Wnioskodawczyni, będąca polską rezydentką podatkową, zawarła umowę kredytu budowlanego w walucie wymienialnej w marcu 2006 r. na dokończenie budowy budynku mieszkalnego. Po latach spłaty kredytu, w 2022 r. złożyła pozew o unieważnienie umowy kredytowej, a w 2024 r. zawarła ugodę z Bankiem, w ramach której Bank zobowiązał się do zwrotu nadpłaconych kwot oraz kosztów procesu. Wnioskodawczyni zwróciła się do organu o potwierdzenie, czy otrzymana kwota w ramach ugody będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Organ potwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe, stwierdzając, że zwrot nadpłaconych kwot oraz kosztów procesu nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o PIT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe
Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
20 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 11 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 14 kwietnia 2025 r. (wpływ 14 kwietnia 2025 r.) oraz z 14 kwietnia 2025 r. (wpływ 17 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest polską rezydentką podatkową w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)). Wnioskodawczyni nie pozostaje w związku małżeńskim. W marcu 2006 r. Wnioskodawczyni zawarła z poprzednikiem prawnym Banku, tj. (...) z siedzibą w (...) umowę kredytu budowlanego w walucie wymienialnej. Zgodnie z Umową Bank udzielił Wnioskodawczyni jako kredytobiorcy kredytu w łącznej kwocie (...) franków szwajcarskich (CHF), z czego kwota (...) CHF miała być przeznaczona na sfinansowanie celu określonego w Umowie, a kwota (...) CHF miała być przeznaczona na sfinansowanie należnej Bankowi opłaty przygotowawczej. Umowa została zawarta na okres od 24 marca 2006 r. do 15 marca 2036 r. Okres kredytowania wynosił 360 miesięcy. Cel Kredytu stanowił dokończenie budynku mieszkalnego położonego w (...), którego właścicielem była i jest Wnioskodawczyni. Z tytułu udzielonego kredytu Bank pobrał jednorazową bezzwrotną opłatę przygotowawczą w wysokości (...) CHF. Kredyt miał być wypłacony w transzach. Oprocentowanie kredytu w dniu zawarcia Umowy wynosiło 2,6142% w stosunku rocznym. Zgodnie z Umową oprocentowanie Umowy było zmienne i ustalane w oparciu o stopę referencyjną 3M LIBOR, zaokrągloną do czwartego miejsca po przecinku, obowiązującą w Banku w dniu podpisania umowy kredytu, a w okresie kredytowania - w pierwszym dniu kolejnego okresu stabilizacji oprocentowania oraz przy uwzględnieniu marży Banku w wysokości 1,4 punktu procentowego. Wypłata kredytu miała następować w sposób następujący: kredyty w walutach wymienialnych wypłacane są w złotych, przy zastosowaniu kursu kupna waluty obowiązującego w Banku w chwili wypłaty. Natomiast zasady spłaty kredytu wyglądały następująco: Kredyty w walutach wymienialnych spłacane są: 1) w złotych, przy zastosowaniu kursu sprzedaży waluty obowiązującej w Banku w chwili spłaty, lub 2) w walucie, w której zostały udzielone stosownie do ustaleń zwartych w Umowie Kredytu. Zgodnie z Umową Kredyt miał być spłacany w PLN. Wypłata kwoty Kredytu nastąpiła w trzech transzach: - 24 marca 2006 r. – (...) CHF po kursie 2,4340, tj. (...) zł, - 31 marca 2006 r. – (...) CHF po kursie 2,4495, tj. (...) zł, - 10 maja 2006 r. – (...) CHF po kursie 2,4234, tj. (...) zł.
Umowa została zawarta przez Wnioskodawczynię jako konsumentkę. Zawarła umowę w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (dokończenie budowy budynku mieszkalnego położonego w (...)). Wnioskodawczyni nie korzystała w przeszłości z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 592, dalej: „Rozporządzenie”). Kredyt, o którym mowa we wniosku, został udzielony na cele mieszkaniowe i został udzielony przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów. Jako prawne zabezpieczenie spłaty kapitału, odsetek i innych należności Banku z tytułu kredytu ustanowiona została hipoteka kaucyjna do wysokości 150% kwoty kredytu, tj. (...) CHF wpisana na pierwszym miejscu na rzecz Banku na prawie własności do działki gruntu i prawie własności budynku mieszkalnego położonego na działkach nr (...), nr (...), nr (...), dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w (...), (...) prowadzi KW nr (...). W związku z wątpliwościami prawnymi dotyczącymi legalności oraz prawidłowości umów kredytowych lub denominowanych lub indeksowanych w walucie obcej, Wnioskodawczyni zdecydowała się podjąć kroki prawne zmierzające do unieważnienia umowy kredytowej zawartej w 2006 r. Wnioskodawczyni - reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika radcę prawnego - wniosła pozew w roku 2022 do Sądu Okręgowego w (...) o ustalenie, że umowa kredytu jest nieważna oraz zasądzenie określonych kwot w związku z żądaniem unieważnienia umowy, a także o zasądzenie od pozwanego Banku na Jej rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez profesjonalnego pełnomocnika. W toku toczącego się procesu Wnioskodawczyni zdecydowała się zawrzeć ugodę pozasądową z Bankiem. W Ugodzie wskazano w szczególności, że: - do dnia zawarcia Ugody Wnioskodawczyni na podstawie Umowy Kredytu wpłaciła na rzecz Banku kwotę (...) zł, - na podstawie Umowy Kredytu Bank wypłacił Wnioskodawczyni kapitał w kwocie (...) zł. Strony oświadczyły, że ich wolą jest polubowne zakończenie sporu dotyczącego ważności oraz skuteczności Umowy lub niedozwolonego charakteru jej postanowienia, tym samym zakończenie toczącego się postępowania sądowego wskazanego w pkt C w drodze zawarcia Ugody, wobec czego: 1) Strony zgodnie oświadczyły, że z dniem zawarcia Umowy rozwiązują Umowę kredytu na warunkach określonych Ugodą; 2) Wnioskodawczyni zobowiązuje się cofnąć pozew w całości ze zrzeczeniem się roszczenia w terminie 14 dni od dnia zawarcia niniejszej Ugody. Bank oświadczył, że zrzeka się w takim wypadku roszczeń z tytułu kosztów procesu. Wnioskodawczyni zobowiązała się poinformować o cofnięciu pozwu pełnomocnika procesowego Banku w terminie 7 dni; 3) Bank zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty (...) zł w terminie 30 dni od dnia zawarcia Ugody. Dodatkowo Bank zobowiązał się w terminie 60 dni od daty zawarcia Ugody do wydania Wnioskodawczyni dokumentu stanowiącego podstawę do wykreślenia hipoteki zabezpieczającej wierzytelności Banku, wynikającej z Umowy Kredytu. Strony zgodnie oświadczyły, że Ugoda prowadzi do definitywnego uchylenia sporu dotyczącego ważności Umowy, jej bezskuteczności lub niedozwolonego charakteru jej postanowień oraz wyczerpuje wszelkie roszczenia stron związane z Umową Kredytu, w tym także mogące wynikać z ewentualnego uznania Umowy Kredytu za nieważną lub bezskuteczną. Strony zrzekły się wszelkich dalszych roszczeń wynikających z/lub związanych z Umową Kredytu. Każda ze Stron zobowiązała się do tego, że nie podniesie przeciwko drugiej stronie żadnych roszczeń i nie będzie wszczynać żadnego postępowania (jakiegokolwiek rodzaju i przed jakimkolwiek organem), których podstawą opierałaby się na okolicznościach związanych z Umową Kredytu. Wskazano także, że Ugoda stanowi całość uzgodnień między Stronami w zakresie jej przedmiotu oraz zastępuje wszelkie wcześniejsze ustalenia, bądź porozumienia wyrażonego w formie pisemnej lub ustnej pomiędzy Stronami dotyczące objętych nią spraw. Bank wskazał w jednym z punktu Ugody, że: Przychód podatkowy. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w wyniku otrzymania kwoty, o której mowa w pkt 5c Ugody [tj. (...) zł] u Kredytobiorcy [Wnioskodawczyni] powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a Bank będzie zobowiązany do wypełnienia ciążących na nim obowiązków informacyjnych, tj. sporządzenie informacji PIT- 11. Ugoda została podpisana w dniu 5 września 2024 r. przez Wnioskodawczynię oraz prawidłowo umocowanego reprezentanta Banku. Przedmiotem zapytania są skutki podatkowe zawartej ugody u Wnioskodawczyni. Kwotę (...) zł wyliczono w sposób następujący: Kwota wpłat Wnioskodawczyni na rzecz Banku: (...) zł minus Kwota wypłaconego Kapitału: (...) zł Różnica w tej kwocie to: (...) zł Do tego doszedł zwrot przez Bank kosztów procesu w kwocie: - (...) zł (jest to stawka minimalna wynagrodzenia radcy prawnego w sprawie o wartości przedmiotu sporu powyżej (...) zł, a taką wartość przedmiotu sporu miała sprawa Sądowa) oraz - połowy zapłaconej opłaty sądowej (Wnioskodawczyni zapłaciła (...) zł), zatem zwrot to (...)zł, drugą połowę ((...) zł) zwrócił Sąd na skutek zawarcia ugody między Stronami. Razem (...) zł. Daje to kwotę (...) zł. Koszty te Wnioskodawczyni ponosiła ze środków prywatnych i nie zaliczała ich w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów, ani nie odliczała podatku VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawczyni nie zaliczyła także spłat kredytu w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodu. Uzupełnienie stanu faktycznego W piśmie z 14 kwietnia 2025 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzieliła Pani następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania: a) z jakiego tytułu została Pani wypłacona przez bank konkretna kwota pieniężna ((...) zł)? Odpowiedź: Podstawą wypłaty ww. kwoty była ugoda rozliczeniowa zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią, a (...), która w sposób definitywnie zakończyła spór pomiędzy Wnioskodawczynią, a Bankiem w zakresie ważności umowy kredytu hipotecznego w walucie wymienialnej nr (...) - kredytu denominowanego we franku szwajcarskim (CHF) z dnia 24 marca 2006 r - dalej zwana „Umową Kredytu”. Zgodnie z treścią ww. ugody Strony zgodnie oświadczyły, że z dniem zawarcia Ugody rozwiązują Umowę kredytu na warunkach określonych w Ugodzie. Kwota (...) zł stanowi różnicę pomiędzy kwotą jaką wpłaciła Wnioskodawczyni na rzecz Banku w ramach wykonywania Umowy Kredytu, do dnia zawarcia Ugody, a kwotą jaką Bank wypłacił Wnioskodawczyni na podstawie Umowy Kredytu. b) czy kwota w wysokości (...) zł stanowi zwrot części nadpłaconego przez Panią kapitału i odsetek (zwrot uiszczonych przez Panią kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach kredytu budowlanego (hipotecznego) udzielonego w 2006 r.)? Odpowiedź: Kwota (...) zł stanowi zwrot nadpłaconych na rzecz Banku przez Wnioskodawczynię kwot z tytułu Umowy Kredytu. Inaczej rzecz ujmując Bank zwrócił Wnioskodawczyni całość nadpłat jakie Wnioskodawczyni uiściła, ponad kwotę udzielonego przez Bank kapitału wypłaconego na podstawie Umowy Kredytu. c) czy ww. kwota stanowi przysporzenie ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu budowlanego (hipotecznego) zawartego w 2006 r.? Odpowiedź: Kwota (...) zł nie stanowi przysporzenia. Wnioskodawczyni otrzymała od Banku jedynie zwrot kwot, które nadpłaciła ponad przyznany i wypłacony przez Bank kapitał kredytu. d) czy w przepisach wewnętrznych banku ww. kwota ma status zwrotu na rzecz klienta (Pani) środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy finansowania hipotecznego walutowego, klient (Pani) przekazał na rzecz banku w ramach spłaty rat kredytowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania? Jeśli nie, jaki ma status? Odpowiedź: Wnioskodawczyni nie ma wiedzy w jaki sposób Bank zakwalifikował w swoich przepisach wewnętrznych dokonany na rzecz Wnioskodawczyni zwrot. Z treści zawartej Ugody wynika, że Bank zobowiązał się zapłacić na rzecz Wnioskodawczyni kwotę (...) zł. Na kwotę tą składa się zwrot dokonanej przez Wnioskodawczynię nadpłaty ponad kwotę udzielonego kapitału, kwota (...) zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz (...) zł tytułem 1/2 opłaty od pozwu. e) czy z ugody wynika, że ww. kwota jest zwrotem na Pani rzecz środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy finansowania kredytu hipotecznego walutowego, przekazała Pani na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania? Jeśli nie, jaki ma status? Odpowiedź: Z treści ugody wynika, że z dniem zawarcia Ugody, strony rozwiązują Umowę kredytu na warunkach określonych Ugodą. Z treści ugody wynika, że Wnioskodawczyni zobowiązała się do cofnięcia pozwu wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, a Bank zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty (...) zł. Mając na uwadze fakt, że Strony (Wnioskodawczyni i Bank) rozwiązały umowę kredytu, wskazać należy, że konieczny jest zwrot wzajemnych świadczeń, gdyż podstawa prawna wzajemnych świadczeń upadła. f) czy koszt wynagrodzenia radcy prawnego w sprawie sądowej ((...) zł) oraz koszt opłaty sądowej ((...) zł), tj. koszty procesu ((...) zł), został poniesiony przez Panią (powoda/stronę procesu) z własnych środków? Czy zwrócona przez bank kwota ((...) zł) nie przewyższała faktycznie poniesionych przez Panią ww. wydatków? Odpowiedź: Kwoty jakie zostały zwrócone Wnioskodawczyni z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego oraz opłaty od pozwu, nie przewyższały faktycznie poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów. Koszty te Wnioskodawczyni pokryła z własnych środków. Pytania Czy w opisanym wyżej zaistniałym stanie faktycznym w związku z zawartą z Bankiem Ugodą (w dniu 5 września 2024 r.) Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych? W szczególności czy będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od kwoty zapłaconej przez Bank, tj. (...) zł, na którą to składają się: 1) kwota (...) zł stanowiąca różnicę pomiędzy kwotami wpłat Wnioskodawczyni na rzecz Banku, tj. (.) zł oraz kwotą wypłaconego Kapitału, tj. (...) zł; 2) kwota (...) zł stanowiąca zwrot poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów procesu, tj. (...) zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego oraz (...) zł tytułem zwrotu połowy zapłaconej opłaty sądowej. Czy znaczenie dla ewentualnych obowiązków podatkowych Wnioskodawczyni ma to, że Bank w ugodzie wspomina o przychodzie podatkowym i wystawieniu PIT-11. Pani stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym wyżej zaistniałym stanie faktycznym w związku z Ugodą zawartą z Bankiem w dniu 5 września 2024 r. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności nie będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od kwoty zapłaconej przez Bank, tj. (...) zł. Okoliczność, że Bank w ugodzie wspomina o przychodzie podatkowym i wystawieniu PIT-11 nie ma znaczenia, gdyż obowiązek podatkowy jest kategorią obiektywną i nie zależy od stwierdzenia Banku o „przychodzie podatkowym” i „obowiązku wystawienia PIT-11”. Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawczyni Należy w pierwszej kolejności wskazać, że zgodnie z zawartą Ugodą Strony (tj. Wnioskodawczyni i Bank) rozwiązały w drodze zgodnych oświadczeń umowę kredytu frankowego. Skutkiem rozwiązania Umowy kredytu jest obowiązek zwrotu wzajemnych świadczeń. Zgodnie z art. 494 § 1 Kodeksu cywilnego, Strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania. Zgodnie z art. 496 Kodeksu cywilnego, jeżeli wskutek odstąpienia od umowy strony mają dokonać zwrotu świadczeń wzajemnych, każdej z nich przysługuje prawo zatrzymania, dopóki druga strona nie zaofiaruje zwrotu otrzymanego świadczenia albo nie zabezpieczy roszczenia o zwrot. Zgodnie z art. 497 Kodeksu cywilnego, przepisy artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio w razie rozwiązania łub nieważności umowy wzajemnej. Dodatkowo, nawet w przypadku przyjęcia (kontrowersyjnego) poglądu, że umowa kredytu frankowego nie jest umową wzajemną, obowiązek zwrotu wszystkiego, co Strony sobie świadczyły wynika z przepisów Kodeksu cywilnego o bezpodstawnym wzbogaceniu. Skutkiem zatem rozwiązania Umowy kredytu frankowego na drodze zgodnych oświadczeń Stron był obowiązek zwrotu wszystkiego, co Strony sobie świadczyły. W tej sytuacji zatem, Wnioskodawczyni była obowiązana zwrócić Bankowi kwotę wypłaconego jej kapitału, tj. kwotę (...) zł. Bank zaś był obowiązany zwrócić Wnioskodawczyni kwotę, którą ta wpłaciła na poczet kredytu, tj. kwotę (...) zł. Ze względu na potrącenie powyższych wierzytelności do zwrotu pozostała kwota nadwyżki kwoty spłaconej przez Wnioskodawczynię ponad kwotę otrzymanego kapitału, tj. kwota (...) zł. Kwota ta nie mogła stanowić przychodu Wnioskodawczyni, stanowiła bowiem zwrot kwot, które ta czyniła na rzecz Banku, których to nie zaliczała w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodu. Po stronie Wnioskodawczyni nie powstał zatem jakikolwiek przychód, nie nastąpiło jakiekolwiek realne przysporzenie majątkowe. Odnośnie zaś zwrotu kosztów procesu, to zwrócone na rzecz Wnioskodawczyni koszty postępowania sądowego nie stanowią przysporzenia po Jej stronie i nie mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po Jej stronie w związku z dokonanym zwrotem nie nastąpiło realne przysporzenie majątkowe. Podsumowując - zarówno zwrot świadczenia głównego Kredytobiorcy (Wnioskodawczyni) pomniejszony o kwotę wypłaconego Jej kapitału i zwrot kosztów procesu stanowią wyłącznie wyrównania i zwrócenie poniesionych przez Wnioskodawczynię w przeszłości wydatków, które zapłaciła Ona uprzednio ze swoich własnych środków. Kwoty te nie powodują faktycznego przyrostu majątku Wnioskodawczyni, a jedynie prowadzą do zrekompensowania wcześniejszego zmniejszenia tego majątku. W konsekwencji zarówno zwrot świadczenia głównego jak i zwrot kosztów procesu nie spełniają warunków koniecznych dla uznania ich za zwiększenie majątku Wnioskodawczyni - ani przez zwiększenie Jej aktywów ani też poprzez zmniejszenie Jej pasywów czy zobowiązań. Co istotne, w przypadku zwrotu świadczenia głównego, kwoty otrzymane przez Wnioskodawczynię stanowią równowartość świadczeń nienależnie pobranych w przeszłości przez Bank - były one pobierane na podstawie rozwiązanej Umowy. Potwierdza to, że zwrot świadczenia głównego stanowi tylko przywrócenie stanu majątku Wnioskodawczyni jako Kredytobiorcy do odpowiadającego sytuacji, w której nie pobrano by z tego majątku nienależnych Bankowi świadczeń i nie prowadzi on do przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawczyni. Także zwrot kosztów procesu nie stanowi realnego wzrostu majątku Wnioskodawczyni. Należy bowiem zaznaczyć, że koszty procesu, które są rekompensowane Wnioskodawczyni zostały przez Nią rzeczywiście poniesione w przeszłości, a na skutek Ugody są Jej jedynie zwracane, nie doprowadzając tym samym do przysporzenia majątkowego po Jej stronie. Mając na uwadze powyższą argumentację, należy stwierdzić, że zwrot świadczenia głównego oraz zwrot kosztów procesu nie stanowią po stronie Wnioskodawczyni jako Kredytobiorcy przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o PIT. Bez znaczenia dla powyższej okoliczności jest fakt wskazania przez Bank w ugodzie „Przychodu” podatkowego oraz ewentualne wystawienie przez Bank PIT-11. Obiektywnie, skoro w związku z dokonywaniem zwrotów świadczenia głównego oraz zwrotu kosztów procesu po stronie Wnioskodawczyni, nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o PIT, tym samym nie sposób mówić o wypłacie przez Bank kwot stanowiących przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. W rezultacie (choć pozostaje to już poza zakresem niniejszego wniosku, gdyż to nie Wnioskodawczyni jest odpowiedzialna za sporządzanie informacji podatkowych), Bank nie jest obowiązany do sporządzenia informacji o wysokości przychodów, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT. Stąd też Wnioskodawczyni zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości Jej stanowiska w interpretacji indywidualnej.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei jest definiowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”. W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także
dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma otwarty charakter – nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła. Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wobec powyższego, skoro jak Pani wskazała w uzupełnieniu wniosku – kwota (...) zł stanowi zwrot nadpłaconych na rzecz banku przez Panią kwot z tytułu umowy kredytu, tj. bank zwrócił Pani całość nadpłat jakie Pani uiściła, ponad kwotę udzielonego przez bank kapitału wypłaconego na podstawie umowy kredytu i ww. kwota nie stanowi przysporzenia, bowiem otrzymała Pani od banku jedynie zwrot kwot, które nadpłaciła ponad przyznany i wypłacony przez bank kapitał kredytu, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Pani przychodu. Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Panią przysporzenia majątkowego, wzrostu Pani majątku. Otrzymana przez Panią kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłaciła Pani wcześniej do banku. Pieniądze te nie są Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, nie ma Pani obowiązku rozliczenia tych środków pieniężnych dla celów podatkowych. Natomiast, w kwestii opodatkowania otrzymanej przez Panią kwoty (...) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz połowy opłaty od pozwu, wskazuję, że zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.): Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do art. 98 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.): Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu prowadzącego postępowanie. Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy: Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego: Wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy. Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda. Zwrot ten nie rodzi więc obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższała faktycznie poniesionych przez powoda wydatków. Z wniosku wynika, że bank zobowiązał się do zapłaty (zwrotu) na Pani rzecz kwoty (...) zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty (...) zł tytułem połowy opłaty od pozwu. Kwoty jakie zostały Pani zwrócone z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego oraz opłaty od pozwu, nie przewyższały faktycznie poniesionych przez Panią kosztów. Koszty te pokryła Pani z własnych środków. W takim wypadku, kwoty te stanowią jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków – nie są więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymane kwoty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz połowy opłaty od pozwu będą obojętne podatkowo. W konsekwencji zwrot przez bank poniesionych przez Panią ww. kwot nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Reasumując, wypłacona przez bank w ramach ugody kwota w wysokości (...) zł stanowiąca zwrot nadpłaconych na rzecz banku przez Panią kwot z tytułu umowy kredytu oraz zwrot kosztów zastępstwa procesowego i połowy opłaty sądowej, nie będzie stanowiła dla Pani przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie ma Pani obowiązku zapłaty podatku od wypłaconej przez bank ww. kwoty. W konsekwencji nie ma Pani obowiązku wykazania ww. kwoty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym je Pani otrzymała.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania (pytań), natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania (pytań) i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.
Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu tutejszy Organ nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili