0114-KDIP3-2.4011.839.2024.4.MN

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 10 grudnia 2024 r. (wpływ 10 grudnia 2024 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

C. S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...) w szczególności następujących produktów: (...) - dalej: „Produkty”. Wnioskodawca zamierza stworzyć platformę (dalej: „Platforma”) skierowaną do magistrów farmacji (dalej: „Farmaceuci”) oraz techników farmacji (dalej: „Technicy”), dokonujących czynności fachowych w związku z działalnością gospodarczą lub zatrudnionych w aptece na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, określanymi łącznie jako „Użytkownicy”. Użytkownicy nie są pracownikami Wnioskodawcy, ani nie są osobami pozostającymi z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Celem Platformy będzie promocja, edukacja i szkolenie Farmaceutów i Techników na temat Produktów znajdujących się w ofercie sprzedaży Wnioskodawcy. Platforma będzie typowym narzędziem o charakterze reklamowym i szkoleniowym, którego celem będzie informowanie Użytkowników o posiadanej w sprzedaży gamie Produktów oraz zwiększanie ich świadomości i wiedzy odnośnie tych Produktów. Osiągnięcie powyższych celów Platformy ma przełożyć się na zbudowanie zaufania do Wnioskodawcy i jego Produktów, a w konsekwencji pośrednio wpłynąć na zwiększenie wolumenu sprzedawanych przez Wnioskodawcę Produktów (a co za tym idzie na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy). Korzystanie przez Użytkowników z Platformy będzie dobrowolne oraz nie będzie powodować konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów. Platforma będzie zawierać szkolenia dotyczące Produktów, a Użytkownicy poprzez udział w tych szkoleniach będą mieć możliwość zdobycia punktów za aktywność na Platformie. Następnie, zdobyte punkty będą mogły zostać wymienione na nagrody wskazane w katalogu nagród (dalej: „Nagrody”). System będzie automatycznie naliczać Użytkownikom punkty za odbyte szkolenia i zaliczone testy. Wartość jednej Nagrody za odbyte szkolenia dotyczące Produktów na Platformie nie przekroczy 100 zł, będzie ona związana z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, a także opatrzona znakiem reklamującym Wnioskodawcę lub Produkt co pozostaje w zgodzie z przepisami art. 58 ust. 3 ustawy PF. Spółka planuje zlecić obsługę techniczną związaną z zakupem oraz dostarczeniem Nagród do Użytkowników podmiotowi zewnętrznemu (dalej: „Koordynator”). W przypadku skorzystania z usług Koordynatora, Nagrody będą wydawane Użytkownikom bezpośrednio przez Koordynatora, jednakże ciężar ekonomiczny związany z zakupem Nagród będzie ciążyć na Wnioskodawcy, ponieważ na koniec każdego miesiąca

Koordynator obciąży Spółkę kosztem Nagród za pomocą odpowiedniego dokumentu (np. notą księgową lub fakturą). Wnioskodawca nie wyklucza jednak, że nie dokona zlecenia obsługi technicznej związanej z nabywaniem oraz dostarczaniem Nagród Koordynatorowi, lecz samodzielnie będzie koordynować ten proces. W takim przypadku, Nagrody będą nabywane bezpośrednio przez Spółkę, Spółka będzie ponosić ekonomiczny ciężar nabycia Nagród oraz będzie dysponować odpowiednim dokumentem poświadczającym zakup. Spółka podkreśla, że zgodnie z regulaminem Platformy, ciąży na niej obowiązek dostarczenia Nagrody pod wskazany przez Użytkownika adres dostawy. Użytkownik dysponuje Nagrodą dopiero po jej odbiorze i właśnie moment odbioru Nagrody kwalifikowany jest jako moment wykonania ciążących na Spółce zobowiązań (tj. wydanie Nagrody na rzecz Użytkownika). Wnioskodawca będzie dysponować dokumentacją potwierdzającą spełnienie warunku niezbędnego do otrzymania Nagrody, a także potwierdzeniem odebrania Nagrody przez nagrodzonych Użytkowników lub listą nagrodzonych osób i ilością wydanych Nagród. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...). Wnioskodawca zamierza stworzyć Platformę skierowaną do osób będących magistrami lub technikami farmacji, którzy prowadzą własną działalność gospodarczą lub są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej w aptece. W konsekwencji, są to osoby, które mają bezpośredni kontakt z pacjentami / klientami, a jednocześnie posiadają lub mogą posiadać Produkty Wnioskodawcy w swoim asortymencie. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza utworzyć Platformę skierowaną do Farmaceutów oraz Techników mającą na celu promowanie, edukowanie i szkolenie tych osób na temat Produktów znajdujących się w ofercie sprzedaży Wnioskodawcy. Korzystanie przez Farmaceutów i Techników z Platformy będzie dobrowolne oraz nie będzie powodować konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów. W ramach Platformy, Farmaceuci oraz Technicy będą mieć możliwość odbywania szkoleń dotyczących Produktów Wnioskodawcy, a odbycie szkolenia będzie wiązać się z możliwością zdobycia punktów za aktywność na Platformie. Następnie, zdobyte punkty będą mogły zostać wymienione na Nagrody wskazane w katalogu nagród. Wartość jednej Nagrody za odbyte szkolenia dotyczące Produktów na Platformie nie przekroczy 100 zł, będzie ona związana z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, a także opatrzona znakiem reklamującym Wnioskodawcę lub Produkt co pozostaje w zgodzie z przepisami art. 58 ust. 3 ustawy PF. Zatem, mając na uwadze profil działalności Wnioskodawcy, pełni on przede wszystkim rolę producenta w zakresie wytwarzania produktów farmaceutycznych i substancji aktywnych, a także dystrybutora tych produktów (a nie usługodawcy). W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie przez Użytkowników z Platformy wykazuje związek z promocją lub reklamą Produktów Spółki, a nie świadczonych przez Spółkę usług. Celem utworzenia Platformy jest bowiem szerzenie wiedzy i informacji o Produktach Wnioskodawcy wśród Użytkowników Platformy, a nie kreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, podkreślenie jej zasobności czy profesjonalizmu. Potwierdzeniem tego jest także przyjęty przez Spółkę limit wydatków przeznaczonych na jedną Nagrodę (jak zostało przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, cena zakupu brutto pojedynczej Nagrody nie będzie przekraczać 100 zł), co pozwala na uznanie, że działania Spółki polegające na przekazywaniu Nagród mieszczą się w kategorii akceptowalnych i stosowanych powszechnie na rynku zachowań reklamowych, a nie są nakierowane na kreowanie wizerunku Wnioskodawcy jako zasobnej, hojnej firmy. Dodatkowo, Nagrody będą opatrzone znakiem reklamującym Wnioskodawcę lub Produkt, co ma na celu promowanie znaków towarowych, którymi posługuje się Wnioskodawca, a także ich utrwalanie w świadomości odbiorców, co w konsekwencji powinno przełożyć się na kształtowanie w sposób bezpośredni popytu na przedmiotowe towary. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, korzystanie przez Użytkowników z Platformy będzie całkowicie dobrowolne oraz nie będzie powodować konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów. Zatem, Wnioskodawca nie będzie oczekiwać od Użytkowników aktywnego korzystania z Platformy, ani uiszczania przez nich opłat za dostęp do niej. Wnioskodawca nie będzie też uprawniony do nakładania jakichkolwiek sankcji za niekorzystanie z Platformy. Jednakże, Wnioskodawca planuje, iż w przypadku aktywnego korzystania z Platformy przez Użytkowników, z ich własnej inicjatywy, i odbywania dostępnych na Platformie szkoleń będą oni mieć możliwość zdobywania punktów, które następnie będą mogły zostać wymienione na nagrody wskazane w katalogu nagród. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe argumenty wskazują, że Użytkownicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymane Nagrody. Aktywność Użytkowników na Platformie i spełnienie przewidzianych w regulaminie warunków uczestnictwa w szkoleniu i otrzymania punktów nie powoduje powstania ekwiwalentnego świadczenia wobec Spółki. Pytania 1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup Nagród wydawanych w ramach Platformy na rzecz Użytkowników będą stanowiły dla Spółki podatkowe koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)? 2. Czy wydanie Nagrody Użytkownikowi w ramach prowadzonej Platformy o wartości nieprzekraczającej jednorazowo 100 zł, przy założeniu, że Użytkownik nie prowadzi działalności gospodarczej, spowoduje powstanie po stronie Spółki obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych lub obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)? Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych została udzielona odrębnym rozstrzygnięciem. Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie Nagrody Użytkownikowi w ramach prowadzonej Platformy o wartości nieprzekraczającej jednorazowo 100 zł, przy założeniu, że Użytkownik nie prowadzi działalności gospodarczej, nie spowoduje powstania po stronie Spółki obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych lub obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o PIT. Uwagi ogólne Art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1987 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Powyższe wskazuje, że na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.: 1) obliczenie, 2) pobranie, 3) wpłacenie - podatku, zaliczki lub raty. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ustawy o PIT). Z kolei art. 11 ust. 2a ustawy o PIT stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się: 1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców; 2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu; 3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku; 4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. W art. 10 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca wymienił źródła przychodów, wśród których w pkt 9 tego przepisu wskazał tzw. „inne źródła”. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł uważa się m.in. w szczególności nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12 -14 i art. 17. Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem. Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Natomiast, jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Warunki zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT Mając na uwadze powyższe przepisy, a w szczególności treść normy prawnej zawartej w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, należy stwierdzić, iż obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne wynikające z ustawy o PIT nie występują, gdy podmiot (m.in. osoba prawna) dokonuje wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli te należności lub świadczenia korzystają ze zwolnień przedmiotowych z art. 21 ww. ustawy. Zatem, odpowiedź na pytanie nr 2 wymaga uprzedniego dokonania oceny czy wydanie Nagrody Użytkownikowi w ramach prowadzonej Platformy o wartości nieprzekraczającej jednorazowo 100 zł, przy założeniu, że Użytkownik nie prowadzi działalności gospodarczej, może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT. Skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia wymaga spełnienia następujących warunków: 1) świadczenie przekazywane jest nieodpłatnie, 2) przekazanie świadczenia ma związek z promocją lub reklamą świadczeniodawcy, 3) wartość świadczenia przekazywanego jednorazowo nie przekracza kwoty 200 zł, 4) między świadczeniodawcą i obdarowanym nie istnieje stosunek cywilnoprawny lub umowa o pracę, 5) świadczenie musi zaliczać się do przychodów z „innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym spełnione są wszystkie wskazane warunki co Wnioskodawca szczegółowo argumentuje poniżej. 1) Świadczenie przekazywane jest nieodpłatnie Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Należy zatem odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. Mając powyższe na uwadze, nieodpłatne świadczenie to takie zdarzenie, którego skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku jednego podmiotu kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Aby mówić o nieodpłatnym świadczeniu, powinno ono stanowić przysporzenie tylko po stronie „obdarowanego”, niezwiązane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem „obdarowanego” na rzecz przekazującego świadczenie. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 grudnia 2017 r. (sygn. akt 11 FSK 3246/15) potwierdził powyższe podejście, wskazując, że: „Na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod wpływem orzecznictwa sądów administracyjnych, za nieodpłatne świadczenie przyjęło się uważać nie tylko świadczenia w cywilistycznym znaczeniu, ale także wszystkie inne zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści, mających konkretny wymiar finansowy, kosztem innego podmiotu”. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, korzystanie przez Użytkowników z Platformy jest dobrowolne oraz nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów. Organizowana przez Wnioskodawcę inicjatywa opiera się na konstrukcji przyrzeczenia publicznego, o którym mowa w art. 919 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), stanowiącej jednostronną czynność prawną, rodzącą obowiązek świadczenia tylko po stronie przyrzekającego. Złożenie takiego oświadczenia przez Wnioskodawcę powoduje stan jego związania tylko wobec osób, do których zostało ono skierowane i zobowiązuje go do spełnienia obiecanego świadczenia (nagrody) w razie wykonania czynności wskazanej w tym oświadczeniu. Natomiast, osoby będące adresatem przyrzeczenia publicznego, tj. potencjalni Użytkownicy Platformy, nie są zobowiązani do żadnego działania, a sam organizator nie ma wobec nich roszczenia o wykonanie czynności określonych w treści przyrzeczenia. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie mamy więc do czynienia z wzajemnością świadczeń pomiędzy Użytkownikami Platformy a Wnioskodawcą. Nie zmienia tego okoliczność, iż w celu otrzymania Nagrody Użytkownicy muszą dokonać pewnych czynności polegających na zebraniu odpowiedniej liczby punktów. Powyższe potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. akt II FSK 377 /18 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: „Tak więc w opisanej we wniosku o wydanie interpretacji sytuacji nie mamy do czynienia z wzajemnością świadczeń skarżącej i uczestników konkursu do „dokonania pewnych czynności”, jak twierdził autor skargi kasacyjnej. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zachowanie uczestnika konkursu nie nosi znamion świadczenia ekwiwalentnego względem świadczenia skarżącej w postaci przewidzianej w konkursie nagrody. W pełni trafne było więc stanowisko Sądu I instancji, że "działanie podlegające na spełnieniu wymogów przewidzianych w regulaminie, które jest warunkiem otrzymania świadczenia (nagrody), nie ma charakteru świadczenia wzajemnego. Nie można zatem uznać stosunku między organizatorem promocji a uczestnikiem za umowę wzajemną. W związku z tym świadczenie spełnianie na rzecz uczestnika ma charakter świadczenia nieodpłatnego (s. 7 zaskarżonego wyroku)”. Dodatkowo, jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 października 2021 r., sygn. akt II FSK 192/19: „definicja nieodpłatnego świadczenia nie wyklucza tego, że otrzymujący świadczenie musi podjąć jakieś działania, aby świadczenie otrzymać. Istotne jest jednak aby w zamian za to świadczenie (kwalifikowane jako nieodpłatnej nie wykonywał żadnego świadczenia wzajemnego. Spełnienie zatem wymogów przewidzianych w regulaminie, które jest warunkiem otrzymania świadczenia (nagrody) nie powoduje skutków w postaci świadczenia wzajemnego. Stosunek pomiędzy organizatorem konkursu, a jego uczestnikiem nie jest rezultatem umowy wzajemnej. Natomiast świadczenie spełniane na rzecz uczestnika konkursu (przekazana nagroda) ma charakter świadczenia nieodpłatnego”. Użytkownicy nie dokonują zatem żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymane Nagrody. Aktywność Użytkowników na Platformie i spełnienie przewidzianych w regulaminie warunków uczestnictwa w szkoleniu i otrzymania punktów nie powoduje powstania ekwiwalentnego świadczenia wobec Spółki. Zatem, warunek przekazania świadczenia w sposób nieodpłatny należy uznać za spełniony. 2) Przekazanie świadczenia ma związek z promocją lub reklamą świadczeniodawcy Pojęcia „promocji” i „reklamy” nie zostały zdefiniowane w ustawie o PIT. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów administracyjnych, rozumienia tych pojęć należy poszukiwać w znaczeniu potocznym, uznając nadrzędność gramatycznej wykładni prawa. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/), „reklama" oznacza działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, natomiast „promocja" to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Z brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT wynika, że nieodpłatne świadczenie ma pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy. Mając na uwadze słownikową definicję promocji należy uznać, że otrzymane świadczenie ma dotyczyć działań zmierzających do zwiększenia popularności działalności (aktywności) świadczeniodawcy. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 kwietnia 2023 r., sygn. akt II FSK 1138/13, „Działania takie co do zasady skierowane są do potencjalnych odbiorców świadczeniodawcy, celem zachęcenia ich do nabycia oferowanych przez niego towarów i usług, ale również mogą być nakierowane na wsparcie określonych przedsięwzięć". Zdaniem Wnioskodawcy, stworzenie Platformy a następnie przekazywanie Nagród jej Użytkownikom w zamian za zdobyte punkty ma związek z promocją lub reklamą świadczeniodawcy. Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, celem Platformy będzie promocja, edukacja i szkolenie Farmaceutów i Techników z informacji o Produktach znajdujących się w ofercie sprzedaży Wnioskodawcy. Platforma będzie typowym narzędziem o charakterze reklamowym i szkoleniowym, którego celem będzie informowanie Użytkowników o posiadanej w sprzedaży gamie Produktów oraz zwiększanie ich świadomości i wiedzy odnośnie tych Produktów. A więc powyższe działania mają na celu promowanie Produktów Wnioskodawcy, a w efekcie zachęcenie Uczestników do częstszego polecania ich pacjentom. Mając na uwadze powyższe, Nagrody wydawane Użytkownikom niewątpliwie mają związek z promocją i reklamą Wnioskodawcy, a bardziej szczegółową argumentację w tym zakresie przedstawiono w uzasadnieniu do pytania nr 1. 3) Wartość świadczenia przekazywanego jednorazowo nie przekracza kwoty 200 zł Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wartość jednej Nagrody za odbyte szkolenia dotyczące Produktów na Platformie nie przekroczy 100 zł, Nagroda będzie związana z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, a także opatrzona znakiem reklamującym Wnioskodawcę lub Produkt. Dla potrzeb zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, każde świadczenie należy rozpatrywać oddzielnie, a nie jako sumę pojedynczych świadczeń otrzymanych w roku podatkowym, gdyż jednorazowa wartość odnosi się do pojedynczego świadczenia przyznanego w danym okresie lub za wykonanie określonego zadania, a nie do sumy świadczeń przyznanych w roku podatkowym. Stąd, zwolnienie przysługuje jeśli pojedyncza wartość świadczenia nie jest wyższa niż 200 zł. Z uwagi na okoliczność, że wartość jednej Nagrody nie przekroczy 100 zł, powyższy warunek należy uznać za spełniony. 4) Między świadczeniodawcą i obdarowanym nie istnieje stosunek cywilnoprawny lub umowa o pracę Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, Platforma skierowana zostanie do osób, które nie są związane z Wnioskodawcą stosunkiem pracy oraz nie pozostają z nim w stosunku cywilnoprawnym. Zatem, w przypadku powstania obowiązku wydania Nagrody Użytkownikowi, nie zostanie ona przekazana na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Powyższy warunek dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT należy więc uznać za spełniony. 5) Świadczenie musi zaliczać się do przychodów z „innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT Zgodnie z ustawą o PIT, ustalenie zasad opodatkowania danego przychodu (w tym ustalenia czy określone zwolnienie z opodatkowania ma zastosowanie) wymaga, co do zasady, określenia do którego ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ustawy o PIT przychód ten powinien być kwalifikowany. Art. 10 ust. 1 ustawy o PIT ustanawia źródła przychodów, w tym źródło „inne źródła” wskazane w pkt 9 ww. przepisu. Ustawa o PIT nie zawiera zamkniętego katalogu przychodów z tzw. innych źródeł. Zgodnie z art. 20 ust. 1 tejże ustawy, za przychody z innych źródeł uważa się m.in. w szczególności nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza stworzyć Platformę skierowaną do Farmaceutów oraz Techników, dokonujących czynności w związku z działalnością gospodarczą lub zatrudnionych w aptece na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej. Niemniej, Wnioskodawca zaznacza, że pytanie nr 2 dotyczy wyłącznie Użytkowników nieprowadzących działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Użytkowników Platformy, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, Nagrody, spowoduje powstanie po ich stronie przychodu, który powinien zostać zakwalifikowany do przychodów z innych źródeł, wskazanych odpowiednio w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. W szczególności, należy wskazać, że otrzymane świadczenie w postaci Nagrody nie powinno zostać zakwalifikowane do innego funkcjonującego na gruncie ustawy o PIT źródła przychodów, bowiem odbiorcy Nagrody nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są pracownikiem Wnioskodawcy, a także nie pozostającą z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Zatem, powyższy warunek dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT należy uznać za spełniony. Mając na uwadze powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że wydawanie Nagród w ramach Platformy szkoleniowej, których wartość jednorazowa nie przekracza kwoty 100 zł, osobom fizycznym, które nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są pracownikami Spółki, nie są osobami pozostającymi ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym, korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, a zatem po stronie tych osób nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wydanie Nagrody Użytkownikowi w ramach prowadzonej Platformy o wartości nieprzekraczającej jednorazowo 100 zł, przy założeniu, że Użytkownik nie prowadzi działalności gospodarczej, nie spowoduje powstania po stronie Spółki obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych lub obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o PIT. Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 24 kwietnia 2020 r. wydał pozytywną interpretację przepisów prawa podatkowego sygn. 0113- KDIPT2- 3.4011.113.2020.1.JŚ w analogicznym stanie faktycznym, w której organ stwierdził, że: Zatem, przyjmując za Wnioskodawcą, że korzystanie przez Użytkowników z Platformy szkoleniowej nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów, jak również Użytkownicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymane Nagrody. Aktywność Użytkowników na Platformie i spełnienie przewidzianych w regulaminie warunków uczestnictwa w szkoleniu i otrzymania punktów nie powoduje powstania ekwiwalentnego świadczenia wobec Spółki. W związku z powyższym, jeżeli nieodpłatne świadczenie w postaci nagród o niskiej wartości nieprzekraczającej 200 zł zostanie wręczone osobom, które nie są z Wnioskodawcą związane żadnym stosunkiem prawnym oraz otrzymane świadczenie nie jest uzależnione od dokonania przez otrzymującego jakiejkolwiek czynności na rzecz świadczeniodawcy - Wnioskodawcy oraz przyznane jest w związku z jego promocją (reklamą) - co wynika z treści wniosku - wówczas równowartość świadczeń otrzymanych przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, objęta będzie przedmiotowym zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ogólne zasady dotyczące opodatkowania Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19 , art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są: pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Stosownie do art. 11 ust. 2 tej ustawy: Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c , określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Z kolei art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się: 1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu; 3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku; 4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Źródła przychodów Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie. Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spośród źródeł przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, ustawodawca wymienił tzw. „inne źródła”. Stosownie do art. 20 ust. 1 tej ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Obowiązki informacyjne Na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Obowiązki płatnika Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.): Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Z powołanej definicji płatnika wynika, że o tym, kto jest płatnikiem danego podatku rozstrzyga treść przepisów odpowiedniej ustawy właściwej dla tego podatku. Ma to swój wyraz w sformułowaniu „obowiązana na podstawie przepisów prawa”. Ustalenie, czy dany podmiot jest w konkretnym przypadku płatnikiem możliwe jest więc jedynie w oparciu o szczegółowe regulacje prawa podatkowego (w przedmiotowej sprawie – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W świetle art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych (...). Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych: tzw. samoobliczenie i zapłatę podatku przez płatnika; obliczenie i pobór podatku przez płatnika. Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podatnikach. W odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została jednak wyłączona przez ustawodawcę poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 32, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na: zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, a także wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego oraz wypłat z nadwyżki bilansowej (art. 32); osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1); osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4). Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez: określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach spoczywają obowiązki płatnika podatku. Ponadto ustawodawca uregulował również sytuacje, w których podmioty wypłacające należności lub realizujące świadczenia na rzecz podatników: nie mają obowiązku obliczenia i poboru podatku jako płatnicy, ale mają obowiązki o charakterze informacyjnym. Zwolnienie przedmiotowe Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych: Wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Zatem, dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia decydujące jest spełnienie łącznie następujących warunków, tj.: świadczenie musi stanowić przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny, świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy, jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł, świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym. Niewątpliwie otrzymanie Nagrody przez Użytkownika będzie dla niego przychodem z innych źródeł, o którym mowa w cytowanym wcześniej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji „nieodpłatnego świadczenia”. Zasadne jest zatem odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym. Zgodnie z nim nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków). Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych). W uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1361/07, w którym wskazała, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym, gdyż w jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawe, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy. W uchwale z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego (wyrażonym m. in. w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13), ukształtowane w procesie stanowienia prawa rozumienie przepisu może odbiegać od literalnego brzmienia, jeżeli określony, ustalony w praktyce, sposób rozumienia treści normatywnej utrwalił się, a zwłaszcza znalazł jednoznaczny i autorytatywny wyraz w orzeczeniach Sądu Najwyższego lub NSA. W takim przypadku należy uznać, że przepis ma taką właśnie treść, jaką odnalazły w nim te najwyższe instancje sądowe. W tym miejscu należy zauważyć, że ww. wyrok Trybunału Konstytucyjnego odnosi się do pracowników. Jednakże zawarte w nim wskazania – odnoszące się do pracowników – mogą stanowić wskazówkę przy ustalaniu ewentualnego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń dla osób niebędących pracownikami. Także w literaturze przedmiotu podnosi się, że „świadczenia nieodpłatne” to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości (zob. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex 2009). W świetle powyższego kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, ażeby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Kolejnym warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia jest przekazanie nieodpłatnych świadczeń w związku z promocją i reklamą świadczeniodawcy. Przy czym podobnie jak pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” - również „promocja” i „reklama” nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego należy poszukiwać rozumienia tych pojęć w znaczeniu potocznym postępując zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów, uznając nadrzędność gramatycznej (językowej) wykładni prawa. I tak, zgodnie z definicją zawartą w „Nowym Słowniku Języka Polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002 r. - „reklama” to „rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i w telewizji”. Z kolei „promocja” to „reklamowanie, upowszechnianie, propagowanie czegoś” np. promocja książki, filmu. „Promocja” to również „sprzedaż po obniżonej cenie lansująca nowy towar” np. promocja ozdób choinkowych do końca grudnia. Następnymi warunkami zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest, aby między świadczeniodawcą a świadczeniobiorcą nie istniał stosunek cywilnoprawny lub stosunek pracy oraz aby jednorazowa wartość nie przekraczała 200 zł. Państwa obowiązki Z informacji przedstawionych przez Państwa wynika, że: 1. zamierzają Państwo stworzyć Platformę skierowaną do magistrów oraz techników farmacji dokonujących czynności fachowych w związku z działalnością gospodarczą lub zatrudnionych w aptece na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej; 2. celem Platformy będzie edukacja i szkolenie Farmaceutów i Techników na temat Produktów znajdujących się w Państwa ofercie sprzedaży; 3. Platforma będzie typowym narzędziem o charakterze reklamowym i szkoleniowym, którego celem będzie informowanie Użytkowników o posiadanej w sprzedaży gamie Produktów oraz zwiększanie ich świadomości i wiedzy odnośnie tych Produktów; 4. korzystanie z Platformy będzie dobrowolne oraz nie będzie powodować konieczności ponoszenia przez użytkowników jakichkolwiek kosztów; 5. za udział w szkoleniach można zdobywać punkty wymieniane później na Nagrody; 6. wartość jednej Nagrody nie przekroczy 100 zł; 7. planują Państwo zlecić obsługę techniczną związaną z zakupem i dostarczaniem nagród podmiotowi zewnętrznemu; 8. nie wykluczacie Państwo jednak, że nie dokonacie zlecenia obsługi technicznej związanej z nabywaniem oraz dostarczaniem nagród. Powzięli Państwo wątpliwość, czy w związku z wydaniem takiej nagrody Użytkownikowi, który nie prowadzi działalności gospodarczej, będą na Państwu ciążyły obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne. W związku z faktem, że planujecie Państwo zlecić obsługę techniczną nabywania i dostarczania nagród podmiotowi zewnętrznemu, jak również ww. czynności wykonywać będziecie samodzielnie, należy zatem rozpatrzeć dwie odrębne sytuacje – wydanie nagród przez podmiot zewnętrzny i przez Państwa. W świetle przedstawionych wcześniej regulacji płatnikami są podmioty, które w momencie powstania zobowiązania podatkowego dysponują środkami finansowymi podatnika (w postaci np. wydanej nagrody) lub dokonują czynności związanych z operacjami na jego majątku (w postaci wypłaconych/przekazanych środków pieniężnych). Nie ma znaczenia, kto ponosi ekonomiczny (finansowy) ciężar świadczenia oraz na czyje zlecenie przeprowadzana jest akcja promocyjna (konkurs). Wydawanie nagród przez Państwa Wskazali Państwo, że korzystanie przez Użytkowników z Platformy szkoleniowej nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów, jak również Użytkownicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymane Nagrody. Ponadto - aktywność Użytkowników na Platformie i spełnienie przewidzianych w regulaminie warunków uczestnictwa w szkoleniu i otrzymania punktów nie powoduje powstania wobec Państwa ekwiwalentnego świadczenia. W związku z powyższym, jeżeli nieodpłatne świadczenie w postaci nagród o niskiej wartości nieprzekraczającej 200 zł zostanie wręczone przez Państwa osobom, które nie są związane z Państwem żadnym stosunkiem prawnym oraz otrzymane świadczenie nie jest uzależnione od dokonania przez otrzymującego jakiejkolwiek czynności na Państwa rzecz jako świadczeniodawcy oraz przyznane jest w związku z jego promocją (reklamą) – co wynika z treści wniosku – wówczas równowartość świadczeń otrzymanych przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, objęta będzie przedmiotowym zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe nie spowoduje po Państwa stronie obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Państwa stanowisko w sytuacji, gdy samodzielnie będą Państwo koordynować proces wydawania nagród użytkownikom jest prawidłowe. Wydawanie nagród przez koordynatora Z opisu sprawy wynika, że planujecie Państwo zlecić obsługę techniczną związaną z zakupem oraz dostarczeniem Nagród do Użytkowników podmiotowi zewnętrznemu (dalej: „Koordynator”). W przypadku skorzystania z usług Koordynatora, Nagrody będą wydawane Użytkownikom bezpośrednio przez Koordynatora, jednakże ciężar ekonomiczny związany z zakupem Nagród będzie ciążyć na Wnioskodawcy, ponieważ na koniec każdego miesiąca Koordynator obciąży Spółkę kosztem Nagród za pomocą odpowiedniego dokumentu (np. notą księgową lub fakturą). Skoro jednak – jak już zostało wcześniej wskazane – dla ustalenia osoby płatnika istotne jest to jaki podmiot wydaje nagrodę – to w sytuacji, gdy zlecą Państwo wydanie nagrody podmiotowi zewnętrznemu – to ewentualne obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne nie będą spoczywały na Państwu, lecz na podmiocie zewnętrznym. Brak obowiązków płatnika lub informacyjnych po Państwa stronie jest przy tym niezależny od możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w tej kwestii Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej i powołanych wyroków sądów wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.