0112-KDSL1-2.4011.100.2025.2.AP

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Przepis ten formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – dokonane poza działalnością gospodarczą – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: - odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz - zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza. Na podstawie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9. Użyte w tym przepisie pojęcie „pozarolniczej działalności gospodarczej” opiera się na trzech przesłankach: - zarobkowym celu działalności, - wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły, - prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek. Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednak brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Na pojęcie „zorganizowanie”, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, „organizować” to „przygotowywać”, „zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły”, „wprowadzać porządek”. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie natomiast czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji. W szczególności działania podatnika wypełniają definicję działalności gospodarczej, gdy podejmuje on pośrednio lub bezpośrednio aktywne czynności w zakresie sprzedaży nieruchomości (zarówno w fazie przygotowawczej, jak i w okresie realizacji), angażując środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Istotne znaczenie, choć nie decydujące, mają również poszczególne elementy zdarzenia będące efektem aktywnych działań podatnika, np. to w jaki sposób i w jakim celu zostaną nabyte lub wytworzone składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży (w drodze zakupu, spadku, darowizny), to czy zostaną nabyte de facto na cele inwestycyjne celem czerpania zysków z najmu lub sprzedaży, czy przede wszystkim na potrzeby osobiste podatnika i jego najbliższej rodziny. Przy czym każdy przypadek należy oceniać indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego. Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może zatem stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy. Zakwalifikowanie do źródła przychodów ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak sposób opodatkowania przychodów, możliwość odliczenia kosztów ich uzyskania, możliwość skorzystania ze zwolnień przedmiotowych itp. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Państwo B i A są współwłaścicielami, na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej, działki (...). Była to ziemia rolna, na której od samego początku Państwo C i D – rodzice Pana A – uprawiali (...). Na powyższym gruncie wybudowany został dom oraz budynek gospodarczy. Z biegiem czasu gospodarstwo Państwa C i D zaczęło specjalizować się w uprawie (...), w związku z czym wybudowano (...) (budynek nr 1). W skutek rozwoju działalności i zwiększonej sprzedaży wybudowano następnie kolejny budynek – (...) (budynek nr 2). W 1992 r. Państwo A i B wybudowali własny dom na gruntach rodziców (budynek mieszkalny). W 1995 r. Pani B postanowiła (...) i powstała – w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej – X. W 1999 r. Państwo C i D dokonali podziału własnego gospodarstwa i aktem darowizny z (...) maja 1999 r. przekazali jego część wraz ze znajdującymi się na nim budynkami (budynek nr 1, budynek nr 2 oraz budynek mieszkalny wybudowany przez Pana A i Panią B) Państwu B i A. Na skutek podziału powstała nieruchomość będąca własnością Państwa A i B o powierzchni (...) ha stanowiąca jedną działkę ewidencyjną. W 2002 r. i 2004 r. – w ramach gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Pana A wybudowano (...) (budynek nr 3) oraz nową część budynku do (...) (budynek nr 4). Pan A prowadził wyłącznie działalność rolniczą opodatkowaną podatkiem rolnym, nigdy nie prowadził działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W ramach gospodarstwa rolnego Pan A nie prowadził działalności zaliczonej do działów specjalnych produkcji rolnej, zatem majątek nie mógł być w ten sposób wykorzystywany. Z nieruchomości będących przedmiotem wniosku (działka 1 i 2) przez cały czas prowadzenia działalności rolnej Pan A dokonywał sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej produkcji ((...)), a sprzedawane produkty nie były przetwarzane sposobem przemysłowym. Ze względu na chorobę Pan A całkowicie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej w maju 2020 r., przy czym uprawy na opisywanym gruncie zakończył w październiku 2019 r., a potem dokonywał jedynie sprzedaży zmagazynowanych produktów rolnych. Niezmieniający się stan zdrowia Pana A, konieczność zapewniania mu opieki przez żonę (a co za tym idzie spadek Jej zaangażowania w prowadzoną przez siebie firmę i chęć jej zamknięcia) oraz zmiany zachodzące w otoczeniu (powstają firmy, którym nie podoba się działalność rolna w mieście) spowodowały chęć sprzedaży nieruchomości w następujący sposób: 2· wydzielanie działki niezabudowanej o powierzchni około (...) m i jej zbycie jednemu nabywcy, powierzchnia tej działki stanowi obecnie ugór (dalej: działka numer 1); · pozostała część nieruchomości pozostaje zabudowana opisanym budynkiem mieszkalnym oraz budynkami nr 1, 2, 3 i 4 – i planowane jest jej zbycie również jednemu (ale innemu niż działka numer 1) nabywcy (działka numer 2). W zakresie planowanego zbycia niezabudowanej działki numer 1 sporządzono pełnomocnictwo, w zakresie którego umocowano osobę reprezentującą potencjalnego nabywcę do reprezentacji w postępowaniu związanym z wykonaniem i uzgadnianiem dokumentacji projektowej w sprawach formalno-prawnych związanych z uzyskaniem materiałów, decyzji, warunków, wypisów, wyrysów, odstępstw, opinii i uzgodnień niezbędnych do opracowania dokumentacji projektowej oraz występowania przed odpowiednimi organami w celu uzupełniania w wymaganym zakresie ww. dokumentów i ich uprawomocnienia wraz z uzyskaniem pozwolenia na budowę lub zgłaszania robót oraz ich odbieraniem dla planowanej inwestycji dot. budowy budynku handlowo-usługowego. Pełnomocnictwo upoważnia również do zrzeczenia się prawa do wniesienia odwołania od wydanych decyzji dot. inwestycji. Koszty działań związane z udzielonym pełnomocnictwem, które dotyczą działki numer 1 będzie ponosić potencjalny nabywca. Otrzymane na podstawie pełnomocnictwa dokumenty będą uzyskane w Państwa imieniu, a następnie pozwolenia te zostaną przeniesione na nabywcę w momencie przeniesienia własności działki numer 1. Poza udzieleniem powyższego pełnomocnictwa nie wykonali Państwo innych czynności celem dokonania sprzedaży. Działka obecnie nie jest uprawiana, stanowi ugór. Należy zaznaczyć, że potencjalny nabywca zgłosił się sam i nie poszukiwali go Państwo aktywnie. Nie występowaliście Państwo o zmianę przeznaczenia terenu bądź o decyzję o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej. Niezabudowana działka 2numer 1 o powierzchni około (...) m na moment sprzedaży nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, gdyż takiego planu nie ma, ani o niego nie występowaliście Państwo. Działka nr 1 nie jest, nie była i nie będzie dzierżawiona aż do momentu jej sprzedaży. Wydzieloną działkę numer 1 zamierzacie Państwo sprzedać niezwłocznie po spełnieniu opisanych w umowie przedwstępnej warunków (termin zawarcia umowy przyrzeczonej to (...) lutego 2026 r. z opcją przedłużenia do (...) maja 2026 r.). Po dokonaniu zbycia działka numer 1 utraci charakter rolny (o czym świadczą plany kupującego). W 2024 r. Pan A dokonał sprzedaży domu mieszkalnego, który zakupił w ramach majątku odrębnego w 2018 r., jako dom mieszkalny i nigdy nie był wykorzystywany w jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Dom ten był zakupiony w celu zamieszkania przez dorastające dzieci. W związku z wyprowadzką dzieci dom został sprzedany jako zbędny. Była to jedyna sprzedaż nieruchomości w Państwa historii. Nie posiadacie Państwo innych niż opisane we wniosku nieruchomości, które planowalibyście w tej chwili sprzedawać. Nie zamierzacie Państwo kupować żadnych nieruchomości w celu ich sprzedaży, gdyż nie znacie się na handlu nieruchomościami i nie stanowi to i nigdy nie stanowiło Państwa działalności. W celu ustalenia prawidłowego źródła przychodów z tytułu przychodów uzyskanych z planowanej sprzedaży działki numer 1 należy rozważyć, czy czynność sprzedaży tej działki będzie miała znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że przedmiotowa działka numer 1 nie została nabyta przez Państwa dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w takiej działalności wykorzystywana. Czynności podejmowane przez Państwo wskazują, że mieszczą się one w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Całokształt podjętych przez Państwa czynności, a w szczególności sposób i cel nabycia nieruchomości (akt darowizny z (...) maja 1999 r. przez Państwo C i D), sposób jej wykorzystywania w czasie posiadania, brak przygotowania do sprzedaży (przez czynności mające na celu zwiększenie jej wartości) sugerują, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Co prawda udzielili Państwo potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwa dotyczącego postępowania związanego z wykonaniem i uzgadnianiem dokumentacji projektowej w sprawach formalno-prawnych związanych z uzyskaniem materiałów, decyzji, warunków, wypisów, wyrysów, odstępstw, opinii i uzgodnień niezbędnych do opracowania dokumentacji projektowej oraz występowania przed odpowiednimi organami w celu uzupełniania w wymaganym zakresie ww. dokumentów i ich uprawomocnienia wraz z uzyskaniem pozwolenia na budowę lub zgłaszania robót oraz ich odbieraniem dla planowanej inwestycji dot. budowy budynku handlowo-usługowego. Jednakże otrzymane na podstawie tego pełnomocnictwa dokumenty (pozwolenia) zostaną przeniesione na nabywcę w momencie przeniesienia własności działki numer 1. Poza drobnymi opłatami za ww. dokumenty nabywcy nie będą ponosić żadnych nakładów związanych z wydzielaną działką. Koszty działań związane z udzielonym pełnomocnictwem, które dotyczą działki numer 1 będzie ponosił potencjalny nabywca. Czynności, które wykona potencjalny nabywca zostaną podjęte w celu przygotowania działki numer 1 do zrealizowania na niej inwestycji, czyli budowy budynku usługowego, którą będzie zainteresowany potencjalny nabywca a nie Państwo, zatem nie uzyskają Państwo z tego tytułu żadnych korzyści. Ponadto, poza udzieleniem powyższego pełnomocnictwa nie wykonali Państwo innych czynności celem dokonania sprzedaży. Działka obecnie nie jest uprawiana, stanowi ugór. Potencjalny nabywca zgłosił się sam i nie poszukiwali go Państwo aktywnie. Okoliczności dotyczące nabycia działki numer 1 i planowanej sprzedaży nie dają zatem podstaw do przyjęcia, że spełnione zostaną przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkujące zaliczenie sprzedaży działki numer 1 do działalności gospodarczej. Państwa działania należy wpisać w zarząd majątkiem prywatnym i są wystarczające do uznania, że sprzedaż wskazanej we wniosku działki numer 1 nie nosi przymiotów działalności gospodarczej. Tym samym przychody ze sprzedaży działki numer 1 nie będą kwalifikowane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe tych czynności należy więc ocenić w kontekście przesłanek wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia. Aby stwierdzić, czy sprzedaż przez Państwa działki numer 1 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jej odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu tego przepisu jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę – przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Natomiast moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Przepis art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), stanowi, że: Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone, jako nieodpłatne. Z opisu sprawy wynika, że w 1999 r. Państwo C i D dokonali podziału własnego gospodarstwa i aktem darowizny z (...) maja 1999 r. przekazali jego część wraz ze znajdującymi się na nim budynkami (budynek nr 1, budynek nr 2 oraz budynek mieszkalny wybudowany przez Pana A i Panią B) Państwu B i A. Na skutek podziału powstała nieruchomość będąca własnością Państwa A i B o powierzchni (...) ha stanowiąca jedną działkę ewidencyjną. Działka stanowi nieruchomość rolną. Następnie nastąpiło 2 wydzielanie działki niezabudowanej o powierzchni około (...) m(działka numer 1), powierzchnia tej działki stanowi obecnie ugór. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe wskazać należy, że planowana przez Państwa sprzedaż działki numer 1, nie ma związku z działalnością gospodarczą i nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem przychód ze sprzedaży tej działki nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie będzie stanowić przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie, planowana przez Państwa sprzedaż ww. działki numer 1, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez Państwo w drodze darowizny, tj. w 1999 r., upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisie. Podsumowując, zbycie działki numer 1 powstałej z wydzielenia nabytej w drodze darowizny nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego okresu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w związku z tą sprzedażą nie będą mieli Państwo żadnych obowiązków deklaracyjnych w ramach podatku dochodowego od osób fizycznych. Wątpliwość Państwa budzi również kwestia, czy planowana przez Państwa sprzedaż działki numer 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy: Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki: - nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej, - nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych). Natomiast, w przypadku gdy co najmniej jeden z podanych warunków nie zostanie spełniony, przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Według art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących: a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł, c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio. W przytoczonym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy. Natomiast na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio. Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności. W świetle powyższego stwierdzić należy, że co do zasady regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Jak stanowi art. 22c ww. ustawy: Amortyzacji nie podlegają: 1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, 2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, 3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne, 4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a, 5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ww. ustawy: Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. W myśl art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Stosownie do art. 22f ust. 4 ww. ustawy: Jeżeli tylko część nieruchomości lub lokalu użytkowego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowana lub wydzierżawiana, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości lub lokalu. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej). Należy przy tym wskazać, że mimo tego, iż budynki nr 1, 2, 3 i 4, o których mowa we wniosku, były wykorzystywane w działalności gospodarczej Pani B, ale nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem jako środka trwałego. Z opisu sprawy wynika, że Państwo B i A są współwłaścicielami, na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej, działki (...). Pan A prowadził wyłącznie działalność rolniczą opodatkowaną podatkiem rolnym, nigdy nie prowadził działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W ramach gospodarstwa rolnego Pan A nie prowadził działalności zaliczonej do działów specjalnych produkcji rolnej, zatem majątek nie mógł być w ten sposób wykorzystywany. Z nieruchomości będących przedmiotem wniosku (działka numer 1 i 2) przez cały czas prowadzenia działalności rolnej Pan A dokonywał sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej produkcji ((...)), a sprzedawane produkty nie były przetwarzane sposobem przemysłowym. Pani B postanowiła (...) i w 1995 r. powstała – w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej – X. Ze względu na chorobę, w maju 2020 r. Pan A całkowicie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, przy czym uprawy na opisywanym gruncie zakończył w październiku 2019 r., a potem dokonywał jedynie sprzedaży zmagazynowanych produktów rolnych. Niezmieniający się stan zdrowia Pana A, konieczność zapewniania mu opieki przez żonę (a co za tym idzie spadek Jej zaangażowania w prowadzoną przez siebie firmę i chęć jej zamknięcia) oraz zmiany zachodzące w otoczeniu (powstają firmy, którym nie podoba się działalność rolna w mieście) spowodowały chęć sprzedaży nieruchomości w następujący sposób: 2· wydzielanie działki niezabudowanej o powierzchni około (...) m i jej zbycie jednemu nabywcy, powierzchnia tej działki stanowi obecnie ugór (działka numer 1); · pozostała część nieruchomości pozostaje zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz budynkami nr 1, 2, 3 i 4 – i planowane jest jej zbycie również jednemu (ale innemu niż działka numer 1) nabywcy (działka numer 2). Budynki nr 1, 2, 3, i 4 stanowią odpowiednio (...). Grunt, z którego zostały wydzielone działki numer 1 i 2 oraz posadowione na nim budynki nie były nigdy wprowadzone do ewidencji środków trwałych, gdyż prowadzona przez Pana A działalność rolnicza była opodatkowana jedynie podatkiem rolnym i nie podlegała przepisom podatku dochodowego od osób fizycznych ani ustawie o rachunkowości, stąd taka ewidencja środków trwałych nie była nigdy wymagana. Wycofany z prowadzonej działalności rolniczej grunt, z którego zostaną wydzielone działki 1 i 2 oraz budynki na nich się znajdujące nie zostały nigdy wprowadzone jako środki trwałe do działalności gospodarczej Pani B (grunt leżał odłogiem i nie był wykorzystywany przez nikogo, w budynku mieszkalnym mieszkaliście Państwo, jedynie w budynkach 1, 2, 3 i 4 Pani B prowadziła swoją działalność, ale bez wprowadzania ich do środków trwałych). Pani B nie wykorzystywała w swojej działalności gospodarczej żadnego gruntu, ani budynku mieszkalnego, jedynie do swojej działalności gospodarczej, polegającej na (...), wykorzystywała budynki nr 1, 2, 3 i 4 oraz częściowo podnajmu dla innych firm (w budynku nr 1 i 2 Pani B czasowo wynajęła część powierzchni tych