Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 października 2022 r. złożyła Pani wniosek z 20 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem złożonym 5 grudnia 2022 r. oraz pismem złożonym 22 grudnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

20 grudnia 2017 r. otrzymała Pani darowizną od męża `(...)`.. lokalu mieszkalnego w `(...)`.. przy ul. (…).

Od dnia ślubu w czerwcu 2017 r. ma Pani zawartą z mężem rozdzielność majątkową.

Lokal mieszkalny, który otrzymała Pani darowizną był obciążony kredytem hipotecznym nr (…), zaciągniętym przez `(...)`. i z tego tytułu (…) Bank (…) wpisany był do hipoteki mieszkania.

Kiedy otrzymała Pani darowizną lokal mieszkalny równocześnie złożyła Pani wniosek o przepisanie kredytu hipotecznego na Panią, jednak bank (…) nie wyraził na to zgody. Wyraził natomiast zgodę na darowanie mieszkania z obciążoną hipoteką. Otrzymała Pani lokal mieszkalny ze świadomością, że w przypadku gdy `(...)`. przestanie spłacać kredyt hipoteczny, to bank może zająć Pani nieruchomość. Umówiliście się Państwo również między sobą, że w przypadku sprzedaży tego mieszkania, po Pani stronie pozostanie spłata całości kredytu hipotecznego ciążącego na tym mieszkaniu.

30 października 2019 r. dokonała Pani sprzedaży wyżej wspomnianego lokalu mieszkalnego przy ul. (…), za kwotę 238 000 zł. Do końca kwietnia 2020 r. złożyła Pani w Urzędzie Skarbowym w `(...)`.. deklarację PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39, w której wpisała Pani, że zamierza Pani skorzystać z ulgi podatkowej w związku ze sprzedażą tego mieszkania. Kupujący od Pani nieruchomość wpłacili zadatek ze środków własnych, natomiast na resztę wartości mieszkania zaciągnęli kredyt w banku (…).

Z aktu notarialnego, Repertorium A Nr (…), wynika, że przychód całkowity z lokalu mieszkalnego to kwota 238 000 zł rozdzielona na:

· kwotę 25 000 zł, którą otrzymała Pani od kupujących gotówką jako zadatek z ich środków własnych;

· kwotę 114 644 zł, którą otrzymała Pani na rachunek bankowy osobisty z kredytu zaciągniętego przez kupujących w banku (…);

· kwotę 98 356 zł, która została przelana z kredytu zaciągniętego przez kupujących w (…) na konto (…) Banku (…) w `(...)``(...)`, na spłatę kredytu `(...)`.., który był obciążeniem hipotecznym Pani lokalu.

Jak wynika z zapisu w akcie notarialnym i jak opisała Pani powyżej, kwota 98 356 zł została transferowana pomiędzy bankami przy transakcji sprzedaży mieszkania, w celu spłacenia hipoteki mieszkania. Był to warunek konieczny przy transakcji i tej kwoty nigdy Pani nie otrzymała i nie mogła Pani nią dysponować w żaden inny sposób. Dzięki tej spłacie kredytu Pani lokal mieszkalny został uwolniony z obciążenia hipoteką i mogła Pani w ogóle dokonać transakcji.

Pozostałą kwotą w wysokości 139 644 zł, którą mogła Pani dysponować i zamierzała przeznaczyć zgodnie z deklaracją PIT-39 na inne cele mieszkaniowe, 28 maja 2021 r. spłaciła Pani gotówką swój inny kredyt hipoteczny zaciągnięty na inny lokal mieszkalny, który był Pani wyłączną własnością od 2011 r. (w załączeniu potwierdzenie spłaty całkowitej Pani kredytu w kwocie 135 022 zł 37 gr).

Zgodnie z powyższym nie udało się Pani wydatkować całej zadeklarowanej kwoty 238 000 zł i w związku z tym chciałaby Pani złożyć korektę deklaracji PIT-39 za 2019 r. i zapłacić podatek od różnicy, czyli od kwoty 4 621 zł 63 gr (wynika ona z pomniejszenia przychodu 238 000 zł o spłatę hipoteki przedmiotowego mieszkania w kwocie 98 356 zł oraz Pani innego kredytu hipotecznego w kwocie 135 022 zł 37 gr). Ma Pani świadomość o poniesieniu kosztów odsetek liczonych od 30 kwietnia 2020 r.

W uzupełnieniu wniosku złożonym 5 grudnia 2022 r. wskazała Pani, że lokal mieszkalny przy ul. (…) stanowił Pani własność jako lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość.

Przed darowaniem Pani 20 grudnia 2017 r. lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (…) Pani mąż był wyłącznym właścicielem tego lokalu mieszkalnego. Przed sprzedażą 30 października 2019 r. nie nastąpiło objęcie lokalu mieszkalnego położonego w `(...)`.. przy ul. (…) wspólnością majątkową małżeńską. W dacie sprzedaży ten lokal stanowił Pani odrębny majątek.

Sprzedaż ww. lokalu nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.).

Umowa o kredyt nr (…) została zawarta 3 marca 2017 r. na okres od 15 kwietnia 2017 r. do 15 lutego 2042 r.

Zgodnie z umową kredytową, kredyt mieszkaniowy „(…)” nr (…) został udzielony w kwocie 110 000 zł na nabycie nieruchomości lokalowej położonej przy ul. (…) w `(...)``(...)`

W momencie czynności opisywanych we wniosku Pani mąż był wyłącznym kredytobiorcą kredytu hipotecznego nr (…).

Nie została Pani współkredytobiorcą tego kredytu, ponieważ nie było takiej potrzeby (Pani mąż posiadał wystarczającą zdolność kredytową).

Lokal mieszkalny, który otrzymała Pani darowizną 20 grudnia 2017 r. służył realizacji Pani własnych celów mieszkaniowych, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając całokształt okoliczności dotyczących miejsca prowadzenia przez Panią działalności życiowej, powiązań osobistych i interesów gospodarczych. Wyżej wymieniony lokal służył od początku zakupu przez Pani męża w marcu 2017 r. do realizacji celów mieszkaniowych Państwa rodziny.

W momencie opisywanych przez Panią we wniosku czynności istniała między Panią a Pani mężem rozdzielność majątkowa małżeńska i istnieje nadal.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku złożonym 22 grudnia 2022 r.)

Czy w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), kwota spłaty kredytu hipotecznego 98 356 zł może nie być brana pod uwagę jako Pani przychód?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku złożonym 22 grudnia 2022 r.)

W Pani ocenie, kwota spłaty kredytu nr (…), zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przy ul. (…) w `(...)`.. oraz spłacona w całości przez bank (…) z kredytu hipotecznego małżeństwa `(...)`.. w kwocie 98 356 zł, nie powinna być uznana za Pani przychód zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku złożonym 5 grudnia 2022 r. wskazała Pani, że rzeczywiście nie wskazała Pani podstawy prawnej dotyczącej uznania kwoty 98 356 zł jako koszt uzyskania przychodu, ponieważ nie miała Pani świadomości, że ma Pani taki obowiązek. Po zapoznaniu się z przepisami, zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozumie Pani, że spłata kredytu hipotecznego nr (…) w kwocie 98 356 zł nie może być uwzględniona jako koszt uzyskania przychodu. Wczytując się natomiast w treść ww. ustawy chciałaby Pani odnieść się do samej definicji przychodu. Zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Powołując się na ten przepis uważa Pani, że kwota 98 356 zł nie powinna być zatem uznana jako Pani przychód ze sprzedaży lokalu przy ul. (…) w `(...)`.., ponieważ nigdy jej Pani nie otrzymała ani nie miała pozostawionej do dyspozycji. Kwota ta, zgodnie z aktem notarialnym, Repertorium A Nr (…), została przelana z banku (…) (z kredytu hipotecznego osób kupujących) na konto (…) Banku (…) w `(...)`.., celem spłaty całkowitej zadłużenia `(...)`.. z kredytu nr (…). Jeśli natomiast wspomniana kwota 98 356 zł zostanie uznana jako Pani przychód, czyli zgodnie z art. 24 pkt 3b ww. ustawy jako Pani dochód, to powinna być zwolniona z podatku od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jak wynika z treści powołanego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby (podatnik może rozporządzać nimi jak właściciel). Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu, jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego.

W celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw danej czynności.

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw określonych w tym przepisie, stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, 30 października 2019 r. dokonała Pani sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość otrzymanego w drodze darowizny od męża 20 grudnia 2017 r. W dacie sprzedaży lokal ten stanowił Pani majątek odrębny, nieobjęty wspólnością majątkową małżeńską, gdyż od dnia ślubu w czerwcu 2017 r. ma Pani zawartą z mężem rozdzielność majątkową. Sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższy opis wskazać należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Przepis art. 31 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ustawodawca ukształtował jako wspólność łączną, bezudziałową.

Zgodnie z art. 33 pkt 1 i 2 ww. Kodeksu:

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej; przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Małżonkowie – poprzez zawarcie stosownej umowy – mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego.

Zgodnie natomiast z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145):

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Biorąc pod uwagę powyższe, nienastępująca w ramach działalności gospodarczej sprzedaż przez Panią w 2019 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, nabytego przez Panią w 2017 r. w drodze umowy darowizny do majątku osobistego, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło tego lokalu.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

O tym, co stanowi przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w przedmiotowej sprawie – z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość – rozstrzyga art. 19 tej ustawy.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wskazany art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi jeden z wyjątków od ogólnej zasady przewidzianej w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą – jak wskazano wyżej – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nie stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, lecz – jak wyżej wskazano – jest nimi wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie, do ustalenia wysokości przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość nie ma zastosowania powołany przez Panią we własnym stanowisku art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Organu potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3171/14, Sąd w odniesieniu do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdził: „Ta specyficzna konstrukcja powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nie uzależnia powstania przychodu od jego otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy czy wartości pieniężnych. Przepis ten jest przepisem szczególnym, wprowadza on w stosunku do przychodów ze źródeł przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. zasadę memoriałową, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy podatnik faktycznie otrzymał do dyspozycji pieniądze lub inne wartości, a zatem czy cena została faktycznie zapłacona (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2016 r. sygn. akt II FSK 162/14). Dla wystąpienia przychodu wystarczy zatem samo zawarcie umowy sprzedaży, która musi określać cenę (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2189/10, z dnia 5 września 2008 r. sygn. akt II FSK 758/07)”.

W konsekwencji za nieprawidłowe należy uznać Pani stanowisko, zgodnie z którym powołując się na art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa Pani, że kwota 98 356 zł nie powinna być uznana jako Pani przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, ponieważ nigdy jej Pani nie otrzymała ani nie miała pozostawionej do dyspozycji, gdyż kwota ta, zgodnie z aktem notarialnym, została przelana z banku (z kredytu hipotecznego) osób kupujących na konto (…) Banku (…), celem spłaty całkowitej zadłużenia Pani męża.

Pani przychodem z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość jest cała kwota za jaką faktycznie sprzedała Pani ten lokal, tj. 238 000 zł.

Wskazać również należy, że bez znaczenia dla wysokości uzyskanego przez Panią przychodu pozostaje okoliczność, na jakie cele kwota z tej sprzedaży została wydatkowana. Innymi słowy, bez znaczenia pozostaje przeznaczenie od razu uzyskanego przez Panią przychodu w części na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Pani męża na sprzedany lokal mieszkalny.

Podatnicy środki ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą wydatkować w dowolny sobie sposób. Jednak żaden ze sposobów wydatkowania środków ze sprzedaży tych nieruchomości bądź praw nie powoduje, że mogą sobie obniżyć cenę wyrażoną w umowie sprzedaży – czyli przychód ze sprzedaży – nawet, jeżeli z aktu notarialnego wynika, że część kwoty uzyskanej ze sprzedaży tych nieruchomości bądź praw została bezpośrednio przelana na inne konto bankowe celem spłaty zobowiązań.

Podatnik nie ma zatem podstaw do obniżenia ceny wyrażonej w umowie sprzedaży ani do korygowania przychodu w momencie wydatkowania tego przychodu.

Cena, którą osiągnęła Pani ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość jest przychodem, który może być pomniejszony o koszty uzyskania przychodu oraz koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do takich kosztów zalicza się np.: koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Tak ustalony przychód można następnie pomniejszyć o koszty jego uzyskania.

Z kolei w myśl art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Z kolei, jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

W myśl natomiast art. 30e ust. 7 ww. ustawy:

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie w 2019 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego lokalu, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Do ustalenia wysokości przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość zastosowanie ma art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący jeden z wyjątków od ogólnej zasady przewidzianej w art. 11 ust. 1 tej ustawy, co powoduje, że art. 11 ust. 1 tej ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego, przychodem dla Pani jest cała kwota z tytułu sprzedaży tego lokalu mieszkalnego ustalona na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli kwota wynikająca z aktu notarialnego, w tym również kwota, którą wydatkowała Pani na spłatę kredytu hipotecznego, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia, jeśli takie Pani poniosła.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży – o ile odpowiada wartości rynkowej – pomniejszoną o ewentualne koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Tak obliczony dochód, zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Pani stanowisko, w którym wskazała Pani, że kwota spłaty kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego oraz spłacona w całości przez bank z kredytu hipotecznego małżeństwa `(...)`.. w kwocie 98 356 zł, nie powinna być uznana za Pani przychód zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zastrzec należy, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie postawionego przez Panią pytania dotyczącego uznania bądź nieuznania kwoty spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na sprzedany lokal mieszkalny jako Pani przychodu w kontekście art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie odnosi się do możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1-2 ww. ustawy, ponieważ ta kwestia nie była objęta ostatecznie sformułowanym przez Panią pytaniem i Pani stanowiskiem w sprawie.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).