W dniu 27 lutego 2025 r. Pani A.A. złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych związanych z jej przeprowadzką do Belgii oraz zawieszeniem działalności gospodarczej w Polsce. Pani A.A. argumentowała, że od 1 stycznia 2025 r. będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, ponieważ przeniosła swoje centrum interesów życiowych do Belgii. Organ podatkowy potwierdził stanowisko Pani A.A., stwierdzając, że od 1 stycznia 2025 r. nie będzie ona miała miejsca zamieszkania w Polsce, a tym samym będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko wnioskodawczyni.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
27 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 27 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – na wezwanie – pismem z 31 marca 2025 r. (data wpływu 31 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
A.A. (dalej jako: „Pani”, „Wnioskodawczyni”) w Polsce prowadzi działalność gospodarczą jednoosobową zarejestrowaną w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) i obejmującą świadczenie usług w zakresie doradztwa strategicznego. W dniu 28 lutego 2025 r. zostanie zawieszona w CEiDG działalność gospodarcza prowadzona przez Panią. Do tej pory podlegała Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W grudniu 2024 r. przeprowadziła się Pani do Belgii celem podjęcia tam studiów oraz założenia spółki z o.o. z siedzibą w Belgii (dalej jako Spółka) i prowadzenia działalności gospodarczej poprzez Spółkę. Spółka została założona. Wynajęła Pani w Belgii od dnia 1 grudnia 2024 r. lokal mieszkalny, który sama zajmuje utrzymując w tym lokalu mieszkalnym swoje gospodarstwo domowe. Uzyskała Pani belgijski numer identyfikacyjny ID. W Spółce jest Pani dyrektorem i uzyskiwać będzie z tego tytułu wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z osiąganych przez Spółkę dochodów. W związku z wyprowadzeniem się z Polski zaktualizowała Pani dane w CEiDG w zakresie podania miejsca zamieszkania ze wskazaniem adresu w Belgii jako miejsca zamieszkania, co jest równoznaczne z zawiadomieniem organów podatkowych o zmianie miejsca zamieszkania przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Będzie Pani przebywała w 2025 r. na terytorium Belgii powyżej 183 dni w roku kalendarzowym a pobyty w Polsce w 2025 r. będą trzy lub czterodniowymi pobytami raz na dwa miesiące oraz spędzi Pani w Polsce urlop. Jest Pani właścicielką w Polsce dwóch lokali mieszkalnych, z których jeden lokal już wynajmuje Pani w ramach tzw. najmu prywatnego opodatkowanego w Polsce podatkiem zryczałtowanym, a drugi planuje Pani sprzedać w trakcie 2025 r. (to jest ten lokal mieszkalny, który zajmowała Pani przed wyprowadzeniem się do Belgii w grudniu 2024 r.). Pozostaje Pani w związku małżeńskim z obywatelem polskim. Pani mąż przebywa na stałe na Węgrzech, gdzie pracuje. Do Belgii przyjeżdża co jakiś czas, tylko żeby odwiedzić Panią. Mąż jest na Węgrzech rezydentem podatkowym. Zatrudniony jest na Węgrzech na podstawie umowy o pracę, opłaca tam podatki i składki na ubezpieczenie społeczne. W Pani małżeństwie panuje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Nie posiadają Państwo dzieci. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Od grudnia 2024 r. mieszka Pani w Belgii i tam znajduje się Pani centrum interesów życiowych i zawodowych. Posiada Pani w Belgii stały adres zamieszkania. Proces formalnego uzyskania statusu rezydenta podatkowego jest w toku. Na chwilę obecną proces formalnego uznania Panią za rezydenta podatkowego Belgii nie został jeszcze zakończony. Trwa procedura rejestracyjna w belgijskim urzędzie imigracyjnym. Po jej zakończeniu otrzyma Pani lokalny numer identyfikacyjny, który umożliwi Pani uzyskanie certyfikatu poświadczającego rezydencję. Obecnie nie posiada Pani certyfikatu rezydencji Belgii. Złożenie wniosku będzie możliwe po uzyskaniu lokalnego numeru identyfikacyjnego, który otrzyma Pani po spotkaniu z urzędem imigracyjnym zaplanowanym na kwiecień 2025 r. Do Belgii wyjechała Pani w celu stałego przesiedlenia. Nie planuje Pani powrotu do Polski po zakończeniu studiów.
Czy prawidłowe jest Pani stanowisko, że począwszy od 1 stycznia 2025 r. będzie Pani podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?
Pani stanowisko w sprawie Pani zdaniem, w stanie faktycznym opisanym we wniosku należy uznać, że od 1 stycznia 2025 r. będzie Pani podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: Ustawa) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a Ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wreszcie zgodnie z art. 3 ust. 2a Ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Dodatkowo oceniając stan faktyczny opisany we wniosku należy mieć na względzie treść art. 4 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej jako: Umowa UPO). Zgodnie z tym przepisem: Artykuł 4 Miejsce zamieszkania lub siedziba 1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. 2. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa; c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem; d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. 3. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba niebędąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. Pani zdaniem, w uwarunkowaniach opisanych we wniosku posiada ona od 1 grudnia 2024 r. miejsce zamieszkania w Belgii. Wynajęty w Belgii lokal mieszkalny, założona tam Spółka, podjęte studia i uzyskiwanie w trakcie 2025 roku przychodów z tytułu bycia dyrektorem w Spółce wskazują, że posiada Pani w Belgii miejsce zamieszkania. W Polsce działalność gospodarcza zarejestrowana w CEiDG zostanie przez Panią zawieszona w marcu 2025 r. Tak więc, oceniając okres od 1 stycznia 2025 r. uważa Pani, że nie posiada już na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Nie pozostawiła Pani w Polsce męża ani dzieci, a więc nie istnieją więzy osobiste z Polską. Założyła Pani w Belgii Spółkę poprzez którą będzie prowadzić działalność gospodarczą i uzyskiwać z tego tytułu dochody więc Pani centrum interesów gospodarczych znajduje się od grudnia 2024 r. poza Polską. Uzyskiwanie w trakcie 2025 r. przychodów z wynajęcia jednego lokalu mieszkalnego w Polsce powyższego, Pani zdaniem, nie zmienia. Wreszcie w trakcie 2025 r. z całą pewnością nie będzie Pani przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle powyższego, zasadny jest wniosek, że nie posiada Pani od dnia 1 stycznia 2025 r. miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 1a Ustawy. W konsekwencji, podlega i podlegać Pani będzie w Polsce w sytuacji opisanej we wniosku za 2025 r. wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 2a Ustawy. Na powyższą konkluzję nie wpłynie treść art. 4 Umowy UPO, bowiem Pani zdaniem w opisanych we wniosku uwarunkowaniach będzie ona posiadała miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 4 ust. 1 Umowy UPO w Belgii.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 2a ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Jako pierwszy warunek przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych. Stosownie zaś do art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Z wniosku wynika, że w grudniu 2024 r. wyjechała Pani do Belgii. Od grudnia 2024 r. mieszka Pani w Belgii i tam znajduje się Pani centrum interesów życiowych i zawodowych. Posiada Pani w Belgii stały adres zamieszkania. Do Belgii wyjechała Pani w celu stałego przesiedlenia. Nie planuje Pani powrotu do Polski po zakończeniu studiów. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. nr 211, poz. 2139) zmieniona Protokołem między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii zmieniającym ww. Konwencję podpisanym w Luksemburgu dnia 14 kwietnia 2014 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1094) (dalej: „Konwencja polsko – belgijska”). Przy czym wskazuję, że zarówno Polska, jak i Belgia notyfikowały Konwencję polsko – belgijską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369, dalej: Konwencja MLI) podpisaną przez Polskę i Belgię dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”). Dniem wejścia w życie Konwencji MLI: dla Polski to 1 lipca 2018 r. oraz dla Belgii to 1 października 2019 r. Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji polsko – belgijskiej: W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. W myśl art. 4 ust. 2 Konwencji polsko – belgijskiej: Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa; c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem; d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 Konwencji polsko – belgijskiej. Po analizie przedstawionych przez Panią informacji, stwierdzam, że od 1 stycznia 2025 r. nie posiada Pani powiązań osobistych z Polską. Od grudnia 2024 r. mieszka Pani w Belgii i tam znajduje się Pani centrum interesów życiowych i zawodowych. Posiada Pani w Belgii stały adres zamieszkania. W grudniu 2024 r. przeprowadziła się Pani do Belgii celem podjęcia tam studiów oraz założenia spółki z o.o. z siedzibą w Belgii i prowadzenia działalności gospodarczej poprzez Spółkę. Do Belgii wyjechała Pani w celu stałego przesiedlenia. Nie planuje Pani powrotu do Polski po zakończeniu studiów. Pozostaje Pani w związku małżeńskim z obywatelem polskim. Pani mąż przebywa na stałe na Węgrzech, gdzie pracuje. Do Belgii przyjeżdża co jakiś czas, tylko żeby odwiedzić Panią. Mąż jest na Węgrzech rezydentem podatkowym. Zatrudniony jest na Węgrzech na podstawie umowy o pracę, opłaca tam podatki i składki na ubezpieczenie społeczne. W Pani małżeństwie panuje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie nie posiadają dzieci. W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd. W Belgii założyła Pani spółkę, w której jest Pani dyrektorem. Z tego tytułu uzyskiwać Pani będzie wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z osiąganych przez Spółkę dochodów. Wynajęła Pani w Belgii od dnia 1 grudnia 2024 r. lokal mieszkalny, który sama zajmuje utrzymując w tym lokalu mieszkalnym swoje gospodarstwo domowe. Jest Pani właścicielką w Polsce dwóch lokali mieszkalnych, z których jeden lokal już wynajmuje w ramach tzw. najmu prywatnego opodatkowanego w Polsce podatkiem zryczałtowanym, a drugi planuje Pani sprzedać w trakcie 2025 r. (to jest ten lokal mieszkalny, który zajmowała Pani przed wyprowadzeniem się do Belgii w grudniu 2024 r.). Zatem, ośrodek interesów gospodarczych od 1 stycznia 2025 r. posiada Pani w Belgii. Ponadto, będzie Pani przebywała w 2025 r. na terytorium Belgii powyżej 183 dni w roku kalendarzowym, a pobyty w Polsce w 2025 r. będą trzy lub czterodniowymi pobytami raz na dwa miesiące oraz spędzi Pani w Polsce urlop. Mając na uwadze informacje przedstawione przez Panią stwierdzam, że od 1 stycznia 2025 r. podlega Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że od 1 stycznia 2025 r. (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Pani stanowisko jest prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili