W dniu 6 marca 2025 r. wpłynął wniosek Pani o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych za lata 2020-2023, w kontekście pracy w Wielkiej Brytanii oraz pobierania emerytury z Polski. Pani stanowisko zakładało, że powinna być traktowana jako rezydent podatkowy Wielkiej Brytanii, co skutkowałoby obowiązkiem rozliczenia się w Polsce jedynie z emerytury polskiej. Organ podatkowy stwierdził, że przedstawione stanowisko jest nieprawidłowe, wskazując, że Pani miejsce zamieszkania znajduje się w Wielkiej Brytanii, co skutkuje ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce. W związku z tym, emerytura z ZUS oraz wynagrodzenie z pracy w Wielkiej Brytanii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, a Pani nie ma obowiązku rozliczania się z tych dochodów w Polsce za lata 2020-2023.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny6 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 5 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 9 kwietnia 2025 r. (wpływ 14 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (wynikającego z wniosku i jego uzupełnienia) Jest Pani podatnikiem, który rozlicza się co roku. Pani niewiadomą jest kwestia rozliczania się za lata 2020-2023, ponieważ w tym okresie Pani była i pracowała w Wielkiej Brytanii. Tam też miała Pani w dużej mierze swoją rodzinę, w postaci dzieci wraz z ich rodzinami (wnukami, które Pani bawiła). Jest Pani wdową. Mąż zmarł w 2001 r. Praca w Wielkiej Brytanii była pracą legalną. Posiada Pani pismo z Wielkiej Brytanii potwierdzające, że jest Pani rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii. Myśli Pani, że praca i dzieci czyli czynniki gospodarcze i społeczne były po stronie angielskiej. Tam Pani pracowała i to było główne źródło Pani dochodu. Miała tam Pani otwarte konto bankowe i posiadała Pani angielski numer telefonu. W Wielkiej Brytanii toczyło się wspólne zamieszkiwanie i życie Pani i rodziny. W trakcie pracy w Wielkiej Brytanii doznała Pani (...), tam się Pani leczyła i tam jest monitorowane Pani zdrowie. (...). Dylematem jest to, że posiada Pani polską emeryturę, która wpływa na Pani polskie konto. Emerytura ta jest pobierana z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w (...). Pani numer emerytury to (...). W Polsce czynnikami gospodarczymi i społecznymi są: - Mieszkanie, które w przyszłości będzie przepisane na syna, który od urodzenia cały czas w nim zamieszkuje. Syn zamieszkuje w mieszkaniu tylko i wyłącznie na zasadzie porozumienia ustnego. Potraktowała to Pani tak, że jak syn nie ma gdzie mieszkać to niech tam zamieszkuje, ponieważ Pani przebywała w Wielkiej Brytanii. - Mały domek otrzymany w spadku po bracie, który obecnie nie jest do zamieszkania i wymaga remontu. Na Pani niekorzyść i jednocześnie z niewiedzy w latach, w których przebywała Pani w Wielkiej Brytanii nie zmieniła Pani adresu na angielski. Adres dotyczy okresu wcześniejszego aniżeli lata spornych rozliczeń, bo był to okres 2015-2018 (pomagała Pani wówczas w wychowywaniu wnuków i dzieciom w ich życiu w Wielkiej Brytanii). Natomiast od roku 2018 do 2023 osobiście już tam Pani pracowała, potwierdzają to dokumenty (P60, P45, Payslipy). Pani wynagrodzenie wpływało na konto angielskie. Czynnikiem dodatkowym na Wielką Brytanię jest to, że pracując tam w okresie 2018-2023 wypracowała Pani prawo do emerytury angielskiej i świadczenie to ma być wypłacane od marca 2025 r. Posiada Pani również status Settled status.
Czy powinna się Pani rozliczać w Polsce za lata 2020-2023: - tylko i wyłącznie z emerytury polskiej, - dochodów polskich (emerytura) i pracy w Wielkiej Brytanii? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, powinna być Pani traktowana jako rezydent podatkowy Wielkiej Brytanii. W związku z tym powinna Pani w Polsce rozliczać się tylko z emerytury polskiej, a w Wielkiej Brytanii z dochodów tam osiągniętych.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Jak stanowi art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z: 1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład; 4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości; 5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w
tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających; 6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości; 6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej; 7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia; 8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da. Stosownie do art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych. Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W latach 2020-2023 - jak sama Pani podała we wniosku – Pani czynniki gospodarcze i społeczne znajdowały się w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii Pani przebywała i pracowała (pracowała Pani od 2018 r., co potwierdzają posiadane przez Panią dowody), dochody z pracy były Pani głównym źródłem dochodu, Wielka Brytania uznała Panią za rezydenta podatkowego, posiada Pani status Settled status. Tam mieszkała Pani rodzina, w której życiu brała Pani udział. W Wielkiej Brytanii posiada Pani rachunek bankowy oraz ma tam Pani zarejestrowany numer telefonu. Korzysta Pani z brytyjskiej służby zdrowia. Z Polski otrzymuje Pani emeryturę. W Polsce posiada Pani dwie nieruchomości: mieszkanie, w którym zamieszkuje syn oraz dom otrzymany w spadku. Dlatego stwierdzam, że nie został spełniony warunek posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Polski wymieniony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym podlega Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ww. ustawy. Oznacza to, że w Polsce mogą podlegać opodatkowaniu jedynie dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponieważ otrzymuje Pani emeryturę z Polski a Pani miejsce zamieszkania znajduje się w Wielkiej Brytanii należy odnieść się do przepisów Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840). Stosownie do art. 17 ust. 1 ww. Konwencji: Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. W myśl zaś art. 18 ust. 2 ww. Konwencji: a) Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. b) Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa. Powyższy przepisy wskazują, że emerytura z Polski wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii. W związku z powyższym, otrzymywane przez Panią w latach 2020-2023 emerytura z ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) w Polsce oraz wynagrodzenie z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii nie podlegają w Polsce opodatkowaniu. Zatem nie ma Pani obowiązku rozliczania się z tych dochodów w Polsce za lata 2020-2023.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili