0115-KDIT1.4011.130.2025.2.MST

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 13 lutego br. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zawarcia ugody z bankiem i wypłaty „kwoty dodatkowej”. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (...) 2024 r. została zawarta ugoda sądowa pomiędzy A.C., B.C., zwanymi Kredytobiorcami, a X SA, zwaną Bankiem, z siedzibą w (...). Bank i Kredytobiorcę (Strony) łączyła Umowa kredytu mieszkaniowego (...) z dnia 17 grudnia 2010 r. Kredyt mieszkaniowy został udzielony w całości na finansowanie własnego celu mieszkaniowego Kredytobiorcy. Pomiędzy Stronami powstał spór dotyczący skuteczności poszczególnych postanowień umownych i całej Umowy oraz jej ważności, który zawisł w sprawie za sygn. (...) o ustalenie i zapłatę, toczącej się przed Sądem Okręgowym (...) z powództwa Kredytobiorcy. 10 kwietnia 2024 r. Kredytobiorca dokonał przedterminowej spłaty kredytu, na skutek czego na dzień zawarcia Ugody nie figurowało żadne zobowiązanie z tytułu Umowy. Zamiarem Banku i Kredytobiorcy było polubowne zakończenie sporu i uchylenie stanu niepewności co do roszczeń wynikających ze spłaconej 10 kwietnia 2024 r. Umowy poprzez przyjęte w Ugodzie rozwiązania, w tym rozliczenia zakończonej Umowy w ten sposób, jakby Strony dokonały zmiany Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej. Bank X w Ugodzie zaznaczył jednak, że w związku z wypłatą kwoty dodatkowej powstaje po stronie Kredytobiorców przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego, tj. sporządzenie informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11. Bank nie wskazał podstawy prawnej powstania po stronie Kredytobiorców przychodu. PIT-11 nie został jeszcze dostarczony Kredytobiorcom. Uzupełnienie wniosku Bank i Kredytobiorcę, czyli Panią i Pani małżonka B.C., łączyła Umowa kredytu mieszkaniowego (...) z dnia 17 grudnia 2010 r. Kredyt mieszkaniowy rozumiany jest jako kredyt udzielony w całości lub w części na finansowanie własnego celu mieszkaniowego Kredytobiorcy. Kredyt został wypłacony Państwu jednorazowo 7 stycznia 2011 r. w kwocie 410.000 zł, co stanowiło równowartość 138.228,65 CHF przy zastosowanym kursie kupna 2,9661. Kredyt został udzielony na 30 lat, tj. od 17 grudnia 2010 r. do 5 grudnia 2040 r. i oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia Umowy wynosiła 3,66917%. Pomiędzy Bankiem i Kredytobiorcami powstał spór dotyczący skuteczności poszczególnych postanowień umownych i całej Umowy (oraz jej ważności), który zawisł w sprawie za sygn. (...) o ustalenie i zapłatę, toczącej się przed Sądem Okręgowym (...) z powództwa Kredytobiorcy przeciwko Bankowi. W złożonym pozwie Kredytobiorcy wnosili o ustalenie nieważności całej umowy nr (...) o kredyt mieszkaniowy (...) zawartej 17 grudnia 2010 r. na podstawie art. 58 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610, dalej: k.c.) w zw. z art. 189 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. 2023 poz. 1550, k.p.c.) i zasądzenie od Banku na rzecz Kredytobiorców kwoty 79.857,94 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu pozwu Bankowi do dnia zapłaty, tytułem zwrotu wszystkich dokonanych na poczet kredytu wpłat. Jednocześnie Kredytobiorcy wskazali, że na kwotę 79.857,94 CHF składają się kwoty wpłacone tytułem rat kapitałowych w kwocie 48.012,67 CHF oraz tytułem rat odsetkowych w kwocie 31.845,27 CHF. Powyższa kwota po przeliczeniu po kursie średnim NBP z dnia złożenia pozwu (Tabela nr 244/A/NBP/2023 z dnia 2023-12-18 – 4,5611) wynosiła 364.240,05 zł. 10 kwietnia 2024 r. Kredytobiorca dokonał przedterminowej spłaty kredytu w wysokości 382.963,58 zł.

Bank na mocy ugody sądowej wypłacił Państwu kwotę dodatkową. Jest to kwota w wysokości 255.785,79 zł. W ugodzie sądowej jest tylko stwierdzenie, że: „Bank, w terminie 21 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości 255.785,79 zł”. W Państwa ocenie jest to kwota tytułem zwrotu wszystkich dokonanych na poczet kredytu wpłat. Kwota ta zatem nie powoduje faktycznego przyrostu w majątku, jest to wyłącznie zwrot Państwa środków. W pozwie złożonym do Sądu wskazywali Państwo tytułem zwrotu wszystkich dokonanych na poczet kredytu wpłat kwotę 364.240,05 zł. Zdecydowali się Państwo na zawarcie ugody w celu zakończenia wszelkich sporów dotyczących abuzywności klauzul umownych i ważności Umowy.

Pytanie

Czy ma Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od kwoty dodatkowej wypłaconej przez Bank w wyniku zawartej ugody sądowej w sprawie frankowej? Pani stanowisko w sprawie Według Pani, dodatkowa kwota wypłacona przez Bank nie jest Pani i męża przychodem podatkowym w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego nie ma Pani obowiązku rozliczać podatkowo tej kwoty oraz jest to zwrot środków przekazanych wcześniej do Banku tytułem spłaty kredytu i odsetek. W rezultacie zwrot przez Bank poniesionych przez Panią wydatków nie jest przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z powołanego przepisu ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są: • pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; • pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 powołanej ustawy mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro

bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów). Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił – w punkcie 9 ww. przepisu – „inne źródła”. Stosownie do treści art. 20 ust. 1 tejże ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w treści art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z informacji przez Panią przedstawionych wynika, że: • 17 grudnia 2010 r. zawarła Pani wraz z mężem umowę kredytu mieszkaniowego, • 10 kwietnia 2024 r. dokonali Państwo przedterminowej spłaty ww. kredytu, • (...) 2024 r. zawarli Państwo z bankiem ugodę sądową będącą odpowiedzią na Państwa pozew przeciwko Bankowi o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej, • na podstawie zawartej ugody Bank wypłacił Pani „kwotę dodatkową” w wysokości 255.785,79 zł. Jak wynika z opisu sprawy, kwota ta mieści się w kwocie wpłaconej przez Panią i męża do Banku podczas spłaty rat kapitałowo-odsetkowych. Wobec powyższego, skoro kwota 255.785,79 zł, którą otrzymała Pani od Banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłaconej podczas spłaty kredytu hipotecznego, to jej otrzymanie nie powoduje po Pani stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje po Pani stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja dotyczy tylko Pani sytuacji prawnopodatkowej – jej wydanie nie ma skutków prawnych dla Pani męża. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do

zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.