0115-KDIT1.4011.126.2025.2.ASZ

Pytanie

Czy do uzyskanego przez Zainteresowanych przychodu związanego z umorzeniem części wierzytelności z tytułu Kredytu zaciągniętego na zakup wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego Lokalu zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, a zatem Zainteresowani nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego przychodu? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Zainteresowanych do uzyskanego przez nich przychodu związanego z umorzeniem części wierzytelności z tytułu Kredytu zaciągniętego na zakup wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego Lokalu zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, a zatem Zainteresowani nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego przychodu. Uzasadnienie stanowiska Jak wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 3Oda oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy

przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 Ustawy PIT). Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Źródła przychodów zostały wymienione w art. 10 Ustawy PIT, a w kontekście opisanego zdarzenia przyszłego należy w szczególności zwrócić uwagę na art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy PIT, zgodnie z którym źródłami przychodów są inne źródła. Pojęcie to zostało wyjaśnione w treści art. 20 ust. 1 Ustawy PIT, stosownie do którego za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Warto zwrócić uwagę na otwarty charakter wskazanego powyżej katalogu. Zdaniem Wnioskodawców umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu Kredytu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu należy zauważyć, że w Rozporządzeniu została przewidziana instytucja zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Taka możliwość wynika z art. 22 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników: 1) zaniechać w całości lub w części poboru podatków, określając rodzaj podatku, okres, w którym następuje zaniechanie, i grupy podatników, których dotyczy zaniechanie; 2) zwolnić niektóre grupy płatników z obowiązku pobierania podatków lub zaliczek na podatki oraz określić termin wpłacenia podatku i wynikające z tego zwolnienia obowiązki informacyjne podatników, chyba że podatnik jest obowiązany do dokonania rocznego lub innego okresowego rozliczenia tego podatku. Zgodnie z § 1 Rozporządzenia zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: 1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej; 2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: 1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); 2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; 3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. W przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego (§ 1 ust. 3 Rozporządzenia). W przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego (§ 1 ust. 4 Rozporządzenia). Jak wynika z powyższego, Rozporządzenie w omawianym zakresie odsyła do art. 21 ust. 25 pkt 1 Ustawy PIT, tj. katalogu wydatków mieszkaniowych. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, celem Kredytu było refinansowanie dwóch kredytów mieszkaniowych, pokrycie kosztów prac wykończeniowych Lokalu oraz pokrycie części kosztów okołokredytowych i części kosztów ubezpieczenia (...). Lokal jest wykorzystywany do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Zainteresowanych. W związku z powyższym nie ulega wątpliwości możliwość objęcia opisanych kosztów katalogiem wydatków mieszkaniowych, o których mowa powyżej. Jednym z warunków zastosowania zaniechania poboru podatku wynikającego z Rozporządzenia jest okoliczność, aby kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – aby kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Pojęcie inwestycji mieszkaniowej zostało uregulowane w § 1 ust. 5 Rozporządzenia, zgodnie z którym oznacza ono inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: 1) jednego gospodarstwa domowego albo 2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843). Natomiast przez jedno gospodarstwo domowe rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi (§ 1 ust. 6 Rozporządzenia). Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Zainteresowani zamieszkują wspólnie w Lokalu, który to stanowi odrębną technicznie całość. Jest oddzielony od pozostałych lokali i innych części budynku, a korzystanie i używanie go jest niezależne od korzystania z innych lokali. Rozporządzenie nie przewiduje odrębnej definicji lokalu, dlatego warto odwołać się do przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (dalej: „u.w.l.”). Stosownie do art. 2 ust. 2 u.w.l. samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Z pojęcia samodzielności lokalu zamieszczonego w art. 2 ust. 2 należy wyprowadzić wniosek, że zamierzeniem ustawodawcy było umożliwienie wyodrębnienia takiej nieruchomości lokalowej, która zapewnia korzystanie z nieograniczonego prawa własności (H. Izdebski [w:] T. Barański, K. Buliński, H. Izdebski, Własność lokali. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2O23,str. 46.). Kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem rozważań NSA, który przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2023 r. stwierdził, że: „Atrybuty samodzielności lokali nie zostały co prawda bliżej opisane w ustawie, jednak w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że charakteryzuje się ona tym, iż właściciel i inne osoby korzystające z lokalu mają do niego swobodny dostęp, a także tym, że korzystanie z lokalu zgodnie z jego funkcją nie wymaga korzystania z innych lokali. Samodzielny lokal mieszkalny musi spełniać określone wymogi techniczno- architektoniczne. Innymi słowy, musi być architektonicznie, technicznie i funkcjonalnie wyodrębniony względem pozostałej części budynku”. W omawianym kontekście warto także zwrócić uwagę na wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 czerwca 2024 r., II SA/Kr 479/24, w którym podkreślono, że przez samodzielność należy rozumieć odrębność techniczną – lokal jest oddzielony od pozostałych lokali i innych części budynku, a korzystanie i używanie lokalu mieszkalnego jest niezależne od korzystania z innych lokali. W kontekście powyższych rozważań, zdaniem Zainteresowanych, nie ulega wątpliwości, że Lokal powinien zostać uznany za jedną inwestycję mieszkaniową. Jest to bowiem inwestycja, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego. Zamieszkują w nim Zainteresowani, którzy są małżeństwem. Lokal stanowi odrębną całość, zarówno pod względem architektonicznym, technicznym jak i funkcjonalnym. Do Lokalu prowadzi wyłącznie jedno wejście. Jest w nim także wyłącznie jedna kuchnia. Mając na uwadze powyższą argumentację, Zainteresowani wnoszą o uznanie ich stanowiska za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym i pojęcie przychodu Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Co do zasady, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania (art. 9 ust. 2 ustawy). Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Pojęcie przychodu ustawodawca wyjaśnił w art. 11 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przepisu tego wynika, że przychody podatkowe to takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa), mają definitywny charakter (nie mają zwrotnego charakteru). O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Zdarzeniem, które powoduje powstanie przychodu jest m.in. umorzenie zobowiązań kredytobiorcy z tytułu umowy kredytu. W tej sytuacji, dochodzi do zmniejszenia pasywów podatnika – zwolnienia go z długu. Wartość umorzonego zobowiązania jest co do zasady przychodem podatkowym. Tego rodzaju przychód – o ile, kredyt nie był związany z działalnością gospodarczą kredytobiorcy – jest kwalifikowany do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła. Przychód taki podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali podatkowej. Zaniechanie poboru podatku Jednocześnie, przepisy przewidują wyjątek od zasady opodatkowania takich przychodów – tj. zaniechanie poboru podatku w szczególnych sytuacjach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.). Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów: Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej; Zaniechanie poboru podatku dotyczy wyłącznie kredytów mieszkaniowych. Przy czym, definicja kredytu mieszkaniowego została ujęta w § 3 ust. 1 rozporządzenia: Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został: 1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz 2) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród tych wydatków ustawodawca wymienił wydatki na : a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego – położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej; Rozporządzenie odnosi się również do sytuacji, gdy: • kredyt tylko częściowo był zaciągnięty na cele mieszkaniowe (§ 1 ust. 3): W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. • kredyt mieszkaniowy został zastąpiony lub spłacony innym kredytem (§ 1 ust. 4): W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. Rozporządzenie wskazuje również, że zaniechanie poboru podatku dotyczy kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na jedną inwestycje mieszkaniową (a więc kredytu, który finansował wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące jednej inwestycji mieszkaniowej). Pojęcie jednej inwestycji mieszkaniowej precyzją przepisy § 1 ust. 5-7 rozporządzenia: 5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: 1) jednego gospodarstwa domowego albo 2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843). 6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi. 7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b. Poza warunkami uznania kredytu za kredyt mieszkaniowy dotyczący jednej inwestycji mieszkaniowej, dla zaniechania poboru podatku istotne jest również, jakie wierzytelności związane z takim kredytem zostały umorzone. Zaniechaniem poboru podatku mogą być bowiem objęte wyłącznie rodzaje umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, które są wskazane w § 1 ust. 2 rozporządzenia: Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: 1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); 2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; 3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. Dochody, od których zaniechano poboru podatku zgodnie z rozporządzeniem nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego. Ocena Państwa sytuacji We wniosku oraz w jego uzupełnieniu wskazali Państwo, że: 1) w 2005 r. zawarli Państwo dwie umowy kredytu hipotecznego z Z S.A., których celem było sfinansowanie nabycia dwóch lokali mieszkalnych; 2) nabyli Państwo te dwa lokale i realizują w nich Państwo własne cele mieszkaniowe, przy czym lokale te formalnie są dwiema odrębnymi nieruchomościami, a faktycznie zostały przez Państwa połączone do używania jako jedno mieszkanie; 3) w 2008 r. zawarli Państwo umowę kredytu hipotecznego z X S.A. (obecnie Y S.A.), której celem było: a) refinansowanie dwóch kredytów zawartych w 2005 r.; b) pokrycie kosztów wykończeniowych ww. lokali (malowanie, położenie podłóg, zakup mebli, oświetlenia); c) pokrycie kosztów związanych z udzieleniem i obsługą kredytu; d) pokrycie kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu; 4) rozważają Państwo zawarcie ugody z bankiem, na mocy której bank umorzyłby Państwa wierzytelności z tytułu: a) kwoty kredytu, b) skapitalizowanych odsetek od kredytu oraz c) opłat, które były niezbędne do zawarcia umowy kredytu. Prawidłowo wskazali Państwo we własnym stanowisku, ze umorzenie wierzytelności kredytowych będzie Państwa przychodem podatkowym, który jest kwalifikowany jako przychód z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Rozważając, czy przychód ten będzie podlegał zaniechaniu poboru podatku, należy ocenić, czy umarzane wierzytelności kredytowe wynikają z kredytu mieszkaniowego w rozumieniu przepisów rozporządzenia. I tak, kredyt z 2008 r.: • został udzielony w terminie i przez rodzaj podmiotu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia; • był zabezpieczony hipoteką, a więc spełniał warunek z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Analizując, czy kredyt z 2008 r. został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że: • koszty wykończenia lokali, które mają charakter kosztów budowlano-remontowych (np. malowanie, położenie podłóg, montaż oświetlenia, montaż mebli do zabudowy) są wydatkami, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy; • koszty wyposażenia lokali, takie jak zakup mebli wolnostojących, nie mieszczą się w katalogu wydatków wskazanych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy; • koszty związane z udzieleniem i obsługą kredytu dotyczą ściśle umowy kredytu – nie są bezpośrednio związane z Państwa celami mieszkaniowymi (nabyciem lub remontem lokali mieszkalnych), ale z usługą kredytowania świadczona Państwu przez bank; tego rodzaju koszty nie mieszczą się w żadnej z kategorii wydatków wskazanych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy; • koszty ubezpieczenia spłaty kredytu są kosztami usługi ubezpieczenia zakupionej przez Państwa w związku z umową kredytu – koszty te nie mają bezpośredniego związku z Państwa celami mieszkaniowymi i nie mieszczą się w żadnej z kategorii wydatków wskazanych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy. A zatem, analiza ww. celów kredytu z 2008 r. wskazuje, że kredyt ten był w części udzielony na finansowanie wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, a w części służył finansowaniu innych wydatków. Jest to więc sytuacja, jakiej dotyczy § 1 ust. 3 rozporządzenia. Kredyt z 2008 r. w części, w jakiej służył refinansowaniu dwóch kredytów mieszkaniowych, które zaciągnęli Państwo w 2005 r., wymaga natomiast oceny z uwzględnieniem przepisu § 1 ust. 4 rozporządzenia. Kredyt ten zastąpił Państwa dwa kredyty zaciągnięte na nabycie dwóch lokali mieszkalnych. Niewątpliwie, nabycie lokalu mieszkalnego jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy. W Państwa przypadku doszło jednak do nabycia dwóch lokali mieszkalnych – sfinansowanych dwoma kredytami. Konieczne jest więc rozważenie, czy te dwa lokale mieszkalne mogą być potraktowane jako Państwa jedna inwestycja mieszkaniowa. Stosownie bowiem do § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia, zaniechanie poboru podatku może mieć miejsce: (...) w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Jedna inwestycja mieszkaniowa – zgodnie z § 1 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia – to inwestycja, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego. Natomiast jedno gospodarstwo domowe to gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi (§ 1 ust. 6 rozporządzenia). W Państwa przypadku pomimo, że fizycznie połączyli Państwo dwa lokale w jedną funkcjonalnie całość, to jednak nie przeprowadzili Państwo formalnego połączenia tych lokali w jeden lokal mieszkalny. Formalnie są to nadal dwa odrębne lokale, dla których są prowadzone odrębne księgi wieczyste. Wobec tego, na gruncie przepisów rozporządzenia posiadają Państwo więcej niż jedną inwestycję mieszkaniową. Tak formalne podejście do rozumienia pojęcia „lokalu mieszkalnego” wynika z charakteru rozporządzenia (przepisy szczególne, które wprowadzają odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania). Zatem, kredyt z 2008 r.: • w części, w jakiej zastąpił pierwszy kredyt mieszkaniowy z 2005 r. zaciągnięty na nabycie pierwszego lokalu zastąpił kredyt zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową; • w części, w jakiej zastąpił drugi kredyt mieszkaniowy z 2005 r. zaciągnięty na nabycie drugiego lokalu zastąpił kredyt zaciągnięty na kolejną inwestycję mieszkaniową. Biorąc zatem pod uwagę § 1 ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia, umorzony Państwu kredyt z 2008 r. będzie podlegał zaniechaniu poboru podatku na mocy rozporządzenia w części, która będzie odpowiadała proporcji sumy: • wartości kredytu jaka służyła zastąpieniu pierwszego kredytu mieszkaniowego z 2005 r. zaciągniętego na nabycie pierwszego lokalu oraz • wartości kredytu, jak służyła pokryciu kosztów wykończenia pierwszego lokalu, które miały charakter kosztów budowlano-remontowych (np. malowanie, położenie podłóg, montaż oświetlenia, montaż mebli do zabudowy), do całej kwoty tego kredytu. Umorzony kredyt w pozostałej części nie będzie natomiast podlegał zaniechaniu poboru podatku. Państwa przychód z umorzenia zobowiązań kredytowych w tej części będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – na zasadach ogólnych, jako przychód z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 4) z zastosowaniem art. 119a; 5) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 6) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pan A.B. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.