W przedmiotowej interpretacji podatkowej, podatnik zwrócił się do organu o ocenę skutków podatkowych najmu apartamentu w latach 2019-2024 oraz formy opodatkowania tych przychodów w latach 2022-2024. Organ potwierdził, że stanowisko podatnika jest prawidłowe, uznając, że przychody z najmu należy kwalifikować jako najem prywatny, co skutkuje opodatkowaniem w wysokości 8,5% do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% od nadwyżki. Organ stwierdził, że podatnik nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie najmu, a wcześniejsze zakwalifikowanie przez Urząd Skarbowy najmu jako działalności gospodarczej było nadinterpretacją przepisów. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia źródła uzyskania przychodu z tytułu najmu apartamentu w okresie 2019-2024 oraz formy opodatkowania tych przychodów uzyskiwanych w latach 2022 – 2024 jest prawidłowe.
13 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 8 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 20 lutego 2025 r. (wpływ 26 lutego 2025 r.) oraz pismem z 17 marca 2025 r. (wpływ 21 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Prowadzi Pan najem krótkoterminowy za pośrednictwem platformy (...). Z braku określenia formy opodatkowania dla najmu, Urząd Skarbowy (...) w toku czynności sprawdzających rozliczenia roczne PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) (za lata 2019-2022) uznał, że należy rozliczyć najem na zasadach ogólnych. Problem jednak w tym, że Urząd uznał, że najem prowadził Pan jako działalność gospodarcza, mimo, że działalność zawiesił Pan w styczniu 2020 r., a najem nie był przedmiotem tej działalności. To spowodowało, że został Pan objęty podatkiem ogólnym w wysokości 32% z racji przekroczenia łącznej kwoty przychodu (Pana podstawowym źródłem dochodu jest praca na etacie od 2018 r.). W dodatku został Pan objęty podatkiem VAT (podatek od towarów i usług), pomimo, że obowiązek VAT wygasł automatycznie po 6 miesiącach od zawieszenia działalności i co więcej nie przekroczył Pan kwoty 200 tys. zł z tytułu najmu. Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego Urząd Skarbowy (...) nie prowadzi postępowania podatkowego wobec Pana osoby. Działalność gospodarczą prowadził Pan w latach 2015 - 2020 jako „(...)”. W 2022 r. zawiesił Pan działalność, a z dniem 1 stycznia 2025 r. ją Pan zamknął. Przedmiotem Pana działalności gospodarczej był handel materiałami budowlanymi, rybami i owocami morza. Niestety nie pamięta Pan wszystkich PKD (Polska Klasyfikacja Działalności). Na pewno nie było wśród nich działalności hotelowej, usługi noclegowej etc. Przedmiotem najmu krótkookresowe jest apartament w (...). Jest Pan stroną umowy najmu apartamentu wyłącznie jako osoba fizyczna. Najem odbywa się za pośrednictwem platformy (...). Na pytanie, czy apartament był środkiem trwałym działalności gospodarczej odpowiedział Pan, że w akcie notarialnym widnieje zapis, że lokal został nabyty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Natomiast nigdy nie wystawiał Pan z tego tytułu faktury. Najmowi nie towarzyszą żadne inne usługi, np. prowadzenie recepcji, świadczenie cateringu itp. Najem rozliczał Pan ryczałtem i składał Pan zeznanie podatkowe PIT-28. Przedmiotem Pana zapytania jest okres podatkowy przypadający na lata 2019 - 2024. Apartament wynajmuje Pan od lipca 2016 roku. Pierwszy przychód z najmu apartamentu osiągnął Pan w sierpniu 2016 r. Na pytanie czy złożył Pan oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu ewidencjonowanego do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego (w tym za pośrednictwem CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)) wskazał Pan, że zrobił to, ale z opóźnieniem, przy składaniu rocznego rozliczenia. Daty Pan nie pamięta, nie ma Pan też żadnego potwierdzenia. Wskazał Pan, że taką informację ma zapewne US (...). Na pytanie czy dokonywał Pan wpłaty ryczałtu z tytułu najmu apartamentu na rachunek urzędu skarbowego, a jeżeli tak, to kiedy dokonał Pan wpłaty pierwszego ryczałtu na rachunek urzędu skarbowego, wskazał Pan, że wykonywał te wpłaty, choć z opóźnieniem i nieregularnie, więc trudno jest Panu podać daty. Raczej sumarycznie w trakcie składania PITu. Przelew dokonywał Pan na konta wskazane przez US (...) z tytułu PIT 28 oraz PIT-36. Dokładne informacje na temat przelewów do urzędu skarbowego posiada US (...), w którym dokonywał i dokonuje Pan rozliczeń podatkowych.
Na pytanie czy apartament, będący przedmiotem najmu krótkoterminowego, jest/był wprowadzony do majątku związanego z prowadzoną przez Pana do 1 stycznia 2025 r. działalnością gospodarczą wskazał Pan przecząco. Na pytanie czy apartament był przez Pana wykorzystywany w prowadzonej do 1 stycznia 2025 r. działalności gospodarczej wskazał Pan przecząco. Pytania 1. Czy uzyskane przychody z najmu krótkoterminowego należy kwalifikować do źródła przychodów jakim jest najem prywatny, co w konsekwencji spowoduje opodatkowanie ich stawką ryczałtu 8,5%, a po przekroczeniu kwoty 100 tys. zł stawką 12,5%? 2. Jak sprawić, by przychody z najmu krótkoterminowego rozliczać ryczałtem w przypadku, gdy KIS zakwalifikuje najem jako działalność gospodarczą? Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania w zakresie ustalenia źródła uzyskania przychodu z tytułu najmu apartamentu w okresie 2019-2024 oraz formy opodatkowania tych przychodów uzyskiwanych od 1 stycznia 2022 r. W odniesieniu do formy opodatkowania przychodów z najmu apartamentu uzyskiwanych do końca 2021 r. zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Pana stanowisko w sprawie Po pierwsze, nie prowadził i nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, której przedmiotem jest najem okazjonalny lub krótkoterminowy. Prawdą jest natomiast, że prowadził Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem był m.in. handel, ale działalność tę zawiesił Pan w 2020 r., a z dniem 1 stycznia 2025 r. ją Pan zlikwidował. Od 2018 r. pracuje Pan na etacie. Po drugie, Urząd Skarbowy (...) wykorzystując fakt, że prowadził Pan działalność gospodarczą dokonał nadinterpretacji przepisów i uznał Pana za przedsiębiorcę, a świadczoną przez Pana usługę noclegu za pośrednictwem platformy (...) potraktował jako działalność gospodarczą. Prawdopodobnie uczynił to pod wpływem presji. Liczne artykuły w prasie na przełomie 2023 i 2024 r. sugerowały, że organy podatkowe przyglądają się zasadom funkcjonowania najmu krótkoterminowego, który rzekomo miał spełniać przesłanki do uznania najmu okazjonalnego jako działalności gospodarczej, W konsekwencji tej interpretacji Urząd Skarbowy zakwestionował Pana deklaracje podatkowe i wezwał Pana do złożenia ponownie rocznych rozliczeń podatkowych za lata 2018 - 2023. W miejsce wcześniejszych PIT-37 złożył Pan PIT-36 oraz deklaracje VAT za wszystkie lata. Po trzecie, od początku Pana celem było jak najszybsze rozliczenie się z Urzędem Skarbowym. Dlatego jak tylko otrzymał Pan wezwanie od Urzędu Skarbowego do złożenia korekt, to w trybie pilnym wynajął Pan kwalifikowaną księgową i przy jej pomocy złożył Pan wszystkie wymagane dokumenty na czas i zapłacił Pan (rzekomo) zaległe podatki. Teraz walczy Pan o ich zwrot. Po czwarte, nawet jeśli popełnił Pan błędy w rozliczeniach rocznych za lata 2019 - 2023, nie złożył Pan na czas PiT-u za jeden rok (niedopatrzenie), nie zapłacił Pan regularnie i na czas składek wynikających z zasad opodatkowania na zasadach ryczałtu to i tak nie daje to żadnych podstaw, by Urząd Skarbowy (...) uznał Pana za przedsiębiorcę i poddał Pana obowiązkowi podatkowemu (PIT i VAT) jak osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą tylko dlatego, że posiada Pan i wynajmuje okazjonalnie jeden (!) apartament nad morzem, a jego zakup nastąpił w trakcie prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej. Po piąte, Ministerstwo Finansów, po zamieszaniu wokół najmu prywatnego ostatecznie uznał, że najem prywatny nie wymaga prowadzenia działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu ryczałtowemu. Po szóste, stoi Pan na stanowisku, że od początku prowadzi najmem prywatnym, który podlega opodatkowaniu stawką ryczałtu 8,5 proc., a po przekroczeniu kwoty 100 tys. zł stawką 12,5 proc. Taką zasadę zamierza Pan także stosować w roku 2025 r.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie ustalenia źródła uzyskania przychodu z tytułu najmu apartamentu w okresie 2019-2024 oraz formy opodatkowania tych przychodów uzyskiwanych od 1 stycznia 2022 r. jest prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłami przychodów są: 3) pozarolnicza działalność gospodarcza; 6) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem: Za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy. Ponadto, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności; 2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności; 3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej. Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu. Najem może być zawarty na czas oznaczony albo na czas nieoznaczony. Zawarcie umowy na czas oznaczony może polegać na wskazaniu daty kalendarzowej zakończenia najmu, określeniu czasu jego trwania w dniach, tygodniach, bądź innym oznaczeniu jego momentu końcowego. Jeśli w umowie czas nie został w ten sposób określony, ani też nie wynika w sposób dostateczny z okoliczności, uważa się, że została ona zawarta na czas nieoznaczony. Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu. Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano: „To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...) Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.” Przychody z najmu zaliczane są zatem bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą. Jak powyżej wskazano zasadą jest kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej. W sprawie istotną okolicznością jest więc fakt, że – jak sam Pan wskazał – apartament nie jest i nie był wprowadzony do majątku związanego z działalnością gospodarczą. Skoro wynajem apartamentu nie odbywał się w warunkach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przysługuje Panu prawo do kwalifikowania osiąganych w okresie 2019- 2024 przychodów z tego tytułu, do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako tzw. najem prywatny. Pana stanowisko w zakresie ustalenia źródła uzyskania przychodu z tytułu najmu apartamentu w okresie 2019-2024 jest prawidłowe. Odnosząc się do możliwości opodatkowania przychodów z najmu apartamentu, uzyskiwanych od 1 stycznia 2022 r. zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz określenia stawki ryczałtu wskazać należy, że stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Dochody osiągane przez podatnika ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.): Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne: 1) prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą; 2) osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że treść art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatkiem dochodowy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uległa zmianie od 1 stycznia 2022 r. Zgodnie z tym artykułem w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.: W myśl art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Według art. 2 ust. 1a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.: Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: w brzmieniu obowiązującym do końca 2024 r.: Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy: Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a. Z powyższego wynika, że od 1 stycznia 2022 roku, zgodnie z art. 2 ust. 1a cyt. ustawy, przychody z tytułu: najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze oraz dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej - które nie są uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowuje się na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zatem przychody osiągnięte z tytułu najmu apartamentu uzyskiwane w latach 2022-2024 należy opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do art. 2 ust. 1a w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Właściwą stawką do opodatkowania przychodów z tego tytułu, na zasadach wskazanych we wniosku będzie stawka 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł. Pana stanowisko w zakresie formy opodatkowania przychodów z tytułu najmu apartamentu uzyskiwanych w latach 2022-2024 jest prawidłowe. Jednocześnie nie udzieliłem odpowiedzi na pytanie Nr 2, gdyż oczekiwał Pan odpowiedzi na nie wyłącznie w sytuacji uznania, że przychody z najmu krótkoterminowego apartamentu stanowią przychód z działalności gospodarczej.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny /zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili