Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
łowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść
wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
X. jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce obowiązkowi
podatkowemu. Głównym przedmiotem działalności spółki jest (...)
Prezes Zarządu jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce
nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Wnioskodawca nie jest czynnym płatnikiem od podatku od towarów i usług. Prezes
Zarządu nie posiada statusu przedsiębiorcy, nie wnioskował o wpis do Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, ani też nie planuje dokonać takiego
zgłoszenia oraz nie zarejestrował się jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług).
Działalność Prezesa Zarządu ogranicza się wyłącznie do wykonywania obowiązków
zarządczych wobec Spółki. Prezes Zarządu wykonuje swoje obowiązki na podstawie
Umowy o świadczenie usług zarządzania. Zakres obowiązków i uprawnień Prezesa
Zarządu określają przepisy prawa, postanowienia Umowy Spółki, Regulaminu Zarządu,
Uchwały organów Spółki i inne wewnętrzne dokumenty Spółki oraz od 2024 r. Umowa o
świadczenie usług zarządzania. Miejscem wykonywania obowiązków przez Prezesa
Zarządu jest siedziba Spółki, jak również inne miejsca, w których zasadne jest podjęcie
czynności w celu realizacji obowiązków Prezesa Zarządu.
Do obowiązków Prezesa Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Czynności
te częstokroć wymagają wyjazdów w miejsca wykonywania aktualnych obowiązków
służbowych, w tym często poza siedzibę główną Spółki. Charakter pełnionych funkcji i
wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej
dyspozycyjności bez względu na porę dnia. W związku z tym w celu realizacji obowiązków
służbowych Prezesowi Zarządu powierzony jest samochód służbowy. Na podstawie
umowy o świadczenie usług zarządzania par. 4 ust. 1 pkt 2 prezesowi zarządu spółki
udostępniono między innymi samochód służbowy w celu wykonywania usług i
obowiązków służbowych.
Samochód służbowy udostępniony Prezesowi Zarządu służy do wykonywania obowiązków
polegających na prowadzeniu spraw i interesów spółki zarówno w siedzibie, jak i poza nią.
Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej
mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia (również poza ustalonymi
godzinami pracy). Samochód służbowy jest Prezesowi Zarządu powierzony w celu
ułatwienia wykonywania dedykowanych obowiązków, które wymagają stałej gotowości i
dyspozycyjności. Powierzony Prezesowi Zarządu samochód służbowy wykorzystywany
będzie głównie w celu dojazdu przez niego z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki lub
innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych.
Ponadto udostępnienie samochodu umożliwiać będzie szybkie i sprawne przemieszczanie
się przez Prezesa Zarządu pomiędzy różnymi lokalizacjami, w których będzie on
wykonywał obowiązki służbowe. Posiadanie przez Prezesa Zarządu samochodu
służbowego ma zapewnić jego stałą mobilność (nawet poza godzinami pracy) oraz
oszczędność czasową. Powierzony Prezesowi Zarządu samochód służbowy garażowany
jest w pobliżu miejsca zamieszkania Prezesa Zarządu lub innego miejsca wynikającego z
aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych (np. wizyty w gminach-udziałowcach
spółki, u kontrahentów i (...)).
Prezes Zarządu spółki mieszka poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki.
X. jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce obowiązkowi
podatkowemu w całości swoich dochodów. Głównym przedmiotem działalności jest (...).
Udziałowcami spółki jest (...) gmin na terenie (...) oraz (...). Spółka nie jest czynnym
podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka podpisała z prezesem zarządu umowę o
świadczenie usług (...). Prezes zarządu spółki jest osobą fizyczną posiadającą miejsce
zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu
obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Prezes Zarządu
nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Na podstawie Umowy o Świadczenie Usług Zarzadzania prezes zarządu zobowiązał się do
zarządzania spółką i prowadzenia spraw spółki, natomiast spółka zobowiązała się do
zapłaty prezesowi zarządu wynagrodzenia, zgodnie z zasadami określonymi w umowie.
Zakres obowiązków i uprawnień Prezesa Zarządu określają przepisy prawa,
postanowienia Umowy spółki i inne wewnętrzne dokumenty spółki oraz Umowa o
Świadczenie Usług (...).
Miejscem wykonywania obowiązków przez Prezesa Zarządu jest siedziba spółki w (...), jak
również inne miejsca, w których zasadne jest podjęcie czynności w celu realizacji
obowiązków Prezesa Zarządu. Zgodnie z umową Prezes Zarządu wykonuje obowiązki
wynikające z umowy w czasie i miejscu według własnego uznania. Charakter pełnionej
funkcji i wykonywanych czynności wymaga od prezesa zarządu stałej mobilności i
dyspozycyjności, bez względu na porę dnia. Na podstawie umowy spółka (...) udostępnia
do korzystania w zakresie niezbędnym do wykonywania Usług urządzenia techniczne oraz
inne zasoby stanowiące mienie Spółki, w szczególności: samochód, telefon komórkowy z
opłaconym abonamentem, komputer przenośny wraz z niezbędnym dodatkowym
wyposażeniem.
Spółka obecnie korzysta z samochodu na podstawie umowy najmu pojazdu
(niekonsumencka), faktury dotyczące rat leasingowych są ujmowane w księgach spółki co
miesiąc. Ten wynajmowany samochód służbowy jest powierzony Prezesowi Zarządu spółki
w celu wykonywania obowiązków służbowych, wymagających stałej dyspozycyjności oraz
przemieszczania się między wieloma lokalizacjami – gminami będącymi udziałowcami
spółki. Samochód jest niezbędnym narzędziem umożliwiającym Prezesowi zarządu
skuteczne wywiązywanie się przez niego z powierzonych zadań. Prezes jest zobowiązany
odbywać zlecone mu przez spółkę podróże służbowe, jeżeli pozostają one w związku z
wykonywanymi przez niego obowiązkami.
Spółka pokrywa wszystkie niezbędne wydatki związane z używaniem pojazdu, tj. koszty
jego utrzymania i eksploatacji (np. parking umożliwiający bezpieczny postój w miejscu
zamieszkania, wymiana opon i innych płynów oraz zużywających się części w wyniku
korzystania z pojazdu, w racie najmu są zawarte opłaty związane z ubezpieczeniem i
serwisem) oraz koszty paliwa.
Udostępnienie samochodu miało na celu szybkie i sprawne przemieszczanie się przez
Prezesa zarządu pomiędzy różnymi lokalizacjami, w których będzie on wykonywał
obowiązki służbowe. Posiadanie przez Prezesa zarządu samochodu służbowego ma
zapewnić jego stałą mobilność oraz oszczędność czasową. Prezes nie korzysta z
samochodu służbowego do celów prywatnych.
Pytanie
Czy Prezes Zarządu korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego w celu
realizacji powierzonych mu przez spółkę zadań (obowiązków służbowych) jako przejazdy z
miejsca zamieszkania do siedziby spółki i z powrotem do miejsca zamieszkania oraz
parkowania samochodu służbowego w miejscu umożliwiającym bezpieczny postój, uzyska
z tego tytułu przychód z umowy o świadczenie usług zarządzania podlegający
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego
spółka będzie zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
Prezes Zarządu, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego nie uzyska z
tego tytułu przychodu, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka byłaby zobowiązana wypełnić obowiązki
płatnika.
Zdaniem Wnioskodawcy, Prezes Zarządu, któremu powierzony został do korzystania
samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez Niego z obowiązków
służbowych, korzystając z przedmiotowego samochodu w celu dojazdu z miejsca
zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, bądź powierzonych
zadań i z powrotem do miejsca zamieszkania, nie uzyskuje z tego tytułu przychodu z
nieodpłatnych świadczeń w ramach przychodu z kontraktu managerskiego, tj. na
podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 11
ust. 1 ww. ustawy.
Tym samym Spółka uważa, że nie ciążą na niej w tym przypadku obowiązki płatnika
określone w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.
Zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy Prezesa Zarządu powierzonym mu samochodem
służbowym pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem wykonywania obowiązków
służbowych, bądź też powierzonych mu zadań, stanowią realizację jego obowiązków
służbowych. Wymaga się bowiem od Prezesa Zarządu ciągłej mobilności oraz
dyspozycyjności, w związku z czym samochód jest mu powierzony w celu ułatwienia
wykonywania dedykowanych obowiązków (obowiązków służbowych).
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają
wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c
oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano
poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od
osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z
wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień
przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru
podatku. Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie
rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych
źródeł.
Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art.
10 ust. 1 pkt 2 działalność wykonywana osobiście. Natomiast poszczególne kategorie
przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymienione zostały przez ustawodawcę
w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o
której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby,
niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych,
komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.
Natomiast w myśl art. 13 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności
wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody
uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów
menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju
umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności
gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17
ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów
finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub
postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości
pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych
świadczeń.
Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z
zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych
stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z
uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich
uzyskania.
Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość
pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności
gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych
odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według
równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu
lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy
świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku,
z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca
udostępnienia.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde
działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i
zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego
podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności
podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny
wymiar finansowy.
W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą,
osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art.
13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy
pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do
dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów
w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu
składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną
w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują
kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do
20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na
rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego
właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik
nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy
płatnik nie posiada siedziby.
Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o
których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu
skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach
opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z pełnioną funkcją do obowiązków Prezesa Zarządu
należy prowadzenie spraw i interesów Spółki. Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych
czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez
względu na porę dnia (również poza ustalonymi godzinami pracy). Samochód służbowy
jest Prezesowi Zarządu powierzony w celu ułatwienia wykonywania dedykowanych
obowiązków, które wymagają stałej gotowości i dyspozycyjności. Powierzony Prezesowi
Zarządu samochód służbowy wykorzystywany będzie głównie w celu dojazdu przez niego
z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki lub innego miejsca wynikającego z aktualnie
wykonywanych obowiązków służbowych. Ponadto udostępnienie samochodu umożliwiać
będzie szybkie i sprawne przemieszczanie się przez Prezesa Zarządu pomiędzy różnymi
lokalizacjami, w których będzie on wykonywał obowiązki służbowe. Posiadanie przez
Prezesa Zarządu samochodu służbowego ma zapewnić jego stałą mobilność (nawet poza
godzinami pracy) oraz oszczędność czasową. Tak jak Spółka wskazała, używanie
samochodu służbowego służyć będzie Prezesowi Zarządu w celach związanych z
wykonywaniem powierzonych obowiązków (wykonywaniem zadań służbowych).
W przedmiotowej sprawie nie otrzyma on żadnej korzyści majątkowej kosztem Spółki.
Korzystanie bowiem z samochodu służbowego przez Prezesa Zarządu, wobec którego
Wnioskodawca, ze względu na specyfikę wykonywanych zadań, oczekuje stałej gotowości,
dyspozycyjności i mobilności, nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie. Istotne
jest także to, że samochód może być używany wyłącznie do celów związanych z
wykonywaniem obowiązków wynikających z umowy o pracę lub innej umowy zawartej ze
Spółką lub do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki.
Wnioskodawca podkreśla, że samochód służbowy będzie wykorzystywany przez Prezesa
Zarządu w celu wykonywania obowiązków służbowych oraz zadań powierzonych mu przez
Spółkę. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że po stronie
Prezesa Zarządu powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust.
1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z dojazdem
samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania powierzonych
Prezesowi Zarządu przez Wnioskodawcę zadań i z powrotem.
Zatem w ocenie Wnioskodawcy Spółka nie będzie miała z tego tytułu obowiązku ustalenia
przychodu po stronie Prezesa Zarządu oraz obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczek
na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Powyższe stanowisko potwierdzane jest także w indywidualnych interpretacjach
podatkowych, wydawanych w analogicznych stanach faktycznych, np.
• interpretacja z 2 października 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.594.2020.1.GG;
• interpretacja z 10 marca 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.613.2019.6.JM;
• interpretacja z 10 czerwca 2021 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.218.2021.2.JM;
• interpretacja z 8 lutego 2023 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.890.2022.2.SJ, zgodnie z którą:
Mając na uwadze opis sprawy oraz zacytowane powyżej przepisy ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że Członkowie Zarządu, którym
powierzony zostanie samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się z
obowiązków służbowych, w tym w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca
wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie uzyskają z tego tytułu przychodu
z tytułu nieodpłatnych świadczeń, podlegającego opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Państwo będziecie musieli
wypełnić obowiązki płatnika ww. podatku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada
powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie
z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają:
wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i
52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej
zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od
osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z
wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień
przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru
podatku.
Art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera usystematyzowany zbiór źródeł przychodów, a dalsze
przepisy szczegółowo normują poszczególne źródła i stanowią o zróżnicowanych
zasadach opodatkowania.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, źródłem przychodów jest działalność
wykonywana osobiście.
Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z
działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania,
należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów
stanowiących osób prawnych.
Natomiast w myśl art. 13 pkt 9 ww. ustawy, z działalności wykonywanej osobiście, o której
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się również:
przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem,
kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z
tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika
pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w
pkt 7.
Należy zauważyć, że wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób
fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście przychodów z
umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o
podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia
pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych
przychodów jest zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1
pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Konsekwencją zakwalifikowania przychodów z tytułu umowy menedżerskiej jako
przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za
pośrednictwem płatnika – na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki
organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które
dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art.
18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z
zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego
świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości
określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki,
o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w
skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Płatnicy, o których mowa w art. 41 analizowanej ustawy, w myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy:
przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku
w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki
(podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu
skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania,
a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia
działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek
został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10,
przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy
którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób
zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że:
• Prezes Zarządu wykonuje swoje obowiązki na podstawie umowy o świadczenie usług
(...);
• miejscem wykonywania obowiązków przez Prezesa Zarządu jest siedziba Spółki, jak
również inne miejsca, w których zasadne jest podjęcie czynności w celu realizacji
obowiązków;
• do obowiązków Prezesa Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki – często
wymaga to wyjazdów w miejsca wykonywania aktualnych obowiązków służbowych, w
tym poza siedzibę główną Spółki;
• Prezesowi zarządu spółki udostępniono m.in. samochód służbowy w celu wykonywania
usług i obowiązków służbowych;
• charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu
stałej mobilności i stałej dyspozycyjności bez względu na porę dnia (również poza
ustalonymi godzinami pracy);
• powierzony Prezesowi Zarządu samochód służbowy wykorzystywany będzie głównie w
celu dojazdu przez niego z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki lub innego miejsca
wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji
praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b,
art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w
roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych
świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno
formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez
podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na
rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których
następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia
prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie
majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c,
określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub
prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i
stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość
pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności
gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych
odbiorców;
2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według
równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu
lub budynku;
4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy
świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku,
z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca
udostępnienia.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji
nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Rozumienie tego
pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie. W uchwałach z 18 listopada 2002 r.
sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd
Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej
ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma:
szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska
gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści
kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze
w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z
kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające
konkretny wymiar finansowy.
W uchwale z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził powyższe stanowisko
uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych,
w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych.
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wykorzystywanie samochodu
służbowego przez Prezesa Zarządu do przejazdów z miejsca zamieszkania do siedziby
Spółki następuje w celu wykonywania zadań służbowych. Charakter pełnionej funkcji i
wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i dyspozycyjności,
bez względu na porę dnia. Samochód służbowy jest powierzony Prezesowi Zarządu w celu
ułatwienia wykonywania obowiązków służbowych, wymagających stałej dyspozycyjności
oraz przemieszczania się między wieloma lokalizacjami. W związku z czym samochód jest
niezbędnym narzędziem umożliwiającym Prezesowi Zarządu skuteczne wywiązywanie się
przez Niego z powierzonych zadań.
Tym samym udostępnienie Prezesowi samochodu służbowego dla celów wykonywania
zadań służbowych w ramach umowy o świadczenie usług zarządzania nie skutkuje po
stronie Prezesa powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym
mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będą więc
Państwo mieli z tego tytułu obowiązku obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczek na
podatek dochodowy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się
Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki
interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.