budynków innym firmom). W zakresie planowanego zbycia działki numer 2 (po wydzieleniu działki numer 1) zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkami nr 1, 2, 3 i 4 – nie są planowane żadne czynności poza zgłoszeniem się do lokalnego biura pośrednictwa w handlu nieruchomościami celem poszukiwania nabywcy (nie znają się Państwo na sprzedawaniu nieruchomości). Nie planujecie Państwo udzielić pełnomocnictwa w stosunku do działki numer 2, nie macie Państwo nawet potencjalnego nabywcy i żeby ją sprzedać musicie Państwo poznać potencjalne obciążenia podatkowe związane z tą sprzedażą, by ocenić, czy jest ona w ogóle opłacalna i jak opodatkowana. Zauważyć również należy, że stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego: Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W myśl natomiast art. 48 Kodeksu cywilnego: Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Zatem, biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie, jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany. W tym miejscu wskazuję, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego. 1W myśl art. 34 tej ustawy: Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Zgodnie natomiast z art. 36 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: § 1. Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. § 2. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. § 3. Przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego. W świetle art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. W przypadku małżonków będących współwłaścicielami nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego zasadą jest, że każde z nich ma udział w całej nieruchomości wspólnej. Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Z wniosku wynika, że aktem darowizny z (...) maja 1999 r. Państwo C i D przekazali Państwu do wspólności majątkowej małżeńskiej część własnego gospodarstwa wraz ze znajdującymi się na nim budynkami nr 1 i 2 oraz wybudowanym przez Państwo budynkiem mieszkalnym. Następnie w 2002 r. i 2004 r. zostały wybudowane budynki nr 3 i 4. Tym samym, nabywając wspólnie nieruchomość stali się Państwo jej współwłaścicielami. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, bowiem nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony. Z opisu sprawy wynika, że Pani B wykorzystywała w swojej działalności jedynie budynki nr 1, 2, 3 i 4, natomiast nigdy nie wykorzystywała w swojej działalności budynku mieszkalnego. Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy w odniesieniu do należącej do majątku wspólnego działki numer 2, że planowane przez Państwo odpłatne zbycie tej nieruchomości w części wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Pani B (budynki nr 1, 2, 3 i 4), skutkuje dla niej powstaniem przychodu z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w proporcji w jakiej nieruchomość wykorzystywana jest w prowadzonej działalności gospodarczej Pani B, zgodnie z wybraną przez nią formą opodatkowania dochodów z tego źródła. Natomiast po stronie Pana A przychód w związku z tym nie powstanie. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, czy nieruchomości ta w części wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie. Bez względu na to, czy został spełniony ten obowiązek – wynikający z art. 22d ust. 2 ww. ustawy – kwota uzyskana ze sprzedaży tej części nieruchomości – zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej Pani B. Z kolei odpłatne zbycie działki numer 2 w części niewykorzystywanej w działalności gospodarczej (budynek mieszkalny) nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto tę nieruchomość. Oznacza to, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tej części nieruchomości (niewykorzystywanej w działalności gospodarczej) nie będzie podlegał przez Państwo opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Ta interpretacja stanowi ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Nadmienić należy, że na powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu wystąpienie (lub niewystąpienie) obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług. Kwestie związane z podatkiem od towarów i usług są

regulowane poprzez odrębne przepisy zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.). Oznacza to, że rozstrzygnięcia spraw w zakresie regulowanym ustawą o podatku od towarów i usług zasadniczo nie mają wpływu na rozstrzygnięcia w zakresie regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzeń przyszłych. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji Podatkowej, ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.