0115-KDIT1.4011.152.2025.2.MK

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony 28 marca 2025 r. w odpowiedzi na wezwanie organu. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego W roku 2024 ze sprzedaży na (...) spółki akcyjnej (...) osiągnął Pan zysk wysokości 304.492,97 zł, natomiast na sprzedaży spółek (...) i (...) odnotował Pan stratę na poziomie 84.341,75 zł. W związku z tym w dokumencie PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-8C w pozycji nr 37 „dochód” pojawiła się kwota 220.031,22 zł. Wyżej wymieniony dochód zobowiązuje Pana do zapłaty podatku 19% ze zbycia papierów wartościowych, czyli w kwocie 41.805,93 zł. Posiada Pan również w portfelu inwestycyjnym spółkę X, która jest w trakcie upadłości i jest wyłączona z obrotu giełdowego, ale jest odnotowana na Pana portfelu inwestycyjnym (...) jako strata o wartości 591.347,16 zł. Uzupełnienie wniosku Operacji na portfelu inwestycyjnym nie realizuje Pan w ramach wykonywania działalności gospodarczej. W portfelu inwestycyjnym posiada Pan akcje spółki X. Pod pojęciem straty rozumie Pan łącznie poniższe fakty: a. posiadanie łącznie (...) akcji wycenianych po koszcie nabycia w wysokości (...) zł; b. w związku z ogłoszeniem bankructwa spółki X. aktualna wartość akcji spółki wyceniona jest na kwotę za jedną akcję (...) zł, co daje aktualnie łączną wartość (...) zł; c. Przedmiotowe akcje są wyłącznie zapisem na rachunku inwestycyjnym, ale nie jest realizowana sprzedaż z uwagi na brak możliwości zbycia akcji; d. wobec powyższego strata wynosi 713.808,03 zł.

Pytanie

Czy strata wynikająca z wycofania akcji spółki X. z obrotu giełdowego może zostać odliczona od dochodów kapitałowych uzyskanych w 2024 r.? Pana stanowisko w sprawie Pana zdaniem, strata poniesiona w wyniku wycofania akcji spółki X. z obrotu giełdowego może zostać odliczona od dochodów kapitałowych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wycofanie akcji skutkuje trwałą utratą możliwości ich zbycia, co należy uznać za zdarzenie podatkowe generujące stratę podatkową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Stosownie natomiast do treści art. 9 ust. 3 ww. ustawy: O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może: 1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo 2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty. Jak wynika przy tym z art. 9 ust. 6 pkt 1 powołanej ustawy: Przepis ust. 3 ma zastosowanie do strat z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce, udziałów w spółdzielni, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży. Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił – w pkt 7 ww. przepisu – źródło „kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c”. Źródło to nie jest jednorodne. Obejmuje przychody z kapitałów pieniężnych wymienione w art. 17 ust. 1 ustawy oraz przychody z praw majątkowych, w tym ich odpłatnego zbycia, do których odnosi się art. 18 ustawy. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a omawianej ustawy: Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych. Zgodnie z art. 30b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. W myśl art. 30b ust. 2 pkt 4 ww. ustawy: Dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c, osiągnięta w roku podatkowym. Stosownie natomiast do treści art. 45 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym: podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrebne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b. W odniesieniu do przedmiotu sprawy wskazania wymaga, że strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem podatnik może ją odliczyć z dochodów osiągniętych w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Ma również możliwość wyboru, w których latach i w jakiej wysokości dokona odliczeń, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym, w zależności od wyboru dostępnej metody rozliczenia straty. Jak wynika z powyższego, strata występuje wówczas, gdy koszty uzyskania przychodu są wyższe od uzyskanego przychodu. Pojęcie kosztów uzyskania przychodów zdefiniowane zostało w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepisy art. 23 ww. ustawy zawierają katalog wydatków (kosztów), których nie uważa się w ogóle za koszty uzyskania przychodów bądź stanowią koszt uzyskania przychodów pod pewnymi warunkami. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, z wykupu przez emitenta obligacji, a także z umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e, w części niezaliczonej w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów. Przywołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że poniesione wydatki na cele wymienione w tym przepisie, do których należą również wydatki na nabycie akcji, stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w przypadkach uzyskania przychodu z ich odpłatnego zbycia. Przepis ten wskazuje na bezpośredni związek poniesienia wydatku z uzyskaniem konkretnego przychodu. Samo tylko poniesienie wydatku na nabycie akcji bez uzyskania przychodu z tego tytułu nie powoduje uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu. Zatem wydatek nieuznawany za koszt uzyskania przychodu nie może stanowić straty w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wcześniej wskazano strata wystąpi wówczas, gdy koszty uzyskania przekroczą sumę przychodów. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie powstał przychód z odpłatnego zbycia akcji spółki X., bowiem takie zbycie w 2024 r. nie nastąpiło. Skoro nie uzyskał Pan przychodów z odpłatnego zbycia akcji X., to nie można uznać za koszt uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie tych akcji. W konsekwencji nie można w Pana sytuacji mówić o stracie podatkowej, tj. nadwyżce kosztów nad przychodami. Poniesiona przez Pana „strata” – choć niewątpliwie ma wymiar ekonomiczny – w rozumieniu obowiązujących przepisów prawa podatkowego nie będzie stratą, którą można rozliczyć podatkowo, czyli stratą ze źródła przychodów, o której mowa w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani stratą, o której mowa w art. 9 ust. 6 tej ustawy. Zatem nie ma Pan podstaw do wykazania w zeznaniu podatkowym PIT-38 za 2024 r. wysokości poniesionych wydatków na nabycie akcji X. jako straty (rozumianej jako nadwyżka poniesionych kosztów nad uzyskanymi przychodami).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przedstawione we wniosku obliczenia nie były przedmiotem oceny, ponieważ na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa organ interpretacyjny dokonuje jedynie oceny określonych przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w przedstawionym zdarzeniu. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.