0113-KDIPT2-1.4011.26.2025.2.AP

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości przez syndyka. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 marca 2025 r. (wpływ 7 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(przedstawiony ostatecznie w uzupełnieniu wniosku) 11 sierpnia 2023 r. Sąd Rejonowy w ... sygn. akt ... ogłosił upadłość AB (dalej zwany jako: „Upadły”), jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Syndykiem masy upadłości został wyznaczony doradca restrukturyzacyjny XY (dalej jako: „Syndyk”). Upadły w okresie od 1 marca 1996 r. do 31 maja 2023 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą ..., w ramach której prowadził warsztat samochodowy. Zgodnie z informacjami ujawnionymi w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), działalność Upadłego obejmowała następujące kody PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 1) 45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, 2) 45.11.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych I furgonetek, 3) 45.19.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, 4) 45.31.Z Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, 5) 45.32.Z Sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, 6) 46.33.Z Sprzedaż hurtowa mleka, wyrobów mleczarskich, jaj, olejów i tłuszczów jadalnych, 7) 46.34.B Sprzedaż hurtowa napojów bezalkoholowych, 8) 46.39.2 Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywność i, napojów i wyrobów tytoniowych, 9) 49.41.Z Transport drogowy towarów, 10) 52.21.Z Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy, 11) 53.20.Z Pozostała działalność pocztowa i kurierska, 12) 77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek W skład masy upadłości weszły m.in. stanowiące własność Upadłego dwie nieruchomości położone w ...: 21) nieruchomość składająca się z działki nr ... o powierzchni 1065 m, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer ... (dalej jako: „Nieruchomość 1”) oraz 22) nieruchomość składająca się z działki nr ... o powierzchni 125 m, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer ... (dalej jako: „Nieruchomość 2”). Upadły nie posiada innych nieruchomości. Nieruchomości są objęte ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego Uchwałą nr ... Rady Miasta ... z 15 kwietnia 2004 r. w sprawie

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy ... w części obejmującej sołectwa: ... (dalej jako: „MPZP”). Zgodnie z MPZP, teren, na którym znajdują się Nieruchomości, oznaczony jest symbolem M1U - Teren zabudowy jednorodzinnej oraz usługowej. Nieruchomość 1 została nabyta przez Upadłego 14 września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja nabycia Nieruchomości 1 nie stanowiła transakcji opodatkowanej podatkiem VAT (podatek od towarów i usług), w związku z czym transakcja ta nie została udokumentowana fakturą VAT. Przy nabyciu Nieruchomości 1 nie przysługiwało Upadłemu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem wolnostojącym składającym się z warsztatu samochodowego wraz z zapleczem biurowym i socjalnym oraz części mieszkalnej na 2poddaszu (dalej jako: „Budynek”). Powierzchnia użytkowa Budynku wynosi 410,50 m, w 2tym część mieszkalna ok. 108,80 m (dalej jako: „Część Mieszkalna Budynku”), a część 2 komercyjna ok. 301,70 m(dalej jako: „Część Komercyjna Budynku”). Budynek został wybudowany i oddany do użytkowania w 2001 r. W momencie oddania do użytkowania 2Budynek posiadał powierzchnię użytkową 375,5 m, na którą składała się część 2komercyjna o powierzchni 301,70 m oraz część mieszkalna na poddaszu o powierzchni 273,8 m. W toku użytkowania budynku, w 2003 r. lub 2004 r., właściciel zaadoptował 2poddasze nad warsztatem na powiększenie części mieszkalnej o powierzchnię około 35 m . Nieruchomość 1 nie stanowiła środka trwałego i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Upadłego. Nieruchomość 2 została nabyta przez Upadłego 14 września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja nabycia Nieruchomości 2 nie stanowiła transakcji opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z czym transakcja ta nie została udokumentowana fakturą VAT. Przy nabyciu Nieruchomości 2 nie przysługiwało Upadłemu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość 2 nie stanowiła środka trwałego i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Upadłego. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 (dalej zwane łącznie jako: „Nieruchomości”) stanowią gospodarczą całość: są zabudowane utwardzonym parkingiem i utwardzonymi ciągami pieszo-jezdnymi, które służą obsłudze Budynku. Ponadto, na Nieruchomościach znajduje się ogrodzenie otaczające je jako całość. Nieruchomości w okresie od nabycia do 31 maja 2023 r. (tj. do zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez Upadłego) były wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą Upadłego, który prowadził warsztat samochodowy, z wyłączeniem Części Mieszkalnej Budynku. Część Mieszkalna Budynku przez cały okres prowadzenia w budynku działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej, a wydatki ponoszone na wzniesienie oraz eksploatację Części Mieszkalnej Budynku nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, ani bezpośrednio ani w formie odpisów amortyzacyjnych. W Części Mieszkalnej Budynku przez cały czas jego istnienia, od momentu dopuszczenia go do użytkowania, do chwili jego zbycia, zamieszkiwały i zamieszkiwać będą osoby bliskie Upadłemu (była małżonka i dzieci Upadłego) - lokal służył i służy wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób bliskich Upadłego. Część Mieszkalna Budynku nie została formalnie wyodrębniona - obecnie nie stanowi i nie będzie stanowić odrębnej nieruchomości lokalowej w chwili sprzedaży Nieruchomości. Od 1 czerwca 2023 r. Nieruchomości są objęte odpłatną umową dzierżawy zawartą w ... w dniu 1 czerwca 2023 r. na czas określony 10-ciu lat. Postanowieniem z 29 lutego 2024 r. sędzia-komisarz zarządził wypowiedzenie powyższej umowy dzierżawy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenie. Oświadczenie Syndyka o wypowiedzeniu umowy dzierżawy zostało odebrane przez dzierżawcę 19 lipca 2024 r. Syndyk planuje zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2. 21 czerwca 2024 r. Syndyk uzyskał zgodę Sędziego-komisarza na sprzedaż Nieruchomości w trybie z wolnej ręki. Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) 1. Czy sprzedaż Nieruchomości 1 w części odpowiadającej wartości Części Mieszkalnej Budynku, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, przez Syndyka w ramach postępowania upadłościowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? 2. Czy sprzedaż Nieruchomości 1, w części odpowiadającej wartości Części Komercyjnej Budynku, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, przez Syndyka w ramach postępowania upadłościowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? 3. Czy sprzedaż Nieruchomości 2, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, przez Syndyka w ramach postępowania upadłościowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku) Ad. 1. Norma art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) formułuje generalną zasadę, że - dokonane poza działalnością gospodarczą - odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT). W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o PIT, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących: środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł, składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio. Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o PIT). W Pana ocenie, zbycie Części Mieszkalnej Budynku należy traktować jako zbycie części nieruchomości w rozumieniu powołanego powyżej przepisu. Ani ustawa o PIT, ani akty pokrewne, jak również Kodeks cywilny, nie zawierają definicji pojęcia „część nieruchomości”, zatem terminowi temu nadać należy znaczenie, jakie posiada on w języku potocznym. Zgodnie ze słownikiem Języka polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN), część to jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość lub przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości. Mając powyższe na względzie, Pana zdaniem, dla możliwości zastosowania przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie ma znaczenia fakt, że lokal nie jest wydzielony w sensie prawnym (nie stanowi odrębnej nieruchomości lokalowej). Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Część Mieszkalna Nieruchomości, jako element większej całości (Nieruchomości 1), daje się wyodrębnić w sensie fizycznym oraz funkcjonalnym (służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób bliskich Upadłego). Część Mieszkalna Nieruchomości spełnia zatem przesłanki do potraktowania jej jako dający się wyodrębnić element większej całości, tj. jako część nieruchomości, o której mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że w ustawie o PIT rozróżnia się pojęcia „część nieruchomości” (art. 10 ust. 1 pkt 8) oraz „lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość” (art. 10 ust. 3). Fakt ten, Pana zdaniem, wskazuje na odrębne traktowanie sprzedaży części nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej i części nieruchomości, która w działalności wykorzystywana nie była. Wskazuje na to użycie przez ustawodawcę odmiennych sformułowań: „część nieruchomości” i „lokal stanowiący odrębną nieruchomość”. Gdyby intencją ustawodawcy było, aby tylko sprzedaż lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość (posiadającego odrębną księgę wieczystą) korzystała ze zwolnienia z art. 10 ust. 1 pkt 8, to użyłby on w tym przepisie sformułowania jak w art. 10 ust. 3. Tymczasem, jak wskazano powyżej, w odniesieniu do lokali niewykorzystywanych w działalności gospodarczej, stosuje się sformułowanie „część nieruchomości”, nie wskazując jednocześnie kryteriów ani stopnia jej wyodrębnienia. W Pana ocenie, takie sformułowanie przepisów pozwala przyjąć, że przychód ze sprzedaży budynku usługowo-mieszkalnego, w części odpowiadającej wartości lokalu mieszkalnego, dającego wydzielić się z większej całości (budynku) w sensie fizycznym i funkcjonalnym korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o PIT) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o PIT. Dotyczy to również sytuacji, w której składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej. Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, w Pana ocenie, sprzedaż Nieruchomości 1, w części odpowiadającej wartości Części Mieszkalnej Budynku, tj. w części niewykorzystywanej w działalności gospodarczej nie zostanie objęta normą art. 14 ustawy o PIT. Zatem, do odpłatnego zbycia opisanej we wniosku Nieruchomości 1 w części odpowiadającej wartości Części Mieszkalnej Budynku zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Tym samym, zbycie Nieruchomości 1 w tej części nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu tego przepisu, z uwagi na upływ 5 letniego okresu od dnia jej wybudowania. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z 19 września 2019 r. sygn. 0115-KDIT2-3.4011.332.2019.2.PS, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w stanie faktycznym obejmującym zbycie nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem usługowo-mieszkalnym, wykorzystywanym w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wskazał, że (...) sprzedaż nieruchomości w części niewykorzystywanej w działalności gospodarczej nie zostanie objęta normą art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ad 2. i ad. 3. Ustawa o PIT wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy, źródłami przychodów są: pozarolnicza działalność gospodarcza, odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Z przepisów art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o PIT wynika, że przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc również składników majątku trwałego, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, do dnia ich odpłatnego zbycia - stanowią przychód z tej działalności. Zatem, przy ustaleniu źródła przychodu ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej istotny jest okres, jaki upłynął między datą wycofania tych składników majątkowych z prowadzonej działalności gospodarczej, bądź datą likwidacji tej działalności, a datą ich sprzedaży. Jeżeli okres ten nie przekracza sześcioletniego okresu, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast, gdy okres ten przekracza sześcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o PIT nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej). W świetle powyższego należy wskazać, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów oraz opisane zdarzenie przyszłe, w Pana ocenie, w sytuacji, gdy planowane odpłatne zbycie przez syndyka w imieniu Upadłego opisanej we wniosku Nieruchomości 1, w części odpowiadającej wartości Części Komercyjnej Budynku, tj. w części wykorzystywanej przez Upadłego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz Nieruchomości 2 - nastąpi przed 1 czerwca 2029 r., to czynność ta będzie skutkować po stronie Upadłego powstaniem przychodu z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, dotyczące: pytania Nr 1 – jest nieprawidłowe, w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku. Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Z kolei, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy: Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy: Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy: Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Z powyższego wynika zatem, że aby przychód ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnione powinny zostać dwie podstawowe przesłanki: nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej (stanowić przedmiotu działalności gospodarczej), nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej. Zasady ustalania przychodów z działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że: Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących: a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł, c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy: Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikami tego podatku są osoby fizyczne, natomiast przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest dochód tychże osób fizycznych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia budynku mieszkalnego. W tym zakresie należy odwołać się do rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1864). W świetle przepisów tego rozporządzenia, budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. I tak: budynki mieszkalne – są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem, budynki niemieszkalne – są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Z powołanych przepisów wynika, że – co do zasady – przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej. Z opisu sprawy wynika, że 11 sierpnia 2023 r. Sąd Rejonowy ogłosił upadłość ... (dalej zwany jako: „Upadły”), jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Syndykiem masy upadłości został wyznaczony doradca restrukturyzacyjny ... (dalej jako: „Syndyk”). Upadły w okresie od 1 marca 1996 r. do 31 maja 2023 r. prowadził działalność gospodarczą w ramach, której prowadził warsztat samochodowy. W skład masy upadłości weszły m.in. stanowiące własność Upadłego dwie nieruchomości: 21) nieruchomość składająca się z działki nr ... o powierzchni 1065 m, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer ... (dalej jako: „Nieruchomość 1”) oraz 22) nieruchomość składająca się z działki nr ... o powierzchni 125 m dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer ... (dalej jako: „Nieruchomość 2”). Upadły nie posiada innych nieruchomości. Nieruchomości są objęte ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego Uchwałą Rady Miasta z 15 kwietnia 2004 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy. Zgodnie z MPZP, teren, na którym znajdują się Nieruchomości, oznaczony jest symbolem M1U - Teren zabudowy jednorodzinnej oraz usługowej. Nieruchomość 1 została nabyta przez Upadłego 14 września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Nieruchomość 1 jest zabudowana budynkiem wolnostojącym, składającym się z warsztatu samochodowego wraz z zapleczem biurowym i socjalnym oraz części mieszkalnej na poddaszu (dalej jako: „Budynek”). Powierzchnia użytkowa Budynku wynosi 2 2410,50 m, w tym część mieszkalna ok. 108,80 m (dalej jako: „Część Mieszkalna 2Budynku”), a część komercyjna ok. 301,70 m (dalej jako: „Część Komercyjna Budynku”). Budynek został wybudowany i oddany do użytkowania w 2001 r. W momencie oddania do 2użytkowania Budynek posiadał powierzchnię użytkową 375,5 m, na którą składała się 2część komercyjna o powierzchni 301,70 m oraz część mieszkalna na poddaszu o 2powierzchni 73,8 m. W toku użytkowania budynku, w 2003 r. lub 2004 r., właściciel zaadoptował poddasze nad warsztatem na powiększenie części mieszkalnej o 2powierzchnię około 35 m. Nieruchomość 1 nie stanowiła środka trwałego i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Upadłego. Nieruchomość 2 została nabyta przez Upadłego 14 września 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży. Nieruchomość 2 nie stanowiła środka trwałego i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Upadłego. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 (dalej zwane łącznie jako: „Nieruchomości”) stanowią gospodarczą całość: są zabudowane utwardzonym parkingiem i utwardzonymi ciągami pieszo-jezdnymi, które służą obsłudze Budynku. Ponadto, na Nieruchomościach znajduje się ogrodzenie otaczające je jako całość. Nieruchomości w okresie od nabycia do 31 maja 2023 r. (tj. do zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez Upadłego) były wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą Upadłego, który prowadził warsztat samochodowy, z wyłączeniem Części Mieszkalnej Budynku. Część Mieszkalna Budynku przez cały okres prowadzenia w Budynku działalności gospodarczej, nie była wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej, a wydatki ponoszone na wzniesienie oraz eksploatację Części Mieszkalnej Budynku nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, ani bezpośrednio ani w formie odpisów amortyzacyjnych. W Części Mieszkalnej Budynku przez cały czas jego istnienia, od momentu dopuszczenia go do użytkowania, do chwili jego zbycia, zamieszkiwały i zamieszkiwać będą osoby bliskie Upadłemu (była małżonka i dzieci Upadłego) - lokal służył i służy wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób bliskich Upadłego. Część Mieszkalna Budynku nie została formalnie wyodrębniona - obecnie nie stanowi i nie będzie stanowić odrębnej nieruchomości lokalowej w chwili sprzedaży Nieruchomości. Od 1 czerwca 2023 r. Nieruchomości są objęte odpłatną umową dzierżawy, zawartą 1 czerwca 2023 r. na czas określony 10-ciu lat. Postanowieniem z 29 lutego 2024 r. sędzia- komisarz zarządził wypowiedzenie powyższej umowy dzierżawy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenie. Oświadczenie Syndyka o wypowiedzeniu umowy dzierżawy zostało odebrane przez dzierżawcę 19 lipca 2024 r. Syndyk planuje zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2. 21 czerwca 2024 r. Syndyk uzyskał zgodę Sędziego-komisarza na sprzedaż Nieruchomości w trybie z wolnej ręki. Pana wątpliwość dotyczy kwestii ustalenia, czy zbycie nieruchomości przez syndyka, wchodzących w skład masy upadłości, będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należy wskazać, że zasady powoływania syndyków i nadzorców sądowych określa ustawa z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 794 ze zm.; zwana dalej: „ustawą Prawo upadłościowe”). Syndyk jest wyznaczany przez sąd, który powierza mu pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym, określonych zakresem ustawy. Przy wykonywaniu czynności syndyk ograniczony jest przepisami ustawy i najważniejsze czynności musi konsultować z sędzią komisarzem i radą wierzycieli, jednak w podstawowym i zasadniczym zakresie wykonywania swoich obowiązków jest w pełni samodzielny. Sąd powierzając danej osobie wypełnienie określonych ustawowo zadań nie określa w ścisły sposób warunków wykonywania pracy odnoszących się przykładowo do miejsca i czasu jej wykonania. Stosownie do art. 75 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe: Z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania nim. Natomiast jak stanowi art. 62 ustawy Prawo upadłościowe: W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z wyjątkami określonymi w art. 63-67a. Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe: Upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi. W myśl art. 160 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe: W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego. Przepis art. 173 ustawy Prawo upadłościowe stanowi, że: Syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Z cytowanych wyżej przepisów Prawa upadłościowego wynika, że syndyk obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Syndyk jako zarządzający majątkiem masy upadłości i jednocześnie osoba dysponująca środkami finansowymi uzyskanymi w toku postępowania upadłościowego jest zobowiązany obliczyć i odprowadzić w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast do zapłaty i obliczania podatku za dany rok podatkowy zobowiązany jest upadły (podatnik). W rozpatrywanej sprawie istotne jest czy nieruchomości, o których mowa we wniosku, są budynkami mieszkalnymi, czy też niemieszkalnymi. Powyższe ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia źródła przychodu z planowanego zbycia nieruchomości. Jak wskazał Pan w opisie okoliczności faktycznych, powierzchnia użytkowa Nieruchomości 2 21 wynosi 410,50 m, w tym część mieszkalna ok. 108,80 m (dalej jako: „Część Mieszkalna 2 Budynku”), a część komercyjna ok. 301,70 m(dalej jako: „Część Komercyjna Budynku”). Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 stanowią gospodarczą całość: są zabudowane utwardzonym parkingiem i utwardzonymi ciągami pieszo-jezdnymi, które służą obsłudze Budynku. Ponadto, na Nieruchomościach znajduje się ogrodzenie otaczające je jako całość. Nieruchomości w okresie od nabycia do 31 maja 2023 r. (tj. do zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez Upadłego) były wykorzystywane do celów związanych z działalnością gospodarczą Upadłego, który prowadził warsztat samochodowy, z wyłączeniem Części Mieszkalnej Budynku. W przypadku budynków o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie. Należy mieć na uwadze, że tak jak w przedmiotowej sprawie, budynek usługowo-mieszkalny wykorzystywany do celów działalności gospodarczej, w którym część mieszkalna budynku stanowi mniej niż połowę całego budynku, który to budynek nie jest zakwalifikowany jako budynek mieszkalny, nie stanowi budynku mieszkalnego, ma on bowiem charakter użytkowy, był wykorzystywany przez Upadłego w działalności gospodarczej, zgodnie z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym zastosowania nie znajdzie wyłączenie, o którym mowa w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz wyżej powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż przez syndyka w ramach postępowania upadłościowego Nieruchomości 1, w części odpowiadającej Części Mieszkalnej Budynku oraz w części odpowiadającej Części Komercyjnej Budynku, z uwagi na użytkowy charakter całego budynku, wykorzystywanej w ramach prowadzonej przez Upadłego działalności gospodarczej, a także Nieruchomości 2 – która nastąpi przed 1 czerwca 2029 r., będzie skutkować po stronie Upadłego powstaniem przychodu z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych stwierdzam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.