Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 2022 r. wpłynął do tutejszego organu Pana wniosek z 26 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji budynków niemieszkalnych (pensjonatów).

Opis stanu faktycznego

31 stycznia 2022 r. nabył Pan nieruchomość w miejscowości A., która będzie przeznaczona pod agroturystykę. Z aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza Panią (…) z Kancelarii Notarialnej w B. - Repertorium A numer (…), na podstawie którego nabył Pan nieruchomość wynika, że zostały nabyte dwa pensjonaty, jako budynki niemieszkalne.

Obecnie prowadzi Pan swoją działalność gospodarczą, także w zakresie najmu. Przychody z najmu pokoi - w zakupionych pensjonatach - rozlicza Pan w ramach działalności gospodarczej. Opodatkowuje Pan swoje przychody z najmu nieruchomości na zasadach podatku liniowego i przy pełnej księgowości.

Przedmiotowe pensjonaty stanowią środki trwałe. Jednocześnie prowadzi Pan ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych oraz prawnych - zgodnie z art 22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprowadził Pan przedmiotowe nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zakupione pensjonaty zaklasyfikował Pan w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych pod symbolem KŚT: 109.

W związku z wprowadzoną gruntowną reformą podatkową powziął Pan wątpliwości, czy nowe przepisy wprowadzone w ramach „Polskiego Ładu” w zakresie amortyzacji dotyczą również agroturystyki, co prowadziłoby do niezaliczenia odpisów amortyzacyjnych nabytej przez Pana nieruchomości w koszty podatkowe.

Jak wynika z przepisów, z początkiem 2022 r. amortyzacji nie podlegają: „budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarcze lub wydzierżawione albo wynajmowane na podstawie umowy”. Zostały również wprowadzone przepisy przejściowe, które stanowią, że podatnicy osiągający w 2022 r. przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zmienianej w art. 1 mogą stosować zasady opodatkowania tych przychodów obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., z zastrzeżeniem ust 2.

Pytania

1. Czy nowe przepisy w zakresie amortyzacji nieruchomości mają zastosowanie do nieruchomości - budynków niemieszkalnych przeznaczonych do działalności agroturystycznej - nabytych przez Pana?

2. Czy nowe przepisy pozwalają - w Pana sytuacji - na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości zakupionych przez Pana?

3. Czy przepisy przejściowe pozwalają w Pana sytuacji - w okresie 2022 r. -na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2022 r.?

Pana stanowisko

W Pana ocenie obecnie obowiązujące brzmienie przepisów daje Panu możliwość zastosowania amortyzacji do nabytych przez Pana pensjonatów, jako budynków niemieszkalnych przeznaczonych pod działalność agroturystyczną. Analiza przepisów - Pana zdaniem - pozwala Panu na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w 2022 r. na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2022 r. Zaś, co do kolejnych okresów rozliczeniowych, uważa Pan, że treść przepisów pozwala Panu na to.

Wskazał Pan, że powyższą analizę opiera Pan na tym, że zakupione przez Pana pensjonaty nie stanowią nieruchomości mieszkalnych (które są wykluczone z możliwości amortyzacji według przytoczonego przez Pana przepisu), a stanowią one nieruchomości niemieszkalne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒ został właściwie udokumentowany,

‒ nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

‒ stanowią własność lub współwłasność podatnika,

‒ są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

‒ przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

‒ są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a‑22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W celu udzielenia odpowiedzi na Pana pytania należy przywołać również treść art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten [w brzmieniu nadanym ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021, poz. 2105 ze zm.)] wskazuje, że:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Taka treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Jednocześnie z art. 71 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy nowelizującej (ustawy z 29 października 2021 r.) wynika, że:

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Tym samym - na podstawie przepisu przejściowego (który jest przepisem szczególnym) - Podatnicy jeszcze przez rok (2022) będą stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., ale w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że nabył Pan dwa pensjonaty. Stanowią one środki trwałe i zostały przez Pana zaklasyfikowane w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych pod symbolem KŚT: 109. Przychody z najmu pokoi - w zakupionych pensjonatach - rozlicza Pan w ramach działalności gospodarczej.

Biorąc zatem pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do budynków niemieszkalnych. Z tej też przyczyny, obecnie obowiązujące brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia Panu:

‒ uwzględnianie odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku pensjonatów (symbol klasyfikacji środków trwałych (KŚT): 109) w kosztach podatkowych, oraz

‒ dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w 2022 r. i „w kolejnych okresach rozliczeniowych” na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2022 r.

Z powyższych względów przedstawione przez Pana stanowisko w zakresie pytań o numerach 1, 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).