0113-KDIPT2-2.4011.440.2024.3.EC

st1\:*{behavior:url(#ieooui) } /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standardowy; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:8.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:107%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri",sans-serif; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} table.MsoTableGrid {mso-style-name:"Tabela - Siatka"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-priority:39; mso-style-unhide:no; border:solid windowtext 1.0pt; mso-border-alt:solid windowtext .5pt; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-border-insideh:.5pt solid windowtext; mso-border-insidev:.5pt solid windowtext; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri",sans-serif; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 2 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 4 lipca 2024 r. (wpływ 9 lipca 2024 r.) i pismem z 19 sierpnia 2024 r. (wpływ 23 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W lipcu 2018 r. na wyjeździe wakacyjnym Wnioskodawczyni dowiedziała się od Jej męża, …, o fakcie zdrady i planach rozstania. Po powrocie mąż ostatecznie wyprowadził się z domu i zamieszkał z nową partnerką w wyjmowanym mieszkaniu.

W związku z zaistniałą sytuacją, od końca lipca 2018 r. Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dziecko, małoletniego …, obecnie lat 16 (data urodzenia 11 lipca 2007 r.), ucznia II klasy Technikum …. w …. Od momentu rozstania kontakt pomiędzy Wnioskodawczynią i … był praktycznie niemożliwy. Nie odbierał telefonów od Wnioskodawczyni, nie chciał rozmawiać nawet, w sytuacji kiedy sporadycznie przychodził do dziecka. Wnioskodawczyni została całkowicie sama. Wykonywała względem dziecka 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu - władzę rodzicielską, sprawowała pieczę nad tym dzieckiem i jego majątkiem, zajmowała się jego wychowaniem, dbała o jego zdrowie i bezpieczeństwo, troszczyła się o jego prawidłowy rozwój psychiczny i fizyczny, realizowała obowiązek szkolny, uczestniczyła w jego życiu szkolnym i pozaszkolnym. Osobiście, samodzielnie zajmowała się wszelkimi tematami związanymi ze szkołą, do którego uczęszczało dziecko (opłaty, zebrania, przedstawienia, wyjazdy, urodziny rówieśników). Samodzielnie zajmowała się również opłatami za czynsz, kredyt mieszkaniowy, prąd, gaz, internet, telefon i inne.

Ojciec dziecka nie wykonywał względem dziecka faktycznej opieki. Jedynym wkładem … w wychowanie syna było zobowiązanie alimentacyjne w wysokości 700 zł. W związku z zaistniałą sytuacją, Wnioskodawczyni postanowiła złożyć wniosek o separację, ale było to niemożliwe z powodu tego, że 15 stycznia 2019 r. … złożył w Sądzie Okręgowym w …. pozew o rozwód - art. 439 KPC (niedopuszczalność powództwa wzajemnego i odrębnej sprawy): § 1 Powództwo wzajemne o rozwód lub o separację jest niedopuszczalne; § 2 W czasie trwania procesu o rozwód lub o separację nie może być wszczęta odrębna sprawa o rozwód albo o separację.

Pomimo sytuacji w jakiej znalazła się Wnioskodawczyni, żeby Ją zastraszyć i wymusić porozumienie, … złożył pozew o rozwód z orzeczeniem o Jej winie. Zgodnie z pozwem rozwodowym, ojciec dziecka oświadczył cyt.: „Pożycie małżeńskie stron oraz wszelkie więzi charakteryzujące małżeństwo, zwłaszcza więź emocjonalna i fizyczna wygasały sukcesywnie od kilku lat wstecz. W lipcu 2018 r. strony się faktycznie rozstały i definitywnie wygasła również więź gospodarcza. Powód wprowadził się z mieszkania stron i zamieszkał u swoich rodziców. Strony nie powróciły do pożycia, a powód wyklucza taką możliwość”.

Zgodnie z art. 611 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, „jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd orzekł separację”.

Rozkład pożycia jest zupełny, jeżeli między małżonkami doszło do ustania ich łączących więzi duchowej (emocjonalnej), fizycznej i gospodarczej. Znaczenie przesłanki orzeczenia separacji w postaci zupełności rozkładu pożycia małżeńskiego rozumieć należy podobnie jak przesłankę przy rozwodzie.

Wnioskodawczyni dodaje, że … złożył oświadczenie we …. o fakcie wyprowadzki ze wspólnego mieszkania pod adresem ul. …., ………, co spowodowało naliczenie opłat z tytułu użytkowania i utrzymania mieszkania tylko za Wnioskodawczynię i syna. Od końca 2018 r. ojciec dziecka posiadał względem dziecka władzę rodzicielską, ale niestety nie utrzymywał z nim kontaktów. W związku z tym, Wnioskodawczyni była zmuszona wystąpić do Sądu Okręgowego w … o skierowanie do mediacji dotyczącej kontaktów ojca z synem. W jej wyniku, została podpisana w dniu 26 sierpnia 2019 r. ugoda mediacyjna. Ojciec dziecka miał spotykać się z synem maksymalnie 2 weekendy w miesiącu i wyznaczone dni Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocnych. Dodatkowo tydzień ferii i dwa tygodnie wakacji letnich. Do wniosku Wnioskodawczyni załącza umowę mediacyjną. Kontakty nie odbywały się systematycznie lub nie było ich wcale. Ojciec dziecka nie zabezpieczał więc żadnych potrzeb bytowych, edukacyjnych, rozwojowych czy zdrowotnych. Nie był ani razu u żadnego lekarza czy specjalisty. Nie uczestniczy w życiu szkolnym dziecka, nie zajmował się majątkiem dziecka. 5 grudnia 2019 r. Sąd Okręgowy w .. wydał postanowienie o zabezpieczeniu alimentów do czasu zakończenia postępowania rozwodowego w kwocie 700 zł, płaconych przez … na poczet małoletniego …. Była to kwota adekwatna do zabezpieczenia podstawowych potrzeb dziecka.

W zaistniałej sytuacji, sprawa rozwodowa z orzeczeniem o winie była uzupełniana o postępowanie dowodowe, co spowodowało długi okres oczekiwania na wyrok. Dodatkowo z powodu sytuacji pandemicznej zostały odwołane 3 rozprawy, a świadkowie ostatecznie częściowo zostali przesłuchani korespondencyjnie. Wszystko to spowodowało, że dopiero 4 kwietnia 2022 r. został wydany wyrok rozwodowy z orzeczeniem o winie … (treść wyroku Wnioskodawczyni dołącza do wniosku). W treści i uzasadnieniu wyroku wielokrotnie jest podkreślane, że dziecko zamieszkuje z Wnioskodawczynią, jest tam zameldowane i wszystkimi sprawami Wnioskodawczyni zajmuje się osobiście. Niestety rozwód do dnia dzisiejszego nie jest prawomocny, ponieważ mąż Wnioskodawczyni odwołał się od wyroku do Sądu Apelacyjnego w … i do dnia dzisiejszego czekają na termin rozprawy. Apelacja … dotyczyła tylko kwestii określenia winy za rozkład pożycia małżeńskiego i wysokości alimentów, a nie samego faktu orzeczenia rozwodu. Wymienione fakty jednoznacznie wskazują, że z mężem … od końca lipca Wnioskodawczyni była w separacji całkowitej. Wygasła pomiędzy nimi więź emocjonalna, fizyczna i przede wszystkim gospodarcza. Wszystkie te zdarzenia, jak również fakt, że Wnioskodawczyni nie miała żadnych możliwości uzyskania informacji o dochodach męża spowodowały, że od 2018 r. Wnioskodawczyni składała zeznanie roczne indywidualnie. Dochody jakie uzyskiwała w tych latach nie przekraczały progu 56 000, w związku z tym Wnioskodawczyni odliczała ulgę na dziecko, która według Jej aktualnej wiedzy należała się Wnioskodawczyni. Dochody męża nie miały nic wspólnego z Jej dochodami, które dzieliła wraz z synem, ponieważ nie miała do nich dostępu.

Wnioskodawczyni wskazuje, że na mocy art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: wykonywał władzę rodzicielską; dziecko jest zameldowane i mieszka razem z Wnioskodawczynią; jako matka pełni Ona 24-godzinną opiekę nad dzieckiem, zapewnia wszelkie zajęcia dodatkowe, wizyty u lekarzy, wakacje, wolny czas czy inne kwestie.

Ojciec dziecka płaci co zasądzone, nic dodatkowego. Wszelkie koszty za zajęcia dodatkowe, urządzenie pokoju, wakacje, Wnioskodawczyni pokrywa sama. Kwotę ulgi na dziecko zawsze co roku przeznaczała w całości na wyjazd wakacyjny syna. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne realizowanie, czyli wykonywanie obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu. Wnioskodawczyni spełniła wszystkie te warunki do tego, aby faktycznie móc skorzystać z ulgi prorodzinnej. Odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania, w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Z art. 26 ww. Kodeksu wynika, że: § 1 - miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Stosownie do art. 95 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka, czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem, nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Deklarację PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37 Wnioskodawczyni składała za pomocą strony gov.pl., na podstawie przygotowanej Jej deklaracji podatkowej przez Urząd Skarbowy, co dodatkowo utwierdzało Ją o fakcie prawidłowego rozliczenia i prawidłowo naliczonej ulgi podatkowej od dziecka za lata 2018-2023.

W ostatnich dniach Wnioskodawczyni dowiedziała się, że suma Jej dochodów i dochodów ojca dziecka przekracza limit 12 000 i Jej deklaracje w związku z tym będą wymagały korekty. Na podstawie przedstawionych dowodów popartych podstawami prawnymi, Wnioskodawczyni nie zgadza się z tym faktem. Wnioskodawczyni jest zatrudniona w przedszkolu „…” na umowie o pracę, z podstawą wynagrodzenia w wysokości minimalnej krajowej plus premia uznaniowa. Niestety przy bardzo dużych kosztach utrzymania (opłaty stałe miesięczne wynoszą 2 100 zł - 2 300 zł) nie wystarcza Jej to na życie, więc dorabia na umowę zlecenie ze stawką godzinową w wysokości najniższej krajowej. Wnioskodawczyni stara się zapewnić odpowiednie warunki życia, ale nie jest to łatwe, bo pracuje czasami po 14 godzin dziennie i odbija się to na zdrowiu Wnioskodawczyni. Od 2018 r. do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie jest z nikim związana.

Syn nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, nie osiągał w okresie 2018-2023 żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu. Nie wstąpił w związek małżeński.

Wnioskodawczyni bardzo prosi o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczącej Jej rozliczenia rocznego za lata 2018-2023 i skorzystania z ulgi prorodzinnej w tych latach, zgodnie z sytuacją faktyczną, którą Wnioskodawczyni opisała i udokumentowała w danym wniosku.

W uzupełnieniu wniosku z 4 lipca 2024 r. Wnioskodawczyni nadmienia, że w okresie, którego dotyczy wniosek, była formalnie jeszcze w związku małżeńskim, ale ojciec dziecka nie mieszkał z Nią i nie miała żadnych informacji o jego dochodach, jak również małżonkowie mieli odrębność majątkową. Niestety Wnioskodawczyni nie udało się złożyć formalnego wniosku o separację, ponieważ w dniu 15 stycznia 2019 r. ojciec dziecka, …, złożył pozew o rozwód, co wzajemnie się wykluczało. Do dnia dzisiejszego czekają na rozprawę w Sądzie Apelacyjnym w …. Wnioskodawczyni i Jej mąż byli więc w separacji faktycznej, o czym jasno również pisał w pozwie o rozwód …. Wnioskodawczyni opisywała to szczegółowo w poprzednim wniosku.

Ojciec dziecka, …, wiedział o fakcie odliczania przez Wnioskodawczynię ulgi na dziecko w 100% i wyrażał na ten fakt zgodę. Według Jej wiedzy, nigdy nie składał zeznania, w którym wykazał ulgę prorodzinną.

Dziecko Wnioskodawczyni - …, uczęszczał do 2022 r. do Szkoły Podstawowej. Od 2022 r. jest uczniem Technikum, obecnie II klasy Zespołu Szkół (`(...)`).

W okresie, którego dotyczy wniosek, zarówno Wnioskodawczyni, jak i ojciec dziecka, mieli pełną władzę rodzicielską, ale tylko na papierze, natomiast syn od lipca 2018 r. przebywał pod całkowitą opieką Wnioskodawczyni. Potwierdza to ugoda mediacyjna, co do kontaktów z dzieckiem, wydana w dniu 26 sierpnia 2019 r. oraz postanowienie o zabezpieczeniu alimentów na czas zakończenia rozprawy wydana przez Sąd Okręgowy w ……. w dniu 5 grudnia 2019 r. (obydwa dokumenty Wnioskodawczyni załącza do pisma).

Tak jak już pisała w poprzednim wniosku, Wnioskodawczyni od lipca 2018 r. do końca okresu, którego dotyczy wniosek, całkowitą opiekę pod każdym aspektem wykonywała Wnioskodawczyni. Ojciec dziecka spotykał się z nim sporadycznie. Dopiero po wydaniu ugody mediacyjnej dotyczącej kontaktów, zabierał dziecko co 2 tygodnie do siebie na 2 dni. Spędzał z nim naprzemiennie co rok: pół okresu Świąt Bożego Narodzenia i Świąt Wielkanocnych i dwa tygodnie wakacji. Niestety, nawet te rzadkie wizyty były bardzo często odwoływane i nie dochodziły do skutku. Wnioskodawczyni samodzielnie zapewniała dziecku rozwój fizyczny i intelektualny. Samodzielnie zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne. Dostarczała samodzielnie niezbędnych dóbr materialnych, wspierała jego hobby itp. Od ojca dziecka otrzymywała tylko 700 zł (od 29 lipca 2022 r. kwota powiększona do 1 000 zł) świadczenia alimentacyjnego i żadnego innego wsparcia nie otrzymywała. Samodzielnie też ponosiła koszty wyjazdów wakacyjnych syna. W okresie wakacyjnym 2 tygodnie tylko w latach 2019-2020, kiedy syn przebywał u ojca, ten poniósł koszt krótkiego wyjazdu wakacyjnego. Natomiast kieszonkowe, zakupy, ubrania, sprzęt i inne zabezpieczenie, spadało na Wnioskodawczynię. Ojciec dziecka zawsze twierdził, że on płaci alimenty i to Wnioskodawczyni powinna ponosić wszystkie takie koszty. Nawet, jak podczas wizyty u ojca poszedł z synem do fryzjera, to najpierw czekał na przelew pieniędzy za usługę, a dopiero potem z niej korzystał. To jest tylko jeden przykład, a było tego bardzo dużo. Od 2021 r. niestety ojciec dziecka planował urlop w okresie, kiedy Wnioskodawczyni miała urlop wypoczynkowy i często nawet wyjazdy wakacyjne nie dochodziły do skutku. Wnioskodawczyni niestety ma urlop zaplanowany odgórnie z powodu zamknięcia placówki i nie mogła dokonać zmian. Wie, że był to zabieg celowy, żeby ojciec dziecka mógł samodzielnie spędzić urlop z partnerką. Także jeszcze raz Wnioskodawczyni podkreśla, że syn zamieszkiwał cały okres, którego dotyczy wniosek, z Nią i to Wnioskodawczyni sprawowała faktyczną władzę rodzicielską. Zajmowała się samodzielnie wszystkimi aspektami życia dziecka. Nawet, kiedy chciała uzyskać pomoc od ojca dziecka, to albo nie odbierał Jej telefonów i nie odpisywał na wiadomości, albo zawsze wszelkie sprawy zostawiał Jej do zrealizowania.

Dochody Wnioskodawczyni w poszczególnych latach wyglądy następującą:

2018 r. - 52 051,32 zł,

2019 r. - 46 438,96 zł,

2020 r. - 34 458,12 zł,

2021 r. - 42 821,56 zł,

2022 r. - 45 445,93 zł,

2023 r. - 55 299,72 zł.

Wnioskodawczyni oświadcza, że w latach, których dotyczy wniosek, Jej dziecko nie zostało umieszczone na podstawie orzeczenia Sądu w żadnej instytucji zapewniającej całkowite utrzymanie. Na pytanie Organu o treści: „Czy w latach, których dotyczy przedmiotowy wniosek w stosunku do Pani i Jej dziecka miały zastosowanie przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych?”, Wnioskodawczyni wskazała, że w latach, których dotyczy wniosek, ani w stosunku do Wnioskodawczyni, ani Jej dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W okresie, którego dotyczy wniosek, dziecko Wnioskodawczyni nie otrzymywało zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego, ani renty socjalnej.

Wnioskodawczyni nie jest matką lub opiekunem prawnym innych dzieci, niż syna ….

W razie niejasności, Wnioskodawczyni jest w stanie udowodnić każdy aspekt opisany we wniosku. Czuje się Ona w obecnej sytuacji bardzo pokrzywdzona i dlatego jeszcze raz składa prośbę o pozytywne rozpatrzenie Jej wniosku.

W uzupełnieniu wniosku z 19 sierpnia 2024 r. Wnioskodawczyni wskazała, że kwota 12 000 zł, którą wpisała we wniosku („suma moich dochodów i dochodów ojca dziecka przekracza limit 12 000”), jest wpisana błędnie. Oczywiście chodzi o kwotę 112 000 zł. Odnośnie informacji, czy w każdym roku podatkowym, którego wniosek dotyczy, została przekroczona kwota 112 000 zł, to Wnioskodawczyni nie jest w stanie udzielić jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ nie posiada żadnych informacji odnośnie dochodów ojca dziecka od dnia rozstania, czyli od 2018 r. …….. (ojciec dziecka) w 2018 r. wyprowadził się z mieszkania, w którym Wnioskodawczyni mieszkała z synem, nie uczestniczył w żadnych zobowiązaniach finansowych dotyczących zarówno mieszkania (nawet kredyt mieszkaniowy Wnioskodawczyni spłaca samodzielnie), jak również kosztów utrzymania dziecka, oprócz opłaty alimentacyjnej, która została ustalona przez Sąd Okręgowy w …, czyli 700 zł i od dnia 29 lipca 2022 r. kwoty 1 000 zł.

Jedynie telefonicznie Wnioskodawczyni dowiedziała się, że prawdopodobnie chodzi o okres 2018-2023, z wyłączeniem jednego 2019 r. Wnioskodawczyni próbowała dowiedzieć się więcej na temat dochodów ojca dziecka, niestety nikt nie chciał udzielić Jej informacji. Jest to dla Wnioskodawczyni paradoks, że nie ma żadnych informacji odnośnie dochodów ojca dziecka, nie korzysta w żaden sposób z jego dochodów, a rozliczając się ze swoich dochodów ma brać to pod uwagę. Jest to w obecnej sytuacji niemożliwe do zrealizowania, ponieważ nikt, a tym bardziej …., nie udzieli Wnioskodawczyni takiej odpowiedzi.

Wnioskodawczyni chciała jeszcze raz podkreślić, że od 2018 r. samodzielnie utrzymuje siebie i syna. Nie ma nic wspólnego z dochodami byłego męża. Wyrok o rozwodzie został orzeczony w kwietniu 2022 r. i apelacja ojca dziecka nie dotyczy samego faktu rozwodu, tylko wysokości roszczenia alimentacyjnego i określenia winy rozpadu pożycia małżeńskiego. Fakt, że tak długo Zainteresowani czekają na termin rozprawy, nie może obciążać Wnioskodawczyni jeszcze dodatkowo zobowiązaniem finansowym odnośnie pobrania ulgi na dziecko, która w całości została przekazana na wakacje syna. Jest Jej i tak bardzo trudno samej utrzymać się z synem, a wręcz jest to niemożliwe, dlatego obecnie Wnioskodawczyni pracuje na 1,5 etatu w dwóch zakładach pracy i nadal jest bardzo ciężko. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych wolnych środków finansowych, dlatego jeszcze raz prosi o rozpatrzenie Jej sprawy indywidualnie i przychylenie się do Jej interpretacji podatkowej. Wnioskodawczyni wie, że nieznajomość przepisów nie zwalnia Jej z odpowiedzialności, ale nie przyszło Jej do głowy, że źle dokonała rozliczenia podatkowego, tym bardziej, że ojciec dziecka wiedział i akceptował fakt pobierania ulgi na dziecko przez Wnioskodawczynię, a Wnioskodawczyni rozliczała się samodzielnie przez aplikację i nikt nie zgłaszał wcześniej żadnych uwag dotyczących tych rozliczeń.

W latach, których dotyczy wniosek, w stosunku do Wnioskodawczyni, jak również do Jej dziecka, nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo rozliczała deklarację roczną PIT-37 w latach 2018-2023, odliczając ulgę na dziecko?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w latach 2018-2023 ulga na dziecko została naliczona prawidłowo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm. t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;

2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Z kolei, w myśl art. 27f ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r.:

Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;

2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:

a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;

3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:

a) 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b) 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,

c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:

a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 27ea, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;

3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a) 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b) 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,

c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych do 31 grudnia 2021 r.:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Zgodnie natomiast z treścią art. 27f ust. 2a ww. ustawy, w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2022 r.:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2.

Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Art. 27f ust. 2c ww. ustawy stanowi, że:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;

2. wstąpiło w związek małżeński.

Jak stanowi art. 27f ust. 2d ww. ustawy:

Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się:

1. osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów;

2. osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Natomiast, w myśl art. 27f ust. 2e ww. ustawy, nadanym ustawą z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. poz. 1059) i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2023 r.:

Limity dochodów określone w ust. 2 pkt 1 nie dotyczą podatnika i jego małżonka, którzy wykonywali władzę, pełnili funkcję albo sprawowali opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego dziecka, posiadającego orzeczenie albo decyzję, o których mowa w art. 26 ust. 7d.

Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. wynika, że:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na mocy art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Z art. 26 ww. Kodeksu wynika, że:

§ 1. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

§ 2. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;

2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W myśl do art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. nadanym ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków:

1. stosuje przepisy:

a) art. 30c lub

b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

- w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2. podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na podstawie art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującego do 31 grudnia 2021 r.:

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W związku z tym wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.):

Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Na gruncie art. 93 § 1 ww. Kodeksu:

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

Jak stanowi art. 95 § 1 ww. Kodeksu:

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

W myśl art. 97 § 1 ww. Kodeksu:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Zgodnie zaś z treścią art. 107 ww. Kodeksu:

§ 1. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

§ 2. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a wiec spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, stwierdzając: „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Jednak, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Zatem, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Ponadto, w myśl art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę przysługującej ulgi mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach, odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Ponadto, jedną z przesłanek warunkujących korzystanie z ulgi prorodzinnej, jest kryterium dochodowe. Obowiązuje ono wyłącznie w odniesieniu do podatników, którzy w roku podatkowym mają na wychowaniu, utrzymaniu - tylko jedno dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie w ramach ulgi jest możliwe, gdy dochody nie przekraczają limitu 112 000 zł - w przypadku podatnika pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim, limit dotyczy dochodów podatnika i jego małżonka. W przedstawionym stanie faktycznym podkreślić bowiem należy, że w przypadku osób, których związek małżeński został rozwiązany poprzez orzeczenie rozwodu, należy uznać, że status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o rozwiązaniu małżeństwa.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani matką małoletniego … (rok urodzenia 2007), ucznia II klasy Technikum …. Syn nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, nie osiągał w okresie 2018-2023 żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu. W okresie, którego dotyczy wniosek, syn nie otrzymywał zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego, ani renty socjalnej. Nie jest Pani matką lub opiekunem prawnym innych dzieci, niż syna …. W lipcu 2018 r. na wyjeździe wakacyjnym dowiedziała się Pani od męża …., o fakcie zdrady i planach rozstania. Po powrocie Pani mąż ostatecznie wyprowadził się z domu i zamieszkał z nową partnerką w wyjmowanym mieszkaniu. Od momentu rozstania kontakt pomiędzy Panią i mężem był praktycznie niemożliwy. Mąż nie odbierał telefonów od Pani, nie chciał rozmawiać nawet w sytuacji kiedy sporadycznie przychodził do dziecka. Wykonywała Pani względem dziecka władzę rodzicielską - 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu, sprawowała pieczę nad tym dzieckiem i jego majątkiem, zajmowała się jego wychowaniem, dbała o jego zdrowie i bezpieczeństwo, troszczyła się o jego prawidłowy rozwój psychiczny i fizyczny, realizowała obowiązek szkolny, uczestniczyła w jego życiu szkolnym i pozaszkolnym. Osobiście, samodzielnie zajmowała się wszelkimi tematami związanymi ze szkołą, do którego uczęszczało dziecko (opłaty, zebrania, przedstawienia, wyjazdy, urodziny rówieśników). Samodzielnie zajmowała się również opłatami za czynsz, kredyt mieszkaniowy, prąd, gaz, internet, telefon i inne. Ojciec dziecka nie wykonywał względem dziecka faktycznej opieki. Jedynym wkładem męża w wychowanie syna było zobowiązanie alimentacyjne w wysokości 700 zł. Postanowiła Pani złożyć wniosek o separację, ale było to niemożliwe z powodu tego, że 15 stycznia 2019 r. Pani mąż złożył pozew o rozwód. Sprawa rozwodowa z orzeczeniem o winie była uzupełniana o postępowanie dowodowe, co spowodowało długi okres oczekiwania na wyrok. Dodatkowo z powodu sytuacji pandemicznej zostały odwołane 3 rozprawy, a świadkowie ostatecznie częściowo zostali przesłuchani korespondencyjnie. Wszystko to spowodowało, że dopiero 4 kwietnia 2022 r. został wydany wyrok rozwodowy z orzeczeniem o winie Pani męża. Rozwód do dnia złożenia wniosku nie jest prawomocny, ponieważ Pani mąż odwołał się od wyroku i czekacie na termin rozprawy (apelacja … dotyczyła kwestii określenia winy za rozkład pożycia małżeńskiego i wysokości alimentów, a nie samego faktu orzeczenia rozwodu). Od końca 2018 r. ojciec dziecka posiadał względem dziecka władzę rodzicielską, ale niestety nie utrzymywał z nim kontaktów. W związku z tym, była Pani zmuszona wystąpić o skierowanie do mediacji dotyczącej kontaktów ojca z synem. W jej wyniku, została podpisana w dniu 26 sierpnia 2019 r. ugoda mediacyjna. Ojciec dziecka miał spotykać się z synem maksymalnie 2 weekendy w miesiącu i wyznaczone dni Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocnych. Dodatkowo tydzień ferii i dwa tygodnie wakacji letnich. Kontakty nie odbywały się systematycznie lub nie było ich wcale. Ojciec dziecka nie zabezpieczał więc żadnych potrzeb bytowych, edukacyjnych, rozwojowych czy zdrowotnych. Nie był ani razu u żadnego lekarza czy specjalisty. Nie uczestniczy w życiu szkolnym dziecka, nie zajmował się majątkiem dziecka. 5 grudnia 2019 r. Sąd Okręgowy wydał postanowienie o zabezpieczeniu alimentów do czasu zakończenia postępowania rozwodowego w kwocie 700 zł, płaconych przez Pani męża na poczet małoletniego ….. Samodzielnie zabezpieczała Pani potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne. Dostarczała samodzielnie niezbędnych dóbr materialnych, wspierała jego hobby itp. Od ojca dziecka otrzymywała tylko 700 zł (od 29 lipca 2022 r. kwota powiększona do 1 000 zł) świadczenia alimentacyjnego i żadnego innego wsparcia nie otrzymywała. Samodzielnie też ponosiła koszty wyjazdów wakacyjnych syna. W okresie wakacyjnym, 2 tygodnie tylko w latach 2019-2020, kiedy syn przebywał u ojca, ten poniósł koszt krótkiego wyjazdu wakacyjnego. Natomiast kieszonkowe, zakupy, ubrania, sprzęt i inne zabezpieczenie, spadało na Panią. Od 2021 r. ojciec dziecka planował urlop w okresie, kiedy Pani miała urlop wypoczynkowy i często nawet wyjazdy wakacyjne nie dochodziły do skutku. Jest Pani zatrudniona w przedszkolu na umowie o pracę, z podstawą wynagrodzenia w wysokości minimalnej krajowej plus premia uznaniowa. Niestety przy bardzo dużych kosztach utrzymania (opłaty stałe miesięczne wynoszą 2 100 zł - 2 300 zł) nie wystarcza Pani to na życie, więc dorabia Pani na umowę zlecenie ze stawką godzinową w wysokości najniższej krajowej. Stara się Pani zapewnić odpowiednie warunki życia, ale nie jest to łatwe, bo pracuje Pani czasami po 14 godzin dziennie i odbija się to na Pani zdrowiu. Nie ma Pani żadnych możliwości uzyskania informacji o dochodach męża, ale ostatnio dowiedziała się, że suma Pani dochodów i dochodów ojca dziecka przekracza limit 112 000 zł i złożone przez Panią deklaracje podatkowe będą wymagały korekty. Nadmieniała Pani również, że rozliczała się samodzielnie.

Odnosząc się do możliwości złożenia korekty deklaracji wskazać należy, że zgodnie z art. 81 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

§ 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

§ 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W myśl art. 3 pkt 5 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

W myśl z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;

2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Zgodnie z art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy:

Nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego.

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 ww. ustawy:

Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Przy czym, zgodnie z treścią art. 79 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.

Natomiast jak stanowi art. 70 § 1 ww. ustawy:

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Przystępując natomiast do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej, wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit dochodów, od którego uzależnione jest prawo do ulgi prorodzinnej.

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w latach 2018-2023 przysługiwał Pani oraz Pani mężowi wspólny limit dochodów w uldze prorodzinnej, w kwocie 112 000 zł. W sytuacji, gdy Pani dochody i dochody Pani męża (brak prawomocnego orzeczenia sądu o rozwiązaniu małżeństwa) przekroczyły określony ww. przepisem ustawy limit 112 000 zł, to nie przysługuje Pani możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej. Jeżeli przez cały rok małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim (w Pani przypadku wyrok rozwodowy nie jest prawomocny, zatem małżeństwo w świetle prawa nie ustało), to małżonków obowiązuje limit 112 000 zł. Nie ma przy tym znaczenia, że Pani rozliczała się w zeznaniu rocznym indywidualnie.

Nie kwestionując zatem, Pani zaangażowania w proces wychowawczy syna – okoliczność, że w latach 2018-2023 r. nie miała Pani prawomocnego orzeczenia sądu o rozwiązaniu małżeństwa i w sytuacji, gdy dochody Pani i Pani męża w latach podatkowych 2018-2023 przekroczyły ww. limit 112 000 zł, taka sytuacja wyklucza możliwość skorzystania przez Panią z ulgi prorodzinnej.

Wobec powyższych wyjaśnień w zeznaniach podatkowych za lata 2018-2023, w sytuacji przekroczenia wysokości określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a) i pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określonego limitu dochodów przysługującego na jedno dziecko, ulga prorodzinna nie przysługuje.

Zatem Pani stanowisko, w którym stwierdza Pani, że prawidłowo rozliczała Pani deklarację PIT-37 za lata 2018-2023, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).