Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 sierpnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 24 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 października 2022 r. (wpływ 20 października 2022 r.) oraz pismem z 14 listopada 2022 r. (wpływ 14 listopada 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dnia 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła działkę w miejscowości `(...)` pod `(...)`, KW ………. wraz z kolegą A. D., w udziałach w nieruchomości po 50%. Współwłaściciele planowali razem pobudować dom w zabudowie bliźniaczej i w nim zamieszkać ze swoimi rodzinami. Kolega nie zdecydował się jednak na wspólną budowę i w związku z powiększeniem rodziny w 2019 r. o dwoje dzieci, dnia 20 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni odkupiła od niego 50% udziałów w działce, na której to nieruchomości zdecydowała się pobudować dom jednorodzinny dwulokalowy, w którym to miała zamieszkać wspólnie z rodzicami. Dom budowała w głównej mierze za środki pozyskane z kredytów bankowych. W dniu 23 stycznia 2021 r. Wnioskodawczyni urodziła się córka, ponadto dochody spadły, a raty kredytów zaczęły iść w górę, w związku z podwyżką stóp procentowych. Dnia 22 września 2022 r. Wnioskodawczyni zgłosiła zakończenie budowy do P. I. N. B.. Wnioskodawczyni postanowiła jednak, że sprzeda cały dom, ponieważ raty posiadanych na tamten moment kredytów były już na takim poziomie, że budżet domowy przestał się składać. W dniu 22 grudnia 2022 r. Wnioskodawczyni sprzedała jeden lokal w tym budynku za 1 070 000 zł, natomiast 25 stycznia 2022 r. drugi lokal za 800 000 zł. Środki ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni planowała przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że wyodrębnienie lokali nastąpiło na mocy aktów notarialnych ustanowienia odrębnej własności lokali i ich sprzedaży Rep. ……… z 22 grudnia 2021 r. oraz Rep. ……… z dnia 25 stycznia 2022 r. Działka nr `(...)`, na której został wybudowany budynek jednorodzinny dwulokalowy została nabyta w 2013 r. w udziałach po 1/2 przez Wnioskodawczynię i przez Jej kolegę. W 2019 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się odkupić jego połowę po decyzji, że nie będzie się budował. Więc można uznać, że połowa domu została wybudowana na tej części działki, która została nabyta w 2013 r., a druga połowa na części działki nabytej w 2019 r. Wnioskodawczyni nie ma jednak możliwości udokumentowania, ani udowodnienia, który lokal leży na części gruntu nabytej w 2013 r., a który na tej z 2019 r.

Przedmiotowe lokale mają charakter mieszkalny. Wyodrębnione lokale będą miały założone odrębne księgi wieczyste. Do momentu rozpoczęcia budowy była to działka z przeznaczeniem pod budowę domu, w którym Wnioskodawczyni wraz z rodziną miała zamieszkać. Nie była w tym czasie wykorzystywana w żaden inny sposób. Wyodrębniony lokal został sprzedany wraz z udziałem 1/2 całości działki nr …….. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa kredytowego w okresie od 21 lipca 2020 r. do 23 stycznia 2021 r. W dniu 23 stycznia 2021 r. Wnioskodawczyni urodziła córkę i z tą datą zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej. Działalność jest zawieszona do dnia dzisiejszego. Lokale, o których mowa, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i nie były amortyzowane. Sprzedaż lokali nastąpiła w ramach sprzedaży prywatnej.

Przychód, który Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży lokali zamierza wydatkować (a część już wydatkowała) w ww. okresie na własne cele mieszkaniowe, tj.:

- spłata kredytu zaciągniętego na nieruchomość, która jest własnością Wnioskodawczyni, w której mieszka od 2018 r.,

- spłata kredytu na mieszkania, które zostały nabyte dla dwójki dzieci (wszystkie kredyty zaciągnięte przed sprzedażą nieruchomości w `(...)`),

- zakup nieruchomości dla trzeciego dziecka.

