0113-KDIPT2-3.4011.689.2022.1.IR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 6 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła od swoich rodziców w drodze darowizny grunt (dalej: „Grunt”), na którym w 2013 r. został wybudowany przez męża Wnioskodawczyni, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, budynek w postaci restauracji wraz z przyległym do niej parkingiem (dalej: „Budynek”, łącznie Grunt z Budynkiem: „Nieruchomość”). Wnioskodawczyni otrzymała Grunt z zamiarem wykorzystania go dla celów prywatnych, natomiast Budynek wykorzystywany był do działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni. Następnie mąż Wnioskodawczyni złożył oświadczenie o przekształceniu prowadzonego przedsiębiorstwa w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i tym samym, po zarejestrowaniu spółki w rejestrze przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (dalej: „Spółka”), Budynek był wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Z uwagi na sposób nabycia Nieruchomości, Nieruchomość nie należy do majątku wspólnego małżonków i nadal pozostaje w majątku osobistym Wnioskodawczyni.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, iż:

- grunt został nabyty z zamiarem wykorzystania go w celach prywatnych, a nie w celach odsprzedaży,

- nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do celów prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni jedynie w ramach zarządzania majątkiem prywatnym (nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) udostępniała Nieruchomość na cele związane z działalnością gospodarczą męża, a następnie Spółki, jednak nie została wystawiona jakakolwiek faktura, która byłaby podstawą do obciążenia Spółki ani innego podmiotu za udostępnienie Gruntu i Budynku,

- Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie atrakcyjności Nieruchomości,

- w odniesieniu do Nieruchomości nie były prowadzone przez Wnioskodawczynię żadne działania marketingowe,

- nie dokonywała do tej pory sprzedaży nieruchomości i na moment złożenia wniosku nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości,

- Wnioskodawczyni od 20 maja 2022 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, nie wykonuje jednak działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, iż w przyszłości:

- nie zamierza prowadzić żadnych aktywnych działań zmierzających do przygotowania Nieruchomości do sprzedaży (w szczególności Wnioskodawczyni nie zamierza zatrudniać pośredników w obrocie nieruchomościami, którzy mieliby zajmować się sprzedażą Nieruchomości),

- zamierza przeznaczyć środki ze sprzedaży Nieruchomości na cele osobiste (celem zbycia Nieruchomości jest spieniężenie Nieruchomości i wykorzystanie uzyskanych w ten sposób środków do celów prywatnych).

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać Grunt wraz z Budynkiem (dalej: „Transakcja”) i w związku z tym wnosi o potwierdzenie, że Transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), biorąc pod uwagę treść art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT.

Pytanie

Czy planowana Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem PIT, biorąc pod uwagę brzmienie art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana Transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu PIT z uwagi na to, że zbycie Nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej i zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie Nieruchomości.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Ustawa PIT rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Odrębnym od działalności gospodarczej źródłem przychodów, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy PIT, jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może zatem stanowić przychód z jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy PIT.

Co istotne, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest zatem możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego (por. przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 marca 2022 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.1116.2021.2.DJ, z 17 lutego 2022 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.1090.2021.3.DJ).

W odniesieniu do pierwszego źródła przychodu jakim jest działalność gospodarcza należy wskazać, iż pojęcie „działalności gospodarczej” zostało uregulowane w art. 5a pkt 6 Ustawy PIT. Zgodnie z nim, za pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 Ustawy PIT.

Z powyższego wynika, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie trzech warunków:

1. dana działalność musi być działalnością zarobkową, czyli musi być zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest uzyskiwanie określonego dochodu w związku z jej prowadzeniem,

2. musi być wykonywana w sposób zorganizowany oraz

3. musi być wykonywana w sposób ciągły, co oznacza, że podejmowane działania

– są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych (wyrażonym przykładowo przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z 7 września 2021 r., nr 0112-KDIL2 -1.4011.526.2021.4.MM), dla ustalenia czy działania podejmowane przez podatnika wypełniają definicję działalności gospodarczej istotne znaczenie mają poszczególne elementy zdarzenia będące efektem działań podatnika, np. to w jaki sposób i w jakim celu zostaną nabyte lub wytworzone składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży (w drodze zakupu, spadku, darowizny), to czy zostaną nabyte de facto na cele inwestycyjne celem czerpania zysków z najmu lub sprzedaży, czy przede wszystkim na potrzeby osobiste podatnika i jego najbliższej rodziny.

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej Ustawy PIT.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga zatem ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną.

Tymczasem biorąc pod uwagę okoliczności i cel działań towarzyszących planowanemu zbyciu Nieruchomości, należy stwierdzić, że zbycie Nieruchomości stanowić będzie wyłącznie przejaw i skutek wykonywania prawa własności przez Wnioskodawczynię. Nie można w tym przypadku mówić o jakimkolwiek działaniu spekulacyjnym Wnioskodawczyni, w szczególności w kontekście sposobu nabycia Nieruchomości oraz faktu, że Wnioskodawczyni w odniesieniu do Nieruchomości nie dokonała jakichkolwiek działań przekraczających zwykły zarząd majątkiem prywatnym. Jak bowiem wskazała Wnioskodawczyni, Nieruchomość została nabyta w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawczyni. Celem nabycia Gruntu były wyłącznie potrzeby osobiste Wnioskodawczyni – celem dokonanej darowizny nie była chęć czerpania zysków z Gruntu, czy też jego dalsza odsprzedaż. W żadnym okresie Nieruchomość nie została wprowadzona do majątku firmowego Wnioskodawczyni.

Powyższe potwierdza, iż intencją Wnioskodawczyni było wykorzystanie Gruntu wyłącznie na potrzeby osobiste, a nie w celach zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawczyni z transakcji zbycia Nieruchomości nie ma zamiaru uczynienia formy stałego, ciągłego źródła zarobkowania. Celem zbycia Nieruchomości jest jedynie spieniężenie posiadanego majątku. Należy bowiem jednoznacznie odróżnić sytuację Wnioskodawczyni, która otrzymała Grunt w drodze darowizny, nie mając planów co do przyszłej sprzedaży Gruntu od sytuacji, w której podatnik nabył nieruchomość planując jej sprzedaż w przyszłości.

Jak zostało również wskazane, działalność gospodarcza musi być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły, na co wskazuje planowa realizacja określonych zadań oraz podejmowanie ich w sposób systematyczny i powtarzalny (wyrok NSA z 27 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 1446/15).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1643/15) wskazał, że „na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy PIT składa się zespól celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej”.

Z kolei wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, powtarzalny, regularny, nie okazjonalny ani sporadyczny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Powinna to być działalność stała, planowa (celowa), przy czym obojętne jest jaki okres obejmuje plan” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 maja 2022 r., sygn. akt I SA/GI 1633/21).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 lutego 2017 r. (sygn. akt II FSK 4025/14) wyjaśnił, że działania podatnika w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych wykazują cechy zorganizowania i ciągłości w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy PIT, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia formę stałego, ciągłego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Ciągłość działań podatnika to stałość ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność (vide wyrok NSA sygn. akt II FSK 3025/15). Co istotne, wprowadzenie kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym.

W przedstawionym zdarzeniu brak jest zaś podstaw dla uznania, aby w związku z planowaną Transakcją zostały spełnione przesłanki zarówno zorganizowania, jak i ciągłości.

W przypadku nabycia przez Wnioskodawczynię Gruntu w drodze darowizny nie sposób przypisać Wnioskodawczyni zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami przede wszystkim z tego względu, że czynność nabycia Gruntu nastąpiła z inicjatywy rodziców Wnioskodawczyni. W takim przypadku brak jest elementu woli Wnioskodawczyni odnośnie do prowadzenia działalności gospodarczej, co samoistnie wyklucza możliwość przypisania działalności podatnika cech zorganizowania i ciągłości. Wnioskodawczyni nie podjęła również i nie zamierza podjąć żadnych działań mających charakter ciągły, zorganizowany i nakierowany na zyskanie zysku ze sprzedaży Nieruchomości.

Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości (działki) działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przekracza zwykły zarząd majątkiem prywatnym czego przejawem jest np. nabycie nieruchomości, podział nieruchomości, uzbrojenie terenu, itp. Takie stanowisko zostało wyrażone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 kwietnia 2022 r. (nr 0114-KDIP2-2.4011.195.2022.1.AP).

Tymczasem w ramach zbycia Nieruchomości Wnioskodawczyni nie podejmuje i nie zamierza podejmować żadnych działań, które miałyby charakter profesjonalnych działań przypisywanych przedsiębiorcom. Wnioskodawczyni nie ponosiła i nie zamierza ponosić żadnych nakładów inwestycyjnych, które wykraczałyby poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Nie podejmowała i nie zamierza podejmować żadnych działań polegających na zaawansowanym przygotowaniu Nieruchomości do sprzedaży. Na moment złożenia Wniosku Wnioskodawczyni nie podejmowała również działań polegających na wielokrotnym zbywaniu w celach zarobkowych odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Planowana Transakcja ma charakter incydentalny i ma na celu wyłącznie racjonalne gospodarowanie majątkiem, które mieści się w ramach zwykłego zarządu majątku własnego. W tym aspekcie należy bowiem zwrócić uwagę, iż działania okazjonalne, które mimo iż w rezultacie przynoszą zysk, to nie wynikają one ze stałego zamiaru prowadzenia określonej działalności i nie wpisują się w działania typowe dla działalności profesjonalnej. W takiej bowiem sytuacji ewentualny zysk, który zostanie uzyskany ze sprzedaży Nieruchomości nie jest wynikiem działań podjętych przez podatnika, lecz wynika z okoliczności od niego niezależnych, np. ze zmiany warunków rynkowych.

Całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku, a zwłaszcza fakt, iż sprzedaż Nieruchomości nastąpi po upływie długiego okresu od czasu jej nabycia, sposób jej nabycia (darowizna) do majątku prywatnego oraz okoliczności, że planowana Transakcja będzie jednorazowa oraz że Nieruchomość nigdy nie była związana z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą wskazują, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Powyższego nie zmienia fakt, iż w ostatnim czasie Wnioskodawczyni zarejestrowała jednoosobową działalność gospodarczą. Sam fakt rejestracji działalności gospodarczej nie przesądza bowiem o kwalifikacji zbycia nieruchomości z majątku prywatnego do źródła przychodu jakim jest działalność gospodarcza w sytuacji, gdy pozostałe okoliczności świadczą o tym, iż zbycie to nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jak bowiem wskazują organy podatkowe fakt prowadzenia podejmowania działalności w określonym obszarze w sposób właściwy dla działalności gospodarczej w rozumieniu PIT (w sposób ciągły, zorganizowany i zarobkowy) nie oznacza, iż inne aktywności podjęte przez podatnika mają również taki charakter – mogą to być bowiem czynności wykonywane w sferze prywatnej podatnika (por. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 15 maja 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.111.2019.1.PSZ, z 31 stycznia 2022 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.1061.2021.2.MK).

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla kwalifikacji zbycia Nieruchomości bez znaczenia pozostaje również fakt, iż Budynek był wykorzystywany przez męża Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej, a następnie Spółkę dla celów działalności prowadzonej przez Spółkę. Jak zostało wskazane, zarówno Grunt, jak i Budynek stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni – darowizna została dokonana wyłącznie na rzecz Wnioskodawczyni, zatem należy do majątku osobistego i nie jest objęta wspólnością majątkową małżeńską. Zdaniem Wnioskodawczyni nie można również utożsamiać podmiotowo Wnioskodawczyni i jej męża prowadzącego działalność gospodarczą, czy też w późniejszym okresie Spółki. W konsekwencji nie można twierdzić, iż wykorzystanie Nieruchomości w działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni, czy też Spółkę skutkuje wykorzystaniem tej Nieruchomości w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 października 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.663.2021.2.ACZ, z 15 maja 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.111.2019.1.PSZ).

W związku z tym skutki podatkowe dotyczące zbycia Nieruchomości powinny być oceniane wyłącznie z perspektywy Wnioskodawczyni i podejmowanych przez Nią działań.

Powyższej kwalifikacji jako niezwiązanej z działalnością gospodarczą nie zmienia również fakt, iż przez jakiś czas Wnioskodawczyni udostępniała Nieruchomość Spółce, bowiem udostępnianie Nieruchomości, nawet odpłatne, może następować również w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych, to podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem (por. przykładowo uchwała NSA z dnia 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3175/17, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 7 sierpnia 2021 r., nr 0115-KDIT1.4011.386.2021.1.MR). Skoro zatem Wnioskodawczyni sama zdecydowała, że najem Nieruchomości następuje w ramach zarządu majątku prywatnego, to oznacza to, że Wnioskodawczyni nie przeznaczyła Nieruchomości do działalności gospodarczej, to tak samo zbycie tej Nieruchomości będzie następowało w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z powyższego wynika, iż brak jest podstaw, aby podejmowane do tej pory czynności przez Wnioskodawczynię kwalifikować jako prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy PIT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, planowana Transakcja nie nosi cech działalności gospodarczej, a tym samym nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT.

W konsekwencji, powstanie ewentualnego źródła przychodu ze sprzedaży Nieruchomości należy rozpatrzyć w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy PIT.

Jak zostało wskazane w odniesieniu do drugiego źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy PIT, zbycie nieruchomości będzie wiązało się z powstaniem przychodu w podatku PIT, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przychód jednak nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej oraz

2. zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Jak zostało wcześniej wykazane, zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była również wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, została spełniona pierwsza z przesłanek warunkujących brak przychodu w podatku PIT z tytułu transakcji zbycia Nieruchomości wynikająca z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy PIT.

W odniesieniu do drugiego warunku dotyczącego okresu, w którym następuje zbycie, Wnioskodawczyni wskazuje, iż skoro do nabycia Nieruchomości doszło w 2013 r. to zbycie Nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie Gruntu w drodze darowizny.

W konsekwencji spełniona zostanie druga z przesłanek warunkujących brak przychodu w PIT z tytułu transakcji zbycia Nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności nabycia Nieruchomości oraz użytkowanie Nieruchomości, a także biorąc pod uwagę powołane przepisy Ustawy PIT należy uznać, że planowana sprzedaż Nieruchomości nie spowoduje powstania przychodu na gruncie Ustawy PIT, z uwagi na brzmienie art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 stycznia 2022 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.1061.2021.2.MK, z dnia 17 lutego 2022 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.1090.2021.3.DJ, z 21 czerwca 2021 r., nr 0115-KDIT1.4011.210.2021.2.MN, z dnia 25 czerwca 2021 r., nr 0115-KDIT3.4011.405.2021.1.AW).

Jak zostało wykazane, planowana Transakcja nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT. Zbycie Nieruchomości nie będzie stanowiło również dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT, w związku z upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie.

Tym samym na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku PIT z tytułu planowanej Transakcji.

W świetle przywołanych argumentów Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego są prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, że należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak i budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo credit, w myśl której, własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości.

Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika zatem, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i posadowionego na nim budynku, trwale z nim związanego.

Zatem, w przypadku wybudowania budynku na gruncie stanowiącym własność, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Datą nabycia nieruchomości jest więc data nabycia gruntu, nie zaś data wybudowania budynku, wobec czego istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Jeżeli zatem, na nieruchomości gruntowej znajduje się, jako jej część składowa budynek niestanowiący odrębnej nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, to sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Jedynie budynek wzniesiony na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym jest przedmiotem odrębnej własności, a bieg terminu 5-letniego liczy się odrębnie dla nabycia prawa użytkowania wieczystego i dla wybudowania na gruncie tym budynku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

- pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,

- pkt 8 odpłatne zbycie.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest:

Odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – dokonane poza działalnością gospodarczą – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach: zarobkowym celu działalności, wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że nieruchomość nie była wykorzystywana przez Panią do celów prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, jedynie w ramach zarządzania majątkiem prywatnym (nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) udostępniała Pani Nieruchomość na cele związane z działalnością gospodarczą męża, a następnie Spółki, jednak nie została wystawiona jakakolwiek faktura, która byłaby podstawą do obciążenia Spółki ani innego podmiotu za udostępnienie gruntu i budynku.

Zatem należy uznać, że skoro planowana przez Panią sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej, to sprzedaż opisana we wniosku nie stanowi dla Pani źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powstanie ewentualnego źródła przychodu ze sprzedaży nieruchomości należy zatem rozpatrzeć w Pani przypadku w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany w zdaniu poprzednim przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, grunt, na którym znajduje się budynek nabyła Pani w 2013 r. od swoich rodziców w drodze darowizny.

W tym miejscu nadmienić należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, na której wybudowano budynek termin pięcioletni, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową. Bieg tego terminu jest liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto grunt na własność, data wybudowania budynku nie ma znaczenia.

Wobec powyższego, planowane zbycie nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie będzie stanowiło po Pani stronie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z upływem okresu pięciu lat, określonego w ww. przepisie. Tym samym, nie będzie ciążył na Pani obowiązek opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że dokonana przez Organ ocena dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w niniejszej sprawie wystąpią po Pani stronie w związku ze sprzedażą nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Organ podkreśla, że zakres przedmiotowy interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wyznacza pytanie przedstawione przez Panią we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani zapytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i nie dotyczy innych kwestii poruszonych we wniosku.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).