Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 19 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 6 marca 2025 r. (wpływ 11 marca 2025 r.)
oraz z 25 marca 2025 r. (wpływ 27 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść
wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(...) lipca 2020 r. decyzją Sądu Rejonowego na drodze zasiedzenia nabyła Pani z mężem
dwie działki. Z tytułu zasiedzenia został zapłacony podatek od spadków i darowizn.
(...) lipca 2024 r. obie działki zostały sprzedane za kwotę (...) zł. Kwotę ze sprzedaży działek
wydano na remont budynku mieszkalnego, którego właścicielem jest Pani mąż – za kwotę
(...) zł został pomalowany dach. Pozostałą część pieniędzy, tj. (...) zł wliczono do wymiany
drzwi wejściowych w mieszkaniu, którego jest Pani właścicielem z mężem. Wymiana drzwi
kosztowała (...) zł. Posiadacie Państwo faktury potwierdzające poniesione koszty.
W piśmie z 6 marca 2025 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzieliła Pani
następujących odpowiedzi na zawarte w wezwaniu pytania:
1. Czy zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) ma Pani
nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?
Odpowiedź: Tak, zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku
dochodowym od osób fizycznych posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w
Polsce.
2. Czy prowadzi Pani działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności w zakresie obrotu
nieruchomościami?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej proszę wskazać, czy sprzedaż dwóch działek
nabytych w drodze zasiedzenie, o których mowa we wniosku, nastąpiła w ramach
wykonywania tej działalności?
Odpowiedź: Nie, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności w zakresie obrotu
nieruchomościami.
3. W związku ze wskazaniem w opisie sprawy:
Dnia (...).07.2020 roku decyzją Sądu Rejonowego na drodze zasiedzenia nabyliśmy
dwie działki.
proszę o jednoznaczne wskazanie:
a) czy data (...) lipca 2020 r. stanowi:
i) datę orzeczenia sądu o zasiedzeniu przez Pani i Pani męża ww. dwóch działek?
czy
ii) datę upływu terminu zasiedzenia ww. dwóch działek, tj. czy sąd stwierdził w ww.
orzeczeniu, że z dniem (...) lipca 2020 r. Pani wraz z mężem nabyliście prawo
własności ww. dwóch działek?
b) czy ww. dwie działki zostały nabyte w drodze zasiedzenia do Pani i Pani męża majątku
objętego wspólnością majątkową małżeńską, czy do Pani i Pani męża majątków
odrębnych (w jakich udziałach?)?
Odpowiedź:
a) Data (...) lipca 2020 r. stanowi datę orzeczenia sądu o zasiedzeniu przez Panią i męża
dwóch działek.
b) Obie działki zostały nabyte w drodze zasiedzenia do Pani i męża majątku objętego
wspólnością majątkową małżeńską.
4. Czy w mieszkaniu będącym własnością Pani i Pani męża, w którym dokonała Pani
wymiany drzwi wejściowych za kwotę (...) zł, realizuje Pani własne cele mieszkaniowe,
tj. czy mieszka Pani w tym mieszkaniu?
Odpowiedź: Tak, w mieszkaniu, w którym poniosła Pani wydatek na wymianę drzwi i które
jest Pani i męża własnością realizuje Pani własne cele mieszkaniowe. Zamieszkuje Pani w
nim z mężem.
5. Kiedy dokładnie (dd-mm-rrrr) poniosła Pani wydatki na wymianę drzwi w ww.
mieszkaniu będącym własnością Pani i Pani męża?
Odpowiedź: Wydatek na wymianę drzwi w mieszkaniu, które jest własnością moją i
mojego męża poniosła Pani (...) listopada 2024 r. (data wykonania usługi) faktura została
wystawiona (...) grudnia 2024 r.
6. Czy faktura/faktury potwierdzające poniesienie wydatków na wymianę drzwi
wejściowych w mieszkaniu zostały wystawione na Panią?
Odpowiedź: Faktura za wymianę drzwi została wystawiona na Pani męża, z którym
pozostaje Pani we wspólnocie majątkowej.
Natomiast w piśmie z 25 marca 2025 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazała
Pani, że z dniem (...) stycznia 2020 r. Pani wraz z mężem nabyliście działki na prawach
ustawowej wspólności małżeńskiej przez zasiedzenie. Posiedzenie sądu w sprawie
stwierdzenia prawa do działek przez zasiedzenie odbyło się (...) lipca 2020 r.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 25 marca 2025 r.)
Czy w tym przypadku należy zapłacić podatek od sprzedaży działek mimo, że pieniądze
wydano na remont domu i mieszkania?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu z 25 marca 2025 r.)
Pani zdaniem, nie należy płacić podatku do sprzedaży działek.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j.
Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) stanowi, że:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z kolei, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego
oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i
zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy –
przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w
przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę,
zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw
określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w
ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym
samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz
ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym
nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności
gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży
nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega
opodatkowaniu.
Zatem, jeżeli następuje odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w
nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww.
ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem
dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.
Z opisu sprawy wynika, że orzeczeniem sądu z dniem (...) stycznia 2020 r. nabyła Pani z
mężem dwie działki do Państwa majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.
Obie działki zostały sprzedane w 2024 r.
Biorąc pod uwagę fakt, że nieruchomości, o których mowa we wniosku, nabyła Pani na
podstawie zasiedzenia, należy odnieść się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks
cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
Stosownie do art. 172 § 1 Kodeksu cywilnego:
Posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada
nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że
uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie).
Art. 172 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby
uzyskał posiadanie w złej wierze.
Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan
faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do
zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy
spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem
nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności.
Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem
deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się
powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.
W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze
zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia
własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane we wniosku stan faktyczny
należy stwierdzić, że skoro nabycie przez Panią z mężem dwóch działek, o których mowa
we wniosku, nastąpiło (...) stycznia 2020 r., to termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynąłby dopiero z końcem 2025 r.
Zatem sprzedaż dwóch działek w 2024 r. stanowi dla Pani źródło przychodu, o którym
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ
odpłatne ich zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.
W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1
pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Na podstawie art. 30e ust. 2 powołanej ustawy:
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący
różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw
określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d,
powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1
pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych
rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie
określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena,
bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub
praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.
Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Stosownie do art. 19 ust. 3 cyt. ustawy:
Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się
na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego
samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia
zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę
zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia,
zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się
wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja
sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z
tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z
zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym
zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia,
lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.
Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu.
Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną
nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.
Według art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10
ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny
sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw
majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku
od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa
przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej
wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od
spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w
drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia
poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe,
w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada
łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary
spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika
długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i
polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił
roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu
odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.
Art. 22 ust. 6e cyt. ustawy stanowi, że:
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur
VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów
stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu
podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1) dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek
dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131,
lub
2) dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Na podstawie art. 30e ust. 5 powołanej ustawy:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art.
10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
Stosownie do art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom
skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego
w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w
art. 30e.
Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1
pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust.
1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy
spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i
praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada
iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele
mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie
trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie,
przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został
wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione
na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw majątkowych.
Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:
dochód zwolniony = D × W/P
gdzie:
D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,
W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych,
P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.
Cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże
skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w
warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości
i praw majątkowych przychodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w
przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.
Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z
tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi
poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z
odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości
przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w
całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.
Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z
podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na
własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku
podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.
Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia
nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z
opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych.
Z przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy wynika, że:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:
1) wydatki poniesione na:
a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu
mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a
także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania
wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub
lokalem,
b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału
w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub
udziału w takim prawie,
c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie,
prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym
również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu
lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim
prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni
przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku
mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego
budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub
własnego pomieszczenia niemieszkalnego
– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie
należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji
Szwajcarskiej.
Stosownie do art. 21 ust. 26 powołanej ustawy:
Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d
i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub
współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni
mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub
pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również
niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub
pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie
ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich
prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.
Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 cyt. ustawy ma charakter
zamknięty. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia
jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww.
ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia dochodu z
odpłatnego zbycia od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem
wydatkowania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Podkreślenia wymaga, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady
powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą
bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W
związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt
131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.
Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych,
wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek
udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich
warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi
z tego określone skutki prawne.
Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących
„własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131. Katalog
tych wydatków ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne.
Należy zwrócić również uwagę na daleko idące konsekwencje wypływające z zawartego w
przepisie dotyczącym analizowanego zwolnienia stwierdzenia „własne cele
mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”
świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i
dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego
przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów
mieszkaniowych”, rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak
więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy zwolnienie od podatku
dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie
własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła
zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz
„mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do
zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie
do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym.
Pojęcie celu związane jest z wewnętrzną postawą człowieka, określaną najczęściej mianem
chęci, woli, dążenia, zamiaru, postawy motywującej (powodującej) ludzkie działanie.
Zatem, wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe, to wydatek dokonany w
zamiarze zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych.
Przenosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy
należy stwierdzić, że przywołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku
dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem
przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – środków uzyskanych z tytułu
odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wyłącznie na cele wymienione w
przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.
Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z
art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie trzech
lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu ze
sprzedaży nieruchomości i praw na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe.
Zgodnie z przywołanym wyżej art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowego
od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131,
uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub
remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.
Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje
pojęcia „remont”.
Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w
języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia
do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in.
„naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.
Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo
budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418).
Ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w
istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu
stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza
się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
Zgodnie z art. 3 pkt 7 tej ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o robotach budowlanych – należy przez to rozumieć
budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub
rozbiórce obiektu budowlanego.
Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do
tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa
budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej.
Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia
pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.
W orzecznictwie przyjmuje się, że za wydatki spełniające kryteria art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uważać, w szczególności,
wykonanie robót budowlanych w istniejącym lub nowopowstałym budynku/lokalu
mieszkalnym wraz z wymianą/instalacją składników wyposażenia technicznego budynku
lub lokalu (np. instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody,
gazu przewodowego).
Stosownie do wyżej wskazanej definicji remontu, za „remont” budynku lub lokalu
mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych należy uznać prace dotyczące tego budynku/lokalu jako nieruchomości
i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od budynku/lokalu bez
uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany
przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu budynku/lokalu we właściwym stanie,
doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów
składowych. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” budynku lub lokalu
mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego
takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych
elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi budynku lub
lokalu mieszkalnego.
W tym miejscu jeszcze raz należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób
fizycznych dopuszcza możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego poprzez
przeznaczenie przychodu ze sprzedaży na wskazane w tej ustawie cele mieszkaniowe, o
jakich mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w
związku z art. 21 ust. 25 pkt 1. Niemniej jednak, aby podatnik mógł wywodzić prawo do
zastosowania przedmiotowego zwolnienia, a tym samym z niego skorzystać, to musi
bezwzględnie spełnić wynikające z tego przepisu warunki.
Przy czym, powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu
sprzedaży nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi ww. wydatków
poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie osiągniętym z odpłatnego
zbycia.
Natomiast pozostała część dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości
odpowiadająca proporcjonalnie przychodowi niewydatkowanemu na własne cele
mieszkaniowe w terminie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło
odpłatne zbycie, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach
określonych w art. 30e ww. ustawy.
Dodać przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie
przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku. W
przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został
poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych,
spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Natomiast Organ
podatkowy dla celów podatkowych weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia
podatkowego uprawniony jest żądać od podatników udowodnienia poniesienia wydatków
poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób
niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy
przychód ze sprzedaży nieruchomości faktycznie przeznaczony został przez podatnika na
cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych
źródeł, czy też przez inne osoby. Takimi dokumentami mogą być m.in. umowy, faktury
bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić – o ile z dokumentów tych
jednoznacznie wynika kto, w jakim terminie, jakie wydatki i w jakiej kwocie poniósł.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają wymogu
dokumentowania wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wyłącznie
fakturami.
Z opisu sprawy wynika, że dwie działki nabyte przez Panią z mężem w wyniku zasiedzenia
zostały sprzedane za kwotę (...) zł. Za kwotę (...) zł został pomalowany dach budynku
mieszkalnego, którego właścicielem jest Pani mąż. Natomiast za kwotę (...) zł wymieniła
Pani drzwi wejściowe w mieszkaniu, którego jest Pani z mężem właścicielami. W
mieszkaniu tym realizuje Pani własne cele mieszkaniowe i zamieszkuje Pani w nim z
mężem. Posiadacie Państwo faktury potwierdzające poniesione koszty. Faktura za
wymianę drzwi została wystawiona na Pani męża, z którym pozostaje Pani we wspólności
majątkowej.
Odnośnie rozliczenia przychodu ze sprzedaży nieruchomości uzyskanego przez
małżonków należy wskazać, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych:
Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich
dochodów.
Z kolei stosownie do 6 ust. 2 ww. ustawy:
Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust.
1, pozostający w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:
1) przez cały rok podatkowy albo
2) od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego – w
przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego
- mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu
podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych
zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z
małżonków, kwot pomniejszających dochód; w tym przypadku podatek określa się
na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od
połowy łącznych dochodów małżonków.
W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości nie znajduje zastosowania
art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ dochody z tego
tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania. Oznacza to, że
podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu jest odrębnie każdy z
małżonków, a nie małżonkowie łącznie. Obowiązek podatkowy obciąża zatem każdego z
małżonków z osobna.
Jednocześnie według treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i
opiekuńczy (Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy
wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe
nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich
(majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą
do majątku osobistego każdego z małżonków.
Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą
charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości
udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z
małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku
wspólnego.
1W myśl art. 34 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w
skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się
pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.
W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku
wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności
prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie
wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia
danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w
trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku
wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku
małżeństwa jest współwłasnością łączną.
W świetle art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w
odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. Co do zasady wspólność
majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.
W przypadku małżonków będących współwłaścicielami nieruchomości należącej do ich
majątku wspólnego zasadą jest, że każde z nich ma udział w całej nieruchomości wspólnej.
Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazuję, że z tytułu odpłatnego
zbycia nieruchomości lub praw majątkowych wchodzących w skład majątku wspólnego
każdemu z małżonków należy przypisać 50% uzyskanych przychodów. Każdy z małżonków
ma także prawo do odliczenia 50% kosztów uzyskania przychodów na zasadach
przewidzianych w art. 22 ust. 6c-6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
oraz do odliczenia połowy wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, o
których mowa w art. 21 ust. 25 ww. ustawy w celu skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej
uregulowanej w art. 21 ust. 1 pkt 131 powołanej ustawy.
Wobec powyższego, w przypadku gdy wydatki na nieruchomość lub prawo majątkowe
wchodzące w skład majątku wspólnego ponoszone są w okresie, gdy małżonkowie
pozostają w majątkowym ustroju wspólności ustawowej, to faktury mogą stanowić dowód
poniesienia wydatku przez każdego z małżonków, niezależnie od tego, na którego z nich
zostały wystawione, skoro wydatkowane środki pochodzą z majątku wspólnego
małżonków.
Mając na uwadze powyższe wskazuję, że poniesiony wydatek na remont budynku
mieszkalnego (pomalowanie dachu), którego właścicielem jest Pani mąż, nie mieści się w
kategorii wymienionego w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych wydatku poniesionego na remont własnego budynku mieszkalnego,
ponieważ nie jest Pani jego właścicielem/współwłaścicielem. Zatem wydatek ten nie
uprawnia Pani do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww.
ustawy.
Natomiast poniesiony przez Panią wydatek na remont mieszkania (wymianę drzwi
wejściowych), którego jest Pani właścicielem z mężem, mieści się w kategorii
wymienionego w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych wydatku poniesionego na remont własnego lokalu mieszkalnego (w którym
realizuje Pani własne cele mieszkaniowe, tj. w nim zamieszkuje). Tym samym wydatek ten
uprawnia Panią do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131
ww. ustawy.
Przy czym – jak już wcześniej wskazano – każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem
podatku dochodowego od przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia, o których
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W
konsekwencji każdy z nich zobowiązany jest do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego
ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek wspólny małżeński. Warunki
zastosowania zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy należy również
rozpatrywać odrębnie dla każdego małżonka.
Zatem stwierdzam, że sprzedając wraz z mężem w 2024 r. dwie działki wchodzące w skład
majątku wspólnego uzyskała Pani przychód odpowiadający 50% ceny sprzedaży, przy
uwzględnieniu równego udziału małżonków w majątku wspólnym. Tym samym, ma Pani
prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego odpowiednio do posiadanego
udziału w wydatkach na własne cele mieszkaniowe.
Z uwagi na fakt, że nie cały Pani przychód ze sprzedaży dwóch działek został wydatkowany
na Pani cele mieszkaniowe, a jedynie jego część, to nie cały Pani dochód z tej sprzedaży
może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania. Zwolnieniu wynikającemu z art. 21 ust. 1
pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega kwota odpowiadająca
iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe
w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości (dwóch działek).
Podsumowując stwierdzam, że sprzedaż przez Panią w 2024 r. dwóch działek, o których
mowa we wniosku, stanowi dla Pani źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.
a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu
podatkiem dochodowym od osób fizycznych i osiągnęła Pani przychód odpowiadający
50% ceny sprzedaży dwóch działek.
Poniesiony wydatek na remont budynku mieszkalnego (pomalowanie dachu), którego
właścicielem jest Pani mąż, nie uprawnia Pani do skorzystania ze zwolnienia, o którym
mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Jednak, w związku z wydatkowaniem przez
Panią części przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. działek na remont Pani i Pani męża
mieszkania (wymianę drzwi wejściowych), tj. na własne cele mieszkaniowe, przysługuje
Pani prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt
131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiednio do posiadanego
udziału w wydatkach na własne cele mieszkaniowe - w wysokości połowy kosztów
wymiany drzwi wejściowych. Przy czym, zwolnieniu podlega jedynie część dochodu
uzyskanego z tytułu sprzedaży nieruchomości (dwóch działek) jaka proporcjonalnie
odpowiada udziałowi ww. wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w
przychodzie osiągniętym przez Panią z odpłatnego zbycia (tj. przychodzie
odpowiadającemu 50% ceny sprzedaży dwóch działek). Natomiast pozostała część
dochodu uzyskanego ze sprzedaży dwóch działek odpowiadająca proporcjonalnie
przychodowi niewydatkowanemu na własne cele mieszkaniowe w terminie trzech lat od
końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, podlega opodatkowaniu
19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu
prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w
jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego
(interpretację indywidualną).
Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej
podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pani, to ta interpretacja nie wywołuje
skutków podatkowych dla Pani męża.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o
wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia
zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany
przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane
z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu
faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o
ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się
będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W
związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we
wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.