Zgodnie z nową interpretacją, spłata kredytu zaciągniętego na zakup działki nr `(...)` w `(...)` też jest celem mieszkaniowym, więc siłą rzeczy to będą też te wydatki (180 000 zł). Środki, które zostaną, Wnioskodawczyni wyda na rozbudowę nieruchomości, w której mieszka. Wnioskodawczyni planuje wydatkować na własne cele mieszkaniowe kwotę 1 115 000 zł.

W kolejnym uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że w związku z wezwaniem nr II dotyczącym uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawczyni dziękuje za zaangażowanie i poświęcony czas, ale najbardziej zależy Jej na ustaleniu podstawy opodatkowania. Kwestia wydatkowania środków na cele mieszkaniowe jest dla Niej kwestią wtórną i na tym etapie podziękuje za interpretację w tym zakresie.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w drugim uzupełnieniu wniosku)

Czy w zaistniałym stanie faktycznym istnieje obowiązek zapłaty 19% podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia dwóch nieruchomości wskazanych w treści złożonego wniosku, od całości przychodu, czy od części przychodu, a jeżeli od części, to od której części?

Pani stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, oraz przedstawiony we wniosku opis okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni stwierdza, że sprzedaż 50% udziałów w nieruchomości KW: …….., które Wnioskodawczyni nabyła 12 czerwca 2013 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 6 ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ich odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Drugą połowę przedmiotowej nieruchomości w postaci 50% udziałów w nieruchomości KW: ………. Wnioskodawczyni zakupiła 20 lutego 2019 r., w związku z tym sprzedając tą część nieruchomości w 2021 r. i w 2022 r. należny jest podatek dochodowy w wysokości 19% od przychodu uzyskanego

ze sprzedaży tej części nieruchomości. Wnioskodawczyni nie ma jednak możliwości w żaden sposób udokumentowania, ani udowodnienia, która część działki była nabyta w 2013 r., a która w 2019 r., a tym samym, na której części działki posadowiony został lokal 1, a na której lokal 2, a więc, nie jest w stanie określić, od której sprzedaży należny jest podatek, czy tej z 2021 r., czy tej z 2022 r. Wnioskodawczyni przyjmuje więc założenie, że skoro każdy lokal sprzedawany był z udziałem 50% w gruncie, to najrozsądniej jest uznać, że 50% przychodu ze sprzedaży lokalu 1 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz tożsamo 50% przychodu ze sprzedaży lokalu 2 również podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W związku z tym, przychód jaki Wnioskodawczyni powinna wydatkować na cele mieszkaniowe, aby skorzystać z pełnego zwolnienia z podatku, to połowa z całkowitego przychodu ze sprzedaży obydwu lokali, a zatem będzie to suma 935 000 zł.

Zważywszy na fakt, że Wnioskodawczyni nie jest w stanie w żaden sposób udokumentować, która część gruntu została nabyta przez Nią w 2013 r., a która w 2019 r., przychód ze sprzedaży nieruchomości wybudowanych na ww. działce gruntu powinien być opodatkowany proporcjonalnie do udziału jaki mają w gruncie nabytym w 2019 r. (sprzedaż przed upływem 5 lat od nabycia). Skoro 1/2 gruntu nabyta została w 2019 r., to również 1/2 przychodu z lokalu, który ma udział w gruncie podlega opodatkowaniu. Jeżeli więc 50% przychodu ze sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawczyni wyda na własny cel mieszkaniowy, to tym samym skorzysta z pełnego zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kolejnym uzupełnieniu Wnioskodawczyni ponownie przedstawiła własne stanowisko, doprecyzowując je do zakresu postawionego pytania.

Mając na uwadze powołane w poprzednim uzupełnieniu przepisy prawa, oraz przedstawiony we wniosku opis okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni stwierdza, że sprzedaż 50% udziałów w nieruchomości KW ……….., które nabyła w dniu 12 czerwca 2013 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 6 ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ich odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Drugą połowę przedmiotowej nieruchomości w postaci 50% udziałów w nieruchomości KW: ……….. Wnioskodawczyni zakupiła 20 lutego 2019 r., w związku z tym sprzedając tą część nieruchomości w 2021 r.i w 2022 r. należny jest podatek dochodowy w wysokości 19% od przychodu uzyskanego ze sprzedaży tej części nieruchomości. Wnioskodawczyni nie ma jednak możliwości w żaden sposób udokumentowania, ani udowodnienia, która część działki była nabyta w 2013 r., a która w 2019 r., a tym samym, na której części działki posadowiony został lokal 1, a na której lokal 2, a więc, nie jest w stanie określić, od której sprzedaży należny jest podatek, czy tej z 2021 r., czy tej z 2022 r. Wnioskodawczyni przyjmuje więc założenie, że skoro każdy lokal sprzedawany był z udziałem 50% w gruncie, to najrozsądniej jest uznać, że 50% przychodu ze sprzedaży lokalu 1 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz tożsamo 50% przychodu ze sprzedaży lokalu 2 również podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Użyte w przytoczonym przepisie pojęcie „nabycia” nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. Zatem pojęcie nabycie należy rozumieć szeroko, to znaczy, że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do tej nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do nabycia tego prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła działkę nr …. wraz z kolegą, w udziałach w nieruchomości po 50%. Współwłaściciele planowali razem pobudować dom w zabudowie bliźniaczej i w nim zamieszkać ze swoimi rodzinami. Kolega nie zdecydował się jednak na wspólną budowę

i w związku z powiększeniem rodziny w 2019 r. o dwoje dzieci, dnia 20 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni odkupiła od niego 50% udziałów w działce, na której to nieruchomości zdecydowała się pobudować dom jednorodzinny dwulokalowy, w którym to miała zamieszkać wspólnie z rodzicami. Dom budowała w głównej mierze za środki pozyskane z kredytów bankowych. W dniu 23 stycznia 2021 r. Wnioskodawczyni urodziła się córka, ponadto dochody spadły, a raty kredytów zaczęły iść w górę, w związku z podwyżką stóp procentowych. Dnia 22 września 2022 r. Wnioskodawczyni zgłosiła zakończenie budowy do P. I. N. B.. Wnioskodawczyni postanowiła jednak, że sprzeda cały dom, ponieważ raty posiadanych na tamten moment kredytów były już na takim poziomie, że budżet domowy przestał się składać. W budynku mieszkalnym zostały wyodrębnione dwa lokale. Wyodrębnione lokale będą miały założone odrębne księgi wieczyste. Wyodrębnienie lokali nastąpiło na mocy aktów notarialnych ustanowienia odrębnej własności lokali i ich sprzedaży z 22 grudnia 2021 r. oraz z dnia 25 stycznia 2022 r. Wyodrębniony lokal 1 i 2 został sprzedany wraz z udziałem 1/2 działki nr …. Sprzedaż lokali nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż wyodrębnionych lokali przez Wnioskodawczynię podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie. Tym samym konieczne jest ustalenie, czy czynność wyodrębnienia tych lokali należy uznać za jego nabycie.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z normą prawną wynikającą z tych przepisów, z wyodrębnionym samodzielnym lokalem związany jest udział w nieruchomości gruntowej odpowiadający proporcji powierzchni użytkowej lokalu do ogólnej powierzchni użytkowej budynku. Użycie w tym przepisie słowa „nieruchomość” a nie „grunt” rodzi określone konsekwencje. Powoduje bowiem, że w sensie ściśle prawnym nieruchomością jest tylko taka nieruchomość gruntowa, która posiada jedną samodzielną księgę wieczystą.

Na mocy art. 2 ust. 1 wskazanej ustawy:

samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 przytoczonej ustawy:

samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Z art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali wynika, że:

w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Wedle art. 3 ust. 2 wskazanej ustawy:

nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Art. 3 ust. 3 przywołanej ustawy stanowi, że:

udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Na gruncie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy:

odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Stosownie do art. 7 ust. 2 wskazanej ustawy:

umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że:

umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna określać w szczególności:

1. rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego przynależnych;

2. wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w nieruchomości wspólnej.

Dodatkowo na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2022 r. poz. 1728 ze zm.):

dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione.

Natomiast budynek, który jest posadowiony na gruncie stanowiącym własność nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności, lecz zgodnie z powyższą zasadą dzieli los prawny tego gruntu.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r.,

poz. 1360, ze zm.):

nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że:

z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Dlatego też należy rozważyć, czy ustanowienie w 2021 r. i w 2022 r. odrębnej własności lokali i założenie dla nich odrębnej księgi wieczystej będzie stanowiło „nowe” nabycie, które powoduje konieczność ponownego liczenia terminu pięcioletniego od tej daty.

Podkreślić należy, że w wyniku wyodrębnienia poszczególnych lokali, wielkość nieruchomości, jaką Wnioskodawczyni posiadała przed ich wyodrębnieniem nie zmieniła się, z czego wynika, że ustanowienie odrębnej własności lokali nie może być rozpatrywane w charakterze nabycia. Nie występuje bowiem przysporzenie majątkowe ponad to, czego właścicielem była dokonująca tego wyodrębnienia. W wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu posiadania.

Z powyższego wynika, że wyodrębnienie faktyczne lokali bez ustanowienia ich odrębnej własności nie zmienia stanu własności nieruchomości ani momentu jej nabycia. Również prawne wyodrębnienie lokali z nieruchomości nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, czy założenia księgi wieczystej, o ile w wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu posiadania. W przedmiotowej sprawie wyodrębnienie z ww. nieruchomości kilku odrębnych lokali mieszkalnych nie ma wpływu na moment nabycia nieruchomości.

Jak z powyższego wynika, nie można traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży wyodrębnionego lokalu mieszkalnego z wybudowanego na tym gruncie budynku. Pięcioletni okres, będzie liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym został wybudowany budynek mieszkalny, z którego wyodrębniono samodzielny lokal mieszkalny, który będzie posiadał odrębną księgę wieczystą.

W rezultacie w wyniku opisanego wyodrębnienia samodzielnych lokali mieszkalnych nie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności. Dlatego za datę nabycia lokalu mieszkalnego należy uznać datę nabycia nieruchomości, z której go wyodrębniono, gdyż w wyniku przedmiotowego wyodrębnienia nie nastąpiła zmiana dotychczasowego stanu posiadania, czyli nie mamy do czynienia z nabyciem (nie zwiększa się stan posiadanego majątku osobistego).

W przedmiotowej sprawie nieruchomość gruntową, na której wybudowała Pani budynek mieszkalny, w którym zostały wyodrębnione dwa lokale mieszkalne nabyła Pani w następujący sposób: w 1/2 części w dniu 12 czerwca 2013 r. i kolejną 1/2 część 20 lutego 2019 r.

Zatem powinna Pani przyjąć następujące daty nabycia nieruchomości:

- 2013 r. nabycie udziału 50 % w nieruchomości,

- 2019 r. nabycie udziału 50 % zakupionego od kolegi Wnioskodawczyni.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2021 r. i w 2022 r. wyodrębnionych lokali mieszkalnych wraz z częścią nieruchomości gruntowej nabytej w 2013 r., a więc po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Panią tej części gruntu, nie będzie podlegało opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Sprzedaż ta nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego ze sprzedaży tej części wyodrębnionych lokali.

Natomiast nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych, znajdujących się na części nieruchomości gruntowej nabytej w 2019 r. będzie stanowiła źródło przychodu, gdyż sprzedaż ta zostanie dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej części nieruchomości. W konsekwencji przy odpłatnym zbyciu tej części nieruchomości wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, mimo wskazania błędnej podstawy prawnej (Wnioskodawczyni powołała się na art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 6, niemający zastosowania w przedmiotowej sprawie), Wnioskodawczyni wywiodła prawidłowe skutki prawne w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia wyodrębnionych lokali mieszkalnych. Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zastrzec, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę Pani stanowiska (ostatecznie sformułowanego w drugim uzupełnieniu wniosku) tylko w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, w toku stosownych postępowań weryfikacyjnych. W związku z tym w interpretacji indywidualnej Organ nie może dokonać konkretnego rozliczenia czy potwierdzenia wyliczenia poszczególnych kwot przychodu, kosztów, podatku, odliczeń od dochodu czy podatku, a tym samym nie może odnieść się do kwot i wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawczynię.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pani zastosować się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).