0113-KDIPT2-3.4011.72.2025.3.SJ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 23 marca 2025 r. oraz pismem z 28 marca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pracodawca przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z przepisami, obniża pracownicze koszty uzyskania przychodów do wysokości przychodów ze stosunku pracy osiągniętych w danym miesiącu. W Pani przypadku chodzi o kwotę prywatnego pakietu medycznego w wysokości stanowiącą w niektórych miesiącach danego roku jedyny przychód ze stosunku pracy. Generalnie ma to miejsce zawsze w styczniu danego roku, ponieważ w grudniu poprzedniego roku są dwie wypłaty – początkiem miesiąca za listopad i końcem miesiąca za grudzień. Natomiast w grudniu 2024 r. pracodawca poza kwotą pakietu medycznego wypłacił Pani tylko zasiłek chorobowy, a w 2025 r. będzie wypłacał także zasiłek macierzyński/rodzicielski, a zasiłki te nie stanowią przychodów ze stosunku pracy. W styczniu 2025 r. dwukrotnie dzwoniła Pani na infolinię KIS - za pierwszym razem usłyszała Pani, że gdy wypłacono zasiłek chorobowy, to w rozliczeniu rocznym nie można obniżonych w grudniu 2024 r. pracowniczych kosztów uzyskania przychodów podwyższyć do wysokości miesięcznego limitu, a za drugim razem usłyszała Pani, że można to zrobić. Uzupełnienie wniosku Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy pracowniczych kosztów uzyskania przychodów za 2024 r., czyli na uzyskaniu interpretacji indywidualnej zależy Pani w związku z koniecznością złożenia do końca kwietnia 2025 r. poprawnego rocznego zeznania podatkowego. Jak jednak wspomniała Pani w opisie stanu faktycznego, wydana interpretacja będzie Pani także przydatna przy rozliczaniu się z przychodów uzyskanych przez Panią w 2025 r., a także w 2026 r., bo także w tych latach będą miesiące, w których jedynym Pani przychodem ze stosunku pracy będzie pakiet medyczny. W 2024 r. Pani przychód ze stosunku pracy wynosił, a KUP. Oprócz tego pracodawca wypłacił Pani zasiłek chorobowy (przychód z innych źródeł) w wysokości . Na pytanie: Jak należy rozumieć stwierdzenie, że „w grudniu 2024 r. pracodawca poza kwotą pakietu medycznego wypłacił mi tylko zasiłek chorobowy”, odpowiada Pani, że w grudniu 2024 r. pracodawca będący płatnikiem zasiłków wypłacił Pani zasiłek chorobowy, ponieważ wynagrodzenie chorobowe już Pani nie przysługiwało. Dodatkowo informuje Pani, że na długotrwałym zwolnieniu lekarskim była od października 2024 r. do lutego 2025 r., a od lutego 2025 r. jest Pani na zasiłku macierzyńskim. Podsumowując, Pani miesięczne KUP uwzględnione przez pracodawcę w 2024 r.: · w styczniu (wartość pakietu medycznego - bo jak napisała Pani we wniosku w styczniu nie otrzymuje generalnie innych przychodów ze stosunku pracy oprócz pakietu medycznego w związku z dwoma wypłatami w grudniu roku poprzedniego), · luty-listopad, czyli 10*250 zł = 2 500 zł, · grudzień (pakiet medyczny) + ... zł (bo także ... zł przychodu ze stosunku pracy – z ZFŚS, o czym nie wiedziała Pani w momencie składania wniosku o interpretację) =.... Łącznie, czyli kwota równa KUP wykazanym przez pracodawcę na PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 za 2024 r.

Jak napisała Pani we wniosku, ponieważ w każdym z 12 miesięcy 2024 r. uzyskała jakiś przychód ze stosunku pracy, to Pani zdaniem w zeznaniu rocznym za 2024 r. zamiast KUP w wysokości może Pani uwzględnić KUP w wysokości 3 000 zł, czyli 12*250 zł, a może to Pani zrobić dlatego, że roczny przychód ze stosunku pracy przewyższa kwotę kosztów uzyskania tego przychodu. W piśmie z 28 marca 2025 r. wskazała Pani, że w 2025 r. i w 2026 r., Pani sytuacja będzie wyglądać dokładnie tak samo jak i w 2024 r., Pani comiesięcznym przychodem ze stosunku pracy na pewno będzie wartość pakietu medycznego. Przewiduje Pani, że w obu tych latach Pani roczny przychód ze stosunku pracy przekroczy kwotę 3000 zł. Zasiłek chorobowy nie stanowi przychodu ze stosunku pracy. Kwotę zasiłku chorobowego Pracodawca wykazuje w PIT-11 jako „Przychód z innych źródeł” i nie stosuje do niego pracowniczych KUP, bo się nie należą. Jak już wyjaśniała Pani, w grudniu 2024 r. Pracodawca prawidłowo ograniczył KUP do wysokości „Przychodu ze stosunku pracy” czyli do, bo jak pisała Pani w odpowiedzi na pierwsze wezwanie „grudzień (pakiet medyczny) + ... zł (bo także ... zł przychodu ze stosunku pracy – z ZFŚS, o czym nie wiedziała Pani w momencie składania wniosku o interpretację) = ...”. Pytania 1. Czy w rozliczeniu rocznym podatnik może sam uwzględnić ustawową, pełną kwotę miesięcznych kosztów uzyskania przychodów za miesiące, w których płatnik przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy nie potrącił pełnych kosztów uzyskania w związku z niską kwotą przychodów ze stosunku pracy (ustawowe pracownicze koszty uzyskania przychodów są wyższe niż kwota osiągniętych przychodów ze stosunku pracy)? 2. Czy fakt fizycznego świadczenia pracy lub nieświadczenia pracy z powodu nieobecności spowodowanej chorobą/urlopem macierzyńskim/urlopem rodzicielskim wpływa na prawo podatnika do uwzględnienia w rozliczeniu rocznym ustawowej, pełnej kwoty miesięcznych kosztów uzyskania przychodów za miesiące, w których płatnik przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy nie potrącił pełnych kosztów uzyskania w związku z niską kwotą przychodów ze stosunku pracy? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, pomimo tego, że w PIT-11 będą widoczne koszty uzyskania przychodów w wysokości faktycznie uwzględnionej przez pracodawcę, to w rozliczeniu rocznym ma Pani prawo uwzględnić koszty uzyskania przychodów w pełnej miesięcznej wysokości, czyli 12 * 250 zł = 3000 zł w skali roku, ponieważ w każdym z 12 m-cy roku otrzymała Pani przychody ze stosunku pracy, choć w niektórych miesiącach były to przychody niższe niż przewidziane w ustawie miesięczne koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy. Fakt fizycznego świadczenia pracy lub jej nieświadczenia z powodu choroby/urlopu macierzyńskiego/urlopu rodzicielskiego nie wpływa, Pani zdaniem, na prawo podatnika do uwzględnienia w rozliczeniu rocznym ustawowej, pełnej kwoty miesięcznych kosztów uzyskania przychodów za miesiące, w których płatnik przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy nie potrącił pełnych kosztów uzyskania w związku z niską kwotą przychodów ze stosunku pracy. Takie stanowisko prezentowały organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji z dnia 14 czerwca 2010 r. nr IBPBII/1/415-253/10/BD potwierdził, że: „W sytuacji, gdy płatnik przy obliczaniu miesięcznej zaliczki nie potrąci pełnych kosztów uzyskania w związku z niską kwotą przychodu (ustawowe koszty są wyższe niż kwota otrzymanego przychodu) - w wystawianym PIT-11 może wykazać tylko taką kwotę kosztów jaką faktycznie potrącił. W zeznaniu rocznym podatnik sam uwzględni ustawową (pełną) kwotę kosztów”. Podobnie rozstrzygnięcie znajdziemy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 stycznia 2011 r. nr IPPB2/415-916/10-2/AS, gdzie czytamy, że „w sytuacji kiedy pracodawca oblicza miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a ustawowe koszty uzyskania przychodu przekraczają kwotę przychodu danego miesiąca, to w PIT-11 pracodawca może wykazać tylko faktyczną kwotę potrąconych kosztów. Kwota pełnych miesięcznych kosztów uzyskania przychodu będzie zastosowana w rocznym rozliczeniu - zeznaniu”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że: Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyte w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy właściwie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty

uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Zgodnie z art. 20 ust. 2 ww. ustawy: Za zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, o których mowa w ust. 1, uważa się kwoty wypłacanych przez zakład pracy lub organ rentowy zasiłków chorobowych, wyrównawczych, macierzyńskich, opiekuńczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych. Przy czym podkreślić należy, że zasiłek chorobowy, który na podstawie powołanego powyżej przepisu jest zaliczany do przychodów z tzw. innych źródeł jest – w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - inną kategorią przychodu niż wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, wypłacane przez pracodawcę na podstawie art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.). To ostatnie zaliczyć bowiem należy do przychodu ze stosunku pracy. Uwzględniając powyższe uregulowania należy stwierdzić, że skoro wypłacany Pani pakiet medyczny jest jednym z elementów wynagrodzenia ze stosunku pracy, to podlega on opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Przedmiotem opodatkowania, co do zasady jest dochód określany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Warunkiem zastosowania przez płatnika przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy kosztów uzyskania przychodów jest osiągnięcie przez pracownika przychodu ze stosunku pracy. Zatem wypłacony pakiet medyczny jest uznawany za element wynagrodzenia, to zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 22 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy winny być zastosowane koszty uzyskania przychodu przysługujące w przypadku przychodu ze stosunku pracy. W myśl tego przepisu: Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej: 1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej; 2) nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej; 3) wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł - w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę; 4) nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy: Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. Zgodnie z ogólną zasadą stosowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy, wyrażoną w powyższych przepisach, zakład pracy obowiązany jest odliczyć miesięczną kwotę kosztów uzyskania przychodów przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, w sytuacji, gdy wypłaca przychody określone w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby dokonać rozstrzygnięcia, czy przy ustalaniu dochodu w odniesieniu do określonych wypłat i świadczeń stosuje się koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy należy ustalić, czy przychody te stanowią przychód ze stosunku pracy. Decydującym warunkiem zakwalifikowania określonego przychodu do przychodów ze stosunku pracy, jest osiągnięcie przychodu z tytułu istniejącego stosunku pracy. Natomiast nie ma przy tym znaczenia faktyczne świadczenie pracy. Tym samym, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które podatnik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą. Ponadto, z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika wprost, że do tych przychodów zalicza się wszelkie wypłaty i świadczenia uzyskane od pracodawcy bez względu na źródło ich finansowania, o ile źródłem przekazania tegoż świadczenia jest stosunek pracy. Zatem, otrzymanie przez pracowników różnego rodzaju świadczenia o charakterze pieniężnym i niepieniężnym, stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie bez znaczenia dla ich kwalifikacji pozostaje fakt, że zostały one wypłacone pracownikom, którzy przebywają na długotrwałych zasiłkach chorobowych, urlopach macierzyńskich i podobnej absencji i nie uzyskują od pracodawcy innych przychodów ze stosunku pracy. Podsumowując w przedmiotowej sprawie, w rozliczeniu rocznym może Pani sama za rok 2024 uwzględnić ustawową, pełną kwotę miesięcznych kosztów uzyskania przychodów za miesiące, w których płatnik przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy nie potrącił pełnych kosztów uzyskania w związku z niską kwotą przychodów ze stosunku pracy, ponieważ Pani roczny przychód ze stosunku pracy przekroczył 3000 zł w tym roku podatkowym. Jak wskazała Pani w uzupełnieniu wniosku – przewiduje Pani, że w latach 2025 i 2026 Pani roczny przychód ze stosunku pracy przekroczy kwotę 3000 zł – wobec tego w tych latach również będzie miała możliwość uwzględnienia ustawową, pełną kwotę miesięcznych kosztów uzyskania przychodów, o ile nie zmieni się stan prawny. Nie ma przy tym znaczenia fakt fizycznego świadczenia pracy lub nieświadczenia pracy z powodu nieobecności spowodowanej chorobą/urlopem macierzyńskim/urlopem rodzicielskim. Nie wpływa to bowiem na prawo podatnika do uwzględnienia w rozliczeniu rocznym ustawowej, pełnej kwoty miesięcznych kosztów uzyskania przychodów za miesiące, w których płatnik przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy nie potrącił pełnych kosztów uzyskania w związku z niską kwotą przychodów ze stosunku pracy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym i wyłącznie w tych danych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.