Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 11 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie
możliwości pomniejszenia przychodu z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej o
zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Uzupełnił go Pan – w
odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 lutego 2025 r. (data wpływu).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Pan A. A. zamieszkały na ulicy ..., ..., dalej jako Wnioskodawca (dalej również jako
Wspólnik), niniejszym składa wniosek o pisemną interpretację przepisów prawa
podatkowego.
Wnioskodawca, będący komplementariuszem spółki komandytowej, otrzymuje
wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki na podstawie umowy. Wynagrodzenie to,
zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), stanowi przychód z innych źródeł i jest
opodatkowane na zasadach ogólnych. Dochód ten Wnioskodawca wykazuje w rocznym
zeznaniu podatkowym i rozlicza według skali podatkowej.
Zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawą o świadczeniach
opieki zdrowotnej, wspólnik spółki komandytowej jest traktowany jako osoba prowadząca
pozarolniczą działalność gospodarczą. Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia
społeczne jest zadeklarowana kwota, która nie może być niższa niż 60% prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia (art. 18 ust. 8 u.s.u.s.). Składka na ubezpieczenie zdrowotne
jest natomiast ustalana na podstawie przeciętnego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw z poprzedniego roku (art. 18 ust. 2za u.ś.o.z.). Wynagrodzenie za
prowadzenie spraw spółki komandytowej nie jest jednak uwzględniane jako podstawa do
obliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
Wnioskodawca zastanawia się, czy przysługuje Mu prawo do pomniejszenia przychodu z
tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej o zapłacone przez Niego składki na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne wynikające z pełnienia funkcji wspólnika spółki
komandytowej.
Pytanie
Czy na podstawie opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca ma prawo odliczyć
zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne jako koszty uzyskania
przychodu od przychodu osiągniętego z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej
na mocy art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z zasadą sprawiedliwości podatkowej,
spójności systemu podatkowego, celem ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych,
wykładnią celowościową oraz zasadą proporcjonalności, ma możliwość pomniejszenia
przychodów z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej o zapłacone składki na
ubezpieczenie społeczne i zdrowotne na mocy art. 26 ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., podatnicy mogą odliczyć ubezpieczenie
społeczne od przychodu, co skutkuje zmniejszeniem podstawy opodatkowania. Jest to
zasada, której głównym celem jest obniżenie obciążeń podatkowych i osób prowadzących
działalność gospodarczą, którzy muszą opłacać składki. Analizując powyższe zagadnienie,
należy zwrócić uwagę na wykładnię celowościową przepisów, a więc na cel którymi
kierował się ustawodawca tworząc przepisy. Ustawodawca chciał, aby osoby płacące
składki ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) (zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby zatrudnione na podstawie umowy o
pracę lub umowy zlecenie), miały możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania,
ponieważ składki te są obowiązkowe i mają na celu zabezpieczenie przyszłości finansowej
poprzez system ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji celem regulacji było:
zmniejszenie obciążeń podatkowych, ułatwienie przedsiębiorcom dostosowania się do
obciążeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, zapewnienia równości
podatkowej. Warto podkreślić, że odliczenie zapłaconych składek społecznych jest
możliwe m.in.: z tytułu stosunku pracy oraz w ramach prowadzonej jednoosobowej
działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca nie widzi różnicy między Jego
sytuacją, a podatnikiem, który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, czy
osobą zatrudnioną na umowie o pracę lub umowę zlecenia. Wnioskodawca zobowiązany
jest do zapłaty składek z tytułu pełnienia funkcji komplementariusza. Zdaniem
Wnioskodawcy, Jego sytuacja nie różni się niczym od przywołanych przykładów. Warto
jeszcze raz podkreślić, że nałożony na Wnioskodawcę obowiązek jest związany z
zabezpieczeniem finansowym, który został nałożony na Niego przez ustawodawcę.
Zgodnie z art. 2 Konstytucji RP, Rzeczpospolita jest demokratycznym państwem prawnym,
urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Analizowana norma zawiera
zasadę prawną państwa sprawiedliwości społecznej ze względu na jej nadrzędność
aksjologiczną w stosunku do innych norm systemu prawnego. Zgodnie z literaturą
przedmiotu, pojęcie sprawiedliwości jest pojęciem moralnym, a przymiotnik „społeczny”
kieruje uwagę na konieczność społecznego uzasadnienia działań państwa podjętych w
stosunku do gospodarki. Tym samym Konstytucja RP stworzyła aksjologiczne podstawy
obowiązującego porządku prawnego gospodarki, wskazując na sprawiedliwość społeczną
jako na wartość o zasadniczym znaczeniu dla państwa. Biorąc powyższe pod uwagę,
zdaniem Skarżącego, jeżeli ustawodawca nałożył na komplementariusza obowiązek
zapłaty składek społecznych i zdrowotnych, ma również możliwość ich odliczenia od
przychodu. W podobny sposób działa odliczenie w przypadku osób prowadzących
jednoosobową działalność gospodarczą oraz osób zatrudnionych na umowie o pracę lub
umowie zlecenie.
W przepisach nie ma wprost wskazanego zakazu odliczenia składki zdrowotnej.
Ustawodawca wskazał, że odliczenia nie możemy dokonać w trzech sytuacjach. Po
pierwsze podatnik, który rozlicza się na skali podatkowej, nie ma prawa do pomniejszenia
dochodu o zapłaconą składkę zdrowotną. Po drugie podatnik, który rozlicza się za pomocą
podatku liniowego może odliczyć zapłaconą składkę zdrowotną tylko do limitu
wskazanego przez ustawodawcę. Po trzecie osoba, która rozlicza się w formie ryczałtu od
przychodów ewidencjonowanych może odliczyć połowę zapłaconych składek na
ubezpieczenie zdrowotne. W przepisach nie ma wymienionego wprost zakazu odliczenia
składki zdrowotnej od wynagrodzenia, jakie otrzymuje komplementariusz za prowadzenie
spraw spółki. Zgodnie z zasadą legalizmu, wyrażoną w art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej, organy mogą działać jedynie na podstawie i w granicach prawa. Z zasady
legalizmu wywodzi się również zasada, „co nie jest zabronione przez prawo, jest
dozwolone”. Zgodnie z tą zasadą, jeżeli w przepisach prawa nie ma wyraźnego zakazu, to
działanie w danej sprawie może zostać uznane za dozwolone. W kontekście prawa
podatkowego oznacza to, że jeżeli dany sposób odliczenia lub działania podatkowego nie
jest wyraźnie zabroniony przez przepisy prawa, to można go stosować, pod warunkiem, że
jest on zgodny z ogólnymi warunkami.
Zdaniem Wnioskodawcy, cel ten jest zachowany w przedstawionym stanie faktycznym.
Dodatkowo należy podkreślić, że organ nie może rozszerzać treści przepisów.
Zgodnie z art. 2a Ordynacji podatkowej, wątpliwości przepisów prawa podatkowego
rozstrzyga się na korzyść podatnika. Analizowana zasada będzie miała zastosowanie jeżeli
istnieją wątpliwości dotyczące treści przepisów prawa podatkowego. Zasada in dubio pro
tributario znajduje zastosowanie wtedy, gdy interpretacja przepisów prawa przy
zastosowaniu wszystkich jej kontekstów (językowego, systemowego oraz funkcjonalnego)
nie daje zadowalających rezultatów, a zatem istnieją niedające się usunąć wątpliwości co
do treści przepisów. Wymóg wykładni in favorem libertatis w prawie podatkowym polega
na pierwszeństwie wykładni językowej przepisów prawa. W konsekwencji organ, biorąc
pod uwagę całą treść przepisów, powinien kierować się wykładnią ścisłą, korzystną dla
podatnika. Oczywiście wykładnia powinna odbyć się w granicach tekstu prawnego.
Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przepis wprost nie wskazuje, że podatnik nie może odliczyć
składki zdrowotnej od przychodów z innych źródeł, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby
mógł dokonywać odliczenia.
Na koniec warto podkreślić, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o
podatku od towarów i usług (dalej jako u.p.t.u.), przez świadczenie o którym mowa w art. 5
ust. 1. pkt 1 u.p.t.u. rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby
prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi
dostawy towarów. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie niebędące
dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Biorąc powyższe pod uwagę,
wynagrodzenie komplementariusza za prowadzenie spraw spółki komandytowej będzie
opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Powyższe twierdzenie zostało
potwierdzone w interpretacji ogólnej z dnia 1 lipca 2015 roku o sygn.: PT8.8101.280.2015
TKE. Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek opodatkowania wynagrodzenia podatkiem od
towarów i usług, przemawia za tym, że od takie wynagrodzenie może być pomniejszone o
zapłacone składki społeczne i zdrowotne. Wiąże się to z uzasadnieniem interpretacji
ogólnej. Minister finansów podkreślił, że w analizowanej sprawie wspólnik świadczy na
rzecz spółki usługę, usługa jest świadczona za wynagrodzeniem oraz istnieje bezpośredni
związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest w części prawidłowe i w części
nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U.
z 2024 r. poz. 18 ze zm.), mającym zastosowanie do spółki komandytowej, w związku z art.
103 Kodeksu spółek handlowych:
Za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.
Jednakże w myśl art. 37 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że:
Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi
inaczej.
Umowa spółki może zatem stanowić inaczej i wówczas mają zastosowanie postanowienia
zawarte w tej umowie. Tym samym, przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają
możliwość wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, jeśli zostanie to
uregulowane w umowie spółki.
W opisie sprawy wskazał Pan, że jest Pan komplementariuszem spółki komandytowej.
Otrzymuje Pan wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki na podstawie umowy.
Wynagrodzenie to, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, stanowi przychód z innych źródeł i jest opodatkowane na zasadach ogólnych.
Zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawą o świadczeniach
opieki zdrowotnej wspólnik spółki komandytowej jest traktowany jako osoba prowadząca
pozarolniczą działalność gospodarczą. Wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki
komandytowej nie jest jednak uwzględniane jako podstawa do obliczania składek na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy przysługuje Panu prawo pomniejszenia przychodu z
tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowej o zapłacone składki na ubezpieczenie
społeczne i zdrowotne.
Przechodząc na grunt podatkowy wskazuję, że na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym
ze źródeł przychodów są inne źródła.
Zgodnie natomiast z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w
szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego
wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu
przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z
tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z
indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz
osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z
ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu
umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14,
dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów
określonych w art. 12-14 i art. 17.
Zgodnie z art. 27b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym
obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:
Przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy:
1) w przypadku podatników, których dochody nie przekroczą kwoty stanowiącej
górnej granicy pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 - kwota zmniejszająca
podatek, o której mowa w ust. 1, wynosi 525 zł 12 gr rocznie;
2) w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę stanowiącą górną
granicę pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 - zaliczki nie pomniejsza się o
kwotę zmniejszającą podatek, o której mowa w pkt 1.
Na mocy art. 1 pkt 48 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, zwana dalej: „ustawą Polski Ład”) od 1
stycznia 2022 r. uchylony jest art. 27b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
dotyczący możliwości odliczenia od podatku dochodowego składek na ubezpieczenie
zdrowotne.
Z możliwości uwzględnienia zapłaconych składek zdrowotnych przy ustalaniu wysokości
podatku dochodowego mogą skorzystać osoby prowadzące działalność gospodarczą
opodatkowaną:
– 19% podatkiem liniowym,
– ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych,
– kartą podatkową.
Wysokość zapłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne ustala się na podstawie
dokumentów potwierdzających ich poniesienie.
Wprowadzone od 1 stycznia 2022 r. rozwiązanie w zakresie rozliczania składek na
ubezpieczenie zdrowotne, nie ma zastosowania do dochodów z wynagrodzenia
otrzymywanego za prowadzenie spraw spółki komandytowej opodatkowanego według
skali podatkowej. Zatem, podatnicy Ci nie mają możliwości pomniejszenia dochodu
(przychodu) o zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Ponieważ ustawą Polski Ład został uchylony art. 27b ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych, nie może Pan pomniejszyć przychodu za prowadzenie spraw spółki
komandytowej, który stanowi przychód z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20
ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) o opłaconą składkę na
ubezpieczenie zdrowotne.
Ponadto wskazuję, że art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, o którym mowa w Pana pytaniu, nie odnosi się do składek na ubezpieczenie
zdrowotne podatnika.
W tej części Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Natomiast w odniesieniu do możliwości pomniejszenia przychodu o składkę na
ubezpieczenie społeczne, o której mowa we wniosku, zauważam, że zgodnie z art. 26 ust.
1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-
30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24
ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot składek
określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych:
a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia
emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim
współpracujących,
b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w
przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w
części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego
opodatkowaniu
– odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód
(przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których
podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji
podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 26 ust. 13a tej ustawy:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały
zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów
opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od
przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie
zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalają na odliczenie
zapłaconych w roku podatkowym składek na ubezpieczenia społeczne, bezpośrednio na
własne ubezpieczenia społeczne podatnika oraz osób z nim współpracujących bez
wskazania, że odliczenie należy powiązać z przychodami ze źródła, z którym związany był
obowiązek ich opłacenia.
W przypadku, gdy wspólnik spółki komandytowej będącej podatnikiem podatku
dochodowego od osób prawnych, który opłacił składki na ubezpieczenie społeczne w roku
podatkowym, uzyska dochody opodatkowane zgodnie z art. 27 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych kwoty zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne
z tego tytułu w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych może odliczyć
od tych dochodów lub przychodów. Odliczenie składek na ubezpieczenie społeczne
następuje na zasadach określonych w art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych.
Zatem, może Pan pomniejszyć przychód osiągnięty z tytułu prowadzenia spraw spółki
komandytowej o opłaconą składkę na ubezpieczenie społeczne, o której mowa we
wniosku, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.
W tej części Pana stanowisko jest prawidłowe.
Odnosząc się natomiast do zasady in dubio pro tributario – zawartej w art. 2a Ordynacji
podatkowej – na którą powołuje się Pan we własnym stanowisku, stwierdzić należy, że nie
może być ona rozumiana w ten sposób, że w przypadku wątpliwości interpretacyjnych
organy podatkowe są zobowiązane zawsze przyjąć punkt widzenia podatnika. Zasada ta
bowiem ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy wykładnia przepisu prawa nie daje
zadowalających rezultatów. W analizowanym przypadku znaczenie przepisów
znajdujących w nim zastosowanie jest jasne, niebudzące wątpliwości i wynikające z ich
literalnego brzmienia. Dlatego też wskazana zasada w rozpatrywanej sprawie nie może
znaleźć zastosowania. W przepisie art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa chodzi o
wątpliwości organu podatkowego, a nie wątpliwości podatnika oraz że podatnik nie może
oczekiwać, aby ww. artykuł był stosowany w każdej sytuacji, gdy wynik wykładni
przedstawiony przez organ podatkowy oznacza dla niego konsekwencje mniej korzystne
niż zakładał.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana zapytania. Inne
kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały
rozpatrzone w tej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z
dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki
interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.