W dniu 23 lutego 2025 r. podatnicy A.A. i B.A. złożyli wspólny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości odliczenia wydatków poniesionych na terapię Treningu Umiejętności Społecznych (TUS) oraz kosztów używania samochodu osobowego w związku z utrzymywaniem niepełnosprawnego syna. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko podatników jest nieprawidłowe w zakresie odliczenia wydatków na terapię TUS przez B.A., natomiast w pozostałym zakresie, w tym odliczenia wydatków na samochód, jest prawidłowe. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął kwestię odliczenia wydatków na samochód, a negatywnie w odniesieniu do terapii TUS przez B.A.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny23 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo- w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 12 marca 2025 r. oraz pismem z 19 marca 2025 r. Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1) Zainteresowana będąca stroną postępowania: A.A. 2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania: B.A. Treść wniosku jest następująca:
Zamierzają Państwo złożyć PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37 rozliczając się wspólnie. Na Państwa utrzymaniu jest niepełnosprawny syn, który nie ukończył lat 16 (data urodzenia (...) 2014 r.). Państwa syn posiada orzeczenie o niepełnosprawności (...) z dnia 20 sierpnia 2024 r. wydane przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...). Niepełnosprawność syna datowana jest od "wczesnego dzieciństwa". Ww. orzeczenie wydano m.in. na podstawie badania lekarza specjalisty - psychiatry, który potwierdził u syna rozpoznanie autyzmu atypowego oraz zaburzeń hiperkinetycznych wydane również przez lekarza specjalistę - psychiatrę. Ponadto Państwa syn posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego nr (...) wydane przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną (...). Na mocy przywołanego orzeczenia uczęszcza do klasy integracyjnej i korzysta z pomocy nauczyciela wspomagającego. Realizując zalecone cele terapeutyczne Państwa syn uczęszczał i uczęszcza na zajęcia usprawniające m.in. z Treningu Umiejętności Społecznych, na których uczy się i trenuje niewłaściwe i niewystarczające zachowania emocjonalno-społeczne. Wszystkie te zabiegi mają na celu jak najlepsze funkcjonowanie Państwa syna w społeczeństwie w przyszłości. Na wszelkie zajęcia terapeutyczne wozi syna ojciec Państwa prywatnym samochodem. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego W 2024 r. zostały poniesione wymienione we wniosku wydatki. Chcą Państwo dokonać ich odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej za rok 2024 za okres wrzesień 2024 r. - grudzień 2024 r. Rachunek (...) wystawiony na wskazane we wniosku terapie zawiera: kwotę zapłaty, rodzaj usługi - zajęcia rehabilitacyjne TUS, dane osobowe - A.A. (nabywca), dane osobowe Państwa syna (C.A.) oraz dane sprzedającego usługę.
Terapie wskazane we wniosku odbywały się w Poradni (...), specjalizującej się m.in. w terapii osób z ADHD, zespołem aspergera, spektrum autyzmu itp., adres: (...). Wydatki poniesione przez Państwa na terapie mają ścisły związek z posiadanym przez Pani syna rodzajem niepełnosprawności; służą przywracaniu sprawności psychicznej oraz ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności Państwa syna. Zabiegi służą przywracaniu sprawności psychicznej, ułatwiają wykonywanie czynności życiowych. W okresie, którego dotyczy wniosek, byli Państwo współwłaścicielami samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku. W okresie będącym przedmiotem Państwa zapytania ponieśli Państwo wydatki na używanie ww. samochodu. Terapie TUS Państwa syna są prowadzone przez psycholożki - terapeutki - trenerki TUS. Ww. terapie są zabiegami rehabilitacyjnymi. Wydatki poniesione na terapie Państwa syna oraz na samochód osobowy: nie zostały sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub zwrócone w jakiejkolwiek innej formie, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W roku podatkowym, za który chcą Państwo skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, uzyskali Państwo dochody - A.A. - stosunek pracy; B.A. - funkcjonariusz. Państwa syn nie osiągał dochodów. Pytania 1) Czy mogą Państwo odliczyć kwotę terapii Treningu Umiejętności Społecznych w rozumieniu zabiegów rehabilitacyjnych i leczniczo-rehabilitacyjnych? 2) Czy mogą Państwo odliczyć koszt używania samochodu osobowego stanowiącego własność podatnika mającego na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia? Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu) Uważają Państwo, że zajęcia terapeutyczne Treningu Umiejętności Społecznych w przypadku Państwa syna są formą zabiegów rehabilitacyjnych, gdyż jako jedna z wielu form pomocy synowi zostały zalecone we wskazaniach przez Zespół Orzekający, w tym mi. in. przez lekarza specjalistę - psychiatrę w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego, a także zgodnie z definicją terminu "rehabilitacja" jako "przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które utraciły sprawność fizyczną lub psychiczną bądź mają wady wrodzone" (żródło: Słownik języka polskiego https://sjp.pwn.pl/szukaj/rehabilitacja. html) mają na celu właśnie przywrócenie sprawności psychicznej - obecnie niedostatecznej w związku z autyzmem atypowym. Ponadto w orzeczeniu o niepełnosprawności i zaliczeniu syna do osób niepełnosprawnych, po badaniu przez lekarza specjalistę-psychiatrę Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Warszawie w pkt 6 postanawia, że syn wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki. W pkt 8 postanawia, że syn wymaga konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Ponadto, powołują się Państwo na uzasadnienie WSA w Gorzowie Wlkp. do wyroku z dnia 10.03.2010 r. nr I SA/Go 55/10, które brzmi: W ocenie organów podatkowych ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza". Powołując się na definicję słownikową organy podatkowe wywiodły, że rehabilitacja jest to przywracanie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych, rehabilitacja zaś lecznicza, to połączenia leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Dalej organy wskazały, że w art. 26 ust. 7a ustawy ustawodawca wyraźnie wskazał, które wydatki uznaje się za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające jednocześnie do dokonania odliczeń. Katalog ten jest zamknięty, zaś warunki i zasady dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g art. 26 ustawy. Organ nie kwestionując zasadności poniesionego na leczenie operacyjne wydatku ( operacja umożliwiła poprawienie stanu zdrowia i osiągnięcie sprawności fizycznej ), stwierdził, że wydatek ten nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a ustawy, ponieważ nie można zakwalifikować go jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o innym charakterze niż rehabilitacyjny, zabieg o charakterze operacyjnym. Z takim stanowiskiem organów nie można się zgodzić. Uznając co do zasady pogląd organów podatkowych, że wszelkie ulgi podatkowe, ich stosowanie, jako wyjątek od zasady powszechnego opodatkowania, winny być interpretowane ściśle, to podkreślić jednak należy, że interpretacja taka, nie może doprowadzić do zanegowania ulgi jako takiej, zwłaszcza w sytuacji, w której ustawodawca, nie określił precyzyjnie zasad i ram jej stosowania. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniami wskazanymi w tym przepisie stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1,2,4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Stosownie natomiast do ust. 7a pkt 6 art. 26 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczoleczniczych i pielęgnacyjno- opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (podkreślenie Sądu). Rację mają organy podatkowe, wskazując, że ustawa nie zawiera definicji pojęcia "rehabilitacja" i korzystały przy dokonywaniu interpretacji tego pojęcia z wykładni językowej w oparci o jego znaczenie słownikowe. Lecz dokonana w ten sposób przez organy wykładnia, jest niewłaściwa i nadaje pojęciu "rehabilitacja" znaczenie potoczne, oznaczające przywrócenie kogoś, przystosowanie kogoś, do normalnego życia w społeczeństwie, po jakimś zdarzeniu, np. operacyjnym. Takie znaczenie jest jednak zbyt wąskie. Zgodnie z Uniwersalnym słownikiem języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 r. - rehabilitacja, to przystosowanie od normalnego życia w społeczeństwie osób, które doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami. Rehabilitować, to przystosowywać do normalnego życia w społeczeństwie osobę, która doznała przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stała się na stałe lub na pewien czas inwalidą (s. 913 ). W takim znaczeniu rehabilitacja, to zespół działań, które mają na celu przystosowanie, przywrócenie osoby ( która doznała utraty zdrowia ) do normalnego życia w społeczeństwie. Działania te nie wykluczają z zasady zabiegów operacyjnych. Ważne jest to, aby zabiegi te, były nakierowane na przywrócenie danej osoby od normalnego życia w społeczeństwie (...). Ponadto, uważają Państwo, że w przypadku syna, zabiegi terapeutyczne są tożsame z zabiegami rehabilitacyjnymi, które mogą być świadczone tylko i wyłącznie przez wykwalifikowane osoby jako zalecana forma leczenia - terapia behawioralna. W procesie rehabilitacji - z uwagi na komfort syna jest on dowożony na zajęcia Państwa prywatnym samochodem, więc w Państwa ocenie odliczenie wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego również jest zasadne, tak jak skorzystanie z odliczenia ulgi na cele rehabilitacyjne z tytułu uczestnictwa syna w zajęciach TUS.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Przepisy dotyczące ulgi rehabilitacyjnej Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163): Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e- 30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b- 7g tego artykułu. Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 6b cytowanej ustawy: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. W myśl art. 26 ust. 7a pkt 14 powyższej ustawy: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym. Odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Przepisy regulujące prawo do ulgi powinny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Art. 26 ust. 7c ww. ustawy wskazuje, że: W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika; 2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego. 3. (uchylony) W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. W świetle art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepisy ust. 7a-7d i 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu w roku podatkowym pozostają następujące osoby niepełnosprawne: osoba będąca w stosunku do podatnika lub jego małżonka osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn lub dziecko obce przyjęte na wychowanie przez podatnika lub jego małżonka, pod warunkiem że uzyskane w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, dodatku energetycznego, o którym mowa w art. 5c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, dodatku osłonowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o dodatku osłonowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 759 i 2760 oraz z 2024 r. poz. 123), dodatku węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1630), dodatku dla gospodarstw domowych z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła i dodatku dla niektórych podmiotów niebędących gospodarstwami domowymi z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła, o których mowa w art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (Dz.U. z 2023 r. poz. 1772, 1693 i 2760), dodatku elektrycznego, o którym mowa w art. 27 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej (Dz.U. z 2023 r. poz. 1704, 1785 i 2760), refundacji kwoty odpowiadającej podatkowi VAT (podatek od towarów i usług), o której mowa w art. 18 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. oraz w 2024 r. w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz.U. z 2024 r. poz. 303), bonu energetycznego, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o bonie energetycznym oraz o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego (Dz.U. poz. 859), oraz przyznanych na podstawie odrębnych przepisów zasiłku pielęgnacyjnego, dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów oraz kolejnego dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów. Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy: Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo b) znaczny stopień niepełnosprawności; 2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. Odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności. Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy: Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele - nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością - nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi. Z opisu stanu faktycznego wynika, że mają Państwo na utrzymaniu niepełnosprawnego syna, który nie ukończył lat 16. Państwa syn posiada orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 20 sierpnia 2024 r. wydane przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...). Niepełnosprawność syna datowana jest od "wczesnego dzieciństwa". Ww. orzeczenie wydano m.in. na podstawie badania lekarza specjalisty - psychiatry, który potwierdził u syna rozpoznanie autyzmu atypowego oraz zaburzeń hiperkinetycznych wydane również przez lekarza specjalistę - psychiatrę. Ponadto Państwa syn posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Na mocy przywołanego orzeczenia uczęszcza do klasy integracyjnej i korzysta z pomocy nauczyciela wspomagającego. Państwa syn uczęszczał i uczęszcza na zajęcia usprawniające m.in. z Treningu Umiejętności Społecznych. Wydatki poniesione na terapie Państwa syna oraz na samochód osobowy: nie zostały sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub zwrócone w jakiejkolwiek innej formie, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W 2024 roku uzyskali Państwo dochody - A.A. - stosunek pracy; B.A. - funkcjonariusz. Państwa syn nie osiągał dochodów. Możliwość odliczenia przez Państwa w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na terapie TUS niepełnosprawnego syna Odliczenie wydatków związanych z niepełnosprawnością w ramach ulgi rehabilitacyjnej przysługuje osobie niepełnosprawnej lub podatnikowi, na którego utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne. W opisie sprawy wskazali Państwo, że chcieliby Państwo odliczyć w zeznaniu podatkowym za okres od września do grudnia 2024 r. wydatki na terapie TUS niepełnosprawnego syna. Opisane we wniosku terapie stanowią zabiegi rehabilitacyjne. Realizując zalecone cele terapeutyczne Państwa syn uczęszczał i uczęszcza na zajęcia usprawniające m.in. z Treningu Umiejętności Społecznych, na których uczy się i trenuje niewłaściwe i niewystarczające zachowania emocjonalno-społeczne. Wszystkie te zabiegi mają na celu jak najlepsze funkcjonowanie Państwa syna w społeczeństwie w przyszłości. Na wszelkie zajęcia terapeutyczne wozi syna ojciec Państwa prywatnym samochodem. Terapie odbywały się w Poradni Psychologiczno-Szkoleniowej, specjalizującej się m.in. w terapii osób z ADHD, zespołem aspergera, spektrum autyzmu itp. Terapie mają ścisły związek z posiadanym przez syna rodzajem niepełnosprawności, służą przywracaniu sprawności psychicznej oraz ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności Państwa syna i przywracaniu sprawności psychicznej lub ułatwianiu wykonywania czynności życiowych. Terapie TUS Państwa syna są prowadzone przez psycholożki - terapeutki - trenerki TUS. Ww. terapie są zabiegami rehabilitacyjnymi. Rachunek za terapie TUS został wystawiony na dane Pani i syna oraz zawiera: kwotę zapłaty, rodzaj usługi - zajęcia rehabilitacyjne TUS i dane sprzedającego usługę. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych. W konsekwencji, skoro - jak wskazali Państwo we wniosku - terapie, na które uczęszcza Państwa niepełnosprawny syn, mają na celu naukę i trening właściwych zachowani emocjonalno-społecznych oraz jak najlepsze funkcjonowanie syna w społeczeństwie w przyszłości - stwierdzić należy, że ww. terapie TUS mogą być odliczone od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej. W ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczeniu podlegają między innymi wydatki poniesione na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne (terapie). Wysokość tych wydatków stosownie do art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. Nie został zatem spełniony warunek udokumentowania wydatku przez Pani męża, ponieważ Pani mąż nie posiada dokumentu potwierdzającego, że jest kupującym. Wydatek, który nie został prawidłowo udokumentowany, nie może być odliczony w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu podatkowym. Skoro rachunek za ww. terapie został wystawiony na Pani imię i nazwisko, to wyłącznie Pani może odliczyć w zeznaniu za 2024 rok od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki poniesione przez Panią w okresie od września do grudnia 2024 roku na terapie niepełnosprawnego syna, tj. Trening Umiejętności społecznych. Zatem, Państwa stanowisko w zakresie możliwości odliczenia terapii TUS w ramach ulgi rehabilitacyjnej: przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania jest prawidłowe, przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania jest nieprawidłowe. Możliwość odliczenia przez Państwa w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na wydatki na samochód osobowy Z analizy cytowanego powyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej poniesionych wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego należy: być osobą niepełnosprawną lub mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia, być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego, ponieść z tego tytułu wydatki. Należy również wyjaśnić, że pod pojęciem wydatków dotyczących eksploatacji samochodu osobowego należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia OC. W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest natomiast wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże, na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Jeżeli przepisy prawa nie wymagają urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, dowodem może być również odebrane od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, dotyczące, np. poniesienia wydatku. Wskazać jednocześnie należy, że określona w ustawie kwota 2 280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona za dany rok podatkowy tytułem poniesienia ww. wydatków i to niezależnie od tego, czy osoba niepełnosprawna posiadała orzeczenie o niepełnosprawności i osoba niepełnosprawna lub osoba mająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną była właścicielem samochodu osobowego przez cały rok, czy też uzyskała to orzeczenie lub nabyła własność/współwłasność ww. samochodu w trakcie roku podatkowego. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że są Państwo właścicielami samochodu osobowego, którym ojciec wozi syna na wszelkie zajęcia terapeutyczne. W 2024 r. ponieśliście Państwo wydatki na użytkowanie ww. samochodu osobowego. Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jako rodzice niepełnosprawnego syna do 16 roku życia, spełniają Państwo warunki uprawniające do odliczenia w okresie od września do grudnia 2024 r. kosztów używania samochodu osobowego, tj. do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w powyższym zakresie, Państwa stanowisko jest prawidłowe. Podsumowanie W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz wskazanych przepisów prawa należy stwierdzić, że przysługuje Pani prawo do odliczenia w zeznaniu za 2024 r. wydatków do kwoty 2280 zł poniesionych na używanie samochodu osobowego oraz wydatków poniesionych na terapie TUS Państwa niepełnosprawnego małoletniego syna. Pani mężowi również przysługuje prawo do odliczenia w zeznaniu za 2024 r. wydatków do kwoty 2280 zł poniesionych na używanie samochodu osobowego. Natomiast Pani mężowi nie przysługuje prawo do odliczenia wydatków na terapie TUS Państwa syna, gdyż dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na ww. terapie są wystawione wyłącznie na Panią. Zgodnie z obowiązującymi przepisami składając wspólne zeznanie podatkowe, mogą Państwo skorzystać z odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne, przy czym każdy z Państwa odlicza je samodzielnie od swojego dochodu w przysługującym zakresie, który wskazałem powyżej. Korzystanie z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie wyklucza prawa do składania wspólnego zeznania rocznego.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W odniesieniu zaś do przywołanego przez Państwa wyroku sądu administracyjnego wskazać należy, że jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pani - A.A. (Zainteresowana będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy Ordynacja podatkowa.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili