0113-KDIPT2-3.4011.697.2022.3.NM

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 grudnia 2022 r. (data wpływu 15 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podmiotem działającym w branży rekrutacyjnej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Spółka specjalizuje się w wyszukiwaniu pracowników dla branży IT. Wspomaga klientów zewnętrznych w procesie rekrutacji i pozyskiwania pracowników/współpracowników na określone stanowisko.

Oferta Spółki obejmuje również:

1. wsparcie procesu rekrutacyjnego działaniami marketingowymi, co ma na celu zwiększenie widoczności marki klienta oraz ofert pracy na rynku kandydatów;

2. szkolenia dla zespołów rekruterów pracujących u klienta (szkolenia ze skutecznej rekrutacji).

Ze względu na złożony charakter świadczonych usług, Spółka prowadzi działalność korzystając zarówno z pracy pracowników (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę), jak i z pracy podwykonawców – osób fizycznych wykonujących ją na podstawie umowy współpracy, tzw. b2b (dalej: „Współpracownicy”).

Współpracownicy prowadzą własną działalność gospodarczą, są jednak stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w pracach i projektach przez Nią realizowanych. Jednocześnie, Współpracownicy nie stanowią klientów Spółki.

Spółka współpracuje ze Współpracownikami na podstawie stałej umowy o świadczenie usług, która określa zasady współpracy.

W związku z wykonywaniem zadań na rzecz Spółki, Współpracownicy mają niekiedy obowiązek wykonania podróży (dalej: „Podróż”).

Co do zasady można wyróżnić następujące podstawowe przypadki, w których Współpracownicy odbywają Podróż na żądanie Spółki:

1. Spółka w swojej siedzibie organizuje szkolenia dla swoich klientów lub spotkania merytoryczne dotyczące bądź danego projektu i danego klienta bądź pracy nad potencjalnymi przyszłymi produktami/zleceniami, w których udział danego Współpracownika jest konieczny;

2. Spółka wskazuje swojego klienta, do którego w celu realizacji usługi na rzecz tego klienta jedzie Współpracownik.

Spółka planuje pokrywać koszty danej Podróży Współpracownika (dalej: „Koszty”). W ramach Kosztów nabywane będą noclegi i bilety transportu publicznego (bilety kolejowe, autobusowe, tramwajowe).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że celem ponoszenia przez Spółkę przedmiotowych kosztów będzie osiągnięcie przychodów i zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła. Koszty będą ponoszone w celu zapewnienia realizacji zleceń na rzecz klientów w ujęciu ogólnym (praca merytoryczna nad produktem) lub w ujęciu szczególnym (praca w konkretnym projekcie, realizowanym na rzecz konkretnego klienta). Zlecenia od klientów generują z kolei przychód po stronie Spółki.

Koszty przyczyniają się do:

1. wykonania zlecenia na rzecz klienta Spółki, co bezpośrednio generuje przychód po Jej stronie (powoduje uzyskanie przychodu);

2. opracowania produktu/rozwiązania, które w przyszłości wygeneruje przychód (spowoduje uzyskanie/potencjalne uzyskanie przychodu).

Zwrot kosztów podróży nie jest elementem wynagrodzenia Współpracowników. Spółka na podstawie ustaleń ze Współpracownikami dokonuje zwrotu kosztów przez nich poniesionych.

Podróże Współpracowników, jak wskazano we wniosku, związane są ze świadczeniem usług na rzecz klientów Spółki lub z opracowaniem produktów/rozwiązań, które będą przedmiotem sprzedaży na rzecz klientów.

Świadczenie usług na rzecz klientów/opracowywanie produktów w celu późniejszej sprzedaży jest z kolei przedmiotem działalności gospodarczej Spółki. Występuje zatem bez wątpienia powiązanie pomiędzy prowadzoną działalnością gospodarczą a Podróżami Współpracowników.

Usługi świadczone przez Współpracowników Spółki, w związku z którymi ponoszone są koszty podróży, związane są z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych. Działalność Spółki polega na świadczeniu usług doradczych i usług pozyskiwania pracowników, które podlegają opodatkowaniu VAT.

Pytania

1. Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Koszty ponoszone w związku z Podróżami będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

2. Czy wartość poniesionych przez Spółkę Kosztów stanowi dla Współpracowników przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, w związku z czym na Spółce jako płatniku będą ciążyć obowiązki z tego tytułu (np. obowiązek sporządzenia PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11)?

3. Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z ponoszeniem Kosztów (z uwzględnieniem ograniczeń określonych w ustawie o podatku od towarów i usług)?

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych na pytanie nr 2 wniosku, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, wartość Kosztów nie stanowi dla Współpracowników przychodu, w związku z czym na Spółce, jako płatniku, nie będą ciążyć obowiązki z tytułu rozliczenia tego przychodu.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z powyższego, co do zasady w przypadku niektórych kategorii dochodów, w tym dochodów z tzw. innych źródeł, płatnik jest zobowiązany sporządzić odpowiednią deklarację.

Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy PIT, są zasadniczo otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy PIT wskazuje, że przychodem jest też wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Jak wynika z powyższego, na gruncie ustawy PIT, przychodem może być również wartość tzw. nieodpłatnych świadczeń.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w przepisach co należy rozumieć przez to pojęcie.

W doktrynie i orzecznictwie wykształciła się jednak interpretacja tego pojęcia. W jego kontekście co do zasady wskazuje się, iż w celu zdefiniowania określenia „nieodpłatne świadczenie” pomocne jest odwołanie m.in. do wykładni gramatycznej.

Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny natomiast to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 listopada 2019 r., nr 0111-KDIB1 -1.4010.440.2019.1.NL).

Tym samym podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

W odniesieniu do pojęcia „nieodpłatne świadczenie” w kontekście ustawy PIT, warto wskazać na wyjaśnienia poczynione przez Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13): „(`(...)`) w zakres nieodpłatnego świadczenia jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatne świadczenie, aby mogło stanowić dochód pracownika, musi być zapłatą za pracę dokonywaną czymś innym niż pieniądz. Chodzi zatem o korzyści, które pracownik otrzymuje do własnej dyspozycji, którymi może swobodnie zarządzać i rozporządzać, przeznaczając je na zaspokojenie własnych potrzeb”.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że by dane przysporzenie zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie musi ono łącznie spełniać poniższe przesłanki:

1. stanowić korzyść otrzymaną do własnej dyspozycji pracownika czy współpracownika;

2. korzyść ta może być przez niego swobodnie zarządzana i rozdysponowywana;

3. korzyść ta może być przeznaczana w sposób dowolny na potrzeby własne pracownika lub współpracownika.

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, Współpracownicy nie będą osiągać przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedstawionej sytuacji nie można uznać, iż Współpracownik nie jest zobowiązany do wykonania żadnego świadczenia wzajemnego na rzecz Spółki – Współpracownicy w związku z Kosztami i podróżami są co do zasady zobowiązani świadczyć usługi na rzecz Spółki, w tym celu odbywane są Podróże. Koszty ponoszone są w związku z realizacją usług na rzecz Spółki. Spółka wymaga od swoich Współpracowników zjawienia się w określonych miejscach, co ma zapewnić ponoszenie Kosztów.

Warto także odwołać się do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego, strony są zobowiązane do współdziałania w ramach wykonania zlecenia, w szczególności zamawiający jest zobowiązany zwrócić wykonującemu zlecenie wydatki poniesione przez niego w ramach wykonywania zlecenia.

W przedstawionym stanie faktycznym, można byłoby uznać Koszty w związku z Podróżami za swoistego rodzaju „narzędzia”, które Spółka udostępnia w celu realizacji usługi (zlecenia). Jest to zatem wynikający z przepisów cywilnych wyraz współdziałania stron w wykonaniu usługi, nie zaś dodatkowe świadczenie na rzecz Współpracownika.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji, wartość poniesionych przez Spółkę Kosztów nie stanowi dla Współpracowników przychodu, w związku z czym na Spółce jako płatniku nie będą ciążyć obowiązki z tytułu rozliczenia tego przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast, w myśl art. 11 ust. 2a tej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z kolei, w myśl art. 11 ust. 2b ww. ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Dla celów podatkowych, nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W tym kontekście rozważenia wymagają skutki podatkowe pokrywania kosztów podróży Współpracownikom, którzy wykonują usługi na Państwa rzecz, opisane we wniosku.

W tym miejscu wskazać należy, że przepis art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, wśród których wymienione są przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3).

I tak stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 cyt. Ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Tym samym, po stronie Współpracowników, którym pokrywacie Państwo koszty podróży (noclegi, bilety transportu publicznego), niewątpliwie będzie miało miejsce przysporzenie majątkowe. Współpracownicy musieliby opłacić podróż za określoną cenę, co niewątpliwe uszczupliłoby ich majątek, a w związku z jej nieodpłatnym zapewnieniem przez Państwa nie poniosą takich wydatków.

Uwzględniając powyższe okoliczności, zapewnienie Współpracownikom nieodpłatnego świadczenia, tj. pokrycie przez Państwa kosztów podróży (noclegi, bilety transportu publicznego), wywoła skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodu. Wysokość tego przychodu należy ustalić zgodnie z wyżej cytowanym art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

• obliczenie,
• pobranie,
• wpłacenie

– podatku, zaliczki.

Na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Zgodnie natomiast z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

- tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

- obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

- określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

- określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Żaden z przepisów nie nakłada jednak na dany podmiot obowiązków płatnika w stosunku do przychodów uzyskiwanych od tego podmiotu przez podatników z prowadzonej przez tychże podatników działalności gospodarczej.

Zatem, przechodząc do kwestii pokrycia kosztów podróży przez Państwo swoim Współpracownikom, należy wskazać, że ww. nieodpłatne nabycie wywoła skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodów u osób je otrzymujących i spowoduje powstanie obowiązku podatkowego. Ponieważ, w świetle opisu sprawy koszty podróży poniesiecie Państwo, w konsekwencji wartość ww. kosztów będzie stanowiła dla Współpracowników przychód, który należy zaliczyć do przychodów ze źródła pozarolnicza działalności gospodarcza, a zatem do przychodów, co do których obowiązki płatnika nie mają zastosowania.

Wyjaśnić w tym miejscu bowiem należy, że podatnicy, będący przedsiębiorcami zobowiązani są do klasyfikowania wartości świadczeń nieodpłatnych (tak w naturze, jak i pozostałych) jako przychodu uzyskanego w ramach źródła „pozarolnicza działalność gospodarcza” w każdym tym przypadku, w którym świadczenia są otrzymywane przez nich w związku z działalnością gospodarczą.

Reasumując, pokrywanie kosztów podróży Współpracowników należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. W konsekwencji, na Państwu nie będą ciążyły obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne na etapie otrzymania przez Współpracowników Kosztów Podróży, bowiem przepisy dotyczące obowiązków płatnika – stanowiące wyłom od zasady samoopodatkowania – nie dotyczą przychodów ze źródła, którym jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą Państwo zastosować się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).