W dniu 15 stycznia 2025 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych związanych z umową kredytu hipotecznego. Kredytobiorcy, będący małżonkami, złożyli pozew o ustalenie nieważności umowy kredytu, a następnie zawarli ugodę z bankiem, w ramach której bank wypłacił im dodatkową kwotę. Wnioskodawcy pytali, czy ta kwota podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz czy mogą pominąć ją w rocznym zeznaniu podatkowym. Organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawców jest prawidłowe, stwierdzając, że wypłacona kwota stanowi zwrot nienależnie pobranych środków i nie podlega opodatkowaniu. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzając stanowisko wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe. Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej 15 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 stycznia 2025 roku o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku wspólnego jest następująca: Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1. Zainteresowany będący stroną postępowania: AB 2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: CB Opis stanu faktycznego Wnioskodawca (zainteresowany wskazany jako strona postępowania) wraz z drugim zainteresowanym, tj. współkredytobiorcą małżonkiem (dalej łącznie jako: Kredytobiorcy, Wnioskodawca) byli stroną umowy kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny nr (...) z dnia (...) czerwca 2008 r. zawartej z (...) z siedzibą w (...). Umowę kredytową zawarto w celu nabycia nieruchomości (...). Kwota kredytu, określona zgodnie z Umową na (...) CHF, została wypłacona w złotych polskich (łącznie (...) zł) słownie: (...) złotych (...)). po przeliczeniu zgodnie z kursem kupna dla dewiz według tabeli kursowej (...) na dzień realizacji zlecenia płatniczego. Od momentu podpisania umowy kredytu do chwili obecnej między Kredytobiorcami istnieje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Zgodnie z umową oboje Kredytobiorcy odpowiadali solidarnie za spłatę kredytu. Zgodnie z treścią umowy, zabezpieczeniem spłaty kredytu były m.in. hipoteka zwykła w kwocie (...) CHF zabezpieczająca spłatę kapitału oraz hipoteka kaucyjna do kwoty (...) CHF zabezpieczająca odsetki i koszty uboczne ustanowiona na wskazanej powyżej nieruchomości; przelew wierzytelności pieniężnej z umowy ubezpieczenia nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych, potwierdzony przez ubezpieczyciela, przy czym suma ubezpieczenia nie może być niższa niż wartość aktualnego zadłużenia z tytułu kredytu udzielonego przez (...) weksel własny In blanco z klauzulą bez protestu wraz z deklaracją wekslową. Od dnia zawarcia umowy do czerwca 2024 r. Wnioskodawcy wpłacili na rzecz Banku łącznie ponad (...) zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych oraz kwotę (...) zł tytułem kosztów okołokredytowych. Z uwagi na powzięcie przez Kredytobiorców wiedzy o tym, że zawarta przez nich umowa o 1kredyt mogła zawierać niedozwolone klauzule umowne (w rozumieniu art. 385 k.c.). postanowili w dniu 20 lipca 2021 r. skierować do Sądu Okręgowego w W. pozew o ustalenie nieważności umowy kredytu oraz o zapłatę kwot stanowiących w ich ocenie świadczenia nienależne (art. 410 k.c. w zw. z art. 405 k.c.) na skutek nieważnej umowy kredytu. W toku postępowania sądowego wobec dokonania przez Kredytobiorców nadpłaty ponad kwotę udostępnionego im kapitału, Strony podjęły rozmowy mające na celu wypracowanie warunków ugody, w efekcie której potwierdzona została ważność umowy. W dniu (...) czerwca 2024 r. Kredytobiorcy oraz Bank zawarli ugodę sądową. Istotą ugody było rozliczenie się tak, jakby strony zawarły od samego początku umowę kredytu złotowego, a Kredytobiorcy zostaną zwolnieni przez Bank z długu.
Jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 3 ugody Bank w terminie 14 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości (...) PLN (słownie (...) złotych (...)) na rachunek (...). Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11). Zawarcie ugody zgodnie z § 3 ust. 1 nie stanowiło odnowienia w rozumieniu art. 506 k.c. Ugoda została zawarta na zasadach ogólnych swobody umów i kształtowania kontraktu z Kodeksu cywilnego. W treści ugody nie wpisano konkretnych przepisów prawa, strony uznały za istotny istniejący między nimi spór co do ewentualnej nieważności umowy o kredyt i postanowiły go rozwiązać w drodze ugody i kompromisu. Bank jest podmiotem, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym i jest uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów. Ugoda z bankiem została podpisana w dniu (...) czerwca 2024 r. Pytania 1. Czy kwota dodatkowa (...) zł stanowiąca w istocie częściowy zwrot spłaconych przez Kredytobiorcę rat wynikająca z tytułu umowy ugody dotyczącej kredytu frankowego otrzymanego na potrzeby mieszkaniowe (był to jedyny kredyt frankowy) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? 2. Czy w przypadku uznania, że wypłacana przez Bank kwota, o której mowa w pytaniu 1 nie podlega opodatkowaniu to w sytuacji wystawienia przez Bank (...) PIT-11 na tę kwotę, Kredytobiorca może pominąć ją w rocznym zeznaniu podatkowym (z uwagi na fakt, że kwota ta nie stanowi dla niego przychodu)? Państwa stanowisko w sprawie W Państwa ocenie, w odniesieniu do pytania 1 wypłacana kwota dodatkowa, stanowi częściowy zwrot rat pobranych od Kredytobiorcy i nie może być uznana za przysporzenie majątkowe, a co za tym idzie, nie można zaliczyć do żadnej kategorii przychodów, które wynikają z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać należy, iż Bank poprzez zapłatę ww. kwoty de facto dokonał zwrotu części środków uprzednio wpłaconych na rzecz Banku przez Wnioskodawcę, w związku z wykonaniem umowy. Nienależne świadczenie, o którym mowa w art. 410 w zw. z art. 405 Kodeksu cywilnego nie zostało wymienione jako odrębne źródło przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie osiągnął przychodu a jedynie otrzymał zwrot nienależnie pobranych pieniędzy w wyniku stosowania przez Bank (...) nieuczciwych zasad tzw. klauzul niedozwolonych, o zwrot których wystąpił Pełnomocnik procesowy (w imieniu strony) z powództwem do Sądu Okręgowego (...). Kwota ta nie stanowi dodatkowego wynagrodzenia za odstąpienie od dalszych roszczeń. Kwota dodatkowa (...) zł została ustalona w wyniku negocjacji prowadzonych przed zawarciem ugody, stanowi ona kompromis pomiędzy roszczeniem Wnioskodawcy o zwrot spłaconych rat, a stanowiskiem Banku o bezpodstawności dochodzonych przez Wnioskodawcę kwot. Kwota (...) zł mieści się w sumie wpłat tytułem rat kapitałowo- odsetkowych, bowiem kredytu udzielono w kwocie (...) CHF, (faktycznie Bank wypłacił (...) zł), zaś na dzień (...) maja 2024 r. zgodnie z zaświadczeniem Banku spłacili Państwo tytułem rat kapitałowo-odsetkowych łącznie (...) zł oraz (...) tytułem kosztów okołokredytowych. W związku z tym, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zwrotem nienależnie pobranych przez Bank (...) rat kapitałowo-odsetkowych. Należy więc uznać, że zwrot ten nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu. Nie ma zatem podstaw, aby zwróconą kwotę uznać za dochód podlegający opodatkowaniu. Dla celów podatkowych zwrot taki jest obojętny podatkowo. W przypadku zwrotu świadczenia klient otrzymuje z powrotem swój kapitał zwrot zapłaconych Bankowi kwot, które co miesiąc w ratach kapitałowo- odsetkowych przekazywał na rzecz Banku (...) Wnioskodawca podkreśla jeszcze raz, że ich zdaniem nie ma zatem podstaw, aby zwróconą kwotę uznać za dochód podlegający opodatkowaniu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy kredytobiorcy osiągają konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W przypadku Wnioskodawcy zwrot przez Bank tzw. „kwoty dodatkowej” będzie niczym innym niż zwrotem własnych pieniędzy Wnioskodawcy, które wcześniej wpłacił do Banku. Jak już wyżej wskazano, w ocenie Wnioskodawcy, otrzymane przez nich środki pieniężne na mocy zawartej ugody, nie będą stanowiły dla nich żadnej dodatkowej korzyści (przysporzenia majątkowego, wartości wchodzącej do ich majątku), a jedynie prowadzić będą do rozliczeń, które zgodne są z prawem, tj. stanowią następstwo pozbawienia umowy kredytu abuzywnych postanowień. Tym samym Wnioskodawcy w związku z zawarciem ugody - nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty (...) zł. Wnioskodawca uważa swoją ocenę za słuszną, ponieważ zwrot nienależnie pobranych środków przez Bank (...) zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie stanowił przychodu po stronie Wnioskodawcy. W związku z tym nie będzie On zobowiązany do zapłacenia podatku od osób fizycznych od tej kwoty. W ocenie Wnioskodawcy kwota zwrócona przez Bank w wyniku zawarcia umowy ugody dotyczącej kredytu frankowego, nie jest dochodem, lecz zwrotem niesłusznie zapłaconych rat, które były płacone z opodatkowanych dochodów Wnioskodawcy i pozostanie ona obojętna podatkowo. Należy zauważyć, że podobne stanowisko zajął m.in.: a. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 grudnia 2024 r. 0112-KDIL2-1.4011.816.2024.2.MKA; b. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2024 r. 0112-KDIL2-1.4011.782.2024.1.KF; c. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2024 r. 0115-KDIT2.4011.401.2024.2.KC oraz d. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 18 października 2024 r. 0112-KDIL2-1.4011.665.2024.1 MKA. W odniesieniu do pytania 2, wskazali Państwo, że w opisywanym przypadku, zgodnie z ugodą, nastąpić ma zwrot dodatkowej kwoty (...) PLN stanowiącej w istocie część wpłaconych przez Kredytobiorcę rat. Wobec powyższego wskazać należy, że dodatkowe świadczenie pieniężne, które zwrócił Bank w wysokości (...) zł zdaniem Wnioskodawcy nie stanowi przychodu. Czynność ta nie spowoduje uzyskania przysporzenia majątkowego, wzrostu majątku. Otrzymana przez Wnioskodawcę kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłacili wcześniej do Banku. Pieniądze te nie są przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ich uzyskanie nie będzie skutkować po stronie Wnioskodawcy powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego należy uznać, że dodatkowe świadczenie pieniężne, które Bank wypłacił Wnioskodawcy z tytułu zawartej ugody sądowej, nie będzie stanowić przychodu, a jego uzyskanie nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacana przez Bank kwota dodatkowa (...) PLN stanowi częściowy zwrot wpłaconych przez Kredytobiorcę rat i nie stanowi przychodu, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy na Banku, wbrew zapisom ugody, nie ciąży obowiązek informacyjny w postaci sporządzenia PIT-11 na kwotę stanowiącą zwrot. W przypadku wystawienia przez Bank informacji PIT-11, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykazania ww. kwoty tj. (kwoty dodatkowej stanowiącej częściowy zwrot rat wpłaconych przez Kredytobiorcę (Wnioskodawcę) w zeznaniu rocznym podatkowym. Podstawa prawna: art. 9 ust. 1 i 2, art. 10 ust. 1 pkt 10, art. 11 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy: Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29- 30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym
przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła. W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Przystępując do oceny skutków podatkowych wypłaty przez Bank kwoty dodatkowej, na podstawie zawartej ugody wskazuję, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061): Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. Odnosząc się do skutków podatkowych wypłaty ustalonej w ugodzie kwoty wyjaśniam, że zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Jednakże jak wyżej wyjaśniłem definicja przychodu podatkowego zawarta w art. 11 ust. 1 wskazuje, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego. Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa w wysokości (...) zł, którą otrzymają Państwo od Banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłacanej przez Państwa podczas spłaty kredytu hipotecznego to jej otrzymanie nie powoduje po Państwa stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje po Państwa stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego. W konsekwencji nie mają Państwo obowiązku wykazania ww. kwoty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymali Państwo tę kwotę.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania
Pan AB (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili