taką czynnością neutralną podatkowo dla Powiernika będzie również zwrotne przekazanie udziałów przez Powiernika Powierzającym”; 6) Interpretacja z dnia 11 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.35.2017.2.AB: „Podsumowując, skoro nieodpłatne przekazanie Powierzającemu akcji nabytych przez Powiernika nastąpi w wykonaniu zobowiązania wynikającego z wcześniej zawartej umowy powiernictwa, czynność tą należy uznać za neutralną podatkowo dla Powierzającego, jak i Powiernika”. W sytuacji, której dotyczy pytanie nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, podobnie jak w kwestii pytania nr 1, fakt, że przeniesienie ma nastąpić wskutek postępowania egzekucyjnego nie będzie miało wpływu na skutki podatkowe przedmiotowej transakcji. Strony, tj. Wnioskodawca oraz Kontrahent, dodatkowo podkreśliły, że ich intencją, wyrażoną w Ugodzie, jest realizacja zobowiązań Wnioskodawcy właściwych dla stosunku powiernictwa.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili