0113-KDIPT2-2.4011.16.2025.3.KK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami złożonym 21 marca 2025 r., 7 kwietnia 2025 r. i 8 kwietnia 2025 r. - w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego 11 stycznia 2024 r. nabył Pan wraz z żoną (...) własność lokalu mieszkalnego położonego w A. Nabycie lokalu nastąpiło do majątku wspólnego za kwotę 310 000 zł. W mieszkaniu tym

został przeprowadzony kapitalny remont, na który poniesione zostały wydatki w łącznej kwocie ok. 100 000 zł. Obejmowały one zakup materiałów budowlanych, mebli, sprzętów AGD, lamp i wynagrodzenie firmy budowlanej wykonującej wszystkie prace remontowe i wykończeniowe. 18 października 2024 r. lokal mieszkalny sprzedaliście za kwotę 545 000 zł. W związku z tym, że sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat od zakupu nieruchomości, od uzyskanego dochodu został Pan wraz z żoną zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Dochód stanowi różnicę pomiędzy ceną sprzedaży lokalu i sumy kwot: nabycia i poniesionych na podwyższenie jego wartości wydatków. Pana wątpliwość dotyczy tego, czy może do tych wydatków doliczyć wynagrodzenie wypłacone w kwocie (...) zł, firmie remontowej: (...). Remont był wykonywany przez tą firmę w okresie styczeń- marzec 2024 r., wynagrodzenie zostało zapłacone w całości z końcem marca 2024 r. W momencie zawierania umowy, X zapewniał, że prowadzi działalność gospodarczą i po wykonaniu usługi wystawi Panu i żonie fakturę dokumentującą poniesione wydatki. Po zakończeniu prac remontowych i otrzymaniu wynagrodzenia, z nieznanych powodów X ociągał się z wystawieniem faktury, przesuwając termin tej czynności co kilka tygodni, później miesięcy. Dopiero po poinformowaniu, że zgłosicie do Urzędu Skarbowego brak faktury, przedstawiając dowody w postaci pokwitowań i korespondencji, zgodził się wystawić fakturę. W dniu 19 listopada 2024 r. (miesiąc po sprzedaniu lokalu mieszkalnego) wystawił fakturę Nr (...) na kwotę (...) zł za: „Prace wykończeniowe remontowe w mieszkaniu ul. (...)” z terminem zapłaty przelewem 25 listopada 2024 r. - mimo uzyskania całej zapłaty już w marcu 2024 r. W uzupełnieniu wniosku na pytanie Organu o treści: „jakie prace remontowe zostały dokonane w lokalu mieszkalnym i zostały objęte fakturą nr (...)? Czy prace te zwiększyły wartość lokalu mieszkalnego?”, wskazał Pan, że prace remontowe obejmowały: usunięcie części ścian działowych w mieszkaniu i wybudowanie nowych, usunięcie tapet ze ścian pokoi, gresów i glazury w łazience, oczyszczenie i odgrzybienie ścian oraz sufitów, szpachlowanie i malowanie ścian i sufitów, usunięcie okładzin podłóg (panele) i wykonanie nowych (ułożenie paneli, wylanie posadzek, ułożenie gresów, przyklejenie tapet, kompleksowe wykonanie dwóch łazienek i WC (ułożenie gresów wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej, montaż wanny, kabiny prysznicowej, 2 umywalek oraz armatury), wymiana instalacji elektrycznej, montaż drzwi wewnętrznych, wykonanie podwieszonych sufitów i wentylacji. Wykonane prace remontowe doprowadziły do wzrostu wartości rynkowej lokalu mieszkalnego. W dacie wystawienia faktury, tj. 19 listopada 2024 r. nie był Pan posiadaczem lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w (...), lokal ten został sprzedany w dniu 18 października 2024 r. i w tym samym dniu nastąpiło przekazanie posiadania nowemu właścicielowi, z czego sporządzono protokół zdawczy. Od tej daty właścicielem, posiadaczem i użytkownikiem był jego nabywca. Na pytanie Organu o treści: „w jaki sposób udokumentowana jest płatność za wykonaną usługę wykończeniowo-remontową w lokalu mieszkalnym w A, ul. (...) na rzecz firmy remontowej X, o której mowa we wniosku o wydanie interpretacji (jakie dokumenty potwierdzają płatność za usługę wykończeniowo-remontową)? Czy płatności dokonano gotówką do rąk wykonawcy, jednorazowo czy płatnością wielokrotną w trakcie wykonywania usług; przelewem na rachunek bankowy – należy również wskazać szczegóły płatności i daty poniesienia wydatków (płatności)?”, wskazał Pan, że płatność na rzecz wykonawcy odbywała się gotówką - do rąk wykonawcy. Po otrzymaniu zapłaty wykonawca wystawił pisemne pokwitowanie, określające datę wpłaty i wysokość otrzymanej kwoty (...). Pokwitowanie zawiera wskazanie, że zapłata dotyczy wynagrodzenia za wykonanie prac remontowych w mieszkaniu przy ul. (...) w A. Pełna zapłata i wydanie pokwitowania nastąpiło do 31 marca 2024 r. Faktura (...) wystawiona jest na Pana oraz żonę (...). Zawieranie umowy, jej wykonanie i zapłata odbywały się w trakcie małżeństwa, w którym panuje majątkowa wspólność ustawowa, nie była ona zmieniana, wyłączona ani znoszona. Sprzedaż mieszkania nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Zostało zakupione przez Pana i żonę jako osoby fizyczne, w ten sam sposób było remontowane i wyposażane, a następnie sprzedane. Potwierdzają to akty notarialne zakupu i sprzedaży. Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy w związku z tym, w zeznaniu podatkowym za 2024 r. może Pan pomniejszyć dochód ze sprzedaży mieszkania o kwotę (...) zł, z tytułu wynagrodzenia zapłaconego X? Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Pana zdaniem, w zeznaniu podatkowym za 2024 r. może Pan pomniejszyć dochód ze sprzedaży mieszkania o kwotę (...) zł wynagrodzenia zapłaconego X. Wynagrodzenie to zostało zapłacone po wykonaniu przez niego umówionego dzieła, co nastąpiło do 31 marca 2024 r. W tym czasie był Pan właścicielem, posiadaczem i użytkownikiem lokalu mieszkalnego. Wykonane prace remontowe, opłacone przez Pana, spowodowały podwyższenie wartości nieruchomości i zostały udokumentowane wystawioną przez wykonawcę fakturą. Stanowi to nakład w rozumieniu art. 22 ust. 6c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wystawienie z opóźnieniem faktury przez wykonawcę (19 listopada 2024 r.) po sprzedaży nieruchomości i wydaniu jej posiadania nowemu właścicielowi, nie pozbawia Pana tego prawa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub

wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zatem, sprzedaż przez Pana 18 października 2024 r. nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nabytego 11 stycznia 2024 r., stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy: Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ww. ustawy: Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie. W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy: Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych. Na mocy art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Jak wynika z powyższych przepisów, w opisanej sprawie podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter szczególny i wyczerpująco określa zasady ustalania kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. Z zacytowanych powyżej przepisów wynika więc jednoznacznie, że do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości podatnik może zaliczyć kwotę, którą wydatkował na udokumentowane fakturami VAT wydatki na nakłady, które zwiększyły wartość ww. nieruchomości w okresie jej posiadania przez podatnika. Przepis ten tworzy katalog zamknięty, który w żadnym wypadku nie dopuszcza zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów innych wydatków niż wymienione. Zatem, sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia lub nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Analiza treści art. 22 ust. 6c i 6e ww. ustawy, prowadzi zatem do wniosku, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu poniesionych na nieruchomość nakładów uwarunkowane zostało koniecznością: · zwiększenia jej wartości, · poniesienia w czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości, oraz · udokumentowania fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych za nakłady należy zatem rozumieć wszelkie inwestycje, które zmieniają/przeobrażają daną rzecz, nadając jej nową jakość. Zatem nakłady, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, poniesione w trakcie posiadania nieruchomości, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu jej odpłatnego zbycia, jeżeli odznaczają się remontowym, modernizacyjnym lub ulepszającym charakterem i zwiększyły wartość nieruchomości, niezależnie od tego, czy zostały one sfinansowane kredytem bankowym, czy też środki na ten cel pochodziły z oszczędności nabywcy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym. Wydatki, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy, czyli koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych, to udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Są to więc wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód z odpłatnego zbycia. Do nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można zaliczyć między innymi, na co zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 stycznia 2021 r. sygn. akt II FSK 2469/18, części składowe, o których mowa w art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1961 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061), jeżeli miały one wpływ na zwiększenie wartości nieruchomości (lokalu). Zgodnie z art. 47 Kodeksu cywilnego: § 1. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. § 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. § 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Jak stanowi zaś art. 51 ww. Kodeksu: § 1. Przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. § 2. Nie może być przynależnością rzecz nienależąca do właściciela rzeczy głównej. § 3. Przynależność nie traci tego charakteru przez przemijające pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną. Zgodnie z art. 52 ww. Kodeksu: Czynność prawna mająca za przedmiot rzecz główną odnosi skutek także względem przynależności, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. Przynależności, o których mowa w art. 51 i 52 Kodeksu cywilnego, mogą być kwalifikowane w konkretnym przypadku jako nakłady na zbywaną nieruchomość (lokal). Podstawową przesłanką pozwalającą na uznanie wydatków za koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego), jest wykazanie przez podatnika, że nakłady te zwiększyły wartość zbywanej nieruchomości (lokalu mieszkalnego), a co za tym idzie na osiągnięty ze zbycia przychód. W opisie sprawy wskazał Pan, że w mieszkaniu położonym w A przy ul. (...) został przeprowadzony kapitalny remont, na który poniesione zostały wydatki w łącznej kwocie ok. 100 000 zł. Obejmowały one zakup materiałów budowlanych, mebli, sprzętów AGD, lamp i wynagrodzenie firmy budowlanej wykonującej wszystkie prace remontowe i wykończeniowe. Remont był wykonywany przez firmę remontową: (...) i był wykonywany w okresie styczeń-marzec 2024 r., wynagrodzenie zostało zapłacone w całości z końcem marca 2024 r. W momencie zawierania umowy, X (wykonawca) zapewniał, że prowadzi działalność gospodarczą i po wykonaniu usługi wystawi Panu i żonie fakturę dokumentującą poniesione wydatki. Po zakończeniu prac remontowych i otrzymaniu wynagrodzenia, z nieznanych powodów, X ociągał się z wystawieniem faktury, przesuwając termin tej czynności co kilka tygodni, później miesięcy. Dopiero gdy poinformował Pan, że zgłosi do Urzędu Skarbowego brak faktury przedstawiając dowody w postaci pokwitowań i korespondencji, zgodził się on wystawić fakturę. W dniu 19 listopada 2024 r. (miesiąc po sprzedaniu lokalu mieszkalnego) wystawił fakturę Nr (...) na kwotę (...) za: „Prace wykończeniowe remontowe w mieszkaniu ul. (...)” z terminem zapłaty przelewem 25 listopada 2024 r. - mimo uzyskania całej zapłaty już w marcu 2024 r. Prace remontowe obejmowały: usunięcie części ścian działowych w mieszkaniu i wybudowanie nowych, usunięcie tapet ze ścian pokoi, gresów i glazury w łazience, oczyszczenie i odgrzybienie ścian oraz sufitów, szpachlowanie i malowanie ścian i sufitów, usunięcie okładzin podłóg (panele) i wykonanie nowych (ułożenie paneli, wylanie posadzek, ułożenie gresów, przyklejenie tapet, kompleksowe wykonanie dwóch łazienek i WC (ułożenie gresów wykonanie instalacji wodno- kanalizacyjnej, montaż wanny, kabiny prysznicowej, 2 umywalek oraz armatury), wymiana instalacji elektrycznej, montaż drzwi wewnętrznych, wykonanie podwieszonych sufitów i wentylacji. Wykonane prace remontowe doprowadziły do wzrostu wartości rynkowej lokalu mieszkalnego. Lokal ten został sprzedany w dniu 18 października 2024 r. i w tym samym dniu nastąpiło przekazanie posiadania nowemu właścicielowi, z czego sporządzono protokół zdawczy. Płatność na rzecz wykonawcy (firmy remontowej ... ) odbywała się gotówką - do rąk wykonawcy. Po otrzymaniu zapłaty wykonawca wystawił pisemne pokwitowanie, określające datę wpłaty i wysokość otrzymanej kwoty (...). Pokwitowanie zawiera wskazanie, że zapłata dotyczy wynagrodzenia za wykonanie prac remontowych w mieszkaniu przy ul. (...) w A. Pełna zapłata i wydanie pokwitowania nastąpiło do 31 marca 2024 r. Faktura nr (...) wystawiona jest na Pana oraz żonę. Zawieranie umowy, jej wykonanie i zapłata odbywały się w trakcie małżeństwa, w którym panuje majątkowa wspólność ustawowa. Z przedstawionego we wniosku opisu wynika więc, że w momencie wykonywania prac remontowych przez firmę remontową, tj. w okresie styczeń- marzec 2024 r. i dokonania przez Pana zapłaty (pełna zapłata i wydanie pisemnego pokwitowania nastąpiło do 31 marca 2024 r.), był Pan właścicielem lokalu mieszkalnego (nieruchomości), zaś faktura potwierdzająca wykonanie usługi została wystawiona przez ww. wykonawcę 19 listopada 2024 r. W związku z tym poczynione w czasie posiadania lokalu mieszkalnego wydatki, które stanowią nakłady zwiększające wartość lokalu mieszkalnego i są udokumentowane fakturą VAT mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podsumowując, wydatki udokumentowane fakturą VAT, które Pan poniósł w związku z pracami remontowymi w czasie, gdy był Pan właścicielem lokalu mieszkalnego (nieruchomości), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów przy jego sprzedaży na podstawie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu stanu faktycznego, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej. Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie

jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Wyjaśnić również należy, że Organ wydając interpretacje w trybie ww. przepisu, nie odnosi się do kwot i nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu, zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Końcowo wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. Pana żony). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.