Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
dłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który
dotyczy ulgi na powrót. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19
grudnia 2024 r. (data wpływu 19 grudnia 2024 r.), pismem z 15 stycznia 2025 r. (data
wpływu 15 stycznia 2025 r.) oraz pismem z 11 lutego 2025 r. (data wpływu 11 lutego 2025
r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Obecnie mieszka Pan w Norwegii, gdzie prowadzi działalność gospodarczą i podlega pod
norweski system ubezpieczeń społecznych. Dla ułatwienia rozliczeń z kontrahentami
mieszkającymi w Polsce posiada Pan firmę w Polsce. Planuje Pan powrót do Polski i
chciałby Pan upewnić się, czy fakt posiadania firmy w Polsce w dowolnej formie (np.
jednoosobowa działalność gospodarcza, spółka jednoosobowa lub udziały w spółce)
wpływa na możliwość skorzystania z ulg podatkowych przewidzianych dla osób
powracających z zagranicy. Zastanawia się Pan również, czy prowadzenie tej działalności w
Polsce w okresie przed powrotem koliduje z możliwością skorzystania z takich ulg.
Uzupełnienie zdarzenia przyszłego
Posiada Pan obywatelstwo polskie.
Planowana data przeprowadzki to styczeń 2026 roku, z dokładnością do kilku tygodni.
Z ulgi na powrót zamierza Pan skorzystać możliwe jak najszybciej, jednak zgodnie z
przepisami nie wcześniej niż po upływie 183 dni od dnia przeprowadzki, tj. od lipca 2026
roku.
Przebywał Pan w Polsce przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym, zanim
przeprowadził się Pan się za granicę (mieszkał Pan w Polsce przez 29 lat, do 2020 roku).
Miał Pan miejsce zamieszkania w Polsce nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat
kalendarzowych poprzedzających okres pobytu za granicą. Mieszkał Pan w Polsce do 2020
roku.
Do momentu powrotu do Polski podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi
podatkowemu w Norwegii, gdzie rozlicza Pan swoje dochody globalne. Jednocześnie w
Polsce rozlicza Pan dochody osiągane na jej terytorium.
Od momentu Pana powrotu do Polski będzie Pan posiadał nieograniczony obowiązek
podatkowy w Polsce.
Pana firma w Polsce nie stanowi zakładu podatkowego/stałej placówki, ponieważ
działalność prowadzi Pan zdalnie, a adres w Polsce jest jedynie adresem rejestracyjnym.
W Polsce rozlicza się Pan z przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej za
pośrednictwem swojej firmy zarejestrowanej na terenie Polski.
Firma w Polsce prowadzona jest w formie jednoosobowej działalności gospodarczej,
jednak rozważa Pan możliwość założenia spółki z o.o. w przyszłości.
Firma jest zarejestrowana w Polsce. Obecnie przyjął Pan podatek liniowy jako formę
opodatkowania działalności gospodarczej.
Od stycznia 2026 roku będzie Pan posiadać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), tj. kiedy
planuje Pan przeprowadzić się do Polski i mieszkać na stałe.
Od stycznia 2026 roku, będzie Pan posiadał stałe miejsce zamieszkania, tj. kiedy zamierza
Pan osiedlić się w Polsce na stałe.
Miał Pan wcześniej miejsce zamieszkania na terytorium Polski do 2020 roku.
Od 2020 roku nieprzerwanie mieszka Pan w Norwegii, co obejmuje okres co najmniej
trzech lat poprzedzających planowany powrót do Polski.
Świadczył Pan pracę na rzecz polskich podmiotów do czasu przeprowadzki do Norwegii w
2020 roku. Pracował Pan zarówno w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak i
kilku umów o pracę. Od czasu zamieszkania w Norwegii Pana dochody na rzecz
podmiotów polskich pochodzą wyłącznie z tantiem za autorstwo książki oraz z
prowadzonej działalności gospodarczej.
Chciałby Pan odliczyć ulgę na powrót od podatku dochodowego z przychodów uzyskanych
w ramach działalności gospodarczej (opodatkowanej liniowo). W przypadku podjęcia pracy
na etacie, również od wynagrodzenia z tego tytułu. Dodatkowo, jeśli zdecyduje się Pan na
założenie spółki z o.o., to także od wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka
zarządu.
Na pytanie czy posiada/będzie posiadał Pan certyfikat rezydencji lub inne dowody
dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską do dnia zmiany
miejsca zamieszkania na terytorium Polski, odpowiedział Pan: „Tak, będę posiadał
dokumenty”.
Wskazał Pan, że będzie posiadał dokumenty potwierdzające Pana pracę w Norwegii,
jednak nie przez cały okres pobytu, ponieważ w późniejszym czasie założył Pan tam
działalność gospodarczą. Dodatkowo posiada i będzie Pan posiadał dokumenty
potwierdzające najem nieruchomości w Norwegii. Każda osoba mieszkająca w Norwegii
otrzymuje numer personalny (fødselsnummer), który potwierdza jej status rezydenta.
Zgodnie z norweskimi przepisami może Pan wystąpić o potwierdzenie miejsca
zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej), jednak nie ma Pan
pewności, czy norweski urząd skarbowy dostarczy inne dodatkowe dokumenty.
Nigdy wcześniej nie korzystał Pan z ulgi na powrót.
Nie zmieniał Pan miejsca zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską ani nie przebywał na jej
terytorium dłużej niż 183 dni w żadnym z wymienionych lat (2020-2025).
Przyjeżdżał i będzie Pan przyjeżdżał do Polski w celach odwiedzin znajomych, rodziny oraz
spędzenia kilku dni urlopu. Nie ma Pan w planach podejmowania spraw zawodowych. Nie
ma Pan żony ani dzieci. W Norwegii mieszka Pan na stałe. Podlega Pan pod norweski
system ubezpieczeń społecznych, płaci tam podatki, wynajmuje mieszkanie i prowadzi
firmę. W Polsce prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą.
Pana źródło dochodów w latach 2020–2025 oraz do dnia poprzedzającego zmianę miejsca
zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską pochodzą zarówno z działalności gospodarczej
prowadzonej w Norwegii, jak i w Polsce. Nie posiada Pan żadnych kredytów. Obecnie nie
posiada Pan nieruchomości, jednak możliwe, że przed powrotem do Polski nabędzie Pan
nieruchomość na jej terytorium. Znajomych ma Pan zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.
Posiada Pan konta bankowe w kilku krajach, w tym w Polsce. Ubezpieczenie społeczne ma
Pan w Norwegii i do czasu zmiany rezydencji podatkowej pozostanie Pan objęty
norweskim systemem ubezpieczeniowym.
Życie społeczne i kulturalne prowadzi Pan w wielu krajach, w tym w Polsce, Norwegii,
Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i innych krajach, gdzie ma Pan znajomych. W żadnym kraju nie
należy Pan do żadnego klubu. Nie zajmuje się Pan też polityką. W ramach prowadzonej
działalności zajmuje się Pan między innymi rozwojem wirtualnej polskojęzycznej
społeczności programistycznej.
Dla uproszczenia sprawy, w ramach wniosku o interpretację indywidualną pyta Pan o
zastosowanie ulgi na powrót w odniesieniu do dwóch kategorii przychodów:
a) Przychodów wynikających z prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej
(JDG).
b) Przychodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę, jeśli podejmie Pan zatrudnienie po
powrocie do Polski.
Nie uwzględnia Pan w pytaniu przychodów z innych źródeł, takich jak udziały w spółce,
działalność w ramach spółki z o.o.
Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu
Czy w przypadku powrotu do Polski i uzyskania statusu rezydenta podatkowego, będzie
Pan uprawniony do skorzystania z ulgi na powrót w odniesieniu do przychodów
uzyskiwanych z prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej (opodatkowanej
podatkiem liniowym) oraz ewentualnie przychodów z tytułu umowy o pracę?
Pana stanowisko
W Pana ocenie, zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi dotyczącymi ulgi na
powrót, ma Pan prawo do jej zastosowania do wskazanych powyżej przychodów. Ulgę na
powrót powinien Pan móc zastosować zarówno do dochodów osiąganych z
jednoosobowej działalności gospodarczej, jak i do wynagrodzenia uzyskanego z tytułu
umowy o pracę.
Podkreśla Pan również, że niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie aspektów podatkowych i
nie odnosi się do kwestii związanych z systemem ubezpieczeń społecznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pana we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163).
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od
osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z
wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień
przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru
podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie
realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art.
19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji
podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość
otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog
źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy źródłem przychodów są:
1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy,
członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej
się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2) pozarolnicza działalność gospodarcza.
Z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz
spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz
wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło
finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze,
wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody,
ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy
ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone
za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń
częściowo odpłatnych.
Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty
należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości
zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących
sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za
przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od
towarów i usług.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości
nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego
stosunku pracy,
b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady
opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o
zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów
ewidencjonowanych,
d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa
- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku
roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku
następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na
podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających
opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej
ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie
przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w
okresie obejmującym:
a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3) podatnik:
a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa na
należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji
Szwajcarskiej lub
b) miał miejsce zamieszkania:
- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie
Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii,
Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub
Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat
kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce
zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do
tego zwolnienia, oraz
5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku
podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154
nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit.
a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma
zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego
niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach
podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na
terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu
obowiązkowi podatkowemu.
W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe
warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.
Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby
przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca
zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata
kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania
na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na
terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały
uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów
(przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony
obowiązek podatkowy).
Jak wynika z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub
gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku
podatkowym.
W świetle art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy
zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym
zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie
od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia
miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony
obowiązek podatkowy na terytorium RP.
Z treści wniosku wynika, że od 2020 r. mieszka Pan w Norwegii, gdzie prowadzi działalność
gospodarczą i podlega pod norweski system ubezpieczeń społecznych. Dla ułatwienia
rozliczeń z kontrahentami mieszkającymi w Polsce posiada Pan firmę w Polsce. Planuje
Pan powrót do Polski. Planowana data przeprowadzki to styczeń 2026 roku, z
dokładnością do kilku tygodni. Do momentu powrotu do Polski podlega Pan
nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Norwegii. Od momentu Pana powrotu
do Polski będzie Pan posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Od stycznia
2026 roku będzie Pan posiadać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów
osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), tj. kiedy planuje Pan
przeprowadzić się do Polski i mieszkać na stałe.
Zatem wskazać należy, że spełni Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.
Z treści wniosku wynika, że od 2020 r. do momentu powrotu do Polski posiada/będzie Pan
posiadał stałe miejsce zamieszkania w Norwegii. Zatem, spełni Pan również wymagania
wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.
Jednym z warunków wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie
przez podatnika obywatelstwa polskiego.
Z treści wniosku wynika, że posiada Pan obywatelstwo polskie. Wobec powyższego spełni
Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, albowiem
przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpi w
związku z posiadaniem przez Pana obywatelstwa polskiego.
Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest
stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ww. ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych
dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie
niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.
Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o
miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy
organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów
podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może
alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym
dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego
miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty
potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą
być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od
byłego pracodawcy.
Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy
pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):
Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia
sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza
Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania
podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi
bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie
przedstawić również inne dowody.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że będzie Pan posiadał dokumenty potwierdzające
Pana pracę w Norwegii, jednak nie przez cały okres pobytu, ponieważ w późniejszym
czasie założył Pan tam działalność gospodarczą. Dodatkowo posiada i będzie Pan posiadał
dokumenty potwierdzające najem nieruchomości w Norwegii. Każda osoba mieszkająca w
Norwegii otrzymuje numer personalny (fødselsnummer), który potwierdza jej status
rezydenta. Zgodnie z norweskimi przepisami może Pan wystąpić o potwierdzenie miejsca
zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej), jednak nie ma Pan
pewności, czy norweski urząd skarbowy dostarczy inne dodatkowe dokumenty.
Z treści wniosku wynika zatem, że posiada/będzie posiadał Pan dokumenty
potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem
do Polski znajdowało się w Norwegii. Spełnia Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust.
43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie, spełnia Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww.
ustawy, jako że nie korzystał Pan wcześniej z ulgi na powrót.
Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnia Pan również
zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych
innych ustaw, ponieważ – jak wskazał Pan w opisie sprawy – przeniesie Pan swoje miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r., tj.
powróci Pan do Polski w styczniu 2026 r.
Wskazał Pan, że po powrocie do Polski chciałby Pan odliczyć ulgę na powrót od podatku
dochodowego z przychodów uzyskanych w ramach działalności gospodarczej
opodatkowanej podatkiem liniowym oraz przychodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę.
W związku z planowanym w 2026 r. przeniesieniem przez Pana miejsca zamieszkania na
terytorium Polski będzie przysługiwało Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na
powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz ze
stosunku pracy.
Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości
nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie
następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpi
przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2026-2029, albo od początku roku
następnego, tj. w latach 2027-2030.
Fakt prowadzenia działalności w Polsce przed powrotem do Polski nie ma wpływu na
możliwość skorzystania z tej ulgi, bowiem jak Pan sam wskazał we wniosku przed
powrotem do Polski będzie miał Pan stałe miejsce zamieszkania i nieograniczony
obowiązek podatkowy w Norwegii.
Stanowisko Pana jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego,
który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przedmiotem interpretacji nie jest ustalenie obowiązku podatkowego i miejsce
zamieszkania. Powyższe informacje zostały przyjęte jako element stanu faktycznego
/zdarzenia przyszłego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje
się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za
pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie
trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.