Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 6 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 23 stycznia 2025 r. (wpływ 27 stycznia 2025
r.), pismem z 18 lutego 2025 r. (wpływ 20 lutego 2025 r.), a także pismem z 18 marca 2025
r. ( wpływ 21 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pani współwłaścicielem gospodarstwa rolnego położonego na terenie Gminy (...)
Obręb (...).
W dniu 27 lutego 1991 r. w wyniku postanowienia Sądu Rejonowego w (...) z dnia (...) 1991
r. spadkobiercami po AA ( zm. 5 stycznia 1990 r. - ojcu) zostali: żona BB, syn CC, córka, tj.
Pani z domu (...) wszyscy po 1/3 udziałów.
W dniu 7 lutego 2017 r. w wyniku Umowy darowizny w formie Aktu Notarialnego mama -
BB przekazała swoje udziały w gospodarstwie rolnym córce (Pani) z domu (...). W związku z
powyższym stała się Pani współwłaścicielem gospodarstwa rolnego położonego na terenie
Gminy (...) (zgodnie z Aktem notarialnym w części 5/6 udziałów) wraz z bratem CC (w części
1/6 udziałów).
Po śmierci brata CC w dniu 19 stycznia 2017 r. osobami uprawnionymi do nabycia spadku
po nim zostali: żona DD i syn EE (postanowienie o nabyciu spadku w 1/6 udziału z dnia
17.08.2020 r.)
W dniu 11 czerwca 2021 r. dokonano częściowego zniesienia współwłasności działki o nr 1
położonej na terenie Gminy (...) obręb (...) na Pani rzecz w formie Aktu Notarialnego z dnia
11 czerwca 2021 r. Zniesienie współwłasności nastąpiło odpłatnie na rzecz spadkobierców
po CC (DD i EE).
Ogólną wartość nieruchomości (działka nr 1) oszacowano na kwotę 300 tys. zł. (zapis w
akcie notarialnym o wyjściu ze współwłasności - w oparciu o operat szacunkowy z 2020 r.)
W związku z powyższym dokonała Pani spłaty współwłaścicieli działki spadkobierców po
(bracie) CC (DD i EE) w kwocie po 25 tys. dla uprawnionych (w sumie 50 tys.).
W dniu 17 lutego 2023 r. dokonała Pani sprzedaży działki o nr 1 na podstawie Aktu
Notarialnego na kwotę 480 tys. zł. (dwa akty notarialne w kwotach po 240 tys. zł - decyzja
Burmistrza (...) o podziale działki na mniejsze, wchodzące w jej skład o nr 2, 3, 4, 5, 6.).
W dniu 27 marca 2023 r. środki ze sprzedaży wszystkich działek wyodrębnionych z działki
1 zostały zainwestowane w zakup nieruchomości od dewelopera we współwłasności z
Pani córką i Pani zięciem na kwotę 540 tys. zł. Umowa deweloperska w formie Aktu
Notarialnego dotyczyła zakupu nieruchomości położonej w miejscowości (...) ul. (...).
Akt Notarialny określał udziały osób kupujących czyli Pani (1/2 udziałów), FF, GG (1/2
udziałów).
W akcie notarialnym zapisano wysokość kwoty adekwatnej za część przynależną Pani w
wysokości 270 tys. zł. Kwota wydatkowana odpowiada udziałowi w nieruchomości. Nabyta
część nieruchomości zostanie wykorzystana jako mieszkanie alternatywne w różnych
sytuacjach życiowych w najbliższym czasie a w dalszej perspektywie również zamieszkanie
w nim na stałe u boku rodziny, w momencie gdy samodzielne bytowanie okaże się
problematyczne. Obecnie mieszka Pani na drugim piętrze lokalu spółdzielczego bez windy
i coraz trudniej jest się Pani poruszać (posiada Pani orzeczenie o umiarkowanym stopniu
niepełnosprawności - narządy ruchu). Natomiast Pani córka i zięć zamierzają zamieszkać
tam wkrótce.
Sprzedana nieruchomość stanowiła od 2017 r. Pani współwłasność (w 5/6 udziałów) i CC
(w 1/6 udziałów). Akt notarialny z 7 lutego 2017 r. W związku ze śmiercią CC (2017)
współwłaścicielami nieruchomości zostali spadkobiercy DD i EE. Akt notarialny z 2021 r.
dotyczący wyjścia ze współwłasności i określał spłatę współwłaścicieli z 1/6 udziałów,
dlatego też opodatkowanie sprzedaży dotyczy kwoty z 1/6 udziałów pomniejszonej o
spłatę współwłaścicieli i koszty notariusza.
W 2023 r. sprzedała Pani działkę, a środki ze sprzedaży przeznaczyła Pani na kupno nowej
nieruchomości.
Uzupełnienie
W 2021 r. dokonano częściowego zniesienia współwłasności działki o nr 1 położonej na
terenie Gminy (...) obręb (...) na Pani rzecz - udział w nieruchomości został taki sam dla
Pani jak przed zniesieniem (zgodnie z zapisami w akcie notarialnym).
Ze środków ze sprzedaży działki nabyła Pani 1/2 nieruchomości od dewelopera, drugą
część nabyła Pani córka z zięciem (zgodnie z zapisem w akcie notarialny m zakupu
nieruchomości od dewelopera).
W akcie notarialnym dotyczącym nabycia lokalu mieszkalnego/budynku mieszkalnego jest
mowa o sprzedaż lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej (w akcie notarialnym
zapisano „Umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego
sprzedaży").
Działka nr 1 była działką siedliskową wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego, które
liczyło kilka działek rolnych o różnych numerach ewidencyjnych na terenie Gminy (...).
Gospodarstwo rolne wraz z działką nr 1 wchodzącą w jego skład nabyła Pani we
współwłasności w spadku po ojcu oraz na podstawie darowizny od mamy.
Po śmierci brata, który był współwłaścicielem gospodarstwa rolnego i przekazaniu w
formie darowizny udziałów mamy stała się Pani współwłaścicielem gospodarstwa rolnego
położonego na terenie Gminy (...) w części 5/6 udziałów wraz z bratem CC, a potem jego
spadkobiercami w części 1/6 udziałów.
Działka nr 1 była działką siedliskową. Mieszkała tam Pani mama, która była starszą osobą.
Na działce znajdowały się zabudowania (dom i budynki gospodarcze, w które trzeba było
inwestować. Działkę trzeba było ogrodzić, wyrównać, przeprowadzać małe remonty, a
spadkobiercy po śmierci Pani brata nie dokonali postępowania spadkowego i trudno było
z nimi się dogadać. Postępowanie o nabyciu spadku odbyło się dopiero 3 lata po śmierci
Pani brata.
Pani mama miała udar i wiele chorób pochodnych i musiała przeprowadzić się do Pani
miejsca zamieszkania. W między czasie zmarł Pani małżonek i nie było komu dalej
wykonywać prac na działce, która marniała, budynki popadły w ruinę. Postanowiła Pani
wyjść ze współwłasności i spłacić spadkobierców po Pani bracie w części im przynależnej,
tj. z 1/6 udziału w tej działce siedliskowej o numerze 1.
Przedmiotem zniesienia współwłasności był jedynie udział w działce nr 1 po zmarłym CC.
Nie było innych składników majątku. Nie miała Pani możliwości i środków finansowych,
aby wyjść ze współwłasności z całego gospodarstwa rolnego, które otrzymała Pani w
spadku po ojcu i w formie darowizny od mamy. Była Pani wdową z jednym źródłem
dochodu i z mamą, która wymagała opieki.
W wyniku częściowego zniesienia współwłasności (w formie aktu notarialnego) w zamian
za spłatę otrzymała Pani udział w działce 1, który należał do spadkobierców CC.
W wyniku częściowego zniesienia współwłasności działki o nr 1 została Pani właścicielką
całości działki.
Uważa Pani, że wartość majątku otrzymanego w wyniku częściowego zniesienia
współwłasności mieściła się w wartości majątku, jaki przysługiwał Pani przed częściowym
zniesieniem współwłasności.
Pytania
1. Czy dokonana sprzedaż w 2023 r. działek wyodrębnionych z działki 1 stanowi źródło
przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych i w związku z tym zbycie tych działek podlega opodatkowaniu
podatkiem dochodowym?
2. Czy przychód ze sprzedaży działek wyodrębnionych z działki nr 1 będzie korzystał ze
zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych?
3. Czy w przypadku gdyby zobowiązanie nastąpiło z tytułu sprzedaży nieruchomości
przychód ze sprzedaży będzie mógł skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21
ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowy m od osób fizycznych ze względu na
realizację własnych celów mieszkaniowych?
Pani stanowisko w sprawie
Ad. 1 i 2
Pani zdaniem nieruchomość otrzymana w darowiźnie w 2017 r., a którą sprzedała Pani w
2023 r., jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem jej sprzedaż
nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie
nieruchomości, a więc nie będzie tu także miał zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy
o podatku dochodowy m od osób fizycznych.
Ad. 3
Pani zdaniem przedstawiony stan faktyczny daje możliwość zastosowania zwolnienia z
podatku dochodowego dla osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości na terenie
Gminy (...) ze względu na to iż, nabyta część nieruchomości będzie wykorzystana w celu
realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych w różnych sytuacjach życiowych w
najbliższym czasie jako mieszkanie alternatywne, a w dalszej perspektywie również
zamieszkanie na stałe u boku rodziny, w momencie gdy samodzielne bytowanie okaże się
problematyczne. Obecnie zamieszkuje Pani na drugim piętrze w bloku bez windy. Jest Pani
osobą z orzeczeniem o umiarkowany m stopniu niepełnosprawności (narządy ruchu) i ma
Pani coraz większe problemy z poruszaniem się.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części
nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem
tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych,
zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Źródła przychodów
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego
oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i
zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy –
przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w
przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej
części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty
podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części,
udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem
przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w
nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Skutki podatkowe zbycia udziału w nieruchomości nabytego w spadku
W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw
majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym
przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub
wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez
spadkodawcę.
Do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie
sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest
zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę,
który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych)
przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub
wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do
momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę
upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.
Art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz.
1061 ze zm.) stanowi, że:
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną
lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
Według art. 924 ustawy Kodeks cywilny:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Na mocy art. 925 powołanej ustawy:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
W świetle art. 1025 § 1 ww. ustawy:
Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia
dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy
do tego spadku od momentu jego otwarcia.
Przepis art. 1035 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego
oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w
częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.
Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają
się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci)
spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.
Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia
potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.
Wskazać zatem należy, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku -
pięcioletni termin liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie
lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę,
przy czym jeżeli nieruchomość była nabyta przez spadkodawcę również w drodze spadku,
wówczas moment nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę określany jest zgodnie z
przepisami kodeksu cywilnego, tj. z chwilą śmierci spadkodawców spadkodawcy.
Z wniosku wynika, że część udziału w nieruchomości (działce nr 1) nabyła Pani w spadku
po ojcu, który zmarł w 1990 roku. W 2023 r. sprzedała Pani działki wyodrębnione w ww.
działki nr 1.
Zatem, w odniesieniu do tej części udziału w wyodrębnionych działkach , który został
nabyty przez Panią w drodze spadku po ojcu, pięcioletni okres o którym mowa w art. 10
ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ww. ustawy, liczony jest od końca roku kalendarzowego,
w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę, tj. przez Pani ojca
niewątpliwie już upłynął.
Wobec tego dokonana w 2023 r. sprzedaż udziału w wyodrębnionych działkach z działki nr
1 nabytego w drodze spadku po ojcu, nie stanowi dla Pani źródła przychodu, o którym
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych. Odpłatne zbycie tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę, tj. Pani ojca. Wobec
tego, zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych nie będzie miało tu zastosowania.
Zatem Pani stanowisko w części dotyczącej ustalenia daty nabycia do ww. udziału jest
nieprawidłowe, natomiast odnośnie skutków podatkowych sprzedaży tego udziału jest
prawidłowe.
Skutki podatkowe zbycia udziału w nieruchomości nabytego w darowiźnie
Z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny wynika, że:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na
rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz
obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest
dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego)
i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone, jako nieodpłatne.
Z wniosku wynika także, że 7 lutego 2017 r. nabyła Pani w drodze umowy darowizny od
matki udział w przedmiotowej nieruchomości (działce nr 1).
Zatem dokonana w 2023 r. sprzedaż udziału w wyodrębnionych działkach z działki nr 1, w
części odpowiadającej udziałowi, który nabyła Pani w drodze darowizny od matki w 2017 r.
nie stanowi dla Pani źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od
końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Wobec tego, zwolnienie
przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych również nie będzie miało tu zastosowania.
Zatem Pani stanowisko w części dotyczącej ustalenia daty nabycia udziału w
nieruchomości nabytej w darowiźnie od matki, skutków podatkowych z tytułu sprzedaży
tego udziału jest prawidłowe.
Skutki podatkowe zbycia udziału w nieruchomości nabytego w drodze częściowego
zniesienia współwłasności
Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie Kodeks cywilny.
Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom
(współwłasność).
Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi
mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o
istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części
rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały
w prawie, ale nie w rzeczy.
W myśl art. 196 Kodeksu cywilnego:
§ 1. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo
współwłasnością łączną.
§ 2. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona
wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego
działu.
Na mocy art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.
Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych
między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze
współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o
zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które
stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.
Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału
jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.
Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość)
przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada
wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi
nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które
przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich
pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub
prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej
osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało
dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby
ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku
osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega
pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega
pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu
nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie
współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia
podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza
wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.
Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy
w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.
Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu
Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze
współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:
1) podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
2) wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.
Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności
nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za
datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli
jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności
przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i
dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.
Podkreślić zatem należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku zniesienia współwłasności
jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do
czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty
następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we
współwłasności. Tym samym, data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia
tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia
współwłasności.
Z wniosku wynika, że 11 czerwca 2021 r. dokonano częściowego zniesienia
współwłasności działki o nr 1 na Pani rzecz. Zniesienie współwłasności nastąpiło odpłatnie
na rzecz spadkobierców po Pani bracie. Dokonała Pani spłaty współwłaścicieli działki
(spadkobierców po Pani bracie) w kwocie po 25 tys. zł dla uprawnionych (w sumie 50 tys.
zł).
W rezultacie, w wyniku takiego podziału (częściowego zniesienia współwłasności) uzyskała
Pani przysporzenie majątku kosztem jego poprzednich współwłaścicieli. Zatem w tej części
mamy do czynienia z nabyciem, gdyż 11 czerwca 2021 r. doszło do zwiększenia Pani stanu
majątku osobistego.
Wobec tego, dla celów podatku dochodowego, bieg terminu pięcioletniego dla udziału w
wyodrębnionych działkach z działki nr 1, w części odpowiadającej udziałowi, który nabyła
Pani, w wyniku częściowego zniesienia współwłasności należy liczyć od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze częściowego zniesienia
współwłasności. W Pani przypadku jest to 2021 r.
Tym samym odpłatne zbycie w 2023 r. udziału w wyodrębnionych działkach z działki nr 1,
w części odpowiadającej udziałowi, który nabyła Pani w wyniku częściowego zniesienia
współwłasności, stanowi dla Pani źródło przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art.
10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1
pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu
podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1) dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek
dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2) dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy:
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący
różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw
określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d,
powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1
pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych
rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie
określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena,
bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub
praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.
Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę
zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego
wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych
uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby
transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z
tą czynnością).
Koszt nabycia, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której
podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena,
jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość, niezależnie od tego, czy zakup ten był
sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności
nabywcy. Koszty nabycia nieruchomości, obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne
wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności
cywilnoprawnych.
Od powyższych kosztów odróżnić należy koszty uzyskania przychodu, których zasady
ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy.
Stosownie do ww. art. 22 ust. 6c ustawy:
Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10
ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty
nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o
udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych,
poczynione w czasie ich posiadania.
W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy:
Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10
ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny
sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw
majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku
od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa
przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej
wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od
spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w
drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia
poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe,
w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada
łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary
spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika
długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i
polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił
roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu
odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.
Zgodnie z art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy:
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur
VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów
stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
W myśl art. 30e ust. 5 ww. ustawy:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art.
10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
W myśl natomiast art. 30e ust. 7 ww. ustawy:
W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131
podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45
ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od
następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4,
do dnia zapłaty podatku włącznie.
Zatem Pani stanowisko w części dotyczącej ustalenia daty nabycia udziału w
nieruchomości nabytej w wyniku częściowego zniesienia współwłasności i skutków
podatkowych z tytułu sprzedaży tego udziału jest nieprawidłowe.
Zwolnienie przedmiotowe
Pani wątpliwość budzi kwestia, czy w przypadku gdyby zobowiązanie podatkowe nastąpiło
z tytułu sprzedaży nieruchomości przychód ze sprzedaży będzie mógł skorzystać ze
zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowy m od
osób fizycznych ze względu na realizację własnych celów mieszkaniowych.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:
Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i
praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada
iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele
mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie
trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie,
przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został
wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione
na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw majątkowych.
Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia
nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych
wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.
Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:
dochód zwolniony = D x (W / P) gdzie: D - dochód ze sprzedaży, W - wydatki poniesione na
cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, P - przychód ze sprzedaży.
W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele
mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze
zwolnienia od podatku dochodowego.
Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia
nieruchomości uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione
zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:
a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu
mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a
także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego
gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w
takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub
udziału w takim prawie,
c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie,
prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym
również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu
lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim
prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni
przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku
mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego
budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub
własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie
należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji
Szwajcarskiej.
Zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma
charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów
w nim wymienionych pozwala na zwolnienie od podatku dochodu uzyskanego ze
sprzedaży nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Ponadto, wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według
stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest
realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”.
Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że
ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131
cytowanej ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest
możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko
takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb
mieszkaniowych podatnika.
Na mocy zaś art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na
cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131,
nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w
związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie.
Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d
i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub
współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni
mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub
pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również
niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub
pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie
ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich
prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.
Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu:
Za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:
1) nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub
udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku
albo jego części
- przeznaczonych na cele rekreacyjne.
Podkreślenia wymaga, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady
powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających
zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie
wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, prawo do korzystania z
przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji
spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Należy również zastrzec,
że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony
wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów
podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o
możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie w wyznaczonym
terminie środków uzyskanych ze zbycia nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ww.
ustawy własne cele mieszkaniowe.
Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art.
21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne.
Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie, w sposób jednoznaczny wskazał cele
mieszkaniowe, których realizacja pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu z
odpłatnego zbycia.
Przy czym poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”
świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art.
21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem
nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z
opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie
„własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131
ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować
ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.
Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska
prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby
zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”.
Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele
mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne
podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-
przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją,
jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych
celów mieszkaniowych.
Należy również zauważyć, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczył
wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do podatników,
którzy nie będą posiadać innych nieruchomości (budynków/lokali mieszkalnych), nie
limituje celów które można zrealizować czy też liczby budynków/lokali, które podatnik
może nabyć. Ustawa nie ogranicza prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych
nieruchomości mieszkalnych, jednakże wyraźnie wskazuje że skorzystanie ze zwolnienia
odnosi się tylko i wyłącznie do tych nieruchomości, które faktycznie służą zaspokojeniu
własnych potrzeb mieszkaniowych.
Zatem, dla skorzystania z przedmiotowego zwolnienia nie ma znaczenia liczba
posiadanych czy nabywanych nieruchomości mieszkalnych. Z punktu widzenia
ustawodawcy istotne jest bowiem, aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na
zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Oznacza to, że w momencie
poniesienia wydatku celem podatnika powinno być dążenie, aby w tym nowym lokalu
/budynku podatnik mógł zamieszkać.
Wyrażenie „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania
związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania
przychodu na nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym.
W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych potrzeb mieszkaniowych
osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w
celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu w celu
późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych
osób, np. dzieci czy innych członków rodziny.
Z treści wniosku wynika, że 27 marca 2023 r. środki ze sprzedaży wszystkich działek
wyodrębnionych z działki 1 zostały zainwestowane w zakup nieruchomości od dewelopera
we współwłasności z Pani córką i Pani zięciem. Akt Notarialny określał udziały osób
kupujących czyli Pani 1/2 udziałów oraz , Pani córka i zięć również 1/2 udziałów. Nabyta
przez Panią część nieruchomości zostanie wykorzystana jako mieszkanie alternatywne w
różnych sytuacjach życiowych w najbliższym czasie, a w dalszej perspektywie również
zamieszkanie w nim na stałe u boku rodziny, w momencie gdy samodzielne bytowanie
okaże się dla Pani problematyczne. Obecnie mieszka Pani na drugim piętrze lokalu
spółdzielczego bez windy i coraz trudniej jest się Pani poruszać - posiada Pani orzeczenie
o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności - narządy ruchu.
Wobec powyższego, zakup przez Panią 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym na
współwłasność z Pani córką i zięciem, można uznać za wydatek, o którym mowa w art. 21
ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia w 2023 r. udziału w
wyodrębnionych działkach z działki nr 86, w części odpowiadającej udziałowi, który nabyła
Pani w 2021 r. w wyniku częściowego zniesienia współwłasności, uprawnia Panią do
zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.
Zatem Pani stanowisko w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia
przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych do dochodu ze sprzedaży udziału nabytego w wyniku częściowego
zniesienia współwłasności jest prawidłowe.
Nie sposób zgodzić się z Pani stanowiskiem, że nieruchomość, którą Pani sprzedała w
2023 r. nabyła Pani tylko w darowiźnie w 2017 roku.
W Pani przypadku do nabycia udziałów w ww. nieruchomości doszło w trzech datach, w
wyniku trzech odrębnych czynności prawnych, tj.:
w 1990 roku w spadku po Pani ojcu,
w 2017 r. w wyniku darowizny od Pani matki, oraz
w 2021 r. w wyniku częściowego zniesienia współwłasności.
Zatem Pani stanowisko w części dotyczącej ustalenia daty nabycia udziału w
nieruchomości nabytej w spadku i w wyniku częściowego zniesienia współwłasności jest
nieprawidłowe, natomiast jest prawidłowe w części dotyczącej udziału nabytego w
darowiźnie.
Skoro sprzedaż udziału w działce 1 (wyodrębnionych z niej działek) nabytego w spadku po
ojcu i darowiźnie po matce nie stanowi źródła przychodów, z uwagi na upływ 5-letniego
terminu od daty nabycia i z tego tytułu nie powstanie zobowiązanie do zapłaty podatku
dochodowego od osób fizycznych, to nie dokonałem oceny Pani stanowiska do pyt. 3 w
części dotyczącej ww. udziałów w nieruchomości, gdyż oczekiwała Pani takiej oceny, w
sytuacji gdyby zobowiązanie powstało.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który
obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego.
Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.