Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 3 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 6 lutego 2025 r. (wpływ 10 lutego 2025 r.) oraz
pismem z 28 lutego 2025 r. (data wpływu 5 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą na
zasadach skali podatkowej.
Posiada Pan dużego psa (około 30 kg) który pilnuje miejsca prowadzenia Pana
działalności. W niej są dokumenty i sprzęty (komputery wraz z różnymi urządzeniami
takimi jak serwery, drukarka, itp.) oraz materiały reklamowe. Pies od lat efektywnie chroni
Pana miejsce prowadzenia działalności gospodarczej tym bardziej, że jest Pan osobą z
głęboko uszkodzonym słuchem i nosi aparaty słuchowe. Bardzo on Panu pomaga,
ponieważ jako pierwszy (głośnym szczekaniem, mocnym szturchnięciem) informuje Pana
o tym. że coś się dzieje: przyjazd kuriera, poczty lub tego, że ktoś się zbliża. To wsparcie
jest dla Pana nieocenione i wie Pan że, Pana firma jest dobrze pilnowana.
W związku z tym Pan jak i Pana księgowa składa pismo w sprawie zaliczenia wydatków
ponoszonych na utrzymanie psa z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności
gospodarczej.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
W uzupełnieniu wniosku z 6 lutego 2025r. wskazał Pan, że od 07.03.2016 r. prowadzi Pan
jednoosobową działalność gospodarczą. Pana działalność sklasyfikowana jest pod kodem
PKD (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 2007) 73.11.Z - działalność agencji reklamowych. Jest Pan czynnym podatnikiem
podatku od towarów i usług. W przeważającej części świadczy Pan usługi lub sprzedaje
towary podatnikom krajowym. Prowadzi Pan Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów,
podatek dochodowy rozlicza w formie skali podatkowej.
Świadczy Pan usługi polegające na projektowaniu, animacji, wizualizacji 3D: ulotek,
wizytówek, katalogów, opakowań i innych gadżetów oraz na zamawianiu u
podwykonawców wykonania/ wydrukowania katalogów, ulotek, wizytówek, opakowań i
innych gadżetów. Zajmuje się również konfekcjonowaniem i dostawą pod wskazany adres
różnych gadżetów reklamowych takich jak chusteczki higieniczne, szpatułki
laryngologiczne, dermatologiczne, płyny do usg, ekg, rękawiczki itp.
Usługi są świadczone w zależności od potrzeb w domu (stałe miejsce prowadzenia
działalności gospodarczej) lub w terenie, w zależności od potrzeb kontrahentów. Dom w
którym prowadzi Pan działalność gospodarczą posiada drzwi wejściowe antywłamaniowe
wraz z zamkiem antywłamaniowym. Okna są antywłamaniowe zamykane na klucz, szyby
udaroodporne na uderzenia ciężkich przedmiotów. Nie posiada Pan w domu ani na
posesji monitoringu ani alarmu. W miejscu prowadzenia działalności czyli w domu
przechowywane są dokumenty firmowe, sprzęty niezbędne do prowadzenia działalności
takie jak: komputery, serwery, drukarka i materiały reklamowe oraz wszelkie narzędzia i
pomoce służące do codziennego funkcjonowania biura. Dokumenty są w szafach
biurowych. Sprzęt jest na biurkach w pomieszczeniu przeznaczonym i przystosowanym na
biuro. Kiedy jednak jest jakieś większe zamówienie np. na konfekcjonowanie, to już
zajmuje Pan większą część domu na magazynowanie i konfekcjonowanie.
Często wyjeżdża pan do kontrahentów odebrać zamówienia lub zawieźć do odbiorców
zamówione materiały. W tym czasie dom pozostaje bez opieki, co stanowi bezpośrednie
zagrożenie związane z włamaniem i ewentualnym zniszczeniem majątku firmy. Na straży
pozostaje tylko pies, który działa odstraszająco na potencjalnych włamywaczy.
Jest Pan osobą z głęboko uszkodzonym słuchem i nosi aparaty słuchowe, kontaktuje się z
Pan kontrahentami / urzędami tylko drogą mailową / elektroniczną lub osobiście. Nie
słyszy Pan dzwonka lub powiadomień telefonu, a także nie słyszy dzwonka w domu.
W 2017 roku zakupił Pan psa rasy - mieszaniec (jest to duży pies waga około 30 kg). Pies
pełni funkcję stróża miejsca prowadzenia działalności zarówno wewnątrz budynku jak i na
zewnątrz. Informuje głośnym szczekaniem lub mocnym szturchnięciem o tym, że coś się
dzieje, np. przyjazd kuriera, poczty lub tego że ktoś się zbliża. Działa również odstraszająco
na intruzów, którzy z łatwością mogliby by pokonać ogrodzenie posesji.
Pies nie przeszedł żadnego profesjonalnego szkolenia, sam go Pan nauczył wszystkiego, a
resztę sam sobie uzupełnił – ma Pan na myśli to, że wie, że ma Pan problemy ze słuchem i
informuje Pana że coś się dzieje w dzień czy w nocy (np. szturcha łapą dopóki Pana nie
obudzi).
Do kosztów utrzymania psa chciałby Pan zaliczyć wydatki związane z wyżywieniem (karma
sucha, karma mokra), ochroną zdrowia (usługi weterynaryjne, zakup lekarstw) oraz
niezbędne wszelkie akcesoria (legowisko, smycz, obroża, miski).
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty
uzyskania przychodu uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
zachowania lub zabezpieczenia źródła tych przychodów. Obligatoryjnie do kosztów
uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków wymienionych w art. 23 ustawy.
Wydatki na utrzymanie psa nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych. Wydatki poniesione na utrzymanie psa, są kosztem uzyskania
przychodu skoro jego głównym zadaniem jest pilnowanie i strzeżenie zarówno majątku
firmy, jak i dokumentów oraz materiałów firmowych. Pies, samą swoją obecnością,
odstrasza potencjalnych włamywaczy i zwiększa prawdopodobieństwo nienarażania na
utratę majątku, dokumentów firmowych, a co za tym idzie wycieku danych wrażliwych
kontrahentów (RODO) i tajemnicy zawodowej. Dzięki temu może Pan uniknąć kar za
utratę dokumentów i danych wrażliwych, oraz strat finansowych w wyniku choćby
kradzieży lub zniszczenia materiałów reklamowych przygotowanych dla kontrahentów co
przekłada się na zabezpieczenie źródła przychodu.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane
do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do
obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Odliczenia można dokonać, jeśli spełnione są następujące warunki: jest Pan
zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, towary / usługi, od których chce Pan odliczyć
VAT, mają związek z wykonywanymi przez Pana czynnościami opodatkowanymi. Kupuje
Pan towary i usługi związane z utrzymaniem psa na potrzeby prowadzonej przez Pana
działalności opodatkowanej VAT.
W uzupełnieniu wniosku z 28 lutego 2025 r. wskazał Pan, że w 2017 roku wziął Pan psa
tylko i wyłącznie z myślą o tym, aby chronił miejsce prowadzenia działalności
gospodarczej. Od tej pory pies pełni funkcję stróża zarówno wewnątrz budynku jak i na
zewnątrz. Chroni miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, odstrasza potencjalnych
intruzów oraz informuje Pana o tym, że podjechał kurier lub klient. Pies nie służy do celów
prywatnych, jego zadaniem jest chronić mienie firmy i ostrzegać przed zagrożeniem.
Pies służy wyłącznie działalności gospodarczej, jego głównym celem jest ochrona miejsca
działalności w którym przechowywane są urządzenia biurowe, dokumentacja oraz
materiały klientów. Pies chroni teren 24 godziny na dobę, patroluje na zewnątrz i
wewnątrz. Odstrasza szczekaniem nieproszonych ludzi i informuje Pana jako osobę z
głęboko uszkodzonym słuchem że coś się dzieje (przybiega, szturcha, drapie i szczeka).
Oprócz codziennej opieki, żywienia, pies potrzebuje czasem większej przestrzeni niż teren
podwórka, dlatego też zabierany jest na dłuższe spacery. Jedynie to może mieć pewną
korzyść dla Pana, że przejdzie się Pan z psem na dłuższy spacer. Niemniej jednak to
bardziej pies potrzebuje tego spaceru, ponieważ jest to warunkiem prawidłowego rozwoju
psychicznego psa, pozwala mu zachować pewność siebie i zapobiega nadmiernej
agresywności.
Pytania
1. Czy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów
poprzez zachowanie i odpowiednie zabezpieczenie źródła przychodów w postaci
wydatków i związanych z wyżywieniem, ochroną zdrowia oraz zakup niezbędnych
akcesoriów dla posiadanego psa?
2. Czy zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty
podatku, należnego o kwotę podatku naliczonego wydatków i związanych z
wyżywieniem, ochroną zdrowia oraz zakup niezbędnych akcesoriów dla posiadanego
psa?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie podatku
dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od
towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pana stanowisko w sprawie
Pana głównym celem jest rozwój działalności gospodarczej, a co za tym idzie zakup coraz
to nowszego sprzętu biurowego (komputery, drukarki) a także sprzedaż materiałów
reklamowych na coraz większą skalę dlatego zasadne byłoby zaliczanie do kosztów
uzyskania przychodów oraz całkowite odliczenie podatku VAT od wydatków na utrzymanie
psa, który chroni Pana miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przed
potencjalnymi intruzami lub włamywaczami. Bardzo zależy Panu na ochronie majątku
firmy.
Potencjalne ubezpieczenie domu od kradzieży w żadnym przypadku nie stanowi o
bezpieczeństwie posiadanego sprzętu i oprogramowania, ponieważ w żaden sposób nie
zrekompensowałoby to Panu ewentualnej utraty danych i sprzętu oraz przechowywanej
dokumentacji i materiałów klientów. Ponoszone wydatki związane z psem, niezbędne do
zagwarantowania psu podstawowych warunków życia oraz prawidłowego rozwoju są
ponoszone w celu osiągnięcia przychodu poprzez zabezpieczenie i zachowanie źródła
przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione
wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie,
zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1
ustawy podatkowej. Wydatki związane z wyżywieniem, ochroną zdrowia oraz wydatki na
wszelkie akcesoria dla psa nie są ujęte w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty
uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje
związek tych wydatków, chociażby pośredni, z możliwością uzyskania przychodów lub
zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, co wyżej zostało już
przedstawione.
A także zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są
wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje
prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Skoro
wydatki poniesione za utrzymanie psa są związane z osiągnięciem sprzedaży
opodatkowanej to zasadnym jest odliczenie podatku VAT od wydatków związanych z
wyżywieniem, ochroną zdrowia oraz wydatki na wszelkie akcesoria dla psa.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.)
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów
lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów
wymienionych w art. 23 ustawy.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który
przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że
kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z
prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie
źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.
W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim
związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie
wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w
tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z
obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien
kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego
pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu,
albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może
mieć) wpływ wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie
źródła przychodów).
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu,
muszą być spełnione następujące warunki:
został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać
pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania
przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika
przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została
podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub
może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww.
ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Należy również podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej
działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na
podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z
prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość
osiągniętych przychodów.
Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu,
bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w
stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony
wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć
zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz
zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania
przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są
zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.
Co warte podkreślenia w kontekście niniejszej sprawy, jednym z warunków zaliczenia
danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania
przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu w związku z
wykonywaną działalnością gospodarczą.
Ustawodawca nie definiuje terminów: „w celu” osiągnięcia przychodu, „zachowanie” czy
„zabezpieczenie” źródła przychodów, co determinuje konieczność odwołania się do ich
znaczenia słownikowego. Zgodnie z nim, „celowość” oznacza działanie w określonym celu,
zaś „zabezpieczenie” ma zapobiegać pogorszeniu się określonego stanu rzeczy, podobnie
jak jego „zachowanie”. Na tej podstawie należy przyjąć, że koszty poniesione w celu
osiągnięcia przychodów to realne wydatki, obiektywnie nakierowane na uzyskanie
(zwiększenie) przychodów. Ich wpływ na zachowanie źródła przychodów zakłada co
najmniej przyczynienie się do nienaruszalności tego źródła, a w konsekwencji
zabezpieczenie jego istnienia. Z tego punktu widzenia, nie każdy wydatek, nawet związany
z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest kosztem podatkowym. Jest nim bowiem
tylko ten wydatek, który realizuje określony cel wskazany w art. 22 ust. 1 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty
winny go realizować bądź co najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia.
W efekcie, przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie
wskazanymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wymaga
indywidualnej oceny pod kątem jego związku (bezpośredniego lub pośredniego) z
przychodem i z racjonalnością działania podatnika dla osiągnięcia tego przychodu.
Sytuacje, w których ten związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozpatrywać
zgodnie z zasadami racjonalnego rozumowania, biorąc pod uwagę zachodzące
odrębności. W rezultacie, kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u danego podatnika
powinna być determinowana charakterem i profilem prowadzonej działalności
gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu.
Wskazane przez Pana wydatki związane z utrzymaniem psa, tj. wyżywienie, opieka
weterynaryjna oraz akcesoria nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania
przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 tej ustawy, nie
uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty,
które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania
przychodów.
Zgodnie z wyrokiem NSA z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3526/16 - „Niezmiennie
trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość
osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie
tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem)
należy oceniać (badać) ad casum.”
W konsekwencji, kwestia kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzależniona jest
od wykazania przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego, czyli udowodnienia, że
wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo
zabezpieczenia źródła tego przychodu.
Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego NSA odniósł się także w wyroku z 8
sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1859/15 gdzie stwierdził, że „Kryterium celowości nie
wyznacza w sposobu ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za
koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to
nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób
niekończący się związek skutkowo-przyczynowy.”
W doktrynie wskazuje się, że zwrot „w celu uzyskania przychodu” nie powinien być
interpretowany zbyt szeroko. Możność uzyskania przychodu przez dokonanie danego
wydatku powinna być oceniana z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i
praktyki obrotu gospodarczego. Nie jest bowiem wykluczone, że dany wydatek
teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest
on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w
których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które
przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do
powstania przychodu jest czysto teoretyczna.
Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK
430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony
przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy
opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo -
skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie
przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego
działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z
prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie
przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość
uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja
konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil
prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego
wydatku”.
Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki,
które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są.
Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń,
które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich
osiągnięcia - tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo - przyczynowy.
Z opisu wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w
zakresie działalność agencji reklamowych. Usługi te świadczy Pan, w zależności od
potrzeb, w domu lub w terenie. Mieszka Pan w domu, który ma drzwi wejściowe
antywłamaniowe wraz z zamkiem antywłamaniowym. Nie posiada Pan w domu ani na
posesji monitoringu ani alarmu. Z racji wykonywanej działalności, w domu posiada Pan
sprzęt niezbędny do pracy, jak i dokumenty. Dla zwiększenia bezpieczeństwa posiadłości i
przetrzymywanych zasobów firmowych w domu, w 2017 r. zakupił Pan psa rasy
mieszaniec (jest to duży pies, waga ok 30 kg). Pies pełni funkcję stróża miejsca
prowadzenia działalności zarówno wewnątrz budynku jak i na zewnątrz. Informuje
głośnym szczekaniem lub mocnym szturchnięciem o tym, że coś się dzieje, np. przyjazd
kuriera, poczty lub tego że ktoś się zbliża. Działa również odstraszająco na intruzów,
którzy z łatwością mogliby by pokonać ogrodzenie posesji. Pies nie przeszedł żadnego
profesjonalnego szkolenia. Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów, a
dochody rozlicza w formie skali podatkowej. Do kosztów utrzymania psa zamierza Pan
zaliczyć wydatki związane z wyżywieniem (karma sucha, karma mokra), ochroną zdrowia
(usługi weterynaryjne, zakup lekarstw) oraz niezbędne wszelkie akcesoria (legowisko,
smycz, obroża, miski).
Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu
jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia
źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu
sprowadza się w istocie do ustalenia, czy może się on potencjalnie przyczynić do
osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów bez względu na to, czy ten
skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo – skutkowy powinien więc mieć
charakter obiektywny.
Wobec tego, oceniając przedmiotowe wydatki, należy uwzględnić aspekt przedmiotu
działalności podatnika oraz przyjętą przez niego strategię jego realizacji. W tym kontekście
trudno dostrzec związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy wydatkami na zakup i
utrzymanie psa, a zwiększeniem przychodu z tytułu prowadzonej działalności w zakresie
agencji reklamowych.
Realizacja wskazanych we wniosku funkcji przez psa pozostaje w nieokreślonej zależności
z Pana przychodami. Trudno dopatrzyć się istnienia racjonalnego, koniecznego,
podatkowo uzasadnionego związku pomiędzy wydatkami na psa oraz przychodem
uzyskiwanym przez agencję reklamową w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).
W analizowanej sprawie pełnienie przez psa roli ochroniarza w miejscu prowadzenia
działalności przed niepożądanymi zachowaniami innych osób dotyczy incydentalnych
(przypadkowych) sytuacji. Ich wystąpienie trudno uznać za obowiązujący standard w
prowadzonej przez Pana działalności w zakresie agencji reklamowej. Nie podważam
przekonania Pana, że ze względu na wadę słuchu, którą rekompensuje sobie Pan
aparatem słuchowym pies pomaga Panu w funkcjonowaniu, sygnalizując zmiany
zachodzące w otoczeniu. Jednak naturalnego zachowania psa względem właściciela nie
możemy odnosić do relacji związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w
kontekście przyczyniania się tej pomocy do powstania (wzrostu) przychodów
podatkowych. Na podstawie opisu sprawy trudno zatem powiązać wydatki na utrzymanie
psa z branżą usług reklamowych, i tym samym uznać je za uzasadnione z punktu widzenia
przedmiotu działalności. Pana działalność w tym zakresie nie jest pod żadnym względem
uzależniona od posiadania przez Pana psa.
Nie można obiektywnie uznać, że wydatki ponoszone na wyżywienie, opiekę
weterynaryjną oraz akcesoria Pana psa, który – jak wynika z opisu – jest mieszańcem (czyli
nie jest to pies typowo obronny) i nie przeszedł profesjonalnego szkolenia, może
przyczynić się do zwiększenia poczucia bezpieczeństwa prowadzonej działalności
gospodarczej.
Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane przez Pana
zachowanie psa, jest zwyczajną reakcją, której przypisywanie funkcji obronnych i
ostrzegawczych jest zbyt daleko idące. Podał Pan, że pies informuje głośnym szczekaniem
lub mocnym szturchnięciem o tym, że coś się dzieje, np. przyjazd kuriera, poczty lub tego,
że ktoś się zbliża. Informuje Pana, że coś się dzieje w dzień i w nocy (np. szturcha łapą
dopóki Pan się nie obudzi). Z powyższego wynika, że pełnienie przez psa funkcji obronnej i
ostrzegawczej w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej jest pozorne. W
sytuacji, kiedy pies reaguje na każdy ruch w pobliżu drzwi wejściowych, nie sposób uznać,
że pełni on funkcję ostrzegawczą, w odniesieniu do domu. Dodatkowo, należy mieć na
uwadze, że nie jest to Pies rasy typowo stróżującej, lecz mieszaniec. Zatem, nie sposób
zgodzić się z Pana wskazaniem, że taka ochrona domu może okazać się skuteczna i pies
jest w stanie skutecznie ochronić dom oraz znajdującą się w nim dokumentację i majątek
firmy.
Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że posiadanie przez Pana psa, służy realizacji
Pana potrzeb osobistych, a ich ewentualny związek z prowadzoną działalnością
gospodarczą jest iluzoryczny. Wskazane przez Pana okoliczności, że pies generuje hałas
gdy ktoś przechodzi w pobliżu drzwi wejściowych oraz że pies informuje Pana, że coś się
dzieje - są to przesłanki niewystarczające, aby powiązać wydatki związane z wyżywieniem,
opieką weterynaryjną i zakupem akcesoriów posiadanego przez Pana psa z prowadzoną
działalnością gospodarczą.
W tym kontekście, nie sposób dopatrzeć się związku pomiędzy wydatkami ponoszonymi
na wyżywienie, opiekę weterynaryjną i akcesoria dla psa, a prowadzoną działalnością
gospodarczą. Nie sposób nie doceniać wpływu obecności zwierzęcia na własne
samopoczucie, niemniej przełożenie tego wpływu na wzrost efektywności pracy oraz
zwiększenia przychodów jest niemożliwe do uchwycenia i przekonującego uzasadnienia, o
czym również świadczy treść wniosku.
Należy ponownie podkreślić, że każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanymi w ustawie,
wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z wykonywanymi
czynnościami opodatkowanymi i racjonalnością działania podmiotu. W sprawie nie zostało
wykazane, aby wydatki ponoszone na wyżywienie, opiekę weterynaryjną oraz akcesoria
dla psa - będą miały wpływ na funkcjonowanie Pana działalności gospodarczej i przyczynią
się do generowania przychodu. W analizowanej sytuacji nie sposób nie dostrzec
prywatnego charakteru posiadania przez Pana psa. Posiadanie psa nie ma związku (nawet
pośredniego) z wykonanymi przez Pana czynnościami w ramach prowadzonej przez Pana
działalności gospodarczej.
Wobec tego nie można uznać, że wydatki na podstawowe potrzeby życiowe psa, tj. na
wyżywienie, opiekę weterynaryjną oraz akcesoria, mogą stanowić koszty uzyskania
przychodów w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu
prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności
podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji
przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku
stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym.
W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie
przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie
faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę
ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek
udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on
dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.
2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana
sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego.
Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.