0114-KDIP3-2.4011.192.2025.2.MJ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...). Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. (...). Spółka zamierza udostępnić swojemu pracownikowi (dalej: Pracownik) samochód służbowy o napędzie elektrycznym (dalej: Samochód, Pojazd). Samochód zostanie oddany do dyspozycji Pracownika od marca 2025 roku. Spółka zamierza uregulować kwestie związane z udostępnieniem Samochodu Pracownikowi poprzez wprowadzenie odpowiedniej dokumentacji, w postaci zawartej z Pracownikiem umowy przekazania Samochodu (dalej: Umowa) oraz obowiązującego wszystkich pracowników korzystających z samochodów służbowych Regulaminu udostępniania i powierzania oraz korzystania z samochodów służbowych. Zgodnie z treścią ww. dokumentów podstawowym celem przekazania Pracownikowi Samochodu będzie umożliwienie mu prawidłowego wykonywania obowiązków służbowych wykonywanych na rzecz Spółki. Bez możliwości korzystania z Samochodu wykonywanie tych obowiązków byłoby utrudnione ze względu na zakres powierzonych obowiązków, sprawowane funkcje oraz związane z tym wymagania odnośnie dyspozycyjności i mobilności Pracownika. Jednocześnie Spółka zamierza dopuszczać możliwość korzystania przez Pracownika z powierzonego mu Samochodu także w celach prywatnych na zasadach ściśle określonych w Umowie. Możliwość korzystania z Samochodu przez Pracownika dla celów prywatnych nie będzie wiązała się z koniecznością ponoszenia jakichkolwiek opłat przez Pracownika na rzecz Spółki, w związku z tym Spółka zamierza traktować wartość nieodpłatnego świadczenia polegającego na umożliwieniu Pracownikowi korzystania z Pojazdu do celów prywatnych jako jego przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do swoich pracowników zamierza wobec tego pobierać od Pracownika zaliczkę na podatek dochodowy, obliczoną od wartości wskazanego powyżej nieodpłatnego świadczenia ustalonej w oparciu o przepis zawarty w art. 12 ust. 2a, ust. 2b i ust. 2c uPIT. Pracownik posiada przy miejscu postojowym w hali garażowej w miejscu zamieszkania oddzielny PPE (punkt poboru energii), który jest dedykowany wyłącznie do ładowania tego samochodu służbowego. PPE ten jest przypisany do miejsca postojowego Pracownika i posiada licznik energii elektrycznej założony przez dystrybutora energii elektrycznej, który rejestruje wyłącznie zużycie prądu na potrzeby ładowania pojazdu. Do tego PPE podłączona jest ładowarka AC, wyposażona w funkcję zdalnego dostępu przez Internet oraz system rejestracji zużycia energii elektrycznej na potrzeby ładowania Pojazdu. Ładowarka może zostać zintegrowana z kartą ładowania przypisaną do konkretnego pojazdu służbowego. Dzięki temu system umożliwia generowanie szczegółowych raportów dotyczących zużycia energii na potrzeby ładowania Pojazdu. Raporty te będą stanowić podstawę do weryfikacji kosztów poniesionych przez Pracownika. Pracownik, z uwagi na fakt, że zakład energetyczny umożliwia utworzenie dostępu do wglądu do danych konta fakturowego (1 konkretnego licznika), może udzielić takiego dostępu Spółce. Co ważne, kalkulacja i koszt zużytego prądu wynikać będzie z faktury wystawionej na Pracownika, którą Pracownik otrzyma z zakładu energetycznego za cały zużyty prąd w PPE dedykowanym dla ładowania pojazdu elektrycznego na miejscu postojowym Pracownika. Pracownik zsumuje łączną ilość zużytego prądu do ładowania pojazdu w ciągu danego

okresu (np. miesiąca kalendarzowego, kwartału) na cele służbowe oraz przygotuje zestawienie zgodnie z Umową zawartą ze Spółką i przekaże do Spółki celem uzyskania zwrotu za ładowanie pojazdu własnym prądem do celów służbowych. Spółka zamierza na podstawie przedstawionych raportów, faktur oraz zestawień dokonywać zwrotu Pracownikowi wydatków poniesionych w związku z ładowaniem Samochodu w miejscu jego zamieszkania. Innymi słowy, pokrycie należności wynikających z faktur za zużytą energię elektryczną, poniesionych przez Pracownika w celu ładowania służbowego samochodu elektrycznego w przydomowej stacji ładowania, będzie odbywać się w sposób następujący: Pracownik w pierwszej kolejności ureguluje należności wynikające z takiej faktury, a następnie Spółka, na jego wniosek, dokona zwrotu poniesionych przez niego wydatków. Pytania 1. Czy planowany przez Wnioskodawcę zwrot kosztów zużycia energii elektrycznej poniesionych przez Pracownika w celu ładowania w przydomowej stacji ładowania służbowego samochodu elektrycznego wykorzystywanego zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych, mieści się w ryczałcie określonym w art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b uPIT, i w związku z tym Spółka nie powinna doliczać tego zwrotu do przychodu Pracownika oraz pobierać i wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych? 2. Czy w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, zwrot kosztów energii elektrycznej poniesionych przez Pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego w przydomowej stacji ładowania - przy założeniu, że Pojazd będzie wykorzystywany zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych - będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 uCIT z zastosowaniem ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 uCIT? Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Odpowiedź na pytanie Nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych udzielona zostanie odrębnie. Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, kwota stanowiąca zwrot kosztów poniesionych przez Pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego, wykorzystywanego zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych, mieści się w ryczałcie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a uPIT, a zatem nie będzie stanowić dodatkowego przychodu Pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do pobierania zaliczki na podatek z tego tytułu. Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: uPIT) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 uPIT: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W myśl art. 11 ust. 2 ww. uPIT: Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Zgodnie z art. 11 ust. 2a uPIT: Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się: 1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców; 2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu; 3) Jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku; 4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Na mocy art. 11 ust. 2b uPIT: Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 uPIT: Źródłami przychodów są: 1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta; Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jak wskazano np. w piśmie z dnia 4 marca 2024 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.34.2024.2.MD: Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Stosownie do art. 12 ust. 2a uPIT: Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości: 1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów: a) mocy silnika do 60 kW, b) stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 1289,1853 i 1881) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy; 2) 400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1, W myśl art. 12 ust. 2b uPIT: W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a. Zgodnie z art. 12 ust. 2c uPIT: Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika. Stosownie do art. 12 ust. 3 uPIT: Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Natomiast, obowiązek poboru podatku przez zakład pracy został wskazany w art. 32 ust. 1 uPIT. Zgodnie z tym przepisem: Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika że, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza udostępnić Pracownikowi samochód służbowy będący pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych, co oznacza, że ryczałt z tytułu nieodpłatnego wykorzystywania przez Pracownika do celów prywatnych służbowego auta elektrycznego należy ustalać w oparciu o przepis art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b uPIT, tj. w wysokości 250 zł miesięcznie. Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych kwota, o której mowa w art. 12 ust. 2a uPIT obejmuje wszelkie koszty związane z użytkowaniem pojazdu, a zatem są nią objęte również m.in. wydatki na koszty eksploatacyjne pojazdu, w tym również koszty zakupu paliwa np.: sygn. akt II FSK 1116/18 z dnia 22 lipca 2020 r., sygn. akt II FSK 1653/18 z dnia 3 listopada 2020 r., sygn. akt II FSK 1723/17 z dnia 6 czerwca 2019 r. Ponadto 11 września 2020 r. Minister Finansów, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wydał interpretację ogólną z dnia 11 września 2020 r., nr DD3.8201.1.2020. W interpretacji tej Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy - jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym. Przyjmując zatem argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a uPIT, należy stwierdzić, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszelkie koszty związane z użytkowaniem samochodu i jak wynika również z orzecznictwa sądów administracyjnych, świadczeniem pracodawcy nie jest samo udostępnienie samochodu, ale zapewnienie możliwości jego prawidłowego używania, w tym także ponoszenie wszystkich niezbędnych wydatków umożliwiających takie używanie, tj. kosztów eksploatacji, w tym materiałów eksploatacyjnych, kosztów związanych z zakupem paliwa czy badań technicznych. Mając zatem powyższe na uwadze, także w przypadku gdy pracodawca zwraca pracownikowi wydatki na paliwo, to zwroty takie nie stanowią odrębnego świadczenia i nie podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Co prawda, ww. interpretacja nie odnosi się do samochodów elektrycznych, jednakże zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przeszkód, aby te same zasady stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym elektrycznym. Zatem wartość energii elektrycznej sfinansowanej przez pracodawcę jest uwzględniana w ww. ryczałtowym przychodzie pracownika. Tożsame stanowisko zajął Dyrektor KIS w piśmie z dnia 28 lipca 2022 r., sygn. 0115-KDIT2. 4011.233.2022.2.RS, w którym organ potwierdził, że: (...) Koszty poniesione przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie poza godzinami pracy, będą pracownikowi zwracane. Wobec powyższego, zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie, poza godzinami pracy, nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowo w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zwrot kosztów poniesionych przez Pracownika w celu ładowania służbowego samochodu elektrycznego wykorzystywanego zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych, nie stanowi po stronie Pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 uPIT w związku z art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b uPIT. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tego tytułu, o których mowa w art. 32 ust. 1 uPIT. Wykładania powyższa znajduje potwierdzenie w pismach KIS, np. z 21 listopada 2023 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.771.2023.2.DJ; 31 stycznia 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2- 3.4011.902.2022.1.MS; 28 lipca 2022 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.233.2022.2.RS; 24 stycznia 2024 r., 0113-KDIPT2-3.4011.868.2023.1.MS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163). Zgodnie z jego treścią: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy: Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2- 2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Według art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy: Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się: 1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców; 2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu; 3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku; 4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy: Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Stosownie do art. 12 ust. 2a ww. ustawy: Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości: 1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów: a) mocy silnika do 60 kW, b) stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1083 i 1260) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy; 2) 400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1. W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a. W świetle art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika. Według art. 12 ust. 3 powołanej ustawy: Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. Z treści wniosku wynika, że zamierzacie Państwo udostępnić swojemu pracownikowi samochód służbowy o napędzie elektrycznym. Pracownik posiada przy miejscu postojowym w hali garażowej w miejscu zamieszkania oddzielny PPE (punkt poboru energii), który jest dedykowany wyłącznie do ładowania tego samochodu służbowego. Pracownik zsumuje łączną ilość zużytego prądu do ładowania pojazdu w ciągu danego okresu (np. miesiąca kalendarzowego, kwartału) na cele służbowe oraz przygotuje zestawienie zgodnie z Umową zawartą z Państwem i przekaże Państwu celem uzyskania zwrotu za ładowanie pojazdu własnym prądem do celów służbowych. Zamierzacie Państwo na podstawie przedstawionych raportów, faktur oraz zestawień dokonywać zwrotu Pracownikowi wydatków poniesionych w związku z ładowaniem Samochodu w miejscu jego zamieszkania. Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy opisany we wniosku zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego, wykorzystywanego zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych, w przydomowej stacjach ładowania, będzie stanowił dodatkowy opodatkowany przychód pracownika, i w konsekwencji czy na Państwu będą ciążyć obowiązki płatnika z tego tytułu. Wyjaśniam, że rozwiązanie wynikające z art. 12 ust. 2a reguluje kwestię nieodpłatnego udostępnienia samochodu. Dotyczy więc sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszt związany z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, a pracownik nieodpłatnie z niego korzysta. Ponadto 11 września 2020 r. Minister Finansów, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wydał interpretację ogólną Nr DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych. W interpretacji tej, przyjmując argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy - jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym. Pomimo, że interpretacja ta nie odnosi się do samochodów elektrycznych, nie ma przeszkód, aby te same zasady stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym elektrycznym. Zatem wartość paliwa sfinansowanego przez pracodawcę jest uwzględniana w ww. ryczałtowym przychodzie pracownika. Przy czym bez znaczenia jest, czy paliwem samochodu służbowego jest benzyna czy energia elektryczna. Wartość tego paliwa jest już bowiem przychodem pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd też w sytuacji, gdy pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania, to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, zwrot wydatku na ładowanie samochodu służbowego w wartościach faktycznie poniesionych przez pracownika, nie stanowi dla niego ww. przychodu. Jeśli jednak pracodawca będzie wypłacał ryczałtową kwotę na poczet wydatków na ładowanie tego samochodu, to powinna ona zostać rozliczona i ewentualna nadwyżka ponad poniesiony przez pracownika wydatek na ładowanie powinna albo zostać zwrócona pracodawcy, albo zostać zaliczona do przychodu pracownika ze stosunku pracy. Zatem, zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowych samochodów elektrycznych, wykorzystywanych zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych, w przydomowej stacji ładowania, nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ww. ustawy. Wobec tego, ww. kwota zwrotu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Państwu nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu. Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Odnosząc się do powołanych wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że niewątpliwie rozstrzygnięcia te kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.