Wnioskodawca, w związku z umową kredytową z 2007 roku, zaciągnął kredyt hipoteczny denominowany w CHF na cele mieszkaniowe. Po sporze z bankiem, strony zawarły ugodę, w wyniku której bank umorzył zadłużenie w wysokości 149.965,30 PLN oraz wypłacił dodatkową kwotę 61.000 PLN. Wnioskodawca zadał pytanie, czy umorzenie długu oraz wypłacona kwota będą objęte zaniechaniem poboru podatku dochodowego. Organ podatkowy potwierdził, że umorzenie długu jest objęte zaniechaniem poboru podatku, a wypłacona kwota 61.000 PLN nie stanowi przychodu, więc również nie podlega opodatkowaniu. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzając stanowisko wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
21 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego Wnioskodawca (...) 2007 r. zawarł z X., KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (...), którego następcą prawnym jest Y. z siedzibą w (...) (KRS (...)) umowę nr (...), na mocy której Bank udzielił Mu kredytu hipotecznego denominowanego do CHF w złotych polskich, stanowiący równowartość 88.495,58 CHF, z przeznaczeniem na finansowanie części kosztów nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego w (...) przy ul. (...), z okresem kredytowania na lata: (...).2007 - (...).2032. Kredyt dotyczył lokalu mieszkalnego i został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, której celem było i jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Kredyt był zabezpieczony hipoteką wpisaną do księgi wieczystej prowadzonej dla lokalu. Do czasu podpisania Ugody Wnioskodawca nie korzystał z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej. Pomiędzy Bankiem a Wnioskodawcą powstał spór dotyczący skuteczności poszczególnych postanowień umowy i całej umowy (oraz jej ważności), który zawisł w sprawie o sygn. (...) o ustalenie i zapłatę, toczący się przed Sądem Okręgowym w (...) z powództwa Wnioskodawcy przeciwko Bankowi. Strony postanowiły zakończyć spór ugodą sądową. Ugoda sądowa została podpisana (...) 2024 r. pomiędzy Wnioskodawcą a następcą prawnym X. – Y z siedzibą w (...). W wyniku zawartej ugody Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Ugody zostanie tak rozliczony, jakby od daty zawarcia Umowy, tj. od (...) 2007 r., stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach, o których mowa w § 1 ust. 6, z zachowaniem: 1) pozostałych parametrów kredytu wynikających z umowy, tj. okresu kredytowania - 298 miesięcy licząc od daty zawarcia Umowy oraz formy spłaty kredytu w ratach annuitetowych, z uwzględnieniem § 1 ust 7; 2) poniesionych opłat, prowizji i składek ubezpieczeniowych. Po zmianie waluty zadłużenia na walutę polską, w wyniku przeprowadzonych negocjacji Strony uzgodniły, iż z uwzględnieniem § 1 ust. 5-7 pozostałe do spłaty zadłużenie Wnioskodawcy wobec Banku z tytułu Umowy na dzień zawarcia Ugody wynosi 0 zł. Bank nie będzie zgłaszał roszczeń w stosunku do Wnioskodawcy w związku z Umową. Jednocześnie Bank odstępuje od naliczania odsetek bieżących należnych z tytułu spłaty ostatniej raty. Tym samym Strony uznały, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy został spłacony w całości. Bank zwolnił Wnioskodawcę z długu (umorzył zadłużenie Wnioskodawcy) w kwocie 149.965,30 zł, stanowiącej różnicę między kwotą zadłużenia wskazaną w § 1 ust. 3 a kwotą zadłużenia wskazaną w § 1 ust. 8, a Wnioskodawca dokonane zwolnienie z długu przyjął. Kwota umorzenia obejmuje: - kapitał: 32.116,10 CHF -> 147.695,52 PLN, - odsetki zapadłe niespłacone: 473,21 CHF -> 2.176,20 PLN. - odsetki bieżące: 20,35 CHF -> 93,58 PLN. Jednocześnie Bank zobowiązał się do zapłaty z tytułu rozliczenia poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 11.300 PLN oraz wypłacić Wnioskodawcy dodatkową kwotę w wysokości 61.000 PLN. Bank udzielający kredytu był i jest bankiem działającym zgodnie z prawem polskim, jego działalność podlegała i podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, zgodnie z obowiązującymi przepisami podmiot ten był uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów. W opisanej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe i nie jest prowadzona kontrola podatkowa lub kontrola celno-skarbowa oraz sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. Wnioskodawca wystąpił o indywidualną interpretację przepisów prawa zadając pytanie: Czy wartość przyjętego przez Wnioskodawcę umorzenia długu w kwocie 149.965,30 PLN z tytułu kredytu mieszkaniowego będzie objęta zaniechaniem poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 17 stycznia 2025 r. wydał interpretację nr 0115- KDIT1.4011.752.2024.ASZ, w której stwierdził, że przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe potwierdzając, że do dochodu uzyskanego w związku z umorzeniem kwoty wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego w 2007 r. (opisanego w stanie faktycznym) ma zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca po złożeniu wniosku o interpretację uzyskał zgodę Banku na ujawnienie treści negocjacji w zakresie dotyczącym wypłaconej przez Bank kwoty dodatkowej 61.000 zł. Do dnia 29 stycznia 2024 r. Wnioskodawca zapłacił na rzecz Banku kwotę 260.983,65 zł tytułem spłaty kapitału i odsetek od kredytu oraz kwotę 2.071,42 zł tytułem prowizji. Kapitał wypłacony przez Bank wyniósł 200.471,79 zł. Bank wydał zaświadczenie o wartości spłaty kapitału i odsetek oraz prowizji na dzień 29 stycznia 2024 roku. Na dzień wydania zaświadczenia Wnioskodawca nadpłacił Bankowi kwotę 62.583,28 zł ponad kwotę wypłaconego kapitału. Dodatkowo Wnioskodawca do daty wydania zabezpieczenia wpłacał kolejne raty kapitałowo-odsetkowe do Banku. W ramach ugody Wnioskodawca negocjował z Bankiem kwotę zwrotu z tytułu dokonanych wpłat. Ostatecznie Strony ustaliły, że Bank zwróci Wnioskodawcy kwotę 61.000 zł. Jednakże w treści Ugody Bank nie chciał nazwać wypłaty 61.000 zł zwrotem z tytułu nadpłaconych kwot, a nazwał swoje zobowiązanie „kwotą dodatkową”. W związku z faktem, że ta „kwota dodatkowa” jest częścią kwoty nadpłaty, której Wnioskodawca dochodził pozwem w sprawie przeciwko Bankowi, Wnioskodawca nie otrzymał żadnego dodatkowego przysporzenia, a jedynie zwrot uprzednio wpłaconych kwot do Banku. Wobec faktu, że w uprzednim wniosku o interpretację Wnioskodawca nie zadał pytania o „kwotę dodatkową” wypłaconą przez Bank, kieruje ten wniosek.
Czy wypłacona Wnioskodawcy przez Bank „kwota dodatkowa”, stanowiąca de facto zwrot części wpłaconych kwot na rzecz Banku tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Pana stanowisko w sprawie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwrot ustalonej w Ugodzie kwoty jest neutralny podatkowo i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest pojęcie przychodu. Przychód został zdefiniowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.
Bank zaproponował Wnioskodawcy w ramach ugody umorzenie pozostałej części kredytu oraz zwrot określonej kwoty pieniędzy jako zwrot już wpłaconych kwot z tytułu kredytu, którą nazwał „kwotą dodatkową”. Jednocześnie kwota, na którą składa się łączna suma wpłat dokonanych na rzecz Banku z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego pomniejszona o łączny zwrot na podstawie ugody jest wyższa niż kwota kapitału pozyskanego z umowy kredytu mieszkaniowego. Wnioskodawca uważa, że nie doszło do powstania przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem Ugody Wnioskodawca otrzymał zwrot środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy przekazał na rzecz Banku w ramach spłaty części rat udzielonego kredytu mieszkaniowego. Wnioskodawca zatem otrzymał środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione przez Wnioskodawcę z własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie Ugody z Bankiem nie spowodowała więc faktycznego przyrostu w majątku Wnioskodawcy, dlatego wypłata ta winna być uznana za neutralną podatkowo. Wnioskodawca uważa, że dokonany zwrot przez Bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie będzie stanowił przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku od zwróconej przez Bank kwoty, ani obowiązku składania jakichkolwiek informacji do urzędu skarbowego o otrzymanej od Banku kwocie.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Reguły dotyczące opodatkowania W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą: • dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz • dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników). Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b,
art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są: • pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; • pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Źródła przychodów Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m. in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie. Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z pkt 9 tego przepisu, źródłami przychodów są inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Skutki podatkowe otrzymanego zwrotu Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wobec powyższego, skoro kwota 61.000 zł, którą otrzymał Pan od Banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłaconej przez Pana podczas spłaty kredytu hipotecznego to jej otrzymanie nie spowodowało po Pana stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego, wzrostu Pana majątku. Otrzymane przez Pana pieniądze nie są Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ich uzyskanie nie skutkuje po Pana stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili