Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Preferencyjna stawka opodatkowania 5% (tzw. ulga IP-Box)
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.):
Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności
gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
Przedmiotem opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5% (tzw. ulga IP-
Box) jest dochód, który łącznie spełnia następujące warunki:
• został osiągnięty w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc
działalności która spełnia warunki określone w art. 5a pkt 6 w zw. z art. 5b ustawy;
• jest „kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanych praw własności intelektualnej”.
Aby wyjaśnić znaczenie pojęcia „kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw
własności intelektualnej”, należy odnieść się do :
• art. 30ca ust. 2 ustawy, który określa, czym jest kwalifikowane prawo własności
intelektualnej;
• art. 30ca ust. 7 ustawy, który wyjaśnia, jakie kategorie dochodów mogą być uznane za
dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, oraz
• art. 30ca ust. 4, który określa, w jaki sposób ustala się kwalifikowany dochód z
kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Kwalifikowane prawa własności intelektualnej
I tak, zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony
roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego
dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie
prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
autorskie prawo do programu komputerowego
– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub
ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których
przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w
ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (tzw. kwalifikowanym IP) jest więc
prawo własności intelektualnej, które spełnia wszystkie następujące warunki:
• jest jednym z rodzajów praw własności intelektualnej, które ustawodawca wymienił w
art. 30ca ust. 2;
• podlega ochronie prawnej na podstawie odrębnych przepisów;
• jego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika
w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Autorskie prawo do programu komputerowego jako kwalifikowane IP
Jednym z rodzajów praw własności intelektualnej wymienionych w art. 30ca ust. 2 ustawy
jest autorskie prawo do programu komputerowego. Ustawa o podatku dochodowym nie
zawiera definicji „programu komputerowego”, ani też nie odsyła w tym zakresie do
żadnych konkretnych regulacji. W języku powszechnym program komputerowy to zestaw
instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych, przeznaczonych
dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Program komputerowy jest więc
pewną odrębną całością, która pozwala użytkownikowi komputera na realizację
określonych działań.
Co istotne, tak rozumiany program komputerowy jest przedmiotem prawa autorskiego,
jeśli spełnia definicję „utworu” będącego przedmiotem prawa autorskiego z art. 1 ust. 1
ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z
2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stosownie do tego przepisu, przedmiotem prawa autorskiego
jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w
jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia
(utwór).
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie definiuje „programu
komputerowego”. Wymienia „programy komputerowe” jako rodzaj utworów będących
przedmiotem prawa autorskiego wyrażanych słowem, symbolami matematycznymi,
znakami graficznymi (art. 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).
Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74
ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu,
programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy
Rozdziału 7 ustawy nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi
komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Ochronie nie podlegają
natomiast idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu
komputerowego (art. 74 ust. 2 ww. ustawy).
A zatem program komputerowy zawsze jest funkcjonalną całością. Jednak nie każdy tak
rozumiany program polega ochronie prawno-autorskiej. Program, który jest napisany z
wykorzystaniem powtarzalnych schematów, którego wytworzenie wymagało wiedzy i
umiejętności programistycznych, ale nie wiązało się z prowadzeniem działań twórczych
o indywidualnym charakterze, nie będzie przedmiotem praw autorskich.
Autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej może
być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca
ust. 2 pkt 8 ustawy wyłącznie wówczas, gdy przedmiot ochrony został wytworzony,
rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego
działalności badawczo-rozwojowej. A zatem warunkiem skorzystania z omawianej
preferencji IP Box jest:
• prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej przez podatnika, który chce
skorzystać z tej preferencji;
• wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie przez podatnika przedmiotu ochrony
autorskim prawem do programu komputerowego w ramach tej działalności
badawczo-rozwojowej.
Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej
Definicje ustawowe
Znaczenie pojęcia „działalność badawczo-rozwojowa” zostało wyjaśnione w art. 5a pkt
38 ustawy – jest to:
działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe,
podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz
wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Przy czym znaczenia pojęć „badania naukowe” i „prace rozwojowe” zostały określone
odpowiednio w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy.
I tak, stosownie do art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
ilekroć jest w niej mowa o badaniach naukowych - oznacza to:
a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. -
Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.), a więc:
prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie
nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na
bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. -
Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli:
prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na
opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich
znaczących ulepszeń.
Pracami rozwojowymi, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób
fizycznych, są natomiast – zgodnie z art. 5a pkt 40 tej ustawy – prace rozwojowe w
rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i
nauce, czyli:
działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie
dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych
lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia
zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem
działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet
jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Łącząc te elementy można stwierdzić, że działalnością badawczo-rozwojową jest
działalność twórcza obejmująca:
• badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 Prawa o szkolnictwie wyższym i
nauce, a więc prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu
zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez
nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; lub
• badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 Prawa o szkolnictwie wyższym i
nauce, czyli prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności,
nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub
wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń; lub
• prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli
działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie
dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych
lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia
zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem
działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet
jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń,
podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz
wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Twórczy charakter działalności badawczo-rozwojowej
Działalność badawczo rozwojowa musi być działalnością twórczą. Twórczy to „mający na
celu tworzenie”. Synonimy pojęcia twórczy (pomysł, praca) to „konstruktywny, kreatywny,
kreacyjny, kreatorski, koncepcyjny”. Należy przy tym zwrócić uwagę na różnicę
znaczeniową pojęcia „tworzyć” - określające czynność, której istotą jest element kreacyjny i
„wytwarzać”, czyli „zrobić, wyprodukować coś”. Wytwarzanie także prowadzi do powstania
rzeczy lub praw, ale nie ma w sobie indywidualnego elementu kreacyjnego – jest to proces
wymagający wiedzy i umiejętności, ale nie prowadzi do powstania efektów
niepowtarzalnych.
Prace rozwojowe
Pojęcie działalności badawczo rozwojowej obejmuje m.in. prace rozwojowe w rozumieniu
Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu,
kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym
użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe
konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:
• nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; i
• wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.
Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie
przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace
te obejmują kolejno:
• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z
wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z
różnych zakresów, dziedzin lub wiedzą wynikającej z różnych badań naukowych oraz
pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów
badan rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia
wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów,
aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia
celów prac rozwojowych.
Co istotne, całość ww. czynności służy:
• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów
lub usług.
Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo
konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe
organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług –
od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.
Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą
rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet
jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów
lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i
okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas), będzie każdorazowo decydował
charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.
Systematyczność i cele działalności badawczo-rozwojowej
Działalność badawczo-rozwojowa jest podejmowana:
• w sposób systematyczny,
• w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia
nowych zastosowań.
Pojęcie „systematyczny” w odniesieniu do procesów oznacza „zachodzący stale od
dłuższego czasu”; w odniesieniu do działań oznacza „prowadzony w sposób
uporządkowany, według pewnego systemu; planowy, metodyczny”.
Z uwagi na charakter działań, jakie obejmuje działalność badawczo-rozwojowa, pojęcia
systematyczności tych działań nie należy ograniczać wyłącznie do ich zwykłego
organizacyjnego uporządkowania i częstotliwości podejmowanych czynności. Znaczenie
pojęcia „systematyczności” będzie także wynikową przedmiotu prowadzonych działań
(badań naukowych lub prac rozwojowych) – musi uwzględniać specyfikę podejmowanych
badań lub prac.
Celem działalności badawczo-rozwojowej jest: zwiększenie zasobów wiedzy oraz
wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Punktem wyjściowym
dla działalności badawczo-rozwojowej jest więc posiadanie pewnego poziomu
(określonych zasobów) wiedzy w konkretnym temacie. Aby stwierdzić, czy podjęte
działania prowadzą do zwiększenia poziomu wiedzy oraz służą wykorzystywaniu zasobów
wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, koniecznym jest określenie poziomu wiedzy
„wyjściowej” i „wyjściowego” stanu wykorzystywania zasobów wiedzy, „wyjściowego” stanu
jej zastosowań. Bez takiego nakreślenia „punktu wyjścia” dla działalności badawczo-
rozwojowej, nie da się nakreślić celów podejmowanych działań.
Dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej
Ustawodawca określił, jakie rodzaje dochodów, które podatnik uzyskuje w ramach
działalności gospodarczej, mogą być uznane za dochody z kwalifikowanych IP. Zgodnie
z art. 30ca ust. 7 ustawy:
Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony
zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w
zakresie, w jakim został osiągnięty:
1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie
sprzedaży produktu lub usługi;
4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym
postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
Katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z
kwalifikowanego IP, jest zamknięty.
Co istotne, użyte przez ustawodawcę pojęcie dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej odnosi się do dochodu (straty) z konkretnego kwalifikowanego
prawa własności intelektualnej. Tym samym w celu skorzystania z ulgi IP Box podatnik
nie ustala łącznego dochodu (straty) ze wszystkich posiadanych kwalifikowanych praw
własności intelektualnej, ale odrębne dochody (straty) z poszczególnych praw.
Dochód ustala się według zasad z art. 9 ust. 2 ustawy. Przy ustalaniu przychodów należy
mieć na względzie przepisy o momentach rozpoznawania przychodów. Jako koszty
uzyskania przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy
rozpoznać koszty funkcjonalnie związane z działalnością podatnika, które w sposób
bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu. Należy
mieć również na względzie obowiązujące podatnika zasady potrącalności kosztów.
Kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP
Dochód o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy jest jednym z elementów, które służą
ustaleniu przedmiotu opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5%, tj.
ustaleniu kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Zasadę obliczania kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej określa art. 30ca ust. 4 ustawy. Kwalifikowanym dochodem z
kwalifikowanego IP jest iloczyn:
• dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku
podatkowym i
• wskaźnika obliczonego według wzoru podanego w przepisie (tzw. wskaźnika nexus):
[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d,
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika
na:
a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową
związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym
prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu
niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym
prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu
powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Dopiero tak ustalony dochód jest przedmiotem opodatkowania preferencyjną stawką 5%.
Celem wskaźnika nexus nie jest „podatkowe rozliczenie” wydatków ponoszonych przez
podatników (kwestia możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu z
kwalifikowanego IP jest rozstrzygana na etapie ustalania dochodu z kwalifikowanego IP, o
którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy). Wskaźnik nexus służy określeniu, czy za
kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP można uznać całość dochodu z
kwalifikowanego IP, czy tylko jego część. Istotna jest tu proporcja wykazywanych przez
podatnika wartości.
Podstawa opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5%
Suma ustalonych we wskazany sposób kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych
praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym jest podstawą
opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5% (art. 30ca ust. 3 ustawy).
Co istotne, podatnik, który chce skorzystać z ulgi IP-Box, musi również spełnić
obowiązki ewidencyjne, o których mowa w art. 30cb ustawy.
Odpowiednie stosowanie przepisów o uldze IP-Box przez licencjobiorców
Zgodnie z art. 30ca ust. 14 ustawy:
Przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na
podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z
tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac
badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności
intelektualnej, na które udzielono tej licencji.
Gra opisana we wniosku jako kwalifikowane IP
Aby ocenić, czy w opisanej we wniosku sytuacji spełniają Panowie podstawowe warunki
skorzystania z omawianej preferencji IP Box, należy rozważyć kwestię:
• prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej;
• wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia przedmiotu ochrony autorskim prawem do
programu komputerowego w ramach tej działalności badawczo-rozwojowej.
Gra komputerowa, którą opisali Panowie we wniosku, jest programem komputerowym w
rozumieniu art. 30c ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak
wskazali Panowie w opisie:
• Gra powstała jako Panów wspólne dzieło (we współpracy z innymi osobami);
• Pan C.D. przeniósł swoje majątkowe prawa autorskie do Gry na Pana A.B. w zamian za
udziały w zyskach z gry;
• utworzyli Panowie spółkę komandytową (spółkę niebędącą osobą prawną, o której
mowa w art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);
• Pan A.B. wniósł do Spółki tytułem wkładu licencję na Grę;
• w ramach Spółki prowadzono badania i prace rozwojowe w celu rozwijana Gry – w
efekcie czego stworzono jej (...) aktualizacji (modyfikacji).
Przestawione okoliczności sprawy (jak zasadnie argumentują Panowie w stanowisku do
pytań 1 i 2) pozwalają uznać, że Gra jest kwalifikowanym IP oraz że działania dotyczące
Gry prowadzone w ramach Spółki miały charakter prac badawczo-rozwojowych z art. 5a
pkt 38-40 ustawy.
Panów stanowisko w zakresie pytań 1 i 2 jest więc prawidłowe.
Jednocześnie, z uwagi na:
• fakt uprzedniego prowadzenia przez Panów prac, których efektem było powstanie Gry
oraz
• podstawę do dokonywania rozwijania Gry w ramach Spółki (licencja wyłączna),
nie ma przeszkód, abyście korzystali Panowie z preferencji IP-Box za okres, kiedy Spółka
była podmiotem transparentnym podatkowo.
Panów stanowisko w zakresie pytania 8 jest więc prawidłowe.
Zasady ustalania przez Panów podstawy preferencyjnego opodatkowania
Jak wskazali Panowie w opisie sprawy, w okresie podlegającym ocenie Spółka uzyskiwała
przychody z tytułu licencji na Grę przyznanej Wydawcy. Dochody z tego tytułu mieszczą się
w kategorii przychodów wskazanych w art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Panów stanowisko w zakresie pytania 4 jest więc prawidłowe.
Rozważając natomiast kwestię ustalania przez Panów wskaźnika nexus należy wskazać, że
przyjęli Panowie stanowisko, zgodnie z którym dla ustalania tego wskaźnika uwzględniają
Panowie wszystkie koszty związane z uzyskiwaniem przychodów z Gry.
Tymczasem koszty uzyskania przychodów i wydatki uwzględniane dla potrzeb wyliczenia
wskaźnika nexus to dwie różne kategorie. Nie wszystkie wydatki, które spółka ponosi w
celu uzyskiwania przychodów z Gry są jednocześnie kosztami prowadzenia przez nią
działalności badawczo-rozwojowej i rozwijania Gry.
Z tego względu Panów stanowisko w zakresie pytania 3 jest nieprawidłowe.
W odniesieniu do szczegółowych, wymienionych przez Panów kosztów, należy podkreślić,
że koszty utrzymania i rozwoju strony internetowej dotyczącej Gry nie są bezpośrednio
związane z prowadzeniem przez Spółkę prac badawczo-rozwojowych i wytwarzaniem
nowych wersji Gry. Wydatki te dotyczą działań marketingowych i organizacji sprzedaży –
nie ma więc podstaw, aby ujmować je dla celów wyliczenia nexusa.
Pozostałe wymienione przez Panów wydatki kwalifikują się do uwzględnienia we
wskaźniku nexus – jako elementy z litery a wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4.
Panów stanowisko w zakresie pytania 9 jest jednak nieprawidłowe – bo nie wszystkie
wymienione przez Panów wydatki mają charakter wydatków związanych z pracami
badawczo-rozwojowymi i powstawaniem nowych wersji Gry jako kwalifikowanych IP.
Prawidłowe jest natomiast stanowisko do pytania 10 i 11.
Różnice kursowe a ulga IP-Box
To, czy różnice kursowe są elementem, który powinien być uwzględniamy dla ustalenia
dochodu z kwalifikowanego IP, zależy od możliwości przypisania ich do któregoś z
wymienionych w art. 30ca ust. 7 tytułów uzyskiwania dochodów z kwalifikowanych IP.
I tak, różnice kursowe transakcyjne (dodatnie lub ujemne) powstają wówczas, kiedy
wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej, albo kosztu zarachowanego
wyrażonego w walucie obcej, po przeliczeniu na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest inna (niższa lub wyższa) od wartości tego
przychodu (kosztu) w dniu jego faktycznego otrzymania (faktycznego poniesienia),
przeliczonej na złote według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia
(odpowiednio art. 24c ust. 2 pkt 1-2 oraz art. 24c ust. 3 pkt 1-2 ustawy).
Różnice kursowe transakcyjne korygują (urealniają) wysokości wcześniej zarachowanego
przychodu należnego (kosztu zarachowanego), z uwzględnieniem kursu waluty z dnia jego
faktycznego uzyskania (poniesienia) bądź kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z
dnia poprzedzającego, w sytuacji gdy nie jest możliwe uwzględnienie kursu faktycznego.
Jeżeli zatem przychód z licencji udzielonej przez spółkę na autorskie prawa majątkowe do
kwalifikowanego IP oraz wartość kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu podlegają
uwzględnieniu w ramach dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, to
ich korekta o różnice kursowe transakcyjne również powinna zostać ujęta w ramach
dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Panów stanowisko w zakresie pytań 5 i 6 jest więc prawidłowe.
Natomiast różnice kursowe od własnych środków pieniężnych (art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3
pkt 3 ustawy) nie mają związku z osiągniętym dochodem z tytułów określonych w art. 30ca
ust. 7. Różnice te powstają niezależnie od prowadzenia przez spółkę działalności
badawczo-rozwojowej i posiadania praw do kwalifikowanego IP.
Różnice kursowe powstałe od własnych środków pieniężnych powinni Panowie ująć
odpowiednio po stronie przychodów lub kosztów prowadzonej działalności gospodarczej,
ale nie dla potrzeb preferencyjnego opodatkowania stawką 5%.
Panów stanowisko w zakresie pytania 7 jest więc nieprawidłowe.
Danina solidarnościowa a ulga IP-Box
Zgodnie z art. 30h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4%
podstawy obliczenia tej daniny.
Ustawodawca określił podstawę obliczenia daniny solidarnościowej w art. 30h ust. 2 ustawy. Jest nią:
nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na
zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich
pomniejszeniu o:
1) kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek, o których
mowa w art. 30c ust. 2 pkt 2,
2) kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5
– odliczone od tych dochodów.
W wykonywanym wyroku Sąd podzielił stanowisko, że pod pojęciem „dochodów
podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a” oraz
„dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c” należy
rozumieć dochody z działalności gospodarczej, które faktycznie podlegają opodatkowaniu
z zastosowaniem stawek podatku przewidzianych w art. 27 (opodatkowanie na zasadach
ogólnych) albo stawki podatku przewidzianej w art. 30c ustawy (podatek liniowy).
Zatem wartość Panów dochodów z działalności gospodarczej uzyskiwanych w ramach
spółki, które podlegają opodatkowaniu na preferencyjnych zasadach określonych w art.
30ca ustawy, nie jest elementem uwzględnianym dla potrzeb ustalenia podstawy
opodatkowania daniną solidarnościową.
Panów stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Panowie przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązywał w dniu złożenia wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Panów sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji
ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Panów, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki
interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Pan A.B. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji
podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie
ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r
ustawy – Ordynacja podatkowa.