0114-KDIP3-2.4011.225.2025.3.BM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan pismem z 28 marca 2025 r. (wpływ 28 marca 2025 r.) oraz pismem z 28 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Jest Pan obywatelem Włoch - przed 4 listopada 2024 r. mieszkał Pan we Włoszech.

W dniu 4 listopada 2024 r. założył Pan działalność gospodarczą w Polsce i uzyskał NIP (...). Od momentu założenia działalności w Polsce przeniósł Pan swoje centrum interesów życiowych do Polski - wynajmuje Pan mieszkanie, prowadzi Pan działalność gospodarczą i na stałe zamieszkuje Pan w Polsce. Nie posiadał Pan wcześniejszego miejsca zamieszkania w Polsce - przed 4 listopada 2024 r. Przez co najmniej trzy lata przed przeniesieniem rezydencji podatkowej do Polski był Pan rezydentem podatkowym we Włoszech. Zamierza Pan rozliczać podatek dochodowy w Polsce i chce Pan skorzystać z ulgi na powrót. Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego Chciałby Pan skorzystać z ulgi na start od 2025 roku. Nie ma Pan polskiego obywatelstwa, ale jest Pan obywatelem Unii Europejskiej. W 2024 roku przebywał Pan na terenie Polski przez 3 miesiące, więc w wyniku tego nie podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Będzie Pan posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy. Od 1 stycznia 2025 r. z uwagi na fakt, że przeniósł Pan miejsce zamieszkania do Polski i przewiduje Pan, że będzie przebywać Pan na terytorium Polski przez więcej niż 183 dni. Posiada Pan certyfikat ukończenia studiów we Włoszech, który ukazuje datę od 2018- 2023, posiada Pan umowę o pracę, która obowiązuje do 2024 r. Jeżeli będzie to potrzebne może Pan pokazać wszystkie te dokumenty. Przebywał Pan na terenie Polski przez miesiąc w celu edukacyjnym (nie pobierał Pan, ani nie dostał Pan za to żadnych środków finansowych). Przed przeniesieniem miejsca zamieszkania do Polski nie miał Pan jakiegokolwiek powiązania z Polską. Świadczy Pan usługi na rzecz podmiotu polskiego: od 2 grudnia 2024 r.; działalność gospodarcza; dochody opodatkowane ryczałtem. Chciałby Pan odliczyć ulgę na powrót od przychodów, które uzyskuje ze świadczenia usług na rzecz podmiotu polskiego. W Polsce rozlicza się Pan z dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej z siedziby firmy, która jest również Pana miejscem zamieszkania. W Polsce firma prowadzona jest w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Jako formę opodatkowania do rozliczania dochodów z działalności gospodarczej przyjął Pan ryczałt 12%. Suma osiąganych przez Pana przychodów nie przekroczy - w którymkolwiek roku podatkowym, w którym będzie Pan chciał skorzystać z ulgi na powrót – kwoty 85.528 zł (z wyłączeniem przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zwolnionych z podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku). Nigdy nie korzystał Pan z ulgi na powrót.

Pytanie

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego ma Pan prawo do skorzystania z ulgi na powrót na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)?

Pana stanowisko w sprawie Powołując się na stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 lipca 2023 r. (sygn. 0111-KDSB2-1.4011.213.2023.2.MSU), w której organ podatkowy uznał, że obywatel Włoch, który nigdy wcześniej nie mieszkał w Polsce, a przeniósł tu swoje miejsce zamieszkania, może skorzystać z ulgi na powrót. Analogicznie, powinien Pan mieć prawo do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego. W związku z powyższym zwraca się Pan z prośbą o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte: a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy: Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy: Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że: 1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz 2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym: a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub b) miał miejsce zamieszkania: nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy: Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł. Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.). Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że: Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów (tj. ze źródeł określonych w tym przepisie) osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r., podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wobec literalnego brzmienia przepisów regulujących przedmiotowe zwolnienie, w szczególności art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy, wskazać bowiem należy, że w przypadku tzw. „ulgi na powrót” zwolnione są przychody podatnika z określonych źródeł, tj.: ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, z pozarolniczej działalności gospodarczej (zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych) oraz z zasiłku macierzyńskiego. W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy. Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Jak wynika z art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP. Z treści wniosku wynika, że w dniu 4 listopada 2024 r. założył Pan działalność gospodarczą w Polsce i uzyskał NIP. Od momentu założenia działalności w Polsce przeniósł Pan swoje centrum interesów życiowych do Polski - wynajmuje Pan mieszkanie, prowadzi Pan działalność gospodarczą i na stałe zamieszkuje Pan w Polsce. Od 1 stycznia 2025 r. podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem wskazać należy, że spełnia Pani warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy. Nie posiadał Pan wcześniejszego miejsca zamieszkania w Polsce - przed 4 listopada 2024 r. Przez co najmniej trzy lata przed przeniesieniem rezydencji podatkowej do Polski był Pan rezydentem podatkowym we Włoszech. Jednym z warunków wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie przez podatnika obywatelstwa. Z treści wniosku wynika, że nie ma Pan polskiego obywatelstwa, ale jest Pan obywatelem Włoch. Wobec powyższego spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy. Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ww. ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia. Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy: Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika. Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy. Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111): Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody. We wniosku wskazał Pan, że posiada certyfikat ukończenia studiów we Włoszech, który ukazuje datę od 2018-2023, umowę o pracę, która obowiązuje do 2024 r. Z treści wniosku wynika zatem, że posiada Pani dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się we Włoszech. Spełnia Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnia Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, gdyż wcześniej nie korzystał Pan z ulgi na powrót. Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ – jak wskazał Pan w opisie sprawy – przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowego po dniu 31 grudnia 2021 r., tj. 1 stycznia 2025 r. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. dla Pana w latach 2025-2028, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2026-2029. Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Przedmiotem interpretacji nie jest ustalenie obowiązku podatkowego i miejsca zamieszkania. Fakt, że od 1 stycznia 2025 r. posiada Pan miejsce zamieszkania w Polski i od tego dnia podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, przyjęto jako element stanu faktycznego. Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.