W dniu 29 stycznia 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej opodatkowania emerytury po powrocie do Polski z Austrii, gdzie mieszkał przez 20 lat. Po powrocie, podatnik zameldował się na pobyt stały w Polsce 26 września 2023 r. i uzyskał emeryturę z Austrii, jednakże napotkał trudności w uzyskaniu zwrotu podatku od tej emerytury. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe, wskazując, że od 4 października 2023 r. podatnik posiada miejsce zamieszkania w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza, że emerytura powinna być opodatkowana w Polsce. W związku z tym, zapłacony podatek od emerytur za okres od 4 października 2023 r. nie podlega zwrotowi.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny29 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 27 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania emerytury. Uzupełnił go Pan – pismem z 15 marca 2025 r. (data wpływu 18 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego 4 października 2023 r. powrócił Pan po 20 latach z emigracji z Austrii jako emeryt. Wcześniej musiał Pan przyjechać do Polski, aby otworzyć konto walutowe i złotówkowe, aby mógł Pan załatwić wszelkie sprawy rozliczeniowe w urzędach i w Banku w (...). Musiał Pan podać przyszły adres zameldowania w Polsce. Po powrocie zameldował się Pan na
pobyt stały w (...) w dniu 26 września 2023 r. W październiku otrzymał Pan z (...) (odpowiednik polskiego ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)) formularz dla potwierdzenia Pana rezydencji podatkowej w Polsce – co było warunkiem przekierowania Pana austriackiej emerytury z Polski. I tu zaczął się problem. W (...) Urzędzie Skarbowym (...) został Pan poinformowany, że nie może Pan podpisywać nic na nie polskojęzycznych formularzach. Natomiast zaproponowano Panu wydanie zaświadczenia, które należy opłacić na poczcie – co też Pan uczynił. Na drugi dzień okazało się to niemożliwe, ponieważ w świetle polskiego prawa Rezydentem Podatkowym staje się Pan dopiero po 183 dniach stałego zameldowania. Po rozliczeniu podatkowym za 2023 r. i wpłaceniu wyliczonej kwoty podatku, otrzymał Pan jego zwrot od polskiej emerytury w dniu 13 czerwca 2024 r., natomiast od austriackiej emerytury w kwocie 239,33 Euro nie otrzymał Pan do tej pory. Ponieważ Bank (...) pobierał Panu ten podatek bez Pana zgody (z automatu), zwrócił się Pan do Banku o jego zwrot. Otrzymał Pan informację, że Bank nie jest dysponentem tych pieniędzy. Poradzono Panu, aby zwrócił się Pan do Naczelnej Izby Skarbowej – co też Pan uczynił. Złożył Pan stosowne dokumenty do Urzędu Skarbowego i w odpowiedzi doradzono Panu, aby wystąpił Pan o indywidualną interpretację. Uzupełnienie stanu faktycznego Po przyjeździe do Polski, tj. 4 października 2023 r. posiadał Pan już zameldowanie, którego musiał Pan dokonać w dniu 26 września 2023 r. – w tym celu specjalnie przyjechał Pan do Polski, ponieważ był to warunek do rozliczenia się z wszystkimi instytucjami w (...), jak też przekierowania Pana emerytur do Polski. Centrum interesów osobistych – z emigracji powrócił Pan razem z żoną, Pana jedyny brat i rodzice nie żyją. Pana syn mieszka na stałe w Anglii. W Polsce ma Pan tylko córkę. Nie posiada Pan interesów gospodarczych, nie ma Pan aktywności społecznej i politycznej. Nie ma Pan żadnych inwestycji i kredytów. Ma Pan stary samochód rok produkcji 2005, którym przyjechał Pan jako mienie przesiedleńcze i telefon dla seniorów (...) bez Internetu. Jest Pan obywatelem Polski. Emeryturę z Austrii nabył Pan w wyniku zatrudnienia na umowę o pracę.
Czy w okresie 183 dni od powrotu z emigracji, nie mając nabytych praw rezydenta podatkowego ma Pan obowiązek płacić podatek, czy nie (czy należy się Panu zwrot podatku za okres 183 dni)? Pana stanowisko w sprawie Uważa Pan, że podatek od polskiej jak i austriackiej emerytury powinien być zwrócony za cały okres obowiązywania Rezydencji Podatkowej.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163): Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Według art. 4a ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jest Pan obywatelem Polski. 4 października 2023 r. powrócił Pan po 20 latach z emigracji z Austrii jako emeryt. Po przyjeździe do Polski, tj. 4 października 2023 r. posiada Pan zameldowanie w Polsce. Z emigracji powrócił Pan razem z żoną. Pana jedyny brat i rodzice nie żyją. Pana syn mieszka na stałe w Anglii. W Polsce ma Pan tylko córkę. Nie posiada Pan interesów gospodarczych, nie ma Pan aktywności społecznej i politycznej. Nie ma Pan żadnych inwestycji i kredytów. Ma Pan stary samochód rok produkcji 2005, którym przyjechał Pan jako mienie przesiedleńcze i telefon dla seniorów (...) bez Internetu. Otrzymuje Pan emeryturę z Austrii oraz z Polski. Emeryturę z Austrii nabył Pan w wyniku zatrudnienia na umowę o pracę. Zastosowanie będzie miała umowa z dnia 13 stycznia 2004 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921), zmieniona 4 lutego 2008 r. protokołem zawartym między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii o zmianie umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 222 poz. 1450). Zarówno Polska, jak i Austria notyfikowały umowę polsko – austriacką do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369, dalej „Konwencja MLI”). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Austrię 22 września 2017 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski i dla Austrii jest 1 lipca 2018 r. Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy polsko – austriackiej: W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Umowy: Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych), b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa, c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem, d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. Analizując przedstawione przez Pana informacje, stwierdzam, że od 4 października 2023 r. posiada Pan centrum interesów osobistych w Polsce. Tego dnia powrócił Pan po 20 latach z emigracji z Austrii jako emeryt. W Polsce posiadał Pan już zameldowanie od 26 września 2023 r. Z emigracji powrócił Pan razem z żoną, Pana jedyny brat i rodzice nie żyją. Pana syn mieszka na stałe w Anglii. W Polsce ma Pan tylko córkę. Nie posiada Pan interesów gospodarczych, nie ma Pan aktywności społecznej i politycznej. Nie ma Pan żadnych inwestycji i kredytów. Ma Pan stary samochód rok produkcji 2005, którym przyjechał Pan jako mienie przesiedleńcze i telefon dla seniorów (...) bez Internetu. Jest Pan obywatelem Polski. Otrzymuje Pan emeryturę z Austrii oraz z Polski. Emeryturę z Austrii nabył Pan w wyniku zatrudnienia na umowę o pracę. Tym samym, od 4 października 2023 r. posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Od tego dnia podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pan w Polsce opodatkowaniu od wszystkich uzyskanych dochodów z uwzględnieniem Konwencji/umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Otrzymuje Pan emeryturę z Polski i z Austrii. W myśl art. 18 ust. 1 Umowy: Emerytury i podobne płatności lub renty otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie. Przepis art. 18 ust. 1 Umowy nie został zmieniony w wyniku Konwencji MLI. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że emerytura opodatkowana jest wyłącznie w jednym państwie – państwie, w którym osoba pobierająca emeryturę ma miejsce zamieszkania. Powtórzyć w tym miejscu należy, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polskiej centrum interesów osobistych lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku. Skoro jak Pan wskazał we wniosku przyjechał Pan do Polski 4 października 2023 r. wraz z żoną to stwierdzam, że od tej daty Pana centrum interesów osobistych znajduje się w Polsce. Tym samym, świadczenia emerytalne uzyskane od tego dnia podlegają opodatkowaniu w państwie Pana miejsca zamieszkania, tj. w Polsce. W Polsce do otrzymywanej przez Pana emerytury polskiej i austriackiej zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Według art. 12 ust. 7 ww. ustawy: Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658). W świetle art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.: Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym. Biorąc zatem pod uwagę regulacje zawarte w ww. Umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania – w szczególności jej uregulowania zawarte w art. 18 ust. 1 – stwierdzam, że jako osoba zamieszkała w Polsce i uzyskująca emeryturę z Austrii od momentu przeniesienia centrum interesów życiowych do Polski, tj. od 4 października 2023 r., z tytułu otrzymywanych emerytur podlega Pan opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Nie ma miejsca podwójne opodatkowanie. Emeryturę austriacką winien Pan opodatkować łącznie z innymi dochodami opodatkowanymi według skali podatkowej, tj. polską emeryturą i wykazać w składanym zeznaniu rocznym PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-36. Zatem zapłacony przez Pana podatek od emerytur za okres od dnia przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski (od 4 października 2023 r.) nie podlega zwrotowi. Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili