Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu
faktycznego podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 27 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 marca 2025
r. (wpływ 19 marca 2025 r.) oraz pismem z 30 marca 2025 r. (wpływ 1 kwietnia 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis i uzupełnienie stanu faktycznego
Stan faktyczny dotyczy kredytu hipotecznego na cele mieszkaniowe, denominowanego we
frankach szwajcarskich (CHF). W dniu 19 września 2008 r. zawarła Pani umowę kredytu nr
(...) na cele mieszkaniowe w kwocie 266 380,00 CHF z Bankiem (...) z siedzibą w (...). Kredyt
przeznaczony był na budowę domu na nieruchomości położonej w miejscowości D., (...).
Okres kredytowania: 19 września 2008 r. – 4 września 2015 r. W dniu 6 maja 2014 r.
całkowicie spłaciła Pani omawiany kredyt.
W dniu 19 października 2021 r. zawarła Pani umowę zlecenia prowadzenia sprawy z
kredytu waloryzowanego do waluty CHF z kancelarią prawną pn. (...). Powyższa umowa
dotyczyła omawianego kredytu frankowego. Pozew do Sądu Okręgowego w (...) przeciwko
Bankowi (...) na kwotę 1 209 738,00 PLN został złożony w dniu 27 grudnia 2021 r.
(Sygnatura akt (...)). Pierwsza rozprawa zdalna wyznaczona została przez Sąd 29 lutego
2024 r. na dzień 10 października 2025 r., godz. 15:30.
W październiku 2024 r. Bank wystąpił z propozycją ugodowego zakończenia sporu
sądowego. Ze względu na Pani wiek i bliżej nieokreślony termin zakończenia sprawy sporu
sądowego, w dniu 23 grudnia 2024 r. zawarła Pani z Bankiem ugodę pozasądowa, z której
wynika, że: „(...) Bank zobowiązuje się do częściowego zwrotu rat kapitałowo -
odsetkowych na rzecz Kredytobiorcy w kwocie 495 926, 65 PLN”. Ponadto: „(...) Bank
dokona zapłaty na rzecz Kredytobiorcy kwoty 10 800,00 PLN tytułem zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego oraz kwoty 500,00 PLN tytułem połowy opłaty od pozwu (...)”.
Wyżej wymienione kwoty, tj. 495 926,65 PLN i 11 300,00 PLN wpłynęły na Pani konto w
dniu 27 grudnia 2024 r.
Powołując się na Rozporządzenie Ministra i Finansów 11 marca 2022 r. w sprawie
zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych od niektórych dochodów
(przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz.
U. z dnia 14 marca 2022 r., poz. 592) oraz w świetle przedstawionych faktów uważa Pani,
że otrzymany zwrot części kapitału i odsetek nie podlega opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od niektórych dochodów.
Cała kwota zwrócona Pani przez bank stanowi zwrot uiszczonych przez Panią kwot
tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach kredytu.
Przedmiotem Pani wniosku są także skutki podatkowe zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego i połowy opłaty od pozwu. Bank zwrócił Pani koszty zastępstwa
procesowego i połowę opłaty od pozwu, które faktycznie Pani poniosła ze swoich środków
pieniężnych.
Kwota udzielonego kredytu mieszkaniowego wynosiła 620.653,40 PLN. Wartość kredytu
spłaconego wraz z odsetkami – 845.656,58 PLN.
Pytania
1. Czy kwota zwrotu, którą bank Pani wypłacił, będzie stanowiła po Pani stronie przychód?
2. Jeżeli Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe, to czy kwota zwrotu
będzie objęta zaniechaniem poboru podatku, o którym mowa w rozporządzeniu
Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku
dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem
hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?
3. Czy kwota zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i połowa opłaty od pozwu będzie
stanowiła po Pani stronie przychód?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)
Ad. 1.
Kwota zwrotu obejmuje zwrot środków pieniężnych, które Pani wcześniej wpłaciła
bankowi w trakcie trwania umowy kredytu. W Pani ocenie dochodzi wówczas do powrotu
w tym zakresie do wcześniej istniejącego stanu posiadania. Nie dochodzi zatem do
przysporzenia w Pani majątku. Nie ma przychodu po Pani stronie.
Ad. 2.
Pani zdaniem, kwota zwrotu spełnia warunki uznania jej za kwotę umorzenia, o której
mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, gdyż dochodzi do umorzenia nie tylko w zakresie
kwoty umorzenia (która jako jeszcze niezapłacona przez kredytobiorcę nie miałaby być jak
zwrócona przez bank), ale także w zakresie kwoty zwrotu. różnica polega jedynie na
technikach tj. na tym, że kwotę zwrotu zdążyła już Pani wpłacić bankowi i dlatego bank
dokonuje zwrotu tzw. czynności faktycznej w postaci jej zwrotu. sens ekonomiczni i
logiczny pozostaje jednak wobec obu tych kwot taki sam – tj. bank umarza Pani
wierzytelność wynikającą z umowy co do zwracanej kwoty, gdyż na moment zwrotu kredyt
jest w całości zwrócony. Zwrócona przez bank kwota stanowi, w istocie umorzenie
wierzytelności tytułem kredytu mieszkaniowego na realizację inwestycji mieszkaniowej.
Tym samym, Pani zdaniem mieści się Pani w dyspozycji przepisów rozporządzenia.
Jednocześnie spełnione są także pozostałe przesłanki zaniechania poboru podatku
określone w rozporządzeniu. Kredyt (jedyny) został przeznaczony na budowę domu
jednorodzinnego, znajdującego się w Polsce, w którym Pani mieszka – czyli kredyt został
przeznaczony na inwestycję, której celem jest zaspokojenie własnych potrzeb
mieszkaniowych. rozporządzenie w § 3 ust. 3 odsyła do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do katalogu wydatków mieszkaniowych,
który wyszczególnia w lit. d) budowę, rozbudowę (...) własnego budynku mieszkalnego.
Wskazała Pani spełnione warunki zaniechania poboru podatku określone w
rozporządzeniu:
a) korzystała Pani z kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji
mieszkaniowej;
b) nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności
z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji
mieszkaniowej;
c) wierzytelność o której mowa we wniosku obejmuje:
kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);
odsetki;
d) Pani inwestycja mieszkaniowa jest inwestycją, której celem jest zaspokojenie potrzeb
mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego.
Ad. 3.
Pani zdaniem zwrócona przez bank kwota kosztów zastępstwa procesowego i połowa
opłaty od pozwu nie stanowi przychodu po Pani stronie, gdyż kwoty te były pierwotnie
opłacone z Pani własnych środków.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Reguły dotyczące opodatkowania
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163) jest zasada powszechności
opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art.
24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka
sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku
podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest
stratą ze źródła przychodów.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie
realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19
, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji
podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość
otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:
pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie
pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał,
zainkasował, objął w posiadanie”;
pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika –
tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do
odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć
do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i
wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby
stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.
Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z
wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie
mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem
majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno
formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez
podatnika.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde
działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i
zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie
majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na
względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych
rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o
kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę
poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane
jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.
in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.
Źródła przychodów
Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w
szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu
emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w
rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty
uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz
wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także
dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki
pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane
z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w
art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów
określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja
przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii
zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.
O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy
u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w
umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia
się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy
bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w
rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się
przez wierzyciela prawa do wierzytelności bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika.
Takie zrzeczenie się – pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie – powoduje, że zobowiązanie
wygasa. Zgodnie bowiem z art. 508 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U.
z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie
przyjmuje.
W związku z tym, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, kredytobiorca uzyskuje przychód
w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczany do „innych
źródeł”.
Skutki podatkowe zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych
Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo
bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na
czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony
cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych
w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych
terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Zgodnie z art. 69 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy Prawo bankowe:
Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:
2) kwotę i walutę kredytu;
4) zasady i termin spłaty kredytu.
Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są
obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy
dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca
osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych).
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady –
każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.
Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad
kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu.
Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako
otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i
wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych
świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody
podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem
majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze
definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.
O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych
można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania
określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też
innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia
powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje
określone przysporzenie majątkowe.
W przypadku zwrotu wcześniej wpłacanych środków pieniężnych - taka operacja nie
spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez
zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po stronie kredytobiorcy
nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego, bowiem otrzymuje on z
powrotem zwrot swoich własnych środków, które wcześniej wpłacał tytułem spłaty
zaciągniętego kredytu. Taka wypłata będzie więc dla Pani neutralna podatkowo.
Zatem, w analizowanej sprawie wypłata przez bank kwoty, która stanowi zwrot części
środków przekazanych przez Panią bankowi tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych,
nie spowoduje u Pani powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10
ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od osób fizycznych. Nie jest więc Pani zobowiązana do zapłaty podatku
dochodowego z tego tytułu.
Pani stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe.
Skutki podatkowe zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i połowy opłaty od pozwu
Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):
Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego
żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty
procesu).
Stosownie do art. 98 § 2 cytowanej ustawy:
Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez
pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem
patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do
sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek
stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego
zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego
zawód w siedzibie sądu procesowego.
Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy:
Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się
wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych
przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego
przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:
Wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz
kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy
prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy.
Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego)
mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda. Zwrot ten nie rodzi więc
obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższała
faktycznie poniesionych przez powoda wydatków.
Z wniosku wynika, że otrzymała Pani zwrot kosztów postępowania i połowy opłaty od
pozwu poniesionych przez Panią. Koszty te poniosła Pani z własnych środków.
W takim wypadku kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków – nie
jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana
kwota tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego i połowy opłaty od pozwu jest
obojętna podatkowo.
W konsekwencji nie podlega Pani opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych z tego tytułu.
Pani stanowisko w zakresie pytania Nr 3 jest prawidłowe.
Z uwagi na uznanie za prawidłowe Pani stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we
wniosku nr 1, organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2.
Stanowisko dotyczące pytania nr 2 było sformułowane warunkowo i oczekiwała Pani na
nie odpowiedzi wyłącznie, gdyby stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostało ocenione jako
nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu
prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie
faktycznym.
Nadmieniam, że opłata należna od wniosku wynosi 40 zł. Dokonała Pani łącznej opłaty w
wysokości 120 zł, zatem kwota 80 zł stanowi nadpłatę podlegającą zwrotowi zgodnie z art.
14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany
w uzupełnieniu wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do
interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a,
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w (...).
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002
r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935;
dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na
platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego.
Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy
Ordynacja podatkowa.