Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 10 stycznia 2022 r., której jedynym przedmiotem jest działalność prawnicza. Od 1 stycznia 2020 r. ma status aplikanta adwokackiego przy Okręgowej Radzie Adwokackiej. W związku z odbywaniem aplikacji oraz przynależnością do samorządu adwokackiego, Wnioskodawczyni ponosi roczną opłatę za aplikację oraz miesięczne składki członkowskie. Organ podatkowy uznał, że te wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności, ponieważ status aplikanta oraz wiedza zdobywana w trakcie aplikacji są niezbędne do wykonywania działalności prawniczej przez Wnioskodawczynię.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
20 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 20 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia opłaty za szkolenie aplikantów adwokackich oraz obligatoryjne składki członkowskie z tytułu przynależności do samorządu adwokackiego od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej do kosztów uzyskania przychodów.
Treść wniosku jest następująca:
Od 10 stycznia 2022 r. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wyłącznym przedmiotem prowadzonej działalności jest działalność prawnicza (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 69.10.Z).
W ramach prowadzonej działalności, na mocy umowy o współpracy, Wnioskodawczyni świadczy usługi prawne na rzecz kancelarii adwokackiej. Na mocy tejże umowy, jest zobowiązana do stałej pomocy prawnej, w tym zastępstwa adwokata na posiedzeniach i rozprawach przed sądami powszechnymi w ramach spraw prowadzonych przez kancelarię oraz sporządzania i podpisywania pism procesowych.
Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni posiada status aplikanta adwokackiego przy Okręgowej Radzie Adwokackiej. Planowany czas zakończenia szkolenia w ramach aplikacji adwokackiej przypada na koniec 2022 r.
Z tytułu odbywania aplikacji oraz przynależności do Rady, Wnioskodawczyni jest zobowiązana do uiszczania opłaty za aplikację adwokacką oraz miesięcznych składek członkowskich. W 2022 r. Wnioskodawczyni uiściła na rachunek bankowy Rady opłatę roczną za aplikację w kwocie 5 850 zł, płatną w czterech ratach. Od momentu rozpoczęcia aplikacji, tj. od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni uiszcza miesięczną składkę członkowską w wysokości 50 zł.
Po ukończeniu aplikacji adwokackiej, zdaniu egzaminu zawodowego oraz wpisie na listę adwokatów, Wnioskodawczyni zamierza w dalszym ciągu prowadzić działalność gospodarczą, już jako adwokat.
Wiedzę zdobywaną podczas aplikacji Wnioskodawczyni wykorzystuje w bieżącej działalności gospodarczej, a status aplikanta adwokackiego jest Jej niezbędny do świadczenia wskazanych wcześniej usług prawniczych, polegających na reprezentowaniu klientów w sądach oraz sporządzaniu i podpisywaniu pism procesowych. W konsekwencji, bez odbywania aplikacji Wnioskodawczyni nie mogłaby prowadzić działalności gospodarczej w obecnym kształcie.
Czy oplata za szkolenie aplikantów adwokackich oraz obligatoryjne składki członkowskie z tytułu przynależności do samorządu adwokackiego, uiszczone od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zważywszy, że status aplikanta i uzyskana w trakcie szkolenia wiedza są warunkami niezbędnymi do prowadzenia działalności gospodarczej, a koszty poniesione w związku z odbywaną aplikacją zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Opłaty oraz wydatki związane z uczestnictwem w aplikacji adwokackiej w postaci opłaty rocznej za aplikację adwokacką oraz składki członkowskie, poniesione od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Wydatki na szkolenie w ramach odbywanej aplikacji adwokackiej są przez Wnioskodawczynię ponoszone w celu umożliwienia świadczenia usług prawniczych jako aplikant adwokacki, a więc w celu uzyskiwania przychodów. Dodatkowo, w ramach szkolenia w toku aplikacji Wnioskodawczyni nabywa wiedzę i umiejętności potrzebne do świadczenia usług prawniczych. Wobec powyższego, wydatki poniesione w związku z odbywaniem aplikacji adwokackiej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.
Zatem, kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.
W ocenie Wnioskodawczyni, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatków na aplikację adwokacką i składki członkowskie, a uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.
Status aplikanta adwokackiego posiadany w związku z odbywaniem aplikacji jest Jej niezbędny do wykonywania zadań powierzonych na mocy umowy o współpracę (zastępstwo w sądach, podpisywanie pism procesowych), a dodatkowo, wiedza zdobywana w trakcie aplikacji adwokackiej jest przez Wnioskodawczynię stale wykorzystywana bieżącej działalności gospodarczej.
Odbywanie płatnej aplikacji adwokackiej należy zakwalifikować jako wydatek związany z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. Wydatki te mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie świadczenia usług prawniczych.
Należy również zauważyć, że wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych nie są wymienione w art 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Aplikacja adwokacka niewątpliwe ma na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych, a ponoszone koszty opłaty rocznej za szkolenie w ramach aplikacji adwokackiej oraz miesięczne składki członkowskie z tytułu przynależności do samorządu, uiszczone od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, powinny zostać zaliczone do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Podkreślić należy, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które zostały poniesione, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Należy przy tym pamiętać, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.
Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.
Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie aplikacji adwokackiej, czy składek członkowskich nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki na aplikację adwokacką, bądź składki członkowskie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie, czy są one potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, mają związek z tą działalnością oraz czy też może służą one tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, które co do zasady mają charakter osobisty.
Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, należy uznać wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że od 10 stycznia 2022 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, której wyłącznym przedmiotem jest działalność prawnicza. W ramach prowadzonej działalności, na mocy umowy o współpracy, świadczy Pani usługi prawne na rzecz kancelarii adwokackiej. Od 1 stycznia 2020 r. posiada Pani status aplikanta adwokackiego przy Okręgowej Radzie Adwokackiej. Planowany czas zakończenia szkolenia w ramach aplikacji adwokackiej przypada na koniec 2022 r. Z tytułu odbywania aplikacji oraz przynależności do Rady, jest Pani zobowiązana do uiszczania opłaty za aplikację adwokacką oraz miesięcznych składek członkowskich. Po ukończeniu aplikacji adwokackiej, zdaniu egzaminu zawodowego oraz wpisie na listę adwokatów, zamierza Pani w dalszym ciągu prowadzić działalność gospodarczą, już jako adwokat.
Mając zatem na uwadze opis sprawy i powyższe przepisy prawne stwierdzić należy, że uiszczone przez Panią wydatki na opłatę za szkolenie aplikantów adwokackich oraz obligatoryjne składki członkowskie z tytułu przynależności do samorządu adwokackiego od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem uiszczone w czasie, w którym istniało już źródło przychodów – mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli będą właściwie udokumentowane.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, lecz opieramy się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili