0114-KDIP3-2.4011.97.2025.1.MN

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego 17 listopada 2005 r. wspólnie z małżonką B.B. (PESEL: (...)) podpisał Pan z Bankiem A. (dalej: Bank) umowę indeksowanego do CHF kredytu hipotecznego „(...)” nr (...) (dalej: Umowa). 6 grudnia 2005 r. Bank wypłacił Państwu uzgodnioną w Umowie kwotę kredytu w walucie PLN (dalej: Kwota Kredytu), jednocześnie ustalając zadłużenie z tytułu kredytu w walucie CHF. Kwotę kredytu przeznaczyli Państwo w całości na zakup mieszkania na rynku wtórnym. W mieszkaniu tym zamieszkują Państwo od tamtej pory nieprzerwanie do dziś. W mieszkaniu tym nigdy nie prowadzili Państwo działalności gospodarczej. Nie mają Państwo również statusu przedsiębiorcy. Państwa wynagrodzenia pochodzą z zatrudnienia etatowego. Z podatku dochodowego rozliczają się Państwo wspólnie. 4 marca 2015 r. podpisali Państwo aneks do Umowy, dzięki któremu od tej pory spłacali Państwo kredyt w CHF, a nie jak wcześniej w PLN. 12 grudnia 2021 r., w związku z obecnością klauzul abuzywnych w umowie, złożyli Państwo w Sądzie Okręgowym w (...) Wydział Cywilny (dalej: Sąd) pozew przeciwko Bankowi, w którym wnieśli Państwo do Sądu o: a. stwierdzenie nieważności umowy; b. zasądzenie na Państwa rzecz od Banku zwrotu wszystkich wpłaconych przez Państwa kwot wraz z odsetkami ustawowymi; c. zasądzenie na Państwa rzecz od Banku zwrotu kosztów postępowania. Następnie 11 stycznia 2022 r. złożyli Państwo rozszerzenie powództwa, które zaktualizowało kwoty w pozwie stosownie do Państwa wpłat do Banku, nieuwzględnionych w pierwszej wersji pozwu. 17 września 2024 r. Sąd wydał wyrok (sygnatura akt (...)), w którym: a. stwierdził nieważność umowy;

b. zasądził na Państwa rzecz od Banku zwrot wszystkich Państwa wpłat w PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie; c. zasądził na Państwa rzecz od Banku zwrot wszystkich Państwa wpłat w CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie; d. zasądził na Państwa rzecz od Banku zwrot kosztów postępowania. W uzasadnieniu do wyroku Sąd wskazał, że umowa jest nieważna ex tunc. Bank zrezygnował ze składania apelacji, w związku z czym wyrok uprawomocnił się 9 listopada 2024 r. Następnie Bank wykonał wyrok w całości, wypłacając Państwu zasądzone kwoty. Rozliczenie z Bankiem odbyło się w oparciu o teorię dwóch kondykcji – po otrzymaniu zwrotu od Banku Państwo zwrócili do Banku 30 grudnia 2024 r. w walucie PLN Kwotę Kredytu. Kwoty otrzymane od Banku w ramach wykonania wyroku dzielą się na: a. zwrot Państwa wpłat w PLN i CHF – jest to suma wszystkich wpłaconych przez Państwa rat kapitałowo-odsetkowych oraz opłat z tytułu ubezpieczeń, które Bank od nas pobierał; b. wypłatę zasądzonych wyrokiem odsetek ustawowych za opóźnienie w PLN i CHF; c. zwrot zasądzonych wyrokiem kosztów postępowania; kwota tego zwrotu nie pokryła faktycznie poniesionych przez Państwa kosztów (czyli opłat sądowych oraz honorarium kancelarii). Pytania 1. Czy kwoty wypłacone Państwu przez Bank tytułem zwrotu Państwa wpłat (raty kapitałowo-odsetkowe oraz opłaty tyt. ubezpieczenia) podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym? 2. Czy kwoty wypłacone Państwu przez Bank tytułem zasądzonych odsetek umownych za opóźnienie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym? 3. Czy środki wypłacone Państwu przez Bank tytułem zwrotu zasądzonych kosztów postępowania podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym? Pana stanowisko w sprawie Ad. 1. Kwoty, które otrzymali Państwo od Banku tytułem zwrotu Państwa wpłat nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ nie stanowią one przychodu. Art. 11 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) definiuje przychód jako środki otrzymane lub postawione do dyspozycji. Zgodnie z wyrokiem, Umowa nigdy nie obowiązywała. Środki, które Bank Państwu zwrócił, zawsze były Państwa. Żeby Bank mógł dać Państwu środki lub postawić je do Państwa dyspozycji, środki te musiałyby być własnością Banku. Tymczasem były one zawsze Państwa własnością, choć technicznie znajdowały się we władaniu Banku. Jeśli by jednak uznać zwrot wpłat za Państwa przychód, to należy zwrócić uwagę na art. 2 ust. 1 pkt 4 mówiący, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Sąd stwierdził nieważność umowy. Zarówno wnoszenie wpłat przez Państwa do Banku, jak i zwrócenie Państwu tych wpłat przez Bank, to czynności niebędące przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Jeśli uznać zatem zwrot wpłat za przychód, to w myśl przywołanego przepisu, przepisów ustawy do takiego przychodu się nie stosuje. Jeśli jednak uznać zwrócone wpłaty za przychód i przyjąć, że przepisy ustawy takiego przychodu nie dotyczą, należy zwrócić uwagę, że żeby ten przychód uzyskać, Państwo najpierw wpłacali środki do banku, co stanowiłoby koszt uzyskania takiego przychodu, a to z kolei skutkowałoby powstaniem dochodu o zerowej wysokości, który może i podlegałby podatkowi dochodowemu, ale kwota tego podatku byłaby zerowa. Ad. 2. Kwoty wypłacone przez Bank tytułem zasądzonych wyrokiem odsetek umownych za opóźnienie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych o podatku dochodowego lub od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W Państwa opinii, zwrot przez Bank Państwa wpłat nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym (por. pytanie 1), a zatem i odsetki za opóźnienie w wypłacie tej należności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Ad. 3. Kwota, którą otrzymali Państwo od Baku tytułem zwrotu kosztów procesu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, albowiem – podobnie jak w pytaniu 1 – jest to zwrot Państwa środków. Należy jednak zwrócić uwagę, że jeśli by uznać tę kwotę zwrotu za Państwa przychód, to kosztem uzyskania tego przychodu stałyby się faktycznie poniesione przez Państwa koszty, a te były wyższe od kwoty zwrotu kosztów procesu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania Stosownie do art. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy: Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Zakresem zastosowania tego przepisu są objęte sytuacje, w których spełnione są łącznie następujące warunki: podatnik uzyskał przychód, a więc przysporzenie majątkowe i jednocześnie przychód ten „wynika z czynności, które nie mogą być przedmiotem skutecznej prawnie umowy”, czyli wykazuje związek przyczynowo-skutkowy z taką czynnością, ma swoje źródło w takiej czynności. Zgodnie z art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka

sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są: pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m. in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie. Źródła przychodów Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłami przychodów są inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że bank zaproponował w ramach ugody wypłatę wpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych, opłat z tytułu ubezpieczenia, odsetek umownych za opóźnienie i kosztów postępowania. Powziął Pan wątpliwość, czy wypłacone kwoty będą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych i opłat z tytułu ubezpieczenia Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy, Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Na podstawie art. 58 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Natomiast stosownie do treści art. 58 § 2 tej ustawy: Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Z powodu abuzywności klauzul walutowych znajdujących się w umowach o kredyt hipoteczny, sądy orzekają o nieważności jednostkowych umów o kredyt hipoteczny zawartych przez banki. Stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umów, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową jako świadczenia nienależne. Kredytodawca winien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca winien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu. W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia. W Pana przypadku – bank zwróci kwoty pobrane tytułem rat kapitałowo-odsetkowych i opłaty z tytułu ubezpieczenia. Otrzymana kwota będzie zatem stanowiła zwrot własnych pieniędzy, nienależnie wpłaconych do banku. Wobec powyższego, zwrot przez bank wpłat tytułem rat kapitałowo-odsetkowych i opłat z tytułu ubezpieczenia będzie neutralny podatkowo. W wyniku tego zwrotu nie osiągnie Pan bowiem konkretnego przysporzenia majątkowego, a więc zwrot ten nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym - nie będzie na Panu ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu. Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało więc uznać za prawidłowe. Skutki podatkowe zwrotu kosztów postępowania Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. ustawy Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.): Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do art. 98 § 2 cytowanej ustawy: Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy: Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego: Wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy. Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda. Zwrot ten nie rodzi więc obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższała faktycznie poniesionych przez powoda wydatków. Z wniosku wynika, że otrzymał Pan zwrot kosztów postępowania poniesionych przez Pana. Koszty te poniósł Pan z własnych środków. Poniesione koszty procesowe przewyższają kwotę zwróconą przez bank. W takim wypadku kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków – nie jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego jest obojętna podatkowo. W konsekwencji zwrot kosztów postępowania poniesionych przez Pana nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pana stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest więc prawidłowe. Skutki podatkowe wypłaty odsetek Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym: Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach, w odniesieniu do odsetek, możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje wyłącznie wówczas, gdy przepis omawianej ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie. Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono art. 21 ust. 1 pkt 95b, który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r. Zgodnie z ww. przepisem: Wolne od podatku dochodowego są: odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia zatem z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skoro – jak już wyżej wspomniano – zwrócone przez bank kwoty z tytułu rat kapitałowo- odsetkowych i opłat z tytułu ubezpieczeń nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone z tego tytułu odsetki nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Jednocześnie wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pan, to ta interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana żony. Pana żona chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem spełniającymi wymogi wskazane w ustawie Ordynacja podatkowa. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do

zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.