W dniu 11 lutego 2025 r. Teatr, jako państwowa instytucja artystyczna, złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych wynagrodzenia pracowników artystycznych w kontekście podatku dochodowego od osób fizycznych. Organ podatkowy potwierdził, że Teatr, jako płatnik, prawidłowo potrąca 50% kosztów uzyskania przychodów od wynagrodzenia pracowników artystycznych, które składa się z wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia dodatkowego za udział w spektaklach. Interpretacja jest pozytywna, uznając stanowisko Teatru za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
11 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (...) zwany dalej „Teatrem” jest państwową instytucją artystyczną, działającą w szczególności na podstawie: 1) przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87), zwanej dalej „Ustawą”, 2) statutu według treści ustalonej Zarządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia (...). Teatr posiada osobowość prawną, działa we własnym imieniu i na własny rachunek. Teatr wpisany jest do rejestru prowadzonego przez organizatora. Podstawowym zadaniem Teatru jest prowadzenie działalności kulturalnej z udziałem twórców i wykonawców posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe, w celu zaspokajania potrzeb kulturalnych społeczeństwa oraz rozwoju kultury i sztuki. Wyrazem tej działalności są realizowane przez Teatr spektakle i inne formy artystyczne przy udziale zespołów i artystów własnych oraz doangażowanych na występy gościnne. Teatr zatrudnia pracowników artystycznych, w tym aktorów, na umowę o pracę, w ramach której pracownik zobowiązany jest do: (1) pracy artystycznej: brania udziału w próbach i przedstawieniach zgodnie z planami repertuarowymi zatwierdzonymi przez Dyrekcję Teatru oraz zobowiązany jest do przyjęcia powierzonej mu roli i przygotowania roli w ustalonym terminie zarówno w siedzibie Teatru, jak i poza nią, wykonywania indywidualnej pracy artystycznej oraz (2) do udziału w pracach/czynnościach organizacyjnych i administracyjnych, np. szkoleniach, spotkaniach organizacyjnych (ten zakres czynności zajmuje pracownikom maksymalnie do paru godzin (3,4) miesięcznie). W ramach pracy artystycznej pracownicy artystyczni (aktorzy) zobowiązani są do udziału w dwóch zajęciach dziennie: porannych (4 godziny) i wieczornych (4 godziny), w trakcie których odbywają się próby lub przedstawienia, na terenie Teatru lub w innym wyznaczonym przez pracodawcę miejscu, zgodnie z planem pracy. Ponadto pracownicy artystyczni (aktorzy) zobowiązani są także do udziału w nagraniach w celach reklamowych oraz do indywidualnej pracy artystycznej dalej „IPA”, związanej z przygotowaniem i wykonaniem powierzonych zadań artystycznych (pamięciowe opanowanie roli, tekstu, ćwiczenia i lekcje, praca nad doskonaleniem warsztatu wykonawczej). Taka praca wykonywana jest najczęściej poza siedzibą Teatru, w tym także i w miejscu zamieszkania pracowników i nie podlega ewidencjonowaniu. Ze względu na specyfikę instytucji (zmiany repertuaru, obsad wykonawców, zróżnicowanie roli w poszczególnych spektaklach), wykorzystanie poszczególnych aktorów w poszczególnych miesiącach jest nieregularne. Ponadto ustalenie czasu IPA każdego aktora dla danej roli jest niemożliwe, ze względu na proces twórczy w zasadzie niemierzalny czasem, jak i zróżnicowaniem ról, własnymi predyspozycjami i talentem danego aktora, jak i jego efektywnością twórczą w danym etapie rozwoju zawodowego. Dla potrzeb ewidencji czasu pracy przyjęto więc, że udział artysty w każdym zajęciu (próbie, spektaklu, indywidualnej pracy artystycznej) wyznaczonym w tygodniowym planie pracy zalicza się jako wykonanie dziennej normy czasu pracy (8 godzin), bez względu na faktyczną ilość zajęć w danym dniu (jedno lub dwa) oraz faktyczny czas trwania tego zajęcia. Ewidencja czasu pracy pracownika nie odzwierciedla więc faktycznych godzin pracy, a jedynie dni, w których pracownik artystyczny (aktor) świadczył pracę w siedzibie Teatru.
W czasie, w którym pracownik artystyczny (aktor) nie jest wyznaczony do udziału w zajęciach w tygodniowym planie pracy, pozostaje w dyspozycji pracodawcy, gotowy do świadczenia pracy i w tym czasie realizuje IPA, służącą utrzymaniu formy oraz podnoszeniu poziomu i sprawności artystycznej (poza ewidencją czasu pracy), budując w ten sposób swój warsztat pracy, przez co pracodawca uzyskuje korzyść w świadczonej pracy. Pracownicy artystyczni (aktorzy) w ramach stosunku pracy, zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy (...) oraz zgodnie z art. 31 ust. 1 Ustawy otrzymują: wynagrodzenie oraz zgodnie z art. 31a ust. 1 Ustawy dodatkowe wynagrodzenie. Na wynagrodzenie z art. 31 Ustawy składa się: (a) wynagrodzenie zasadnicze oraz (b) dodatek za wysługę lat naliczany procentowo od wynagrodzenia zasadniczego na podstawie udokumentowanego zatrudnienia („stażowe”), wypłacane miesięcznie. W wynagrodzeniu zasadniczym 90% wynagrodzenia ustalone jest jako wynagrodzenie za wykonywanie pracy artystycznej (tj. za udział w próbach, indywidualna praca artystycznej (IPA), praca przy nagraniach w celach reklamowych), zaś 10% za wykonywanie pracy w ramach czynności organizacyjnych. Za każdy udział w spektaklu pracownicy artystyczni (aktorzy) otrzymują dodatkowe wynagrodzenie z art. 31a ust. 1 Ustawy, w wysokości określonej przez pracodawcę do poszczególnego tytułu spektaklu na podstawie odrębnych dokumentów, które od daty ich utworzenia stanowią integralną część umowy o pracę. Pracownicy artystyczni Teatru są twórcami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a uzyskiwany przez nich przychód z tytułu zawartej umowy wynika z korzystania przez twórcę z praw autorskich i zależnych lub rozporządzania tymi prawami. Aktorzy wykonują pracę twórczą, zindywidualizowaną własnym wkładem tak w zakresie opracowania roli, jak i jej prezentacji, jako pracy niepowtarzanej i oryginalnej. Ponadto w opisie sprawy wskazali Państwo, że w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 13.01.2025 r. nr sprawy (...) w dniu 24.01.2025 r. złożyli Państwo odpowiedź jak poniżej: 1. Czy praca, która jest wykonywana przez pracowników artystycznych stanowi przedmiot prawa pokrewnego, a więc spełnia przesłanki artystycznego wykonania określone w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych – udzielają Państwo odpowiedzi, że: tak. Powyższe potwierdza art. 85 ust. 1 i 2 ustawy Prawo autorskie: „1. Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. 2. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania”. 2. W odpowiedzi na pytanie drugie o treści: czy z zawartych z pracownikami artystycznym Teatru umów wynika, że w związku z wykonywaniem pracy twórczej następuje przeniesienie na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do stworzonych utworów, odpowiadają Państwo, że: tak. Powyższe jest zgodne z art. 12 w związku z art. 92 ustawy Prawo autorskie. Art. 12. 1. „jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron”. 3. W odpowiedzi na pytanie, czy pracownik otrzymuje wynagrodzenie stanowiące honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworów na Państwa, udzielają Państwo odpowiedzi, że: tak.
