0114-KDIP3-1.4011.94.2025.2.AK

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca : Opis stanu faktycznego A. sp. z o.o. (dalej jako: „A.", „Spółka Polska” oraz „Wnioskodawca”) należy do grupy spółek B., w której spółką matką jest C. C. (dalej: „Organizator”) jest organizatorem programów motywacyjnych: D. (dalej: ‘‘D”) oraz E. (dalej: “E.”, łącznie jako: „Programy”), w których mogą uczestniczyć wybrani pracownicy, pełniący najwyższe stanowiska w ramach grupy B. (dalej: „Uczestnicy”).Programy te zostały wprowadzone celem motywacji, wynagradzania oraz zatrzymania w grupie B. osób o wyjątkowych kompetencjach i umiejętnościach, którzy osiągają wyjątkowe wyniki biznesowe. D. jest 3-letnim programem motywacyjnym, w ramach którego Uczestnicy otrzymują jednostki uczestnictwa, które po spełnieniu szeregu warunków dają prawo do otrzymania środków pieniężnych w przyszłości. Jednostki uczestnictwa otrzymane po przystąpieniu do Programu zgodnie z postanowieniem regulaminu Programu nie mogą zostać zbyte, przeniesione, scedowane lub obciążone. Po 3-letnim okresie trwania Programu uczestnik otrzymuje ekwiwalent pieniężny z tytułu posiadanych jednostek uczestnictwa (dalej jako: „Wypłata”), którego wartość jest obliczana na podstawie odpowiednich wskaźników, określonych dla D. Jednostki uczestnictwa, reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty środków pieniężnych z D. nie są papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U.2024.722 t. j. z dnia 2024.05.14) ani pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2024.226 t.j. z dnia 2024.02.21), w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Jednostki uczestnictwa są niezbywalne i nie nadają prawa do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów. E. jest również 3-letnim programem motywacyjnym, w przypadku, którego Uczestnik otrzymuje jednostki, które po spełnieniu szeregu warunków dają prawo do otrzymania środków pieniężnych w przyszłości. Po 3-letnim okresie trwania Programu uczestnik otrzymuje ekwiwalent pieniężny z tytułu posiadanych jednostek (dalej jako: „Wypłata”). Wypłata środków w Programie E. uzależniona jest od kilku czynników, przykładowo takich jak: czynniki ekonomiczne, w tym wynik finansowy C., reputacja korporacyjna, pozytywne oddziaływanie społeczne, w tym na ochronę środowiska grupy B. Każdy z czynników ma swoją wagę, która ma wpływ na wartość końcową środków pieniężnych, wypłacanych z tego programu motywacyjnego. Jednostki, reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty środków pieniężnych z E. nie są papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U.2024.722 t. j. z dnia 2024.05.14) ani pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2024.226 t. j. z dnia 2024.02.21), w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Jednostki są niezbywalne i nie nadają prawa do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów. Wszelkie czynności związane z organizacją, administracją, określaniem zasad, a także wyborem Uczestników Programów, zarówno D. i E. spoczywają na Organizatorze, który odpowiada za powołanie odpowiedniego organu administrującego (dalej „Administrator”). Ponadto wyłącznie Administrator w imieniu Organizatora oraz organy go reprezentujące

są podmiotami uprawnionymi do podejmowania ostatecznych decyzji w zakresie przyznawania wypłaty z tytułu uczestnictwa w Programach. Warunkiem koniecznym do zakwalifikowania danej osoby do udziału w Programach jest posiadanie stosunku pracy z jedną ze spółek należących do grupy B. Udział w Programach nie jest jednak w żaden sposób zagwarantowany w umowie o pracę z A. ani w innych dokumentach firmowych, takich jak regulamin wynagradzania. Programy nie generują stosunku pracy, a udział w nich nie daje Uczestnikowi prawa do dalszego zatrudnienia wewnątrz Grupy B. Ponadto, w określonych przypadkach, w sytuacji ustania stosunku pracy pomiędzy Uczestnikiem a spółką zatrudniającą, takiej osobie nadal przysługuje wypłata z tytułu posiadanych jednostek uczestnictwa w proporcji wynikającej z regulaminów Programów uchwalonych przez Organizatora. Pracownik otrzymuje od Organizatora informację o zakwalifikowaniu do Programów w postaci D./ E., który określa ogólne warunki uczestnictwa wraz z regulaminem każdego z Programów. Oba dokumenty zawierają ww. zastrzeżenie, że stosunek powstały poprzez akceptację wskazanych dokumentów, jako przystąpienie do Programów, ma jedynie charakter cywilnoprawny i nie powoduje powstania nowego stosunku pracy, ani nie wpływa na już istniejący stosunek pracy, a w szczególności nie kreuje w ramach niego dodatkowych uprawnień. Wypłat środków pieniężnych z Programów dokonują w imieniu Organizatora lokalni pracodawcy Uczestników, m.in. A. w stosunku do Uczestników będących pracownikami A. Niemniej zarówno koszty wypłaty w ramach Programów, jak i wszelkie uzasadnione koszty, opłaty i wydatki poniesione w związku z administracją Programów, w tym wydatki poniesione przez Administratora (w proporcjach ustalonych przez Administratora), są pokrywane przez lokalnych pracodawców (w tym przez A. w stosunku do pracowników tego podmiotu uczestniczących w Programach). Wszelkie roszczenia związane z uczestnictwem w Programach przysługują Uczestnikom wyłącznie względem Organizatora. Uczestnikom nie przysługują żadne roszczenia względem lokalnych pracodawców, włączając w to Wnioskodawcę. Co więcej, w przypadku roszczeń względem Uczestników, to Organizator, Administrator lub organy ich reprezentujące są wyłącznie uprawnione do ich dochodzenia. Organizator, Administrator i organy ich reprezentujące mogą również ustanawiać wewnętrzne procedury odwoławcze od decyzji związanych z uczestnictwem w Programach lub przyznaniem nagród. Pytania 1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wypłaty dokonane na rzecz pracowników Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa w Programach, skutkują powstaniem po stronie pracowników przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, a co za tym idzie na Wnioskodawcy jako podmiocie dokonującym Wypłaty nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych ani obowiązek wystawienia w tym zakresie informacji PIT-11 przekazywanej Uczestnikom oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym? 2. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia wydatków poniesionych na funkcjonowanie Programów do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)? Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie. Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, wypłaty środków pieniężnych dokonywane przez A. z tytułu uczestnictwa w Programach motywacyjnych w ramach Programów D. i E. oraz w imieniu C. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (Organizatora Programów), powinny być kwalifikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 9 ustawy o PIT w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Z uwagi na kwalifikację omawianych Wypłat jako przychodu z innych źródeł, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, a co za tym idzie, w myśl art. 32 ust. 1 ustawy o PIT Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczenia oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tytułu tak dokonywanej wypłaty. Dodatkowo, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie również obowiązek informacyjny z art. 39 ust. 1 ani art. 42a ustawy o PIT w zakresie sporządzenia informacji PIT-11. Uzasadnienie: Dochód podlegający opodatkowaniu powinien być klasyfikowany, w zależności od jego charakteru, do jednej z kategorii dochodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z póżn. zm.) (dalej jako: „ustawa o PIT”). Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są m. in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytalna lub renta a także zgodnie z pkt. 9 - inne źródła. Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że Wypłaty, które mogą być przyznane Uczestnikom - pracownikom Wnioskodawcy, nie mogą zostać zakwalifikowane do źródła przychodów, o którym mowa w art. 12 ustawy o PIT, to jest do przychodów ze stosunku pracy, gdyż: Prawo do otrzymania Wypłaty nie wynika z umów o pracę zawartych między Wnioskodawcą a Uczestnikami, którzy je otrzymują, ani z żadnych innych dokumentów z zakresu prawa pracy (np. regulaminu wynagradzania obowiązującego u Wnioskodawcy), Uprawnienie do otrzymania Wypłaty nie jest w żadnym stopniu powiązane z czynnościami wykonywanymi w ramach stosunku pracy na rzecz Wnioskodawcy. Możliwość uczestnictwa w Programie uzależniona jest wyłącznie od zatrudnienia w jednej ze spółek w Grupie i została sformułowana w jednolity sposób dla wszystkich Uczestników Programu z całej Grupy, a nie jedynie dla Uczestników, będących pracownikami Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie ma wpływu na wybór osób, które mogą otrzymać Wypłaty, na ich wysokość ani na sposób ich kalkulacji, Uczestnicy co roku otrzymują pisma od Organizatora dotyczące przyznanych jednostek, którego nadawcą jest Organizator, Wnioskodawca nie jest organizatorem ani administratorem Programu, nie ma wpływu na decyzje dotyczące Wypłaty, a jej udział w tym procesie ogranicza się wyłącznie do technicznego przeprocesowania płatności, Jakiekolwiek roszczenia, które pracownicy polskiej Spółki mogliby podnieść w związku z prawem do Wypłaty nie są kierowane do Wnioskodawcy i nie będą stanowiły roszczeń z zakresu prawa pracy. Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, należy stwierdzić, że wypłaty dokonywane w ramach Programów D. i E. nie spełniają przesłanek do uznania ich za przychody ze stosunku pracy. Nie są one bowiem funkcjonalnie powiązane z wykonywaniem pracy na rzecz Wnioskodawcy, co stanowi kluczową przesłankę dla zakwalifikowania przychodu jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów kodeksu pracy, czyli musiałby wiązać się funkcjonalnie z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu, wypłacającego to świadczenie. Tym samym, świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej - nawet jeżeli kryterium stanowiące podstawę jego przyznania stanowi fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem i jeśli podmiot ten ponosi ostateczny koszt świadczenia, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. W konsekwencji, przychód z tytułu Wypłat przyznanych przez C., nie będzie stanowił przychodu ze stosunku pracy istniejącego pomiędzy Wnioskodawcą a jej pracownikami - Uczestnikami Programu, którzy otrzymują Wypłaty. Przychód ten w ocenie Wnioskodawcy, powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, a Wnioskodawca w tym zakresie nie będzie pełnić funkcji płatnika podatku jako zakład pracy w rozumieniu art. 32 ust. 1 ustawy o PIT i tym samym nie będzie również zobowiązana uwzględniać przedmiotowych Wypłat w PIT-11 na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o PIT. Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o PIT. Użycie w cytowanym przepisie sformułowania „w szczególności’’ oznacza wskazanie otwartego katalogu rodzajów przychodu, które nie zostały wprost enumeratywnie w nim wymienione. Zatem, w przypadku braku możliwości zakwalifikowania do jakiegokolwiek źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 1 -8b ustawy o PIT należy uznać przysporzenie majątkowe za przychód z innych źródeł. Opisane wyżej stanowisko znajduje poparcie m.in. w poniższych indywidualnych interpretacjach podatkowych, dotyczących zbliżonych stanów faktycznych: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 stycznia 2024 r. o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.1023.2023.2.MT, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 11 stycznia 2024 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.915.2023.1.JŚ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 6 grudnia 2023 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.740.2023.1.GG. Kwalifikacja przychodu z tytułu Wypłat przyznanych przez C. jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 ustawy o PIT oznacza, że po stronie Wnioskodawcy jest brak obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tytułu dokonywanych wypłat., Co więcej, na A. nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-11, o której mowa w art. 42a ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązków informacyjnych i prawidłowe w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111): Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Natomiast stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy: Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.: 1) obliczenie, 2) pobranie, 3) wpłacenie - podatku, zaliczki. Z kolei jak stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej: Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Należy zaakcentować, że z przywołanej definicji płatnika wynika, że o tym, kto jest płatnikiem danego podatku, rozstrzyga treść przepisów odpowiedniej ustawy właściwej dla tego podatku. Ma to swój wyraz w sformułowaniu „obowiązana na podstawie

przepisów prawa”. Ustalenie, czy dany podmiot jest w konkretnym przypadku płatnikiem, możliwe jest więc jedynie w oparciu o szczegółowe regulacje prawa podatkowego (w przedmiotowej sprawie – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163): Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową. Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych: tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika; obliczenie i pobór podatku przez płatnika. Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podatnikach. W odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została jednak wyłączona przez ustawodawcę poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”. Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez: określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku. Ponadto ustawodawca uregulował również sytuacje, w których podmioty wypłacające należności lub realizujące świadczenia na rzecz podatników: nie mają obowiązku obliczenia i poboru podatku jako płatnicy, ale mają obowiązki o charakterze informacyjnym. Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 przywołanej ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1, mieszczące się w ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio. Przywołane przepisy dotyczą obowiązków płatniczych i informacyjnych w sytuacji przekazywania m.in. przychodów zaliczanych do przychodów ze stosunku pracy. W analizowanej sprawie rozważają Państwo, czy ciążą na Państwu obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne wynikające z omawianej ustawy w związku z udziałem Państwa Pracowników w omówionym we wniosku programie. Należy przeanalizować, czy ww. osoby otrzymują opisane świadczenia od Państwa, czy od innych podmiotów oraz czym w rozumieniu podatkowoprawnym te świadczenia są. Obowiązki płatnika oraz jednocześnie obowiązki informacyjne po Państwa stronie mogłyby bowiem powstać w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Państwo świadczeń ze stosunku pracy na rzecz ww. Pracowników. Świadczeniami, do których odnoszą się Państwo, są nagrody w postaci wypłat gotówkowych w postaci ekwiwalentu pieniężnego z tytułu posiadanych jednostek uczestnictwa przyznanych przez Spółę z grupy spółek B., Państwa pracownikom biorącym udział w programie organizowanym przez spółkę matkę C. Jak wskazano w opisie sprawy: w ramach grupy spółek (której to grupy są Państwo częścią) funkcjonuje Program, którym objęci są m.in. Państwa Pracownicy; sposób uczestnictwa Państwa pracowników w Programie nie jest powiązany ze stosunkiem pracy łączącym Uczestnika z Państwem, tj. warunki Programu nie stanowią żadnego elementu umowy o pracę ani nie wynikają z regulaminu wynagradzania ani innych źródeł prawa pracy obowiązujących u Państwa; nie są Państwo stroną umowy Programu, jak i nie są stroną innych dokumentów ustanawiających Program i regulujących prawa Uczestników Programu. Z uwagi na brak funkcjonalnego związku uczestnictwa w Programie z zatrudnieniem, nie są Państwo również adresatem potencjalnych roszczeń Pracowników z tytułu uczestnictwa w Programie. Relacja Uczestników z spółką matkę C. – organizatorem programu, podmiotem zarządzającym i administrującym Programem w tym zakresie ma charakter pozapracowniczy; wypłat środków pieniężnych z Programów dokonują w imieniu Organizatora lokalni pracodawcy Uczestników, m.in. Państwo w stosunku do Uczestników będących pracownikami spółki polskiej. Niemniej zarówno koszty wypłaty w ramach Programów, jak i wszelkie uzasadnione koszty, opłaty i wydatki poniesione w związku z administracją Programów, w tym wydatki poniesione przez Administratora (w proporcjach ustalonych przez Administratora), są pokrywane przez lokalnych pracodawców (w tym przez Państwa w stosunku do pracowników tego podmiotu uczestniczących w Programach). Z powyższego wynika zatem, że na gruncie opisanych zdarzeń środki pieniężne z tytułu uczestnictwa w opisanym programie są przez Państwo wypłacane Pracownikom, ale nie są świadczeniami ze stosunku pracy łączącego Państwa z Pracownikami, ponieważ stanowią przysporzenia tychże Pracowników w istocie uzyskane od Spółki z grupy -spółki matki, do której należy również Państwa spółka. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzam, że na gruncie opisanego stanu faktycznego wartość otrzymanego przez danego Pracownika świadczenia pieniężnego należnego z tytułu uczestnictwa w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę matkę, stanowi dla Pracowników przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie natomiast z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis ten, zakreślając krąg podmiotów zobowiązanych do pełnienia obowiązków informacyjnych, nie posługuje się kategorią podmiotu, na którym spoczywa ciężar ekonomiczny świadczenia, lecz wyraźnie wskazuje, że ciężar informacyjny ciąży na podmiotach „które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1”. Wobec powyższego, dla ustalenia rzeczonego obowiązku informacyjnego nie ma znaczenia kto ponosi ekonomiczny (finansowy) ciężar świadczenia oraz na czyje zlecenie jest organizowany program. Istotne jest bowiem jedynie, kto (jaki podmiot) wypłaca świadczenie. W świetle przedstawionej regulacji podmiotami zobowiązanymi do ww. obowiązku informacyjnego są podmioty, które w momencie powstania zobowiązania podatkowego dysponują środkami finansowymi podatnika (w postaci wypłaconej Nagrody) lub dokonują czynności związanych z operacjami na jego majątku (w postaci wypłaconych/przekazanych środków pieniężnych). Reasumując: na gruncie opisanego stanu faktycznego, na Państwu – będącym pracodawcą Pracownika – w związku z pośredniczeniem w wypłatach na rzecz Państwa Pracowników środków pieniężnych wynikających z uczestnictwa w Programie, nie będą ciążyły obowiązki płatnika w zakresie pobrania podatku, natomiast będą ciążyły z rzeczonego tytułu obowiązki informacyjne, o których mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zobowiązani będziecie sporządzić informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (na formularzu PIT-11) i przesłać ją podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo

że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę tut. organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.