Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 16 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży samochodu poleasingowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 listopada 2022 r. (wpływ 17 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą od … stycznia 2016 r. Przeważający zakres tej działalności to PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 86.90.E. Rozlicza się Pan na zasadach ogólnych. … października 2016 r. zawarł Pan z Bankiem X umowę leasingu nr … na czas określony, w pkt 4 umowy na czas 59 miesięcy, który upłynął 28 września 2021 r. Zgodnie z otrzymaną od Banku kartą informacyjną z 25 sierpnia 2021 r. dotyczącą wykupu przedmiotu leasingu, termin płatności raty wykupowej określono na dzień 28 września 2021 r. Płatność tej raty została przez Pana dokonana 12 października 2021 r. przelewem na wskazany przez Bank rachunek. Pomimo wykupienia faktura nr … została wystawiona przez Bank dopiero 12 stycznia 2022 r. Jednocześnie w fakturze tej Bank w sposób wadliwy i nierzetelny opisał datę sprzedaży przedmiotu leasingu jako dzień 11 stycznia 2022 r., podczas gdy w rzeczywistości prawidłową datą zapłaty i wykupu był dzień 12 października 2021 r., tj. dzień dokonania płatności. Niezależnie od powyższego, stosownie do treści art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, Bank miał obowiązek wystawić fakturę VAT (podatek od towarów i usług) z upływem terminu płatności, tj. 28 września 2021 r. Wycofanie samochodu z prowadzonej działalności nastąpiło po wykupie i przerejestrowaniu pojazdu w urzędzie w …. Samochód był wykorzystywany po wykupie na cele prywatne. Samochód spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ww. ustawy. Samochód został sprzedany w czerwcu 2022 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że faktura jest jedynym dokumentem potwierdzającym wykup przedmiotowego samochodu.

Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku ze sprzedażą samochodu po upływie 6 miesięcy od momentu jego nabycia będzie Pan zobowiązany rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Pana zdaniem, nie będzie Pan zobowiązany rozpoznać przychodu, jako podlegającego opodatkowaniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z treści wniosku wynika, że 26 października 2016 r. zawarł Pan umowę leasingową na samochód osobowy na czas określony, który upłynął 28 września 2021 r. Zgodnie z otrzymaną od banku kartą informacyjną dotyczącą wykupu przedmiotu leasingu, termin płatności raty wykupowej określono na dzień 28 września 2021 r. Płatność tej raty została przez Pana dokonana 12 października 2021 r. przelewem na wskazany przez bank rachunek. Pomimo wykupienia faktura została wystawiona przez bank dopiero 12 stycznia 2022 r. Jednocześnie w fakturze tej bank opisał datę sprzedaży przedmiotu leasingu jako dzień 11 stycznia 2022 r., podczas gdy w rzeczywistości prawidłową datą zapłaty i wykupu był dzień 12 października 2021 r., tj. dzień dokonania płatności. Wycofanie samochodu z prowadzonej działalności nastąpiło po wykupie. Samochód był wykorzystywany po wykupie na cele prywatne. Samochód spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ww. ustawy. Samochód został sprzedany w czerwcu 2022 r. Faktura jest jedynym dokumentem potwierdzającym wykup przedmiotowego samochodu.

Pana wątpliwości budzą skutki podatkowe odpłatnego zbycia przedmiotowego samochodu osobowego.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadziła m.in. zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, do art. 10 ust. 2 dodano pkt 4, zgodnie z którym:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast do art. 14 do ust. 2 dodano m.in. punkt 19, na podstawie którego:

Przychodem z działalności gospodarczej są również: przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis ma także zastosowanie do składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że na podstawie art. 51 ustawy zmieniającej, przepisy art. 10 ust. 2 pkt 4 i art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do składników nabytych po 31 grudnia 2021 r.

W powyższej sprawie należy odnieść się również do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360). Jak stanowi art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Umową zobowiązującą do przeniesienia własności, o której mowa w ww. przepisie nie jest jednak umowa leasingu.

Zgodnie bowiem z art. 70916 Kodeksu cywilnego, jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

Zatem, przeniesienie własności w wykonaniu zobowiązania wynikającego z umowy leasingu następuje na podstawie odrębnej umowy rozporządzającej, zawieranej po upływie czasu trwania leasingu. Doktryna prawa cywilnego uznaje, że dopuszczalne jest zamieszczenie w umowie leasingu postanowienia, które przewiduje automatyczne przejście własności przedmiotu leasingu na korzystającego w razie spełnienia określonych w umowie przesłanek.

Z przedstawionego opisu wynika jednak, że jedynym dokumentem potwierdzającym wykup samochodu jest faktura wystawiona 12 stycznia 2022 r.

W okolicznościach przedstawionego przez Pana opisu sprawy uznać należy, że wykup samochodu (wykorzystywanego w działalności gospodarczej) z leasingu nastąpił 11 stycznia 2022 r. Istotna bowiem jest data przeniesienia własności tego samochodu, a nie data dokonania przelewu regulującego wartość końcową umowy leasingu.

Zatem skutków podatkowych sprzedaży takiego samochodu nie należy rozważać pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy.

Tym samym, przychód ze sprzedaży używanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w związku z art. 14 do ust. 2 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że sprzedaż nastąpiłaby po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy samochód osobowy był wykorzystywany przez Pana w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, natomiast wykup tego samochodu z leasingu nastąpił 11 stycznia 2022 r., a jego sprzedaż miała miejsce w czerwcu 2022 r. (tj. przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten został wycofany z działalności gospodarczej), to przychód uzyskany z tej sprzedaży stanowi przychód z działalności gospodarczej, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z formą opodatkowania działalności gospodarczej zgłoszoną przez Pana.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż przedmiotowego samochodu generuje przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli samochód został z tej działalności wycofany – jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej i dniem odpłatnego zbycia, nie upłynie 6 lat.

Zatem Pana stanowisko, że nie będzie zobowiązany Pan rozpoznać przychodu jako podlegającego opodatkowaniu, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywoła skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Dodać należy, że interpretacja dotyczy sprawy będącej przedmiotem Pana zapytania na tle przedstawionego opisu sprawy, nie dotyczy innych kwestii wynikających z opisu sprawy, mianowicie nie rozstrzyga w zakresie wystawienia faktury przez Bank w kontekście ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana oraz Pana stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis sprawy różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).