Czy na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 oraz ust. 9b pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 9a, Teatr, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie prawidłowo potrącał od wynagrodzenia pracowników artystycznych w ramach zatrudnienia ich w stosunku pracy, na co składa się: 1) wynagrodzenie, z art. 31 ust. 1 Ustawy, na które składa się: a) 90% wynagrodzenia zasadniczego (bez 10% wynagrodzenia wyodrębnionego w umowie o pracę na czynności organizacyjne) oraz b) dodatek za wysługę lat naliczany procentowo od 90% wynagrodzenia zasadniczego, które to wynagrodzenie jest wypłacane za pracę w czasie prób scenicznych, jak i za realizacje indywidualnej pracy artystycznej, 2) wynagrodzenie dodatkowe w 100%, wypłacane za udział w spektaklu (z art. 31a ust. 1 Ustawy), koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 50% przychodu, chyba że pracownik – aktor złoży w danym roku podatkowym lub przed dokonaniem wypłaty, pisemne oświadczenie o rezygnacji z zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 32 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub gdy dojdzie do przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a i 9aa ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)? Państwa stanowisko w sprawie W Państwa ocenie zarówno próby, w tym próby generalne, jak i czas indywidualnej pracy artystycznej oraz spektakle winny być oceniane w sposób jednolity i całe wynagrodzenie należne w zamian za nie winno być ustalane z uwzględnieniem stawki w wysokości 50% kosztów uzyskania przychodów. Stąd Teatr, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie prawidłowo potrącał od wynagrodzenia pracowników artystycznych w ramach zatrudnienia ich w stosunku pracy, na co składa się: 1) wynagrodzenie, z art. 31 ust. 1 Ustawy, na które składa się: a) 90% wynagrodzenie zasadniczego (bez 10% wynagrodzenia wyodrębnionego w umowie o pracę na czynności organizacyjne) oraz b) dodatek za wysługę lat naliczany procentowo od 90% wynagrodzenia zasadniczego, które to wynagrodzenie jest wypłacane za pracę w czasie prób scenicznych, jak i za realizacje indywidualnej pracy artystycznej, 2) 100% wynagrodzenie dodatkowego, wypłacanego za udział w spektaklu (z art. 31a ust. 1 Ustawy), koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 50% przychodu, chyba że pracownik - aktor złoży w danym roku podatkowym lub przed dokonaniem wypłaty pisemne oświadczenie o rezygnacji z zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 32 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub gdy dojdzie do przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a i 9aa ustawy PIT. Przemawiają za tym następujące argumenty: Wszystkie działania pracowników artystycznych określone w umowie o pracę zmierzają do stworzenia artystycznego wykonania, zarówno Wynagrodzenie, jak i Wynagrodzenie dodatkowe, to wynagrodzenie za przeniesienie przez pracownika artystycznego na rzecz Teatru praw autorskich do artystycznego wykonania w formie spektaklu, jak i próby. Podkreślić bowiem należy, że:
- zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. (t. j. Dz.U. 2022.2509 ze zm.) o prawie autorskim i prawach pokrewnych, każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, - zgodnie z ust. 2 tego przepisu, artystycznymi wykonaniami są w szczególności: działania aktorów (...) oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania, - zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji: a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania – wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, b) w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono – wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy, c) w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b – nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym. - w myśl natomiast art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w żaden sposób nie łączy efektu artystycznego z jego publicznym udostępnieniem. Czyli próby aktorskie mają charakter artystyczny. Aktorzy, wykonując na próbach utwory z zakresu sztuki teatralnej, które później prezentowane są podczas spektakli, spełniają wymogi ustawowe „wykonania artystycznego” określone w art. 85 i 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim. Trudno uznać próby wyłącznie za ćwiczenia techniczne, czy też odtwórcze, grupy osób, które nie podlegają jakiejkolwiek ochronie prawa autorskiego. Działalność artystyczną można bowiem zinterpretować jako każdą działalność wykonawczą (w odróżnieniu od wytwórczej) o charakterze twórczym, indywidualnym, w zakresie której mieściłoby się zarówno artystyczne interpretowanie utworów, jak i wykonywanie dzieł niepodlegających ochronie prawnoautorskiej. Tak więc, zdaniem Teatru, także i w trakcie prób scenicznych mamy do czynienia z „wykonanymi artystycznymi”. Cechę utworu w rozumieniu art. 1 prawa autorskiego posiada bowiem każde wykonanie, które choć w minimalnym stopniu jest twórcze i indywidualne. W ramach prób dochodzi niejednokrotnie do stworzenia dzieła subiektywnie nowego mającego cechę niepowtarzalności. W tym duchu wypowiedział się WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 16.02.2017 r. I SA/Ol 866 /16: „Próby sekcyjne, a także próby odbywające się w siedzibie lub w innym wyznaczonym przez pracodawcę miejscu oraz koncerty prowadzą do powstania artystycznego wykonania lub ustalenia utworu muzycznego. Efekt tej pracy, a zatem również prawo do majątkowych praw autorskich lub praw pokrewnych, jest, z mocy oświadczenia woli pracowników, przenoszony na pracodawcę. Zatem wydatek poniesiony na próby orkiestry z prawnopodatkowego punktu widzenia może być zakwalifikowany jako poniesiony w celu bezpośrednio uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodów. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie skarżący wywiązując się z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, może stosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% kosztów uzyskanego przychodu, pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenie społeczne, których podstawę stanowi przychód, do części wynagrodzenia wypłacanego muzykom za udział w próbach, próbach sekcyjnych oraz w koncertach”.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. W świetle art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. W myśl art. 32 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za dochód, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody, o których mowa w ust. 1, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jak wynika z art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. W myśl art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu: 1) działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa; 2) działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki; 3) produkcji audialnej i audiowizualnej; 4) działalności publicystycznej; 5) działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej; 6) działalności konserwatorskiej; 7) prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2509 oraz z 2024 r. poz. 1222 i 1254), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia; 8) działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 tej ustawy, takich jak np. „artysta”, „artystyczne wykonanie utworu” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 24). W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy: Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno- muzyczne. Na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Stosownie do art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Jak wynika z art. 86 ust. 2 tej ustawy: Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy. W razie zatem wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga wartość wynagrodzenia z tytułu korzystania z prawa autorskiego lub korzystania z artystycznego wykonania. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślam przy tym, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca jest przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. W celu zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów: 1) nie jest wystarczające oświadczenie pracodawcy i pracownika stwierdzające, że została wykonana praca twórcza bez określenia, jaki utwór powstał (powstawał), 2) płatnik powinien wyodrębnić w ramach wynagrodzenia honorarium oraz pozostałe składniki wynagrodzenia; wysokość honorarium może wynikać z umowy o pracę lub z innych regulacji obowiązujących u pracodawcy, np. z regulaminu wynagradzania, jak również z umowy cywilnoprawnej, 3) niewystarczające jest procentowe określenie w umowie o pracę czasu przeznaczonego na pracę twórczą lub ustalenie go na podstawie ewidencji czasu pracy, gdyż z takiego wyróżnienia nie wynika, czy jakikolwiek utwór rzeczywiście powstał (powstawał). W ślad za orzecznictwem sądów stwierdzam również, że: · ustalenie wysokości honorarium leży w zakresie swobody kontraktowej stron umowy (stosunku pracy, umowy cywilnoprawnej), · żadne powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują zasad ustalania wysokości honorarium, · nie ma też żadnych innych uniwersalnych reguł, ugruntowanych praktyką i orzecznictwem sądowym (z wyjątkiem negatywnych przesłanek określonych w tezach orzeczniczych wykluczających możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów), pozwalających na wskazanie zasad dokumentowania prac stanowiących przedmiot prawa autorskiego, · fakt uzyskania przychodu z praw autorskich i jego wysokość wymaga odpowiedniego udokumentowania, przy czym może to zostać wykazane za pomocą każdego prawnie dopuszczalnego dowodu. Z opisu sprawy wynika, że są Państwo państwową instytucją artystyczną, działającą m.in. na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87) – dalej: Ustawa. Zatrudniają Państwo pracowników artystycznych (w tym aktorów) na umowę o pracę, w ramach której pracownik zobowiązany jest do pracy artystycznej (brania udziału w próbach i przedstawieniach zgodnie z planami repertuarowymi zatwierdzonymi przez Państwa Dyrekcję oraz zobowiązany jest do przyjęcia powierzonej mu roli i przygotowania roli w ustalonym terminie zarówno w Państwa siedzibie, jak i poza nią, wykonywania indywidualnej pracy artystycznej oraz do udziału w pracach/czynnościach organizacyjnych i administracyjnych (np. szkoleniach, spotkaniach organizacyjnych). Ponadto pracownicy artystyczni (aktorzy) zobowiązani są także do udziału w nagraniach w celach reklamowych oraz do indywidualnej pracy artystycznej (dalej: IPA), związanej z przygotowaniem i wykonaniem powierzonych zadań artystycznych (pamięciowe opanowanie roli, tekstu, ćwiczenia i lekcje, praca nad doskonaleniem warsztatu). Taka praca wykonywana jest najczęściej poza Państwa siedzibą, w tym także i w miejscu zamieszkania pracowników i nie podlega ewidencjonowaniu. Ze względu na specyfikę instytucji (zmiany repertuaru, obsad wykonawców, zróżnicowanie roli w poszczególnych spektaklach), wykorzystanie poszczególnych aktorów w poszczególnych miesiącach jest nieregularne. Ponadto ustalenie czasu IPA każdego aktora dla danej roli jest niemożliwe, ze względu na proces twórczy w zasadzie niemierzalny czasem, jak i zróżnicowaniem ról, własnymi predyspozycjami i talentem danego aktora, jak i jego efektywnością twórczą w danym etapie rozwoju zawodowego. Dla potrzeb ewidencji czasu pracy przyjęto więc, że udział artysty w każdym zajęciu (próbie, spektaklu, indywidualnej pracy artystycznej) wyznaczonym w tygodniowym planie pracy zalicza się jako wykonanie dziennej normy czasu pracy (8 godzin), bez względu na faktyczną ilość zajęć w danym dniu (jedno lub dwa) oraz faktyczny czas trwania tego zajęcia. Ewidencja czasu pracy pracownika nie odzwierciedla więc faktycznych godzin pracy, a jedynie dni, w których pracownik artystyczny (aktor) świadczył pracę w Państwa siedzibie. W czasie, w którym pracownik artystyczny (aktor) nie jest wyznaczony do udziału w zajęciach w tygodniowym planie pracy, pozostaje w dyspozycji pracodawcy, gotowy do świadczenia pracy i w tym czasie realizuje IPA, służącą utrzymaniu formy oraz podnoszeniu poziomu i sprawności artystycznej (poza ewidencją czasu pracy), budując w ten sposób swój warsztat pracy. Pracownicy artystyczni (aktorzy) w ramach stosunku pracy, zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy oraz zgodnie z art. 31 ust. 1 Ustawy otrzymują: wynagrodzenie oraz zgodnie z art. 31a ust. 1 Ustawy dodatkowe wynagrodzenie. Na wynagrodzenie z art. 31 Ustawy składa się: wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek za wysługę lat naliczany procentowo od wynagrodzenia zasadniczego na podstawie udokumentowanego zatrudnienia (stażowe), wypłacane miesięcznie. W wynagrodzeniu zasadniczym 90% wynagrodzenia ustalone jest jako wynagrodzenie za wykonywanie pracy artystycznej (tj. za udział w próbach, IPA, praca w nagraniach w celach reklamowych), natomiast 10% za wykonywanie pracy w ramach czynności organizacyjnych. Za każdy udział w spektaklu pracownicy artystyczni (aktorzy) otrzymują dodatkowe wynagrodzenie z art. 31a ust. 1 Ustawy w wysokości określonej przez pracodawcę do poszczególnego tytułu spektaklu na podstawie odrębnych dokumentów, które od daty ich utworzenia stanowią integralną część umowy o pracę. Państwa pracownicy artystyczni są twórcami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a uzyskiwany przez nich przychód z tytułu zawartej umowy wynika z korzystania przez twórcę z praw autorskich i zależnych lub rozporządzania tymi prawami. Aktorzy wykonują prace twórczą, zindywidualizowaną własnym wkładem tak w zakresie opracowania roli, jak i jej prezentacji, jako pracy niepowtarzanej i oryginalnej. Ponadto z wniosku wynika, że praca, która jest wykonywana przez pracowników artystycznych, stanowi przedmiot prawa pokrewnego, a więc spełnia przesłanki artystycznego wykonania określone w ustawie o prawach autorskich i prawach pokrewnych, co potwierdza art. 85 ust. 1 i 2 tej ustawy. Z zawartych z pracownikami artystycznymi umów wynika, że w związku z wykonywaniem pracy twórczej następuje przeniesienie na Państwa autorskich praw majątkowych do stworzonych utworów stosownie do art. 12 ust. 1 ustawie o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wskazali Państwo również, że pracownik artystyczny otrzymuje wynagrodzenie stanowiące honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworów na Państwa. Podsumowanie: biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, Państwo – jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – kalkulując zaliczkę na podatek dochodowy, będą prawidłowo potrącać od wynagrodzenia pracowników artystycznych zatrudnionych w ramach stosunku pracy, na które składa się: 90% wynagrodzenia zasadniczego, dodatek za wysługę lat naliczany procentowo od 90% wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenie dodatkowe w 100% wypłacane za udział w spektaklu – 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 oraz 22 ust. 9b pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Zastrzegam, że ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, zatem nie jestem upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest artystą w rozumieniu przepisów tej ustawy lub czy konkretny efekt pracy danej osoby stanowi przedmiot prawa autorskiego lub praw pokrewnych. Interpretacja ta dotyczy zatem wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili