Wnioskodawczyni, posiadająca obywatelstwo polskie oraz USA, złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia swojej rezydencji podatkowej, wskazując, że od 17 lipca 2023 r. przebywa w Polsce, gdzie realizuje swoje cele życiowe i ekonomiczne. Organ podatkowy potwierdził, że Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce od wskazanej daty, uznając, że jej centrum interesów życiowych znajduje się w Polsce. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko Wnioskodawczyni.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
27 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia Pani rezydencji podatkowej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 17 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiadającą obywatelstwo polskie oraz USA, która w latach 1999 – 2023 przebywała poza granicami kraju, odpowiednio w USA (w latach 1999 – 2013) oraz Singapurze od 2013 r. do połowy lipca 2023 r. W obu tych krajach, we wskazanych okresach podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W Singapurze Wnioskodawczyni mieszkała do 16 lipca 2023 r. W dniu 17 lipca 2023 r. Wnioskodawczyni wylądowała w Polsce, od tego dnia w tym kraju kontynuuje swoje cele życiowe i ekonomiczne poprzez: · realizację własnych celów mieszkaniowych w domu rodziców na podstawie umowy użyczenia w okresie od 17 lipca 2023 r. do 10 czerwca 2024 r.; · wynajem mieszkania od 11 czerwca 2024 r. do dnia dzisiejszego, przy czym Wnioskodawczyni aktualnie jest w trakcie finalizacji zakupu mieszkania na odrębną własność; · wykonywanie od października 2023 r. uzgodnionych czynności w ramach umowy cywilno-prawnej dla singapurskiej firmy przy czym umowa w całości realizowania jest zdalnie z terytorium Polski; · pełnienie funkcji Prezesa Zarządu (od 27 listopada 2023 r.) w spółce .... Wnioskodawczyni jest rozwiedziona. Ma dwóch dorosłych synów mieszkających na stałe w USA oraz córkę, która mieszka w Wielkiej Brytanii. W Polsce Wnioskodawczyni posiada prywatne auto, które jest zarejestrowane na Jej dane osobowe. Wnioskodawczyni nie posiada w żadnym Państwie własnej nieruchomości. Od Wnioskodawczyni 17 lipca 2023 r. przebywa w Polsce. Podróże zagraniczne ma zamiar odbywać sporadycznie, krótkoterminowo, głównie celem odwiedzenia dorosłych dzieci. W Polsce w 2024 r. Wnioskodawczyni przebywała ponad 183 dni z zamiarem dalszego pobytu. Ponadto Wnioskodawczyni: · nie posiada w Polsce oraz w innych krajach polis ubezpieczeniowych, · posiada prywatne konta bankowe w Polsce, USA oraz w Singapurze, · posiada fundusz inwestycyjny w USA; · nie osiąga innych zarobków w Polsce oraz w innych krajach poza wymienionymi we wniosku; · korzysta z opieki zdrowotnej w Polsce; · posiada w Polsce adres zameldowania oraz nie posiada takiego adresu w innych krajach. W zakresie relacji z Singapurem poza posiadanym tam kontem bankowym założonym za czasów stałego pobytu w tym kraju Wnioskodawczynię nie łączą z tym Państwem inne relacje oprócz współpracy z kontrahentem z siedzibą w Singapurze. Przy czym jak wskazano umowa wykonywana jest z terytorium Polski. Po powrocie do Polski, który miał miejsce 17 lipca 2023 r. Wnioskodawczyni nie odwiedziła tego kraju ponownie.
Może się jednak zdarzyć sytuacja, iż zgodnie z wewnętrznym prawem USA dla celów podatkowych Wnioskodawczyni będzie uważana za osobę mająca tam miejsce zamieszkania przez cały rok 2023 r. (w Singapurze podobnie jak w Polsce rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym). W zakresie relacji z USA Wnioskodawczynię łączy obywatelstwo, posiadanie funduszu inwestycyjnego oraz fakt przebywania w tym Państwie dwóch dorosłych synów. Niemniej po powrocie do Polski Wnioskodawczyni nie odwiedziła tego kraju. Może się jednak zdarzyć sytuacja, w której zgodnie z wewnętrznym prawem USA dla celów podatkowych Wnioskodawczyni będzie uważana za osobę mająca tam miejsce zamieszkania. Wynikać to będzie z faktu posiadania obywatelstwa tego kraju. Z uwagi na posiadanie obywatelstwa USA od 2009 r. Wnioskodawczyni może być od tamtego czasu w każdym roku podatkowym uważana za rezydentkę podatkową. Niniejszym wnioskiem Wnioskodawczyni chciałaby wyeliminować ewentualne konflikty /rezydencji podatkowej i ustalić, w którym kraju podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od momentu powrotu do Polski 17 lipca 2023 r. Uzupełnienie Od 17 lipca 2023 r. Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce zamieszkania jedynie w Polsce. Na pytanie Organu: Czy od 17 lipca 2023 r. Stany Zjednoczone traktowały/traktują Panią jak rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa tego państwa podlegała/podlega Pani tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania? Wnioskodawczyni odpowiedziała, że: Stany Zjednoczone stosują zasadę globalnego obowiązku podatkowego, która polega na tym, że bez względu na miejsca zamieszkania, każdy obywatel USA musi co roku składać deklarację podatkową co oznacza, że Stany Zjednoczone traktują mnie jako rezydenta podatkowego. Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji. Od 17 lipca 2023 r. Wnioskodawczyni prowadziła w Polsce aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależała do organizacji czy klubów, itp. Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej na terytorium Polski, na terytorium Stanów Zjednoczonych lub na terytorium innego kraju.
Czy Wnioskodawczyni podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dnia 17 lipca 2023 r.? Pani stanowisko w sprawie W opinii Wnioskodawczyni, posiada Ona nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce począwszy od 17 lipca 2023 r., kiedy to wylądowała w Polsce i tu przeniosła swój ośrodek interesów życiowych. W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie z art. 3 ust. 1a tej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy). W celu ustalenia, gdzie, w którym kraju Wnioskodawczyni będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu począwszy od 17 lipca 2023 r., należy poddać analizie przepisy dwóch umów międzynarodowych o charakterze podatkowym zawartych między: a) Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8.10.1974 r. oraz b) Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Singapurze dnia 4 listopada 2012 r., której nowe brzmienie ma zastosowanie do dochodów od 1 stycznia 2015 r. Rozpoczynając analizę od USA wskazać należy, iż w myśl art. 3 ust. 1 pkt 7 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, w rozumieniu niniejszej Umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza polską spółkę i jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce. Natomiast na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 8 ww. Umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza: spółkę Stanów Zjednoczonych i jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych. Na podstawie art. 4 ww. Umowy, jeżeli w znaczeniu art. 3 ust. 1 pkt 7 i 8 niniejszej Umowy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to: będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych), jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa, jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami, została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku, zdaniem Wnioskodawczyni posiada Ona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum życiowych i przy założeniu, że okoliczności opisane we wniosku nie ulegną zmianie – stwierdzić należy, iż w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni w Polsce będzie posiadała miejsce zamieszkania. Wnioskodawczyni będzie podlegała zatem w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Obowiązek ten powstał w momencie przeniesienia do Polski centrum interesów życiowych co miało miejsce 17 lipca 2023 r. Ponadto, w związku z tym, że jak wskazuje Wnioskodawczyni zgodnie z wewnętrznym prawem USA może mieć dla celów podatkowych miejsce zamieszkania w USA to miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w wyżej cytowanym art. 4 lit. a Umowy. Z ww. przepisu wynika, że w sytuacji, gdy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu umawiających się państwach, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jak natomiast wskazuje Wnioskodawczyni, stałe miejsce zamieszkania będzie posiadać wyłącznie w Polsce. W konsekwencji uznać należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 lit. a Umowy będzie Polska. Podobną analizę potencjalnej kolizji rezydencji podatkowej (tu za rok 2023) należy rozpatrzeć na gruncie umowy zawartej pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Singapurze dnia 4 listopada 2012 r, której nowe brzmienie ma zastosowanie do dochodów od 1 stycznia 2015 r. Podobnie jak w umowie z USA sięgnąć należy do art. 4, na podstawie którego w oparciu o normy kolizyjne ustalić należy miejsce zamieszkania dalej osoby. I tak, zgodnie z ustępem przytoczonego przepisu, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę w danym Umawiającym się Państwie. Z kolei ustęp 2 stwierdza, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad: a) osobę uważa się za posiadającą miejsce zamieszkania w tym państwie, w którym posiada ona miejsce stałego zamieszkania, b) jeżeli posiada stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się, że posiada ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych), c) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa, d) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, którego jest obywatelem, e) jeżeli nie można określić statusu osoby stosownie do postanowień lit. od a) do d), to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. Mając więc na uwadze powyższy przepis stwierdzić należy, iż w przypadku wystąpienia kolizji rezydencji pomiędzy Polską a Singapurem za okres od 17 lipca 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. (w Singapurze podobnie jak w Polsce rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym) stwierdzić należy, iż stan faktyczny przedstawiony we wniosku wskazuje, że to Polska jest krajem, w którym Wnioskodawczyni od 17 lipca 2023 r. stale przebywa oraz tu od tego dnia posiada centrum interesów życiowych.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili