Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę przyznawanego na podstawie układu zbiorowego pracy.

Opis zdarzenia przyszłego

Są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), podlegającym na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Rozważają Państwo wprowadzenie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej jako: ZUZP).

W ZUZP rozważają Państwo wprowadzenie regulacji dotyczącej rozłąki. Rozważana regulacja ZUZP w zakresie odnoszącym się do rozłąki będzie brzmiała następująco (projekt stosownych zapisów ZUZP):

1. Pracownikiem przenoszonym jest Pracownik, który w związku z robotami lub pracami wykonywanymi przez Pracodawcę utracił możliwość codziennego powrotu do miejsca stałego zamieszkania lub pobytu.

2. Pracownikiem przenoszonym nie jest Pracownik wykonujący zadanie służbowe na polecenie Pracodawcy poza stałym miejscem pracy lub miejscowością, w której znajduje się siedziba Pracodawcy (podróż służbowa).

3. Pracownikowi przenoszonemu przysługują następujące świadczenia ze strony Pracodawcy:

1. (…);

2. (…);

3. (…);

4. dodatek za rozłąkę za każdy dzień pobytu w miejscowości związanej z przeniesieniem Pracownika oraz za każdy dzień przejazdu do tej miejscowości lub z powrotem w związku z rozpoczęciem lub zakończeniem przeniesienia. Dodatek za rozłąkę odpowiada wysokości diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju przysługującej pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej określonej w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego dla spraw pracy.

4. [`(...)`].

5. [`(...)`].

6. Dodatek za rozłąkę nie przysługuje Pracownikowi w następujących przypadkach:

1. za dni nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy,

2. za okres pobytu na leczeniu w szpitalu, w czasie którego Pracownik otrzymywał bezpłatne wyżywienie,

3. za okres urlopu wypoczynkowego,

4. za dni zwolnień od pracy udzielonych na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów oraz za okres niezdolności do pracy spowodowany chorobą, jeżeli w czasie zwolnienia od pracy lub niezdolności do pracy Pracownik nie przebywał w miejscowości przeniesienia.

Przewidują Państwo możliwość wykonywania licznych prac budowlanych na terytorium całej Polski, na podstawie umów o: roboty budowlane, budowlano-montażowe albo montażowe pozyskiwanych od Państwa potencjalnych klientów.

W związku z powyższym zatrudniają i będą Państwo zatrudniać wykwalifikowanych pracowników w specjalnościach z branży elektrycznej zgodnie z działalnością prowadzoną przez Państwa (zwanych dalej: Pracownikami).

Miejscem wykonywania pracy dla Pracownika będą różne budowy realizowane na terytorium Polski, na które Pracownik będzie relokowany.

Po zakończeniu zadań w ramach danej budowy Pracownik będzie relokowany do miejsca kolejnej budowy w zależności od Państwa potrzeb i zakresu wykonywanych przez Państwa prac.

Jednocześnie w okresie między zakończeniem zadań w ramach danej budowy, a rozpoczęciem kolejnej, Pracownik może powracać do swojego miejsca zamieszkania.

Przewidują Państwo także, że powrót Pracownika do swojego miejsca zamieszkania może mieć również miejsce w okresie wolnym od pracy, jak np. podczas weekendów.

Charakter wykonywanej pracy oraz odległość między budową realizowaną w danej lokalizacji przez Państwa, a miejscem zamieszkania zatrudnianych przez Państwa Pracowników, będą uniemożliwiały codzienny powrót danego Pracownika do jego stałego miejsca zamieszkania, a tym samym bezpośredni kontakt z rodziną Pracownika.

Mając na uwadze wskazane powyżej niedogodności, celem ich rekompensaty, będą Państwo wypłacali zatrudnianym Pracownikom dodatek za rozłąkę w oparciu o projektowane postanowienia ZUZP. Dodatek za rozłąkę będzie zatem wypłacany w wysokości określonej w ZUZP, tj. do wysokości diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju przysługującej pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej określonej w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego dla spraw pracy.

Dodatek za rozłąkę nie będzie wypłacany w przypadkach przewidzianych w ZUZP, a także w okresie między zakończeniem jednej budowy, a rozpoczęciem kolejnej budowy, na którą Pracownik jest relokowany.

Pytanie

Czy opisany w zdarzeniu przyszłym, wypłacany na rzecz Pracowników dodatek za rozłąkę będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym czy Państwo - jako płatnik - nie będziecie zobowiązani do uwzględniania wypłacanego dodatku za rozłąkę w kalkulacji i poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu uzyskiwanych przez Pracowników przychodów ze stosunku pracy?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, opisany w zdarzeniu przyszłym, wypłacany na rzecz Pracowników dodatek za rozłąkę będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym Państwo - jako płatnik - nie będziecie zobowiązani do uwzględniania wypłacanego dodatku za rozłąkę w kalkulacji i poborze zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu uzyskiwanych przez Pracowników przychodów ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze. zm., dalej jako ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę przysługujący na podstawie odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub układów zbiorowych pracy, do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT przewiduje w swoim obecnym brzmieniu dwie przesłanki, których spełnienie uprawnia do zwolnienia z podatku PIT dodatku za rozłąkę, a mianowicie:

1. dodatek za rozłąkę ma przysługiwać na podstawie odrębnych ustaw (ewentualnie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw) lub na podstawie układu zbiorowego pracy;

2. kwota wypłacanego dodatku za rozłąkę nie może przekraczać wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W Państwa ocenie, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym obie te przesłanki zostaną spełnione, bowiem dodatek za rozłąkę będzie wypłacany na podstawie obowiązującego w Spółce ZUZP na rzecz Pracowników do wysokości diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju przysługującej pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej określonej w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego dla spraw pracy.

Należy zaznaczyć, że art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT obowiązuje w swoim aktualnym brzmieniu od 1 stycznia 2011 r.

Przed 1 stycznia 2011 r. przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT przewidywał, że wolny od podatku dochodowego jest „dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju”.

Ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2010 r. nr 226 poz. 1478 ze zm., dalej jako Ustawa nowelizująca) zmieniono art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT.

W uzasadnieniu do Projektu Ustawy nowelizującej (Druk nr 3366, Warszawa, 4 sierpnia 2010 r., źródło: https://orka.sejm.gov.pI/Druki6ka.nsf/0/2ABAD949828CA8F6C12577980026785F/$file/3366.pdf) projektodawcy podkreślili następujące motywy zmiany tego przepisu:

„W obecnym stanie prawnym wolny od podatku jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Dodatek za rozłąkę wypłacany jest w szczególności:

- funkcjonariuszom Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 87 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 710, z późn. zm.),

- żołnierzom zawodowym na podstawie art. 68 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892),

- funkcjonariuszom celnym na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 20a ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o służbie celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156 poz. 1641 z późn. zm.),

- sędziom Sądu Najwyższego na podstawie art. 47 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240 poz. 2052 z późn. zm.),

- urzędnikom państwowym na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 26 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86 poz. 953 z późn. zm)”.

Generalną zasadą jest, że dodatek za rozłąkę przysługuje w związku z przesiedleniem się do innej miejscowości, do czasu otrzymania lokalu umożliwiającego zamieszkanie z członkami rodzin. Wysokość dodatku ustalana jest za każdy dzień rozłąki i w większości przypadków wynosi 95% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. (`(...)`) Proponuje się zmianę brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy pit poprzez odwołanie się wyłącznie do dodatku za rozłąkę przyznanego na podstawie przepisów ustaw oraz aktów wydanych na ich podstawie. Tym samym wyeliminuje się ewentualne spory co do tego, czy mamy do czynienia z czasowym przeniesieniem pracownika, czy ze świadczeniem w postaci dodatku za rozłąkę".

Ww. motyw został następnie uzupełniony w ramach uchwały wprowadzającej poprawkę senacką (Druk nr 3583, Warszawa, 18 listopada 2010 r., źródło: https://orka.sejm.gov.pl/Druki6ka.nsf/wgdruku/3583/$file/3583.pdf), która to uzupełniała projektowane zmiany art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT o zwolnienie dodatków za rozłąkę wypłacanych także w oparciu o układy zbiorowe pracy.

Potwierdza to następujący fragment uzasadnienia: „Senat zauważa, że w wyniku nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT zwolnienie od podatku dochodowego dodatku za rozłąkę nie obejmowałoby dodatku przysługującego na innej podstawie niż ustawowa. Kierując się potrzebą objęcia tym zwolnieniem również dodatków za rozłąkę przysługujących pracownikom na podstawie układów zbiorowych pracy, Senat uchwalił poprawkę nr 5".

Z przytoczonych powyżej fragmentów uzasadnień wynika zatem, że celem wprowadzonych zmian było wyeliminowanie z treści art. 21 ust. 1 pkt 18 Ustawy o PIT przesłanki „czasowego przeniesienia", co miało doprowadzić do spójności pojęcia dodatku za rozłąkę występującego w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT i dodatku za rozłąkę uregulowanego w odrębnych ustawach lub aktach wykonawczych. Z uzasadnienia do Projektu Ustawy nowelizującej wynika bowiem, że przesłanka „czasowego przeniesienia” nie występowała w odrębnych ustawach i aktach wykonawczych, na podstawie których przyznawany był dodatek za rozłąkę. Ustawodawca uznał zatem, że pozostawienie przesłanki „czasowego przeniesienia” w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT będzie utrudniało zastosowanie tego zwolnienia. Przepisy, które stanowiły (i stanowią) podstawę do wypłaty dodatków za rozłąkę na rzecz osób przywołanych w uzasadnieniu projektu Ustawy nowelizującej, uzależniały (i uzależniają) wypłatę tego dodatku jedynie od samego faktu rozłąki z rodziną / stałym miejscem zamieszkania (spowodowaną wykonywaniem pracy w miejscu innym niż stałe miejsce zamieszkania), ograniczając wypłatę tego dodatku do momentu, w którym ta rozłąka zostanie przerwana. Kwestia samego czasu trwania tej rozłąki (i tym samym ewentualny wymóg jej tymczasowości) nie były (i nie są) natomiast przedmiotem regulacji w odrębnych ustawach i aktach wykonawczych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na samo pojęcie dodatku za rozłąkę. Wyrażenie to bowiem nie zostało zdefiniowanie ani w ustawie o PIT, ani w Kodeksie pracy.

W słowniku języka polskiego dodatek za rozłąkę został zdefiniowany jako:

- dodatkowa kwota do wynagrodzenia przysługująca pracownikowi czasowo przeniesionemu do pracy do miejscowości innej niż ta, w której mieszka (źródło: Wielki Słownik Języka Polskiego, https://wsjp.pl/haslo/podglad/35431/dodatek-za-rozlake);

- dodatkowa kwota wypłacana pracownikom, którzy zostali tymczasowo przeniesieni do pracy w innej miejscowości, z dala od rodziny (źródło: Słownik Języka Polskiego, https://sjp.pwn.pi/sjp/dodatek-rozlakowy-dodatek-za-rozlake:2452843.html).

Z potocznego rozumienia dodatku za rozłąkę wynika zatem, że jego wypłata związana jest z czasowym przeniesieniem do innej miejscowości niż miejsce pracy lub miejsce zamieszkania pracownika, a także z rozłąką z miejscem zamieszkania i/lub rodziną pracownika. Jednocześnie, w Państwa ocenie, uwzględniając to potoczne rozumienie pojęcia dodatku za rozłąkę nie można tracić z pola widzenia opisanej wyżej interwencji ustawodawcy, polegającej na usunięciu przesłanki „czasowego przeniesienia" z treści art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT. Ustawodawca wyeksponował tym samym to, że dla prawidłowego rozumienia pojęcia dodatku za rozłąkę, użytego w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT, kluczowe znaczenie ma odseparowanie pracownika od jego miejsca zamieszkania i/lub rodziny jako podstawy do zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę. Sam czas trwania tej rozłąki ma zaś znaczenie drugorzędne dla oceny zasadności zwolnienia z podatku, gdyż rozłąka - z samej swej istoty - musi trwać przez jakiś okres czasu.

Również w orzecznictwie Sądu Najwyższego, podejmującym problematykę rozumienia pojęcia dodatku za rozłąkę, zdecydowany nacisk został położony na rozłąkę pracownika z miejscem zamieszkania i/lub rodziną, co potwierdza:

‒ Uchwała SN z dn. 10 stycznia 1969 r. sygn. III PZP 58/68, w której to Sąd podkreślił, że: „Dodatek za rozłąkę nie jest przewidziany za rozłąkę z małżonkiem, ale z tym wszystkim, co łączy się z miejscem stałego zamieszkania. Świadczy o tym fakt, że wymieniony dodatek przysługuje również pracownikom nieżonatym albo rozwiedzionym. Każdego z miejscem jego stałego zamieszkania łączy pewna sfera udogodnień bytowych, przeniesienie się więc czasowo do innej miejscowości pociąga za sobą niedogodności i koszty. Przykładowo można podać, że pozostawione mieszkanie wymaga roztoczenia nad nim pieczy i co pewien czas sprzątnięcia, że ktoś musi się zaopiekować pozostawionymi kwiatami lub zwierzętami, dopilnować korespondencji itp. Jeżeli zaś - jak w rozpoznawanym wypadku - powód ma własny domek, to zachodzi nadto konieczność baczenia, czy nie wymaga on w tym czasie poczynienia koniecznych nakładów (np. co do drobnych napraw) oraz zlecenia komuś stałego doglądu. Sytuacja ta nie poprawia się, lecz przeciwnie, pogarsza się nawet, gdy oboje małżonkowie pracują poza miejscem stałego swojego zamieszkania bez możliwości codziennego tam dojazdu”.

‒ Uchwała SN z dn. 24 września 1982 r. sygn. III PZP 49/82, w której to Sąd uznał, że: „Sama nazwa "dodatek za rozłąkę" wskazuje, że celem jego jest wyrównanie tych dolegliwości, na jakie pracownik czasowo przeniesiony zostaje narażony przez to, że oddzielony jest w okresie czasowego przeniesienia od swej rodziny. Dodatek ten ma bowiem rekompensować przymusowe zerwanie - w okresie czasowego przeniesienia - więzi między pracownikiem a jego rodziną. Jeśli zatem w okresie czasowego przeniesienia więź ta istnieje, ponieważ rodzina zamieszkuje razem z pracownikiem i to na skutek starań zakładu pracy, to wówczas odpada rzeczywisty cel wprowadzenia omawianego dodatku za rozłąkę, w związku z czym dodatek taki nie przysługuje, gdyż cel, dla którego został ustanowiony, nie istnieje”.

Na kwestię rozłąki z miejscem zamieszkania i rodziną - jako kluczowego elementu uzasadniającego stosowanie zwolnienia z podatku względem dodatku za rozłąkę - nacisk położył ustawodawca nie tylko poprzez usunięcie przesłanki „czasowego przeniesienia” z treści art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT, lecz także formułując kryteria przyznania dodatku rozłąkowego w odrębnych dla poszczególnych zawodów ustawach i/lub przepisach wykonawczych, do których jednoznacznie odsyła przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT. Fakt, że ustawodawca posłużył się w omawianym przepisie ustawy o PIT wyraźnym odesłaniem do odrębnych ustaw i rozporządzeń wykonawczych do tych ustaw, nie może zostać pominięty w toku wykładni zmierzającej do ustalenia rozumienia pojęcia dodatku za rozłąkę.

Na mocy tych właśnie odrębnych przepisów, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT, dodatek za rozłąkę jest przyznawany m. in.:

a) sędziom SN na podstawie Rozporządzenia Prezydenta Polski z dnia 30 kwietnia 2021 r. w sprawie zasad zapewnienia bezpłatnego zakwaterowania sędziom Sądu Najwyższego stale zamieszkałym poza Warszawą oraz wysokości i warunków wypłacania im zwrotu poniesionych kosztów przejazdu oraz dodatku za rozłąkę (Dz. U. z 2021 r. poz. 830 z późn. zm., zwane dalej „Rozporządzeniem SN");

b) funkcjonariuszom ABW na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 kwietnia 2003 r. w sprawie świadczeń przysługujących funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego za podróże służbowe, przeniesienia lub delegowania (Dz. U. z 2018 r. poz. 567 z późn. zm., zwane dalej „Rozporządzeniem ABW");

c) funkcjonariuszom Służby Kontrwywiadu Wojskowego na podstawie Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 września 2006 r. w sprawie świadczeń przysługujących funkcjonariuszom Służby Kontrwywiadu Wojskowego za podróże służbowe, przeniesienia lub delegowania (Dz. U. z 2021 r. poz. 1726 z późn. zm., zwane dalej „Rozporządzeniem KW");

d) żołnierzowi zawodowemu na podstawie Ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie ojczyzny (Dz. U. z 2022 r. poz. 655 z późn. zm., zwana dalej „Ustawą o obronie Ojczyzny").

Stosownie do § 5 ust. 1 Rozporządzenia SN dodatek za rozłąkę przysługuje uprawnionemu sędziemu Sądu Najwyższego za dni w które przebywa Warszawie w związku z pełnieniem obowiązków sędziego Sądu Najwyższego, jeżeli w miejscu stałego zamieszkania pozostawia małżonka, dzieci lub inne osoby prowadzące z nim wspólne gospodarstwo domowe.

W myśl § 30 ust. 1 Rozporządzenia ABW dodatek za rozłąkę przysługuje:

1. funkcjonariuszowi w służbie stałej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, do czasu otrzymania lokalu mieszkalnego, zgodnie z przysługującymi mu normami mieszkalnymi, umożliwiającego zamieszkanie z członkami rodziny, o których mowa w art. 91 ust. 1 ustawy;

2. funkcjonariuszowi w służbie przygotowawczej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, do czasu przydzielenia tymczasowej kwatery lub innego pomieszczenia mieszkalnego, umożliwiających zamieszkanie z członkami rodziny, o których mowa w art. 91 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z § 31 ust. 1 Rozporządzenia KW dodatek za rozłąkę przysługuje:

1. funkcjonariuszowi w służbie stałej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, do czasu otrzymania lokalu mieszkalnego, zgodnie z przysługującymi mu normami mieszkalnymi, umożliwiającego zamieszkanie z członkami rodziny, o których mowa w art. 63 ustawy;

2. funkcjonariuszowi w służbie przygotowawczej przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, do czasu przydzielenia tymczasowej kwatery lub innego pomieszczenia mieszkalnego, umożliwiających zamieszkanie z członkami rodziny, o których mowa w art. 63 ustawy.

Na podstawie art. 291 Ustawy o obronie Ojczyzny żołnierzowi zawodowemu:

1. pozostającemu w związku małżeńskim i posiadającemu z tym małżonkiem wspólny adres zamieszkania albo zameldowania na pobyt stały albo

2. niepozostającemu w związku małżeńskim, lecz posiadającemu dziecko pozostające na jego utrzymaniu i wspólny adres zamieszkania albo zameldowania na pobyt stały z tym dzieckiem - który w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 2017) korzysta z zakwaterowania zbiorowego lub któremu przydzielono miejsce w internacie lub kwaterze internatowej, bez prawa zamieszkiwania z członkami rodziny, przysługuje dodatek za rozłąkę i zwrot kosztów przejazdów nie częściej niż raz w miesiącu do miejscowości zamieszkania członka rodziny i z powrotem.

Biorąc pod uwagę:

‒ usunięcie przez ustawodawcę jednej z przesłanek, tj. czasowego przeniesienia, której wystąpienie uprawniało do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. oraz

‒ wyeksponowanie przesłanki rozłąki z rodziną i/lub miejscem zamieszkania w historycznym orzecznictwie SN, czego przykładem są przytoczone powyżej uchwały;

‒ powiązanie rozłąki z odseparowaniem od miejsca zamieszkania i/lub rodziny spowodowanych koniecznością wykonywania pracy w innej miejscowości, czemu ustawodawca dał wymiar w podanych powyżej ustawach i przepisach wykonawczych

- należy, w Państwa ocenie, przyjąć, że w aktualnym systemie prawnym dodatek za rozłąkę należy rozumieć jako rekompensatę z tytułu zerwania stałych więzi łączących pracowników z ich miejscem zamieszkania i/lub ich rodzinami spowodowanego koniecznością wykonywania pracy w innej miejscowości. Zerwanie tych więzi z istoty rzeczy ma charakter okresowy, gdyż pracownik wykonujący pracę w miejscu innym niż miejsce swojego stałego zamieszkania, pracuje w tym innym miejscu ze stały zamiarem powrotu do stałego miejsca swojego zamieszkania. Z tych względów - dla zasadności stosowania zwolnienia z podatku - zbędna jest ocena „czasowości przeniesienia", co znalazło wyraz w decyzji ustawodawcy, polegającej na usunięciu tej przesłanki z treści art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT. Trudno nie zauważyć, że rozłąka z samej swojej istoty jest wyznaczana „w czasie" przez punkty graniczne jej rozpoczęcia i zakończenia. Te punkty graniczne rozpoczęcia i zakończenia rozłąki mają decydujące znaczenie dla realizacji funkcji rekompensacyjnej dodatku za rozłąkę, czemu ustawodawca dał wyraz w przepisach szczególnych dotyczących sędziów, żołnierzy i funkcjonariuszy instytucji państwowych. W tych przypadkach dodatek za rozłąkę rekompensował okresowe (do momentu, w którym rodzina zamieszka z pracownikiem) lub trwałe odseparowanie od rodziny i/lub miejsca zamieszkania. W żadnym z tych przypadków kwestia tymczasowości (długości okresu rozłąki mierzona jednostkami czasu, jak np. miesiąc, rok) nie była i nie jest normatywnym warunkiem przyznania dodatku za rozłąkę.

W świetle powyższego - w Państwa ocenie - wypłata dodatku za rozłąkę na podstawie projektowanego postanowienia ZUZP w pełni realizuje opisaną funkcję rekompensacyjną tego dodatku. Będą Państwo bowiem go wypłacali z powodu rozłąki z rodziną i/lub miejscem zamieszkania Pracownika spowodowaną świadczeniem przez Pracownika pracy w miejscu zlokalizowania danej budowy. Taka sytuacja faktyczna wpisuje się w przesłanki wypłaty dodatku za rozłąkę przewidziane w projektowanym postanowieniu ZUZP, tj. utratę przez Pracownika możliwości powrotu do miejsca stałego zamieszkania lub pobytu w związku z robotami lub pracami wykonywanymi przez pracodawcę, czyli Państwa. Jednocześnie dodatek ten nie będzie wypłacany m. in. w okresach urlopu oraz w okresie między zakończeniem jednej budowy, a rozpoczęciem następnej budowy, do której Pracownik zostanie relokowany. W takich bowiem przypadkach nie dochodzi do zerwania więzi łączących pracownika z jego miejscem zamieszkania i/lub rodziną.

Podsumowując uznać należy, że:

- dodatek za rozłąkę przewidziany będzie w układzie zbiorowym pracy, który będzie obowiązywał u Państwa;

- wysokość dodatku za rozłąkę, który ma być wypłacany Pracownikom będzie odpowiadać wysokości diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju przysługującej pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej określonej w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego dla spraw pracy;

- projektowany dodatek za rozłąkę całkowicie pokrywa się z celem tego świadczenia, jaki dodatek ten pełni na gruncie ustaw oraz rozporządzeń wykonawczych, do których odsyła przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 Ustawy o PIT, tj. pełni on funkcję rekompensacyjną za oddzielenie Pracownika od jego stałego miejsca zamieszkania / od rodziny, które to oddzielenie spowodowane jest koniecznością wykonywania przez Pracownika pracy w innym miejscu, co równocześnie uniemożliwia Pracownikowi codzienny powrót do stałego miejsca zamieszkania / do rodziny;

- przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT został zmieniony przez ustawodawcę w ten sposób, że wyeliminowano z jego treści przesłankę czasowego przeniesienia pracownika jako warunku stosowania zwolnienia z podatku w odniesieniu do wypłacanego dodatku za rozłąkę.

W konsekwencji uznać należy, że dodatek za rozłąkę, który planują Państwo wypłacać na rzecz Pracowników w warunkach opisanych w przedstawionym stanie faktycznym spełnia wszystkie przesłanki dla zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT, a zatem dodatek ten będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych po stronie Pracowników otrzymujących ten dodatek.

Wniosku powyższego nie zmienia okoliczność, że opisani w stanie faktycznym Państwa Pracownicy są pracownikami budowlanymi, których charakteryzuje pewna specyfika, co do oznaczania ich stałego miejsca pracy w rozumieniu Kodeksu pracy.

Specyfikę tą oddaje Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. II PZP 3/11, stwierdzając: „Należy zatem uznać, że pracownik przedsiębiorstwa budowlanego realizującego inwestycje w różnych miejscowościach może mieć w umowie o pracę określone miejsce wykonywania pracy (art. 29 § 1 pkt 2 k.p.) jako miejsce, gdzie jego pracodawca prowadzi budowy lub innego rodzaju stałe prace, ewentualnie ze wskazaniem, na jakim obszarze geograficznym. Stałym miejscem pracy takiego pracownika w rozumieniu art. 775 § 1 k.p. jest wówczas każdorazowo to miejsce - w granicach określonych w umowie o pracę - w którym pracownik przez dłuższy czas, stale, systematycznie świadczy pracę (miejsce budowy realizowanej przez pracodawcę)”.

Fakt, że w rozumieniu prawa pracy stałym miejscem Pracownika jest miejsce położenia każdorazowej budowy prowadzonej przez zatrudniającą Pracownika Spółkę, nie przekreśla zasadności stosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT względem dodatku za rozłąkę, który może być wypłacany na podstawie projektowanego postanowienia ZUZP. Jest tak dlatego, że wskazany przepis ustawy o PIT nie formułuje już warunku „czasowego przeniesienia" pracownika jako przesłanki dla zwolnienia z podatku - co Wnioskodawca uzasadnił powyżej. Usunięcie przez ustawodawcę tej normatywnej przesłanki zwolnienia podatkowego powoduje zaś, że bezprzedmiotowe są rozważania, gdzie znajduje się stałe, a gdzie okresowe miejsce pracy Pracownika.

W aktualnym brzmieniu ustawy o PIT nie ma zatem znaczenia, że Pracownik ma stałe miejsce pracy - w rozumieniu prawa pracy - zlokalizowane w miejscu każdorazowej budowy, na której świadczy pracę dla Państwa gdyż Pracownik ten znajduje się wówczas w stanie rozłąki ze swoim stałym miejscem zamieszkania (pobytu rodziny) - rozłąki analogicznej to przypadków przewidzianych w przepisach, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT.

Skoro zatem ZUZP będzie przewidywał wypłatę dodatku za rozłąkę w sytuacji świadczenia przez Pracownika pracy w miejscu prowadzonych przez pracodawcę robót lub prac i jednocześnie Pracownik utracił możliwość codziennego powrotu do miejsca stałego zamieszkania lub pobytu, to wypłacany w takich warunkach dodatek za rozłąkę spełnia wszystkie przesłanki zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy:

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do treści art. 31 cytowanej ustawy:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na mocy art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Państwa wątpliwość budzi kwestia, czy wprowadzony i wypłacany na podstawie układu zbiorowego pracy dodatek za rozłąkę będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy Państwo jaki płatnik będziecie zobowiązani do poboru zaliczki na podatek z tego tytułu.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia, w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel).

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog zwolnień podatkowych, związanych ze świadczeniami pracodawcy na rzecz pracownika.

Jednym ze zwolnień przewidzianym w ww. ustawie jest dodatek za rozłąkę, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18.

Do końca 2010 r. art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych miał następujące brzmienie:

Wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zatem kwota dodatku za rozłąkę wypłacana pracownikom przeniesionym czasowo, do czasu obowiązywania tegoż przepisu, mogła korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego (do wysokości limitów).

Ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2010 r. Nr 226 poz. 1478) na podstawie art. 1 pkt 11 lit. a) tiret pierwsze, z dniem 1 stycznia 2011 r. art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymał następujące brzmienie:

Wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę przysługujący na podstawie odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie tych ustaw lub układów zbiorowych pracy, do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zatem w aktualnie obowiązującym brzmieniu nie ma odwołania do pracowników czasowo przeniesionych, zaś dodatek za rozłąkę przysługuje pracownikowi na podstawie odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub układów zbiorowych.

Stosownie do art. 104 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.):

§ 1. Regulamin pracy ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników.

§ 11. Pracodawca zatrudniający co najmniej 50 pracowników wprowadza regulamin pracy, chyba że w zakresie przewidzianym w § 1 obowiązują postanowienia układu zbiorowego pracy.

§ 2. Pracodawca zatrudniający mniej niż 50 pracowników może wprowadzić regulamin pracy, chyba że w zakresie przewidzianym w § 1 obowiązują postanowienia układu zbiorowego pracy.

§ 3. Pracodawca zatrudniający co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników wprowadza regulamin pracy, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wystąpi z wnioskiem o jego wprowadzenie, chyba że w zakresie przewidzianym w § 1 obowiązują postanowienia układu zbiorowego pracy.

Pracodawca może wprowadzić układ zbiorowy pracy pod warunkiem, że nie podlega pod wyłączenia, o których mowa w art. 239 § 3 Kodeksu pracy, w myśl którego:

Układu nie zawiera się dla:

1. członków korpusu służby cywilnej;

2. pracowników urzędów państwowych zatrudnionych na podstawie mianowania i powołania;

3. pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie wyboru, mianowania i powołania w:

a) urzędach marszałkowskich,

b) starostwach powiatowych,

c) urzędach gminy,

d) biurach (ich odpowiednikach) związków jednostek samorządu terytorialnego,

e) biurach (ich odpowiednikach) jednostek administracyjnych jednostek samorządu terytorialnego;

4. sędziów, asesorów sądowych i prokuratorów.

Układ zbiorowy pracy jest aktem normatywnym o charakterze wewnętrznym. Zawierany jest pomiędzy pracodawcą lub organizacjami pracodawców a związkami zawodowymi. Zazwyczaj akt ten rozszerza w ściśle określony sposób prawa pracowników, które wynikają ze stosunku pracy. Są one szersze aniżeli te, które wynikają z obowiązujących przepisów prawa.

Należy pamiętać, że układ zbiorowy pracy nie może zawierać zapisów mniej korzystnych dla pracownika, bowiem w myśl art. 18 § 1 Kodeksu pracy:

Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy.

Przedstawili Państwo informacje, z których wynika, że:

1. przewidują Państwo możliwość wykonywania przez Państwa pracowników licznych prac budowalnych na terenie całej Polski;

2. rozważają Państwo wprowadzenie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy;

3. w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy planują Państwo wprowadzić regulację dotyczącą dodatki za rozłąkę;

4. zgodnie z postanowieniami ww. układu dodatek za rozłąkę ma być wypłacany w wysokości określonej w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy, tj. do wysokości diety z tytułu podróży służbowych na terenie kraju przysługującej pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej określonej w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego dla spraw pracy.

Podkreślić należy, iż – zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe (ulgi, preferencje) stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego.

Z literalnego brzmienia cytowanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 18 wynika, że w sytuacji, gdy dodatek za rozłąkę oparty jest na podstawie układu zbiorowego pracy, wówczas do jego wypłaty można zastosować zwolnienia z opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, wypłacany przez Państwa dodatek za rozłąkę będzie mógł korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Państwo jako płatnik nie będziecie mieć obowiązku uwzględniania wypłacanego dodatku w kalkulacji i poborze zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. Z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).