0113-KDIPT2-1.4011.259.2021.10.MGR

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 23 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.). Treść wniosku i jego uzupełnienia jest następująca: Opis stanu faktycznego Ojciec Wnioskodawcy posiadał samochód ciężarowy... . Samochód ten był jego własnością od początku lat 90-tych. Z czasem w samochodzie zaczęły nawarstwiać się usterki, a ojciec Wnioskodawcy nie był zainteresowany jego utrzymaniem i naprawą. Wnioskodawca odkupił więc od niego w pierwszej połowie 2017 r. niesprawny samochód, za kwotę 1 500 zł. Samochód wymagał wkładu finansowego, a stojąc generował koszty w postaci konieczności opłacania ubezpieczenia. Po zakupie Wnioskodawca postanowił przywrócić samochód do użytku. Wykonał wszystkie niezbędne naprawy, tj. kupił i wymienił most napędowy (mocniejszy, od nieco cięższego modelu, na kołach bliźniaczych), naprawił niesprawną instalację elektryczną, wymienił przeciekające uszczelki w silniku, wymienił pękniętą szybę i wykonał zaprawki na lakierze oraz ulepszył go poprzez przerobienie i wymianę skrzyni biegów na 5-cio biegową, która nigdy nie występowała w tym modelu z tego roku, dzięki czemu samochód zyskał na sile oraz spadło jego spalanie (oryginalnie samochód miał tylko 4 biegi do przodu). Następnie w kwietniu 2017 r. zlecił rzeczoznawcy wykonanie opinii technicznej, dzięki której samochód stał się według przepisów pojazdem historycznym. Taka kwalifikacja zwalnia z obowiązku zachowania ciągłości polisy OC, można wykupić polisę OC krótkoterminową na czas użytkowania pojazdu. Dzięki temu, jak samochód jest nieużytkowany, nie generuje kosztów. Od ... maja 2018 r. Wnioskodawca posiada działalność gospodarczą z zakresu prowadzenia rejsów żeglarskich, wynajmu sprzętu pływającego oraz naprawy sprzętu pływającego, zgodnie z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 50.30.Z (działalność przeważająca) - Transport wodny śródlądowy pasażerski, 33.15.Z - Naprawa i konserwacja statków i łodzi, 77.21.Z. W lipcu 2018 r. założył ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zaczął wykorzystywać samochód w swojej działalności, początkowo okazjonalnie, ale z racji tego, że był on przydatny w 2019 r., został wpisany do ewidencji środków trwałych. Spowodowało to konieczność określenia wartości początkowej samochodu, jako środka trwałego. Niestety, Wnioskodawca nie posiada żadnych rachunków na wykonane naprawy, ani rachunku za opinię techniczną. Posiada natomiast niektóre stare części na dowód ich wymiany, tj. most napędowy, czy starą 4-ro biegową skrzynię biegów. W związku z tym, stosując się do art. 22g ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm., zwaną dalej: „Ustawą o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”), dokonał samodzielnej wyceny pojazdu. Podstawowym sposobem określenia wartości początkowej przedmiotów uzyskanych w drodze zakupu jest cena nabycia, powiększona o koszty naliczone do dnia przyjęcia danego przedmiotu do użytkowania, o czym mówi art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 Ustawy o PIT. Jednak w związku z tym, że Wnioskodawca nie posiada rachunków na wydatki wykonane na samochód, jego naprawę oraz opinię rzeczoznawcy, skorzystał z możliwości określenia wartości początkowej w drodze wyceny dokonanej przez podatnika, zgodnie z art. 22g ust. 8. Ustawy o PIT.

W piśmie z 20 maja 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że dla celów podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencję sprzedaży i ewidencję środków trwałych, a działalność gospodarcza opodatkowana jest na zasadach ogólnych. Samochód został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ... kwietnia 2019 r., a przyjęty do użytkowania ... maja 2019 r. Rok produkcji samochodu to 1982. Samochód, o którym mowa we wniosku, był wykorzystywany przez ojca Wnioskodawcy okazjonalnie, raz-dwa do roku, chociaż bywało i tak, że przez kilka lat nigdzie nie wyjechał. Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu .... kwietnia 2017 r. (data z umowy kupna sprzedaży) do celów prywatnych. Jego ojciec chciał się go pozbyć, ponieważ będąc na zasiłku przedemerytalnym nie był zainteresowany utrzymywaniem niepotrzebnego mu samochodu. Wnioskodawca doprecyzował, że jest miłośnikiem zabytkowych pojazdów, a Jego atutem jest to, że stojąc, nie będzie wymagał ponoszenia żadnych kosztów (ubezpieczenie). Oprócz tego samochodu posiada On też 21-letniego ..., którego będzie chciał zarejestrować, jako pojazd zabytkowy; posiada też 2 pojazdy marki ... z ..r. i .... r. oraz motocykl marki ... z .... r. Uzyskanie zwolnienia z obowiązku opłacania składek było dla Niego warunkiem obowiązkowym i koniecznym do tego, aby był zainteresowany przejęciem samochodu, ponieważ składka roczna na stary samochód dostawczy z silnikiem o pojemności 2,4 l była zbyt wysoka. Dlatego w pierwszej kolejności szukał rzeczoznawcy, który uzna pojazd za unikatowy. ... kwietnia 2017 r. uprawniony rzeczoznawca uznał pojazd za unikatowy, w związku z czym 2 dni później, tj. ... kwietnia 2017 r., Wnioskodawca odkupił samochód od ojca. Wnioskodawca wskazał, że posiada dokument potwierdzający cenę zakupu samochodu (umowę kupna-sprzedaży), która została Mu udostępniona w wydziale komunikacji i miał możliwość wykonania zdjęcia tejże umowy. W opinii technicznej wykonanej przez rzeczoznawcę nie została wskazana wartość samochodu, ponieważ informacja ta nie była potrzebna Wnioskodawcy. Celem opinii było uznanie pojazdu za unikatowy. Nie wszystkie naprawy Wnioskodawca wykonywał sam. Naprawę instalacji elektrycznej zlecił miejscowemu mechanikowi, jednak ten nie potrafił jej skutecznie naprawić. Po odebraniu samochodu i przyjeździe do domu znów przestały działać światła. Wnioskodawca nie zaliczył wydatków związanych z remontem samochodu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności, ponieważ nie gromadził rachunków za naprawy. Samochód został nabyty przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy określenie wartości początkowej samochodu .... na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika jest prawidłowe? Pana stanowisko w sprawie W Pana ocenie, taki sposób wyceny jest zgodny z prawem. Podstawowym sposobem określenia wartości początkowej wyceny środków trwałych, które zostały zakupione, jest cena ich nabycia, jak stanowi art. 22g ust. 1 Ustawy o PIT. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Definicję ceny nabycia znajdziemy w art. 22g ust. 3 Ustawy o PIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje

obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Jednak w sytuacji Wnioskodawcy nie można zastosować tego przepisu. Wynika to z tego, że nie posiada On rachunków na wydatki wykonane na samochód, jego naprawę oraz opinię rzeczoznawcy, czyli nie jest w stanie określić części ceny nabycia, której definicja znajduje się w art. 22g ust. 3 Ustawy o PIT. Art. 22g ust. 8 Ustawy o PIT, mówiący o wycenie dokonanej przez podatnika, jest wyjątkiem od podstawowej zasady określania wartości początkowej, którego można zastosować warunkowo w sytuacji, kiedy wydatki były dokonane przed dniem założenia ewidencji środków trwałych. W momencie zakupu, naprawy i usprawniania samochodu Wnioskodawca był osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, więc nie gromadził paragonów i rachunków za zakupione materiały i części. Wszystkie naprawy i usprawnienia były wykonane przed dniem założenia ewidencji środków trwałych. Jest to moment kluczowy, określony w art. 22g ust. 8 Ustawy o PIT, ponieważ jeżeli wydatki były dokonywane przed dniem założenia ewidencji, dopuszczalne jest skorzystanie z wyceny dokonanej przez podatnika. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że w sprawie nie toczy się kontrola podatkowa, ani postępowanie podatkowe. Zgodnie z art. 22g ust. 8 Ustawy o PIT, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Interpretacja indywidualna Rozpatrzyłem Pana wniosek – 14 czerwca 2021 r. wydałem interpretację indywidualną Nr 0113-KDIPT2-1.4011.259.2021.3.MGR, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Panu 30 czerwca 2021 r. Skarga na interpretację indywidualną 30 lipca 2021 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach (data wpływu do Organu 3 sierpnia 2021 r.). Postępowanie przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w zakresie objętym skargą - wyrokiem z 30 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Ke 502/21. Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 7 listopada 2024 r. sygn. akt II FSK 188/22 oddalił skargę kasacyjną. Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 7 listopada 2024 r. Data wpływu prawomocnego orzeczenia – 14 stycznia 2025 r. Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.): Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.: • uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w ww. wyroku; • ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku, bowiem stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 30 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Ke 502/21 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 listopada 2024 r. sygn. akt II FSK 188/22. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi: Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.