0112-KDIL2-1.4011.135.2025.3.MB

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 9 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 11 marca 2025 r. (wpływ 11 marca 2025 r.) oraz z 8 kwietnia 2025 r. (wpływ 11 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego wynikający z uzupełnień wniosku W listopadzie 2024 r. została Pani wezwana do przedłożenia dokumentów za 2020 r. w związku z dokonanym odliczeniem od dochodów, poniesionego wydatku na termomodernizację, którego dokonała Pani w PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37. Jednak urząd skarbowy zakwestionował to, ponieważ stwierdził, że jedynym współwłaścicielem budynku jednorodzinnego jest Pani współmałżonek, na podstawie aktu notarialnego. Jesteście Państwo małżeństwem (z KW) od stycznia 2003 r. W grudniu 2008 r. Pani mąż otrzymał od swojej mamy dom jako darowiznę. W dniu (...) stycznia 2020 r. zawarliście Państwo umowę rozszerzającą wspólność majątkową jednak nie ujawniono tego faktu w księdze wieczystej. W tym też roku zamontowała Pani fotowoltaikę, a faktura była wystawiona na Panią, ponieważ męża nie było, a Pani wzięła kredyt na siebie i podpisała umowę z wykonawcą, dlatego w PIT 37 za 2020 r. wpisała ten wydatek na siebie. W 2022 r. dokonano sprzedaży nieruchomości, jednak z uwagi na brak wpisu do KW odbyło się to bez Pani udziału. Dopiero po konsultacji prawnej uzyskała Pani informację, że powinna była uczestniczyć przy umowie sprzedaży jako współwłaściciel. Jednak Urząd Skarbowy pomimo przesłania aktu notarialnego z 2020 r. wyegzekwował od Pani kwotę zwrotu z PIT 37 wraz z odsetkami. Ponadto wskazała Pani, że zawarta w dniu (...) stycznia 2020 r. z mężem umowa rozszerzająca wspólność majątkową, dotyczyła również nieruchomości, o której mowa we wniosku, i tym samym z dniem zawarcia tej umowy została Pani współwłaścicielem ww. nieruchomości. Nie korzystała Pani także z innych ulg. Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku Czy w tej sytuacji przysługuje Pani ulga termomodernizacyjna za rok 2020? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, jak najbardziej w tym przypadku powinna Pani otrzymać zwrot, ponieważ dopełniła Pani wszystkie obowiązki i przedstawiła wszystkie wymagane dokumenty wraz ze skorygowaną fakturą za montaż fotowoltaiki z 2020 r. gdzie jako nabywcy widnieją

dane Pani i męża. Nieruchomość od 2020 r. stanowiła majątek wspólny i zasadnie dokonano rozliczenia z uwzględnieniem wydatków na termomodernizację.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek. Adresatami ulgi termomodernizacyjnej są podatnicy podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku, będący właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ponoszący wydatki na realizację przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Prawo do odliczenia przedmiotowej ulgi przysługuje także podatnikom opłacającym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w myśl art. 11 ust. 1 i 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Stosownie do art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, budynek mieszkalny jednorodzinny, o którym mowa w ww. art. 26h ust. 1 to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane: Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. Z kolei art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje przedsięwzięcie termomodernizacyjne jako przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków (Dz. U. z 2024 r. poz. 1446 ze zm.). W myśl art. 2 pkt 2 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków: Użyte w ustawie określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjne oznacza przedsięwzięcia, których przedmiotem jest: a) ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych, b) ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia,

spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków, c) wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a., d) całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji. Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się natomiast w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2489). Są to: 1. Materiały budowlane i urządzenia: 1) materiały budowlane wykorzystywane do docieplenia przegród budowlanych, płyt balkonowych oraz fundamentów wchodzące w skład systemów dociepleń lub wykorzystywane do zabezpieczenia przed zawilgoceniem; 2) węzeł cieplny wraz z programatorem temperatury; 3) kocioł gazowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin; 4) kocioł olejowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin; 5) zbiornik na gaz lub zbiornik na olej; 6) kocioł na paliwo stałe spełniający co najmniej wymagania określone w rozporządzeniu Komisji (UE) 2015/1189 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla kotłów na paliwa stałe (Dz. Urz. UE L 193 z 21.07.2015, s. 100); 7) przyłącze do sieci ciepłowniczej lub gazowej; 8) materiały budowlane wchodzące w skład instalacji ogrzewczej; 9) materiały budowlane wchodzące w skład instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej; 10) materiały budowlane wchodzące w skład systemu ogrzewania elektrycznego; 11) pompa ciepła wraz z osprzętem; 12) kolektor słoneczny wraz z osprzętem; 13) ogniwo fotowoltaiczne wraz z osprzętem; 14) stolarka okienna i drzwiowa, w tym okna, okna połaciowe wraz z systemami montażowymi, drzwi balkonowe, bramy garażowe, powierzchnie przezroczyste nieotwieralne; 15) materiały budowlane składające się na system wentylacji mechanicznej wraz z odzyskiem ciepła lub odzyskiem ciepła i chłodu. 2. Usługi: 1) wykonanie audytu energetycznego budynku przed realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego; 2) wykonanie analizy termograficznej budynku; 3) wykonanie dokumentacji projektowej związanej z pracami termomodernizacyjnymi; 4) wykonanie ekspertyzy ornitologicznej i chiropterologicznej; 5) docieplenie przegród budowlanych lub płyt balkonowych lub fundamentów; 6) wymiana stolarki zewnętrznej np.: okien, okien połaciowych, drzwi balkonowych, drzwi zewnętrznych, bram garażowych, powierzchni przezroczystych nieotwieralnych; 7) wymiana elementów istniejącej instalacji ogrzewczej lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej lub wykonanie nowej instalacji wewnętrznej ogrzewania lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej; 8) montaż kotła gazowego kondensacyjnego; 9) montaż kotła olejowego kondensacyjnego; 10) montaż pompy ciepła; 11) montaż kolektora słonecznego; 12) montaż systemu wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła z powietrza wywiewanego; 13) montaż instalacji fotowoltaicznej; 14) uruchomienie i regulacja źródła ciepła oraz analiza spalin; 15) regulacja i równoważenie hydrauliczne instalacji; 16) demontaż źródła ciepła na paliwo stałe. Analiza powyższych przepisów oraz załącznika do wskazanego wyżej rozporządzenia zawierającego wykaz rodzajów materiałów, urządzeń i usług, na które przysługuje ulga prowadzi do wniosku, że wskazana ulga dotyczy wydatków ściśle związanych z termomodernizacją istniejącego budynku, poniesionych na jego docieplenie i modernizację systemu grzewczego. W myśl art. 26h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. Stosownie do art. 26h ust. 3 ww. ustawy: Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Na podstawie art. 26h ust. 4 komentowanej ustawy: Jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług. Za datę poniesienia wydatku uważa się dzień wystawienia faktury. Natomiast, zgodnie z art. 26h ust. 5 cytowanej ustawy: Odliczeniu nie podlegają wydatki w części, w jakiej zostały: 1) sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie; 2) zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Powyższa regulacja wskazuje na brak możliwości odliczenia wydatków, których podatnik nie poniósł, gdyż zostały mu zrefinansowane (zwrócone). Odliczeniu podlegają te wydatki, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik (uszczuplają jego majątek). Nie ma także możliwości odliczenia wydatków, które w jakiejkolwiek formie pomniejszyły już zobowiązanie podatkowe podatnika. Art. 26h ust. 6 ww. ustawy stanowi, że: Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki. W myśl art. 26h ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek. Zgodnie z art. 26h ust. 8 ww. ustawy: Podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot. Stosownie zaś do art. 26h ust. 9 cytowanej ustawy: W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin. Z zacytowanych przepisów wynika zatem, że ulga termomodernizacyjna przysługuje właścicielowi lub współwłaścicielowi istniejącego już budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane. Podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem takiego budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek. Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych i wyłącznie w zakresie tych wydatków, podatnikowi przysługuje ulga termomodernizacyjna. Wydatki podlegające odliczeniu w ramach omawianej ulgi należy rozliczyć w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym poniesiono wydatki. Kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w grudniu 2008 r. Pani mąż otrzymał w darowiźnie nieruchomość (dom). Następnie w styczniu 2020 r. zawarła Pani z mężem umowę rozszerzającą wspólność majątkową, która – jak wskazała Pani w uzupełnieniu wniosku – dotyczyła również nieruchomości o której mowa we wniosku, i tym samym z dniem zawarcia tej umowy została Pani współwłaścicielem ww. nieruchomości. W tym samym roku zainstalowała Pani instalację fotowoltaiczną, faktura była wystawiona na Panią. W katalogu wydatków podlegających odliczeniu znajdującym się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych w części 1 w punkcie 13 zostało wskazane ogniwo fotowoltaiczne wraz z osprzętem. Natomiast w części 2 w punkcie 13 wskazano montaż instalacji fotowoltaicznej. W konsekwencji, skoro na dzień dokonania odliczenia, była Pani współwłaścicielem budynku jednorodzinnego mieszkalnego (w wyniku zawarcia umowy rozszerzającej wspólność majątkową) – jak Pani wskazała w uzupełnieniu wniosku – nieruchomość stanowiła majątek wspólny i zasadnie dokonano rozliczenia z uwzględnieniem wydatków na termomodernizację. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że miała Pani możliwość skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej i odliczenia poniesionych wydatków w 2020 r. na zamontowanie instalacji fotowoltaicznej. W tym miejscu jeszcze raz należy zauważyć, że odliczeniu podlegają wydatki, które nie zostały sfinansowane ani dofinansowane przez NFOŚiGW oraz z wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, jak również nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego, Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku i jego uzupełnień opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.