0114-KDIP3-1.4011.1057.2022.1.EC

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej czynszu najmu mieszkania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w (…), sklasyfikowaną kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 69.10.Z (działalność prawnicza - świadczenie usług w ramach kancelarii notarialnej). Od (…) stycznia 2023 roku będzie Pani mieszkała w miejscowości (…) (gmina (…) w województwie (…)), w której aktualnie mieszka część Pani rodziny (mąż i dzieci), oddalonej o 624 km od siedziby prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Ze względu na regulacje dotyczące Pani zawodu, z których wynika, że siedziba notariusza jest wyznaczana na podstawie decyzji administracyjnej i zmiana miejsca wykonywanej działalności wymaga zmiany decyzji o powołaniu na notariusza w drodze postępowania administracyjnego przed ministrem sprawiedliwości, co jest procesem czasochłonnym i sformalizowanym, w najbliższym czasie nie ulegnie zmianie miejsce prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Warto podkreślić, że specyfiką Pani zawodu jest konieczność utrzymywania czynnej kancelarii przez co najmniej 6 godzin dziennie w dni powszednie (art. 20 par. 1 ustawy Prawo o notariacie) i konieczność osobistego dokonywania czynności notarialnych i brak możliwości zdalnego podpisywania dokumentów. Pragnie Pani nadmienić, że nie zatrudnia zastępcy notarialnego. W związku z brakiem możliwości codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania w miejsce prowadzonej działalności gospodarczej (samochodem ponad 8 godzin w jedną stronę), zasadne i konieczne jest zapewnienie sobie noclegów w (…). W związku z tym, że najem krótkoterminowy jest bardzo kosztowny - przy założeniu 20 noclegów w miesiącu (przyjazd do (…) w niedzielę wieczorem oraz powrót z (…) w piątek po pracy) generowałoby to koszt na poziomie 4000,00 zł do 7000,00 zł (koszt noclegu w najbliższym hotelu oddalonym od kancelarii ok. 800 m wynosi 350,00 zł za noc, natomiast noclegi w hotelach oddalonych od 5 do 10 km od kancelarii kosztują od 200,00 zł za noc, ale przy tańszych hotelach dochodzi koszt dojazdu do kancelarii). W związku z powyższym w celu dalszego świadczenia usług oraz optymalizacji (zminimalizowania) kosztów prowadzenia działalności przez Panią, zasadne i konieczne jest wynajęcie lokalu mieszkalnego, którego koszt na terenie (…) po rozeznaniu rynku na początku listopada szacuje 2600,00 zł - 3.300,00 zł miesięcznie, w tym media. Pragnie Pani dodać, że rozlicza się Pani na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, forma opodatkowania: podatek liniowy, jest Pani podatnikiem czynnym VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce.

Pytanie

Czy wydatki z tytułu najmu lokalu mieszkalnego w Katowicach stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Ustawa nie zawiera katalogu wydatków, które przesądziłyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, iż przedmiotowymi kosztami są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, poniesione w celu osiągnięcia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Dalej, omawiany wydatek powinien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem (źródłem przychodu) i nie znajdować się na liście wydatków wskazanych w art. 23 ww. ustawy oraz być właściwie udokumentowany, przy czym dowodem potwierdzającym poniesienie wydatku nie musi być faktura VAT może to być rachunek lub inny dokument potwierdzający poniesienie kosztu). Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia w Pani ocenie wydatki, które zostaną poniesione na czynsz najmu będą kosztem uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust.1 ww. ustawy.

Nie ma Pani możliwości codziennego dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca świadczenia usług tak więc celem zapewnienia możliwości wykonywania usług z tytułu których uzyskuje Pani przychód, musi Pani zapewnić sobie nocleg w miejscowości, w której znajduje się siedziba Pani kancelarii notarialnej.

Z ekonomicznego punktu widzenia najem lokalu mieszkalnego jest najtańszym rozwiązaniem, jak również jest wydatkiem o charakterze definitywnym (bezzwrotnym). Wydatki poniesione z tytułu czynszu najmu będą udokumentowane umową najmu i pokwitowaniem (tj. innym dokumentem zawierającym datę wystawienia, wysokość czynszu najmu i podpis osoby, która sporządziła dokument) wystawianym przez właściciela lokalu lub osobę przez niego upoważnioną lub potwierdzeniem przelewu, zatem spełnione będą wymogi wskazane w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub jeżeli wynajmującym będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą – fakturą VAT lub rachunkiem.

Wobec powyższego przedmiotowy wydatek spełnia kryterium celowości (jest ponoszony w celu uzyskania przychodu) pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą oraz jest odpowiednio udokumentowany, jak również nie został wskazany w art. 23 ww. ustawy.

Podsumowując, poniesienie przedmiotowego kosztu warunkuje możliwość osiągnięcia przez Panią przychodu, stąd też wydatek ten jest kosztem uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 poz. 1128 ze zm.) :

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością pomniejszają przychody. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Przy czym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodów, czy ich zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonego przez Panią wydatku należy rozstrzygnąć, czy spełnia on kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na kryterium celowości leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy o ile powodem wynajęcia mieszkania będzie prowadzenie działalności gospodarczej poza miejscem zamieszkania, w którym Pani zamieszkuje i na stałe przebywa, to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy bowiem zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się ograniczać wyłącznie do dowodów wystawionych przez właściciela wynajmowanego mieszkania stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez podatnika wydatków z tytułu wynajmu mieszkania. Niezbędnym jest bowiem posiadanie dowodów świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).