Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i dysponuje jednym samochodem osobowym wykorzystywanym w tej działalności. Planuje również używać drugiego samochodu osobowego naprzemiennie z pierwszym, aby zabezpieczyć się na wypadek awarii lub innych zdarzeń, które mogłyby uniemożliwić korzystanie z pierwszego pojazdu. Organ podatkowy stwierdził, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 20% wydatków związanych z utrzymaniem i eksploatacją drugiego samochodu osobowego, pod warunkiem jego faktycznego wykorzystywania do celów działalności gospodarczej. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Dnia 24 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 24 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 24 listopada 2022 r. (data wpływu 24 listopada 2022 r. ) oraz z 24 listopada 2022 r. (data wpływu 29 listopada 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 sierpnia 2019 roku pod firmą (…).
Działalność Wnioskodawcy polega na wytwarzaniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2021 poz. 1128 ze zm., dalej zwana „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Niego forma opodatkowania to podatek liniowy 19%.
W związku z wykonywaną działalnością Wnioskodawca zmuszony jest do regularnego przemieszczania się – przykładowo do Kontrahentów/Klientów, z którymi jest On związany. W tym celu niezbędnym narzędziem, które umożliwia i ułatwia mu prowadzenie działalności, jest samochód. W momencie składania wniosku podatnik posiada już w firmie jeden samochód osobowy, rozliczany zgodnie z przepisami podatkowymi. Koszty związane z pojazdem ujmuje w PKPiR (75% wydatków związanych z używaniem i eksploatacją samochodu). Wnioskodawca posiada prywatnie również drugi samochód osobowy, który planuje On używać również w ramach działalności gospodarczej naprzemiennie z posiadanym już samochodem w działalności (gdzie będzie On ujmować w kosztach podatkowych 20% wydatków związanych z używaniem oraz eksploatacją pojazdu).
Zdaniem Wnioskodawcy pozwoli to zabezpieczyć Go przed utratą przychodów z Jego obecnego źródła, przykładowo – w przypadku naprawy lub serwisowania jednego pojazdu i pozostawienia go w warsztacie, a więc w przypadku awarii lub innego zdarzenia.
W uzupełnieniu wniosku udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania:
Czy drugi samochód, o którym mowa we wniosku, stanowi samochód osobowy, o którym mowa w art. 5a pkt 19a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)?
Tak, drugi samochód, o którym mowa we wniosku, stanowi samochód osobowy, o którym mowa w art. 5a pkt 19a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).
Jakie dokładnie wydatki z użytkowaniem oraz eksploatacją drugiego samochodu Pan ponosi?
Wnioskodawca ma na myśli następujące koszty: paliwo, ubezpieczenie, części eksploatacyjne, usługi serwisowania oraz stacja kontroli pojazdów.
Czy drugi samochód wykorzystuje Pan również do celów prywatnych?
Tak, drugi samochód jest wykorzystywany oraz będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę również do celów prywatnych.
Pytanie
Czy w sytuacji Wnioskodawcy istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem i eksploatacją drugiego samochodu osobowego w celach działalności gospodarczej (gdzie będzie On ujmować w kosztach podatkowych 20% wydatków związanych z używaniem oraz eksploatacją pojazdu)?
W Pana ocenie – zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na drugi samochód nie znajdują się w katalogu tzw. negatywnych kosztów uzyskania przychodów, czyli kosztów, które nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.
Ponadto przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią ograniczenia możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym również samochodów osobowych i ich ilości posiadanych środków transportu.
Tak jak zostało to przedstawione w stanie faktycznym (przyszłym) – drugi samochód Wnioskodawca ma zamiar używać w ramach działalności gospodarczej zamiennie z pierwszym (wprowadzonym już do działalności samochodem). Fakt, że działalność prowadzi jedna osoba – w ocenie Wnioskodawcy – nie oznacza, że w takim przypadku może być wykorzystywany maksymalnie jeden pojazd. Istotne jest bowiem, aby na potrzeby prowadzonej działalności pojazdy były faktycznie w niej wykorzystywane. Dlatego koszty te, zdaniem Wnioskodawcy, mają związek z osiągnięciem przychodów, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.
Ponadto, zakładając ewentualną awarię pierwszego samochodu, czy też innego zdarzenia, które w każdej chwili może się zdarzyć, Wnioskodawca będzie zabezpieczony na ten wypadek, co również ma związek z zabezpieczeniem źródła przychodu.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, może On wliczać w koszty uzyskania przychodów koszty drugiego samochodu (gdzie będzie On ujmować w kosztach podatkowych 20% wydatków związanych z używaniem oraz eksploatacją pojazdu).
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Zwracam przy tym uwagę, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodami uzyskanymi z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów – każdorazowo spoczywa na podatniku.
W kwestii użytkowania dla celów prowadzonej działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących środków trwałych w tej działalności, ustawodawca przewidział pewne ograniczenie w możliwości pełnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ich używaniem.
Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Z kolei na podstawie art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Jednocześnie zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
– klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
– z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
– agregat elektryczny/spawalniczy,
– do prac wiertniczych,
– koparka, koparko-spycharka,
– ładowarka,
– podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
– żuraw samochodowy,
d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z uzasadnienia do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) wynika, że podatnicy, którzy dla potrzeb działalności gospodarczej wykorzystują samochód stanowiący ich własność, do kosztów uzyskania przychodów mogą zaliczyć 20% poniesionych wydatków (80% wydatków wyłączono z kosztów podatkowych). Dla ustalenia limitu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych podatnicy mogą uwzględniać wszystkie wydatki związane z eksploatacją stanowiącego ich własność, prywatnego samochodu osobowego faktycznie wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu wskazuję na treść art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie zatem z powyższym, w celu ustalenia limitu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych podatnik uwzględnia wszystkie wydatki związane z używaniem prywatnego samochodu osobowego, w tym również składki na ubezpieczenie takiego samochodu.
Podkreślam, że w ramach limitu w wysokości 20% poniesionych wydatków uwzględnia się również podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą jest Pan zmuszony do regularnego przemieszczania się. W tym celu niezbędnym narzędziem, które umożliwia i ułatwia Panu prowadzenie działalności, jest samochód. Posiada Pan już w firmie jeden samochód osobowy, rozliczany zgodnie z przepisami podatkowymi. Posiada Pan również prywatnie drugi samochód osobowy, który planuje Pan używać również w ramach działalności gospodarczej naprzemiennie z posiadanym już samochodem w działalności. Drugi samochód stanowi samochód osobowy, o którym mowa w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z użytkowaniem oraz eksploatacją drugiego samochodu będzie Pan ponosił następujące koszty: paliwo, ubezpieczenie, części eksploatacyjne, usługi serwisowania oraz stacja kontroli pojazdów. Drugi samochód jest wykorzystywany oraz będzie wykorzystywany przez Pana również do celów prywatnych.
Z uwagi na opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że skoro drugi samochód osobowy, który stanowi Pana własność, nie jest składnikiem majątku w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz będzie wykorzystywany również do celów związanych z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą – to wydatki eksploatacyjne na ww. samochód osobowy będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 20%, zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.
Tym samym, będzie Pan miał prawo do zaliczenia 20% poniesionych wydatków z tytułu użytkowania samochodu osobowego niebędącego środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Podkreślam jednak, że musi Pan faktycznie ponosić ww. wydatki związane z samochodem osobowym, który nie tylko służy Pana celom osobistym, ale także celom związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykorzystaniem ww. samochodu, a osiągniętym przychodem spoczywa zatem na Panu.
Reasumując – ma Pan możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 20% wydatków związanych z utrzymaniem i eksploatacją drugiego samochodu osobowego wykorzystywanego zarówno w celach działalności gospodarczej, jak i w celach prywatnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili