Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
łowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu
faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
31 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść
wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca razem żoną podpisał w listopadzie 2024 r. ugodę pozasądową z A
dotyczącą kredytu hipotecznego w CHF, który zaciągnęli w 2007 r. Kancelaria, która
prowadziła sprawę, w październiku 2024 r. otrzymała propozycję ugody:
• Kwota kredytu: 349.823,71 zł,
• Suma spłat: 416.892,95 zł,
• Saldo zadłużenia: 350.683,09 zł.
Propozycja ugodowa:
1. Uznanie kredytu za spłacony.
2. Zwrot Powodowi kwoty dodatkowej opodatkowanej w wysokości 67.069 zł.
3. Bank odda Powodowi koszty zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.
4. Bank odda Powodowi połowę opłaty od pozwu (500 zł).
Jako kredytobiorcy Wnioskodawca wraz z żoną nadpłacili kwotę ok. 70 tys. zł w stosunku
do kwoty kapitału, jaki otrzymali od banku w 2007 r. Na dzień podpisania ugody różnicę,
którą Wnioskodawca z żoną wpłacili ponad kapitał. zwrócono Im na konto jako kwotę
dodatkową - opodatkowaną i bank poinformował małżonków o wystawieniu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11
wykazując dochód innych źródeł.
Na dzień podpisania ugody Wnioskodawca wraz z żoną wpłacili jeszcze 2 raty (ok. 5,5 tys.
razem). Suma wpłat do banku z tytułu kapitału i odsetek to 422.368,7 zł oraz 2.285,83 zł
tytułem innych opłat, prowizji. Kwota wypłacona przez bank to 346.273,25 zł – zatem
różnica wynosi 76.100 zł nadpłaty rat w stosunku do kwoty jaką Wnioskodawca z żoną
otrzymali z banku.
Kwota dodatkowa przy ugodzie to 72 tys. zł (zapisana w podpisanej przez Wnioskodawcę z
żoną ugodzie), którą małżonkowie otrzymali od banku na wspólne konto.
Wnioskodawca zacytował w tym miejscu wniosku treść ugody.
Wnioskodawca nadmienia, iż suma wpłat do banku z tytułu rat kredytu pomniejszona o
kwotę dodatkową wypłaconą przez bank jest nadal większa niż środki otrzymane od
banku.
Pytania
1. Czy zwrot przez bank A kwoty nadpłaconej, wynikający z różnicy pomiędzy kapitałem
pobranym w postaci kredytu a wpłatami do banku (kapitał i odsetki) zgodnie z innymi
interpretacjami indywidualnymi jest obojętny podatkowo?
2. Czy pieniądze te nie będą przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, a ich uzyskanie nie będzie skutkować po stronie
Wnioskodawcy obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego
tytułu?
3. Czy gdyby interpretacja była nieprawidłowa to Czy Wnioskodawca ma możliwość
odliczenia jako koszty uzyskania przychodu faktury od kancelarii prawnej na kwotę ok.
21 tys. zł?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, kwota dodatkowa, którą otrzymał wraz z żoną z banku w wyniku
rozliczeń pomiędzy bankiem a kredytobiorcami, nie jest przychodem dodatkowym, a
wcześniej wpłaconymi i zwróconymi środkami w procesie ugody. Czynność ta nie
spowoduje uzyskania przez Wnioskodawcę przysporzenia majątkowego, wzrostu majątku.
Otrzymana kwota stanowić będzie zwrot pieniędzy, które nienależnie wpłacił wcześniej do
banku. Pieniądze te nie będą przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, a ich uzyskanie nie będzie skutkować obowiązkiem
zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Reguły dotyczące opodatkowania
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że
każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest
sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:
• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra
właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy
Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach
uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).
Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art.
24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy
przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.
Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła
przychodów.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji
praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b,
art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w
roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych
świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie
pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał,
zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj.
takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do
odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do
swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości
pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone
pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.
Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z
wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie
mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem
majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Za
przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę
pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde
działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i
zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie
majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
Źródła przychodów
Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na
względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych
rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o
kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę
poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane
jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.
in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.
Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w
szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego
wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu
przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z
tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z
indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz
osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z
ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu
umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14,
dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów
określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja
przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii
zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww.
ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym
przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Skutki podatkowe zwrotu
Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej
ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas
oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a
kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w
umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych
terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są
obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy
dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca
osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych).
Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa, którą otrzymał Pan od banku w wyniku
zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłacanej przez Pana podczas spłaty kredytu
hipotecznego to jej otrzymanie nie powoduje po Pana stronie dodatkowego przysporzenia
majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Pana przychodem w rozumieniu art. 11
ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje po
Pana stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.
Mając na uwadze powyższe, kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu
wydatków poniesionych na obsługę prawną nie ma znaczenia – nie ma przychodu, od
którego wydatki te mogłyby ewentualnie zostać odliczone.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.
Ta interpretacja dotyczy tylko Pana sytuacji prawnopodatkowej i nie wywołuje skutków
prawnych dla Pana żony.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do
interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki
interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.