0115-KDIT1.4011.104.2025.2.DB

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe. Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych zawarcia z bankiem porozumienia kompensacyjnego. Uzupełnili Państwo wniosek – na wezwanie organu – 14 kwietnia 2025 r. Treść wniosku wspólnego jest następująca: Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1. Zainteresowany będący stroną postępowania: A.A; 2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: B.A, ul. (...). Opis stanu faktycznego Wnioskodawcy – A.A oraz B.A – zawarli z X. (od 2013 r. Y., dalej również „Bank”) z siedzibą w (...) umowę kredytu hipotecznego nr (...) dnia (...) 2006 r. Kredyt ten denominowany w walucie obcej (CHF) został zaciągnięty celem sfinansowania kosztów nabycia niezabudowanej działki gruntu położonej w miejscowości (...), sfinansowania opłat okołokredytowych, sfinansowania budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego prowadzonej na przedmiotowej działce oraz refinansowania nakładów związanych z przedmiotową inwestycją. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawcy mieszkają w nieruchomości kredytowanej. Wnioskodawcy (...) 2007 r. zawarli aneks do umowy kredytu hipotecznego nr (...), którym podwyższona została kwota kredytu denominowanego w walucie obcej (CHF). (...) 2021 r. Sąd Okręgowy w (...) w sprawie z powództwa Wnioskodawców przeciwko Y. (sygn. akt (...)) wydał wyrok, w którym uznał umowę kredytową za nieważną. Sąd zasądził od Banku na rzecz Wnioskodawców zwrot części wpłaconych środków wskazując, że z tytułu uznania umowy kredytowej za nieważną każda ze stron zobowiązana jest zwrócić otrzymane świadczenia. Bank wniósł apelację do Sądu Apelacyjnego w (...), który wyrokiem z (...) 2024 r. apelację oddalił. Na podstawie prawomocnego wyroku sądu oraz w związku z negocjacjami dotyczącymi wzajemnych rozliczeń Wnioskodawcy zawarli Bankiem (...) 2024 r. porozumienie kompensacyjne, które reguluje kwestię wzajemnych wierzytelności wynikających z nieważnej umowy kredytowej. Porozumienie to przewiduje, że: 1. Łączna wierzytelność Wnioskodawców wobec Banku wynosi 1.021.428,77 PLN, na którą składają się: • 482.864,31 PLN tytułem zwrotu świadczenia nienależnego, • 292.078,02 PLN stanowiąca kwotę zasądzonych odsetek ustawowych za opóźnienie, naliczonych do dnia 30 października 2024 r., • 246.486,44 PLN tytułem zwrotu pozostałych należności uiszczonych w wykonaniu umowy, nieobjętych wyrokiem SO w (...). 2. Łączna wierzytelność Banku wobec Wnioskodawców wynosi 753.473,25 PLN, na którą składa się: • 566.600,03 PLN tytułem zwrotu wypłaconego Wnioskodawcom przez Bank kapitału, • 186.873,22 PLN stanowiąca wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie, liczonych od (...) 2021 r. Porozumienie kompensacyjne przewiduje, że obie strony dokonają potrącenia wzajemnych wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej. W wyniku tego potrącenia Y. został zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawców kwoty 267.955,52 PLN, którą uiścił w terminie 30 dni od daty zawarcia porozumienia. Ponadto porozumienie to przewiduje, że strony zrzekają się wszelkich dalszych roszczeń wynikających z nieważnej umowy kredytowej.

Pytanie

Czy kwota otrzymana przez Wnioskodawców na podstawie porozumienia kompensacyjnego zawartego z Y, wynikająca z potrącenia wzajemnych wierzytelności stron, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych))? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawców, kwota otrzymana od Y. na podstawie porozumienia kompensacyjnego nie powinna być opodatkowana podatkiem PIT, ponieważ stanowi świadczenie restytucyjne, którego celem jest przywrócenie stanu majątkowego sprzed zawarcia nieważnej umowy kredytowej. Wnioskodawcy nie uzyskują zatem nowego przysporzenia majątkowego, lecz odzyskują wpłacone wcześniej środki. W związku z tym, że zwrot ten nie prowadzi do wzrostu wartości majątku nie powinien być traktowany jako przychód w rozumieniu ustawy o PIT. Dodatkowo odsetki będące przedmiotem rozliczenia z bankiem podlegają zwolnieniu podmiotowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o PIT. 1. Podstawy prawne dotyczące opodatkowania świadczeń restytucyjnych - brak przysporzenia majątkowego Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („ustawa o PIT”), opodatkowaniu podlega jedynie taki przychód, który prowadzi do realnego przysporzenia majątkowego podatnika. W przypadku zwrotu kapitału, który uprzednio został wpłacony przez Wnioskodawców na mocy nieważnej umowy kredytowej, mówimy o świadczeniu restytucyjnym, a nie o uzyskaniu nowego dochodu. Środki te mają charakter zwrotu wpłat dokonanych wcześniej, co wyklucza je z kategorii przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą: 1) dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz 2) dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze Rozporządzenia Ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy - Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników). Orzecznictwo sądowe oraz stanowiska organów podatkowych wyraźnie wskazują, że środki zwracane w ramach restytucji nie stanowią nowego przysporzenia. W wyroku NSA z 12 grudnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 100/19) sąd jednoznacznie stwierdził, że zwrot środków w ramach rozliczeń z tytułu nieważności umowy nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu, ponieważ celem takiego zwrotu jest przywrócenie poprzedniego stanu majątkowego stron. Art. 11 ust. 1 ustawy o PIT precyzuje, że opodatkowaniu podlegają jedynie te przychody, które skutkują rzeczywistym wzrostem majątku podatnika. Zgodnie z wykładnią przepisów opodatkowaniu podlega wyłącznie realne przysporzenie, które zwiększa wartość majątku podatnika i prowadzi do uzyskania przez niego korzyści. W sytuacji, gdy dochodzi do unieważnienia umowy, zwrot środków nie jest przysporzeniem majątkowym, lecz jedynie restytucją – przywróceniem stanu majątkowego sprzed dokonania czynności prawnej, która została uznana za nieważną. Z tego względu uzyskane przez Wnioskodawców środki,

które zostały wpłacone bankowi na podstawie nieważnej umowy, nie powinny być traktowane jako przychód podlegający opodatkowaniu. 2. Charakter świadczenia jako restytucyjnego Świadczenia restytucyjne mają na celu przywrócenie stanu majątkowego do sytuacji sprzed zawarcia nieważnej umowy. W omawianym przypadku Wnioskodawcy otrzymują zwrot środków wpłaconych na podstawie umowy kredytowej, która została uznana za nieważną. Oznacza to, że otrzymana kwota nie stanowi nowego przysporzenia majątkowego, lecz jedynie zwrot nienależnie pobranych środków. W związku z tym nie można uznać jej za przychód podlegający opodatkowaniu. 3. Skutki rozliczenia z bankiem z tytułu unieważnienia kredytu Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Zgodnie z prawomocnym wyrokiem Sądu II instancji umowa kredytowa Wnioskodawców została unieważniona, a co za tym idzie strony jedynie dokonały rozliczenia nienależnie pobranych świadczeń. Żadna ze stron nie otrzymała zatem przysporzenia majątkowego. Skoro zatem doszło do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, zwrot nie stanowi świadczenia pieniężnego podlegającego opodatkowaniu. W przypadku zwrotu świadczenia na podstawie nieważnej umowy kredytowej klient otrzymuje bowiem z powrotem swój kapitał – zwrot zapłaconych Bankowi kwot. Nie ma zatem podstaw, aby zwrócone kwoty uznać za dochód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest obojętny podatkowo. 4. Skutki podatkowe zwrotu kwoty z tytułu odsetek ustawowych za opóźnienie Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są: odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis zwalnia zatem z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. 5. Interpretacja organów podatkowych i orzecznictwo W interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2024 r. (sygn. 0112-KDIL2-1.4011.37.2024.2. MKA) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że zwrot środków pieniężnych wynikający z zawartej ugody, które wcześniej zostały przekazane na spłatę części rat kredytu hipotecznego, nie stanowi przyrostu majątku. Wynika to z faktu, że zwrot jest ekwiwalentem poniesionych wcześniej wydatków. W związku z tym wypłata tego zwrotu jest neutralna podatkowo na gruncie PIT. Ponadto, w interpretacji indywidualnej z 4 lipca 2024 r. (sygn. 0114-KDIP3- 2.4011.411.2024.2.AC) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że świadczenia restytucyjne wynikające z unieważnienia umowy kredytowej nie stanowią przychodu podatkowego, gdyż ich celem jest przywrócenie stanu majątkowego podatnika sprzed zawarcia nieważnej umowy. Podobnie, w interpretacji indywidualnej z 30 lipca 2024 r. (sygn. 0112-KDIL2- 1.4011.535.2024.3.DJ) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że zwrot przez bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty kredytu mieszkaniowego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu. W interpretacji tej podkreślono, że zwrot środków przez bank w wyniku unieważnienia umowy kredytowej ma charakter restytucyjny i nie prowadzi do powstania przychodu podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”. W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.): Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Z powodu abuzywności klauzul walutowych znajdujących się w umowach o kredyt hipoteczny sądy orzekają o nieważności jednostkowych umów o kredyt hipoteczny zawartych przez banki. Stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umów, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową jako świadczenia nienależne. Kredytodawca powinien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca powinien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu. W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia. Zasady i skutki dokonywania kompensaty (potrącenia) reguluje przepis art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061). Zgodnie z tym przepisem: Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, mimo że dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Instytucja potrącenia jest substytutem świadczenia, dzięki któremu dłużnik płaci swój dług i zwalnia się z zobowiązania. W momencie potrącenia następuje faktyczne spełnienie świadczenia. Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty. Wprawdzie przez potrącenie strony nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny spełnieniu świadczenia (zapłacie). W sytuacji, gdy dojdzie do umorzenia należności poprzez potrącenie wierzytelności, u stron nie wystąpi przychód podatkowy. Przychód podatkowy wystąpiłby wówczas, gdy doszłoby do częściowej kompensaty wierzytelności, a wierzyciel zwolniłby dłużnika z pozostałej części długu. Mając na uwadze powyższe, otrzymana przez Państwa kwota na podstawie porozumienia kompensacyjnego jest de facto zwrotem zapłaconych Bankowi kwot. Nie ma zatem podstaw, aby zwróconą przez bank kwotę uznać za przychód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest obojętny podatkowo. Tym samym nie mają Państwo obowiązku rozliczenia tych środków dla celów podatkowych. Z kolei instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jednocześnie, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku Wprowadzając ww. przepis ustawodawca uregulował jednoznacznie m.in. kwestię opodatkowania odsetek z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Stąd też wypłacone Państwu odsetki ustawowe za opóźnienie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie wyżej zacytowanego art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia. Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pan A.A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.