Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 16 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych planowanego zbycia lokalu mieszkalnego w drodze umowy dożywocia.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
16 lipca 2021 r. przed notariuszem …, prowadzącą kancelarię notarialną …, prowadzoną na zasadach spółki cywilnej w … przy …, zawarł Pan ze Spółką … z siedzibą w … (adres Spółki: …), wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) …, NIP …, REGON …, reprezentowaną przez …, działającą na podstawie pełnomocnictwa … i …, sporządzonego 22 listopada 2019 r. w formie aktu notarialnego, umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu wraz z umową sprzedaży lokalu mieszkalnego w … przy ul. …, o łącznej powierzchni użytkowej wraz z pomieszczeniem przynależnym wynoszącej 60,05 m2. Cena sprzedaży wyniosła `(...)`..gr. Zgodnie z operatem szacunkowym wartość rynkowa przedmiotu sprzedaży wynosiła `(...)`. zł, a cena sprzedaży została ustalona przy zastosowaniu bonifikaty zmniejszającej cenę rynkową w wysokości 95% zgodnie z ustawą z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa.
Oprócz tych opłat, przy zakupie nieruchomości uiścił Pan: podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości `(...)`. zł, stanowiące 2% od kwoty `(...)`.zł; wynagrodzenie za czynność notarialną w kwocie `(...)`. zł; podatek od towarów i usług w wysokości 23% od kwoty`(...)`..zł, czyli kwotę `(...)`. gr oraz opłaty sądowe od wniosku o wpis w kwocie `(...)`.zł.
W niedalekiej przyszłości zamierza Pan zawrzeć umowę dożywocia w rozumieniu art. 908 Kodeksu cywilnego, w której przeniesie Pan na rzecz potencjalnego kontrahenta prawo własności ww. lokalu mieszkalnego. W wyniku tejże umowy potencjalny kontrahent zobowiąże się zapewnić Panu dożywotnie utrzymanie oraz przyjęcie Pana jako domownika, a także dostarczanie Panu wyżywienia, ubrania, mieszkania na dotychczasowych warunkach, światła i opału, odpowiednią pomoc i pielęgnację w chorobie oraz sprawić własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Potencjalna umowa dożywocia nie będzie obarczona żadnymi płatnościami pieniężnymi ani wartościami wzajemnych świadczeń.
W tym miejscu nadmienia Pan, że zbycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego, nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.
Pytania
1. Czy na gruncie przepisów podatkowych przeniesienie prawa własności lokalu mieszkalnego w drodze umowy dożywocia, przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia przez Pana tego lokalu mieszkalnego, stanowi odpłatne zbycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy z tytułu zawarcia umowy dożywocia i dokonania zbycia lokalu mieszkalnego, przed upływem pięciu lat, od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia tej nieruchomości, przy braku przesłanek umożliwiających określenie przychodu z tego źródła, wystąpi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku zawarcia umowy dożywocia przed upływem pięciu lat, od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia nieruchomości, mamy niewątpliwie do czynienia z odpłatnym zbyciem nieruchomości, a więc będzie to stanowić przychód, o którym mowa w ww. przepisie.
Podkreśla Pan, że z uwagi na niemożność zastosowania przesłanek z art. 19 ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w wyniku umowy dożywocia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Takie stanowisko również przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1046/12. Tym samym Pana zdaniem, nie będzie na Panu ciążył obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zawarcia umowy dożywocia, a co za tym idzie nie będzie Pan miał obowiązku składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu na podstawie przepisów art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na formularzu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39, który jest przeznaczony dla podatników, którzy w roku podatkowym uzyskali przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu podkreśla Pan, że zgodnie z art. 908 Kodeksu cywilnego, jeżeli w zamian za przeniesienie prawa własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, a więc zawarł umowę dożywocia, powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkanie, światło i opał, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający miejscowym zwyczajom.
Nie ulega wątpliwości, że umowa dożywocia wywołuje dla zbywcy pewne korzyści majątkowe, w postaci przede wszystkim ograniczenia wydatków na utrzymanie, które musiałby ponosić w przypadku braku zawarcia umowy, jednakże świadczenia ze strony nabywcy nieruchomości, posiadające charakter rodzinno-alimentacyjny, nie powinny być rozpatrywane jako przysporzenia finansowe, bądź majątkowe. Świadczenia otrzymane w ramach umowy dożywocia nie są przedmiotem obrotu na rynku, które dałoby się w jakikolwiek sposób wycenić, w celu ustalenia ich wartości ekonomicznej. Uwzględniając osobisty charakter świadczeń nie sposób przyjąć, że po stronie zbywcy, jak i nabywcy nieruchomości dochodzi do odpłatnego przysporzenia, z którym ustawodawca podatkowy łączy powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu.
Umowa o dożywocie niewątpliwie stanowi dla dożywotnika źródło przysporzenia majątkowego, jednak ma to charakter przyszły i niepewny, w zakresie rzeczywistego wykonania zobowiązania przez nabywcę nieruchomości, a jego wartość jest niemożliwa do określenia w dacie zawierania umowy.
Zatem, opodatkowaniu nie powinien podlegać przychód, którego wartość nie jest możliwa do jakiegokolwiek ustalenia, którego Pan nie uzyska. W rezultacie nawet jeśliby uznać, że przychód z umowy o dożywocie należy określić i opodatkować, to powinna wystąpić dokładna wycena wartości świadczeń. W świetle jednak powszechnie obowiązujących przepisów ustalenia podstawy opodatkowania jest wprost niemożliwe.
Przesłanka opodatkowania wynikać powinna z przepisów prawa podatkowego, zważywszy na to, że zobowiązanie podatkowe ma charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny i dlatego też zarówno obowiązku podatkowego, jak i odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe nie można wprowadzać z umowy cywilnoprawnej.
Przysporzenie, jakie otrzyma Pan jako dożywotnik, składa się z różnorakiego rodzaju świadczeń i jest rozłożone w czasie. Nawet przeliczona na pieniądz wartość tych świadczeń może stanowić jedynie niewielką część wartości przekazanej części nieruchomości, ale może także znacznie przekroczyć wartość zbytej nieruchomości.
Skoro w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie określił podstawy opodatkowania w przypadku zbycia nieruchomości w drodze umowy o dożywocie, to nie było też jego intencją opodatkowanie tego zbycia, aczkolwiek sama umowa o dożywocie ma charakter odpłatny.
Mimo że umowa o dożywocie jest umową odpłatną, w której zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi do zbycia nieruchomości, to z uwagi na niemożliwość zastosowania przesłanek z art. 19 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w wyniku tej umowy nie podlega opodatkowaniu.
W związku z powyższym, nie będzie Pan miał obowiązku składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu na podstawie przepisów art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na formularzu PIT-39 przeznaczonym dla podatników, którzy w roku podatkowym uzyskali przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podsumowując powyższe rozważania, warto przypomnieć, że umowa dożywocia stanowi niewątpliwie umowę odpłatną. Istotą tej umowy jest to, że zbywca dokonując przysporzenia, nie czyni tego kosztem własnego majątku, ponieważ uzyskuje ekwiwalentne świadczenie, posiadające określony wymiar materialny, który przejawia się w tym, że zbywca zaoszczędzi wydatki, które musiałby ponieść w związku z własnym utrzymaniem. Odpłatny charakter umowy o dożywocie nie stanowi wystarczającej przesłanki stwierdzenia, że przeniesienie własności lokalu mieszkalnego w ramach umowy o dożywocie stanowi jej odpłatne zbycie. Przychodem z odpłatnego zbycia jest suma pieniędzy wynikająca albo z umowy, albo ustalona przez organ podatkowy. Przychód z odpłatnego zbycia musi być określony przez strony w momencie zbycia i możliwy do ustalenia w sposób określony w art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W umowie o dożywocie nie występuje cena i tym samym nie mamy w tym przypadku do czynienia z tak rozumianym przychodem.
Skoro ustawodawca nie określił podstawy opodatkowania w przypadku zbycia prawa własności lokalu mieszkalnego w drodze umowy o dożywocie, nie było jego intencją opodatkowanie tego zbycia, aczkolwiek sama umowa o dożywocie ma charakter odpłatny.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Natomiast w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Z kolei jak stanowi art. 19 ust. 3 ww. ustawy:
Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
-
dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
-
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Z kolei, jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
Natomiast stosownie do art. 908 § 1 ustawy u z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):
Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Cechą charakterystyczną umowy o dożywocie jest ekwiwalentność świadczeń stron tej umowy. W doktrynie uznaje się, iż jest to ekwiwalentność rozumiana w sensie subiektywnym, a nie obiektywnym, co oznacza, że świadczenia stron względem siebie nie muszą mieć tego samego wymiaru ekonomicznego, ustalanego według kryteriów obiektywnych. Podkreślenia wymaga, że tego rodzaju umowy zaliczane są do odpłatnych czynności prawnych, które charakteryzują się tym, iż każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).
Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy (dożywotnika) jest przeniesienie własności nieruchomości. Zatem umowa dożywocia ma charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej.
Uwzględniając powyższe, umowa o dożywocie, polegająca na tym, że w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie - ma charakter umowy wzajemnej, a w konsekwencji - jest czynnością prawną o charakterze odpłatnym, tj. w jej wyniku dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości.
W kwestii określenia przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w drodze umowy o dożywocie - Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 17 listopada 2014 r. podjął uchwałę siedmiu sędziów, sygn. akt II FPS 4/14, o następującej treści: „W przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, ze zm.), na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy”.
Mając na uwadze przepisy prawa podatkowego oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FPS 4/14, stwierdzić należy, że pomimo, iż przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy dożywocia stanowi jej odpłatne zbycie, to nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy tego rodzaju umowie nie można bowiem zastosować zasad określonych w przepisach art. 19 ust. 1 i 3 ww. ustawy, według których przy ustalaniu przychodu bierze się pod uwagę wartość nieruchomości wyrażoną w cenie określonej w umowie (lub wartość rynkową), gdyż ta w przypadku dożywocia nie występuje.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że 16 lipca 2021 r. zawarł Pan umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu wraz z umową sprzedaży na rzecz Pana lokalu mieszkalnego. W niedalekiej przyszłości zamierza Pan zawrzeć umowę dożywocia, w której przeniesie Pan na rzecz potencjalnego kontrahenta prawo własności ww. lokalu mieszkalnego. W wyniku tej umowy potencjalny kontrahent zobowiąże się zapewnić Panu dożywotnie utrzymanie oraz przyjęcie Pana jako domownika, a także dostarczanie Panu wyżywienia, ubrania, mieszkania na dotychczasowych warunkach, światła i opału, odpowiednią pomoc i pielęgnację w chorobie oraz sprawić własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Potencjalna umowa dożywocia nie będzie obarczona żadnymi płatnościami pieniężnymi ani wartościami wzajemnych świadczeń. Zbycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, jak również ww. uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., stwierdzić należy, że planowane przez Pana w niedalekiej przyszłości zbycie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego na podstawie umowy dożywocia - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego lokalu - nie będzie skutkować obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie będzie bowiem możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i ust. 3 tej ustawy.
Tym samym nie będzie ciążył na Panu obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu planowanego zbycia ww. lokalu mieszkalnego w drodze umowy dożywocia